ช่อดอกทานตะวัน

โดย โนเอล แลมเบิร์ต บาร์รัส

(เรียบเรียงตามเรื่องจริง)

แอมาลี่ต้องการช่วยเหลือ แต่ต้องทำอย่างไร?

เรื่องนี้เกิดขึ้นในเดนมาร์ก

แอมาลี่ตามคุณพ่อคุณแม่ผ่านประตูโบสถ์ เสียงเปียโนบรรเลงเพลงสวดดังไปทั่วห้องนมัสการ แอมาลี่กับครอบครัวของเธอพบม้านั่งตัวหนึ่งและนั่งลง

การประชุมศีลระลึกเริ่ม และไม่นานทั้งสาขาก็ร้องเพลงเปิด ขณะร้องเพลง แอมาลี่สังเกตเห็นซิสเตอร์ไอชาเพื่อนบ้านที่อยู่ติดกันนั่งอยู่ใกล้ๆ แต่ซิสเตอร์ไอชาไม่ได้ร้องเพลง เธอขมวดคิ้วอยู่

ซิสเตอร์ไอชามักจะใจดีกับแอมาลี่เสมอ แต่เธอดูเศร้ามาก แอมาลี่รู้ว่าเธออาศัยอยู่คนเดียว บางทีเธออาจจะเหงา

แอมาลี่หวังว่าเธอจะทำอะไรบางอย่างเพื่อช่วยได้ แต่จะทำอะไรดีล่ะ?

สัปดาห์ต่อมา แอมาลี่ขี่จักรยานไปตามถนนสายยาว เธอขี่ผ่านทุ่งใหญ่สีเขียว แอมาลี่รู้สึกอุ่นที่ผิวเพราะดวงอาทิตย์

ไม่นานเธอมาถึงทุ่งทานตะวัน ดอกไม้สีเหลืองสดใสปลิวไปตามสายลมเบาๆ และชูช่อหาดวงอาทิตย์ ต้นทานตะวันสูงมากและใหญ่มาก!

ป้ายข้างๆ ทุ่งบอกว่า ดอกทานตะวันฟรี! เอาไปได้เยอะเท่าที่ท่านต้องการ

แอมาลี่จ้องมองทุ่ง ดอกไม้นั้นดูเหมือนมหาสมุทรสีเหลืองยิ้มแย้มให้ท้องฟ้า

เธอจอดรถจักรยานและเก็บดอกไม้มาช่อหนึ่ง ให้คุณแม่ก็ดีนะ! คุณแม่ชอบดอกไม้ แต่ก็มีดอกไม้มากพอที่จะให้เธอเก็บเพิ่มให้คนอื่นได้เช่นกัน

มีชื่อหนึ่งเข้ามาในความคิดเธอ: ซิสเตอร์ไอชา บางทีดอกไม้อาจช่วยให้วันของเธอสดใสขึ้นได้

“ฉันหวังว่าเธอจะชอบดอกทานตะวัน” แอมาลี่พูดกับตนเองเบาๆ แต่เธอกังวลเล็กน้อย จะเป็นอย่างไรถ้าซิสเตอร์ไอชาคิดว่าแปลกที่เธอให้ดอกไม้?

แอมาลี่หยุดเก็บดอกไม้ เธอถูกลีบนุ่มๆ ระหว่างนิ้วมือของเธอ บางทีเธอไม่ควรมอบดอกไม้ให้ซิสเตอร์ไอชา

ไม่ แอมาลี่คิด เธอรู้ว่าควรมอบดอกไม้ให้ซิสเตอร์ไอชา ดอกไม้อาจไม่ทําให้ทุกอย่างดีขึ้น แต่แอมาลี่ยังคงต้องการช่วยแม้ในวิธีที่เล็กน้อย เธอมอบดอกไม้ให้ซิสเตอร์ไอชาที่โบสถ์พรุ่งนี้ได้

แอมาลี่ใช้เวลานานเพื่อเก็บดอกที่ดีที่สุด เธอเก็บดอกทานตะวันและใส่ไว้ในตะกร้าจักรยานอย่างระมัดระวัง จากนั้นก็กระโดดขึ้นจักรยานและขี่กลับบ้าน สีเหลืองสดของดอกไม้ดูสวยงามพร้อมกับสีเขียวเข้มของป่าที่อยู่ด้านหลัง

เมื่อแอมาลี่กลับถึงบ้าน เธอผูกช่อแต่ละช่อด้วยริบบิ้น เธอมอบให้คุณแม่หนึ่งช่อ

คุณแม่ยิ้มกว้างเมื่อเห็นช่อดอกทานตะวัน “ขอบใจจ้ะ! มันสวยมาก” เธอใส่ดอกไม้ไว้ในแจกันบนโต๊ะ

วันรุ่งขึ้น แอมาลี่นําช่อดอกทานตะวันอีกช่อไปโบสถ์ เธอพบซิสเตอร์ไอชานั่งอยู่คนเดียวบนม้านั่ง

“สวัสดีค่ะ” แอมาลี่พูด “หนูเก็บดอกทานตะวันมาให้คุณค่ะ”

แอมาลี่ยื่นดอกไม้ให้ เมื่อซิสเตอร์ไอชาเห็นดอกไม้ เธอยิ้ม แอมาลี่ไม่ได้เห็นเธอยิ้มนานแล้ว ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยแสงสว่าง

“ขอบใจจ้ะ” ซิสเตอร์ไอชากล่าว เธอกอดแอมาลี่ “นี่เป็นดอกไม้ที่ฉันชอบมาก”

แอมาลี่ก็ยิ้มเช่นกัน เธอไม่รู้ว่าเป็นดอกไม้ที่ซิสเตอร์ไอชาชอบ! แต่พระวิญญาณบริสุทธิ์ทรงกระตุ้นเตือนให้เธอทําช่อดอกไม้ให้ซิสเตอร์เอชา และแอมาลี่สำนึกคุณที่เธอทำตาม