„Boski plan stania się kimś więcej”, Dla wzmocnienia młodzieży, lipiec 2021, str. 2–5.
Boski plan stawania się kimś więcej
Kiedy spojrzymy na życie doczesne w szerszym kontekście, dostrzeżemy, że pytanie nie brzmi: „być albo nie być?”, ale: „stać się kimś więcej czy nie?”.
Miałem to błogosławieństwo, że byłem razem z żoną przy narodzinach każdego z naszych dzieci, a także byłem obecny przy śmierci każdego z moich rodziców. Zaskoczyło mnie to, co czułem w momencie narodzin i w momencie śmierci. Czułem, że ma miejsce coś świętego. Nasz czas na ziemi stanowi część naszego istnienia o wiecznym znaczeniu. Niebiosa to początek i koniec każdego doczesnego życia.
Możemy zrozumieć, co mamy robić podczas życia tutaj na ziemi, jedynie poprzez poznanie tego, co miało miejsce przed narodzinami, oraz tego, co będzie miało miejsce po śmierci. Jeśli nie ma nic więcej niż życie na ziemi, to wszyscy moglibyśmy mówić: „Jedzcie, pijcie i weselcie się” (II Ks. Nefiego 28:7), nie troszcząc się zbytnio o bliźnich. Kiedy jednak spojrzymy na życie doczesne w szerszym kontekście, dostrzeżemy, że pytanie nie brzmi: „być albo nie być?”, ale: „stać się kimś więcej czy nie?”1.
Zrozumienie planu zbawienia — naszego życia przed narodzinami, celu naszego życia na ziemi, naszego życia po śmierci — oraz kluczowej roli naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa, jaką odgrywa w tymże planie, ukazuje nam, że On pomoże nam przejść przez to życie. Po zawarciu z Nim przymierzy wchodzimy na ścieżkę przymierza — i stajemy się bardziej podobni do Niego i do naszego Ojca Niebieskiego, a dzieje się to stopniowo, krok za krokiem.
Nasze życie przed przyjściem na ziemię
Z objawień uczymy się, że jesteśmy duchowymi dziećmi Boga i mieszkaliśmy z Nim na długo przed przyjściem na ziemię. Nasz Ojciec Niebieski przygotował dla nas sposób, abyśmy mogli stać się do Niego podobni. Osoby, które wybrały plan zbawienia Ojca, to znaczy plan szczęścia w życiu przedziemskim — czyli my wszyscy — wybrały, że „staną się kimś więcej”.
Starszy Christofferson ze swoją żoną i dziećmi.
Nasz czas na ziemi
Przyszliśmy na ziemię, którą stworzył Bóg i Jego Syn, Jezus Chrystus. Otrzymaliśmy ciała fizyczne. Posiadanie ciała jest niezbędne do otrzymania chwały, którą cieszy się Bóg. Jeśli wykażemy, że będziemy przestrzegać przykazań Boga, będziemy mieć „chwałę dodaną na [nasze] głowy na wieki wieków” (Ks. Abrahama 3:26). Oznacza to, że staniemy się podobni do naszych niebiańskich rodziców i będziemy żyć z nimi na zawsze. Wydaliśmy okrzyki radości, słysząc o tych chwalebnych możliwościach.
I wy, i ja od dawna czekaliśmy, a teraz jesteśmy tutaj na ziemi. Wyczekujemy na czas, kiedy zmartwychwstaniemy, mając doskonałe, nieśmiertelne ciało, i kiedy wejdziemy do królestwa celestialnego, aby cieszyć się życiem wiecznym — które jest tak wspaniałe, że nie możemy sobie tego nawet wyobrazić. W międzyczasie uczymy się i dokładamy starań, aby „[wykonać] wszystko, co [nam] Pan, [nasz] Bóg, nakaże” (Ks. Abrahama 3:25). Dzięki temu, że znamy plan Boga, wiemy, że te przykazania nie zostały nam dane, aby ograniczyć naszą wolność czy szczęście — jest wręcz przeciwnie. Przykazania są naszym przewodnikiem do ostatecznej wolności i radości.
Dał nam Zbawiciela
Jednak, życie jest trudne. Wszyscy potykamy się, kiedy uczymy się żyć z wiarą. Bóg obiecał nam przed stworzeniem ziemi, że da nam Zbawiciela, aby wyratować nas od grzechu i śmierci. Jezus poprzez Swoje cierpienie i śmierć — Swoje Zadośćuczynienie — zapłacił za nasze grzechy i oferuje nam dar pokuty. Tak więc, gdy pokutujemy, przebacza nam nasze grzechy i oczyszcza z ich skutków. Poprzez Swoje Zmartwychwstanie Zbawiciel ofiarowuje nam dar naszego osobistego zmartwychwstania i nieśmiertelności.
Każde kolano się zegnie — J. Kirk Richards
Podążanie ścieżką przymierza
Tak jak rodzimy się w tym doczesnym świecie, tak samo musimy się ponownie narodzić duchowo do królestwa niebieskiego. Czynimy to poprzez wykazywanie się wiarą w Chrystusa, pokutę, dostąpienie chrztu i przyjęcie Ducha Świętego. To jest początek duchowej przemiany, która trwa na ziemi przez całe życie. Czasami określamy to słowami „wytrwanie do końca”, co oznacza, że dążymy do tego, aby przez całe życie dotrzymywać naszych przymierzy posłuszeństwa zawartych podczas chrztu oraz pokutować (jeśli jest taka potrzeba) i znowu iść naprzód. „Zaiste, ile razy moi ludzie będą pokutowali, będę im przebaczał ich wykroczenia przeciwko mnie”, powiedział Jezus (Ks. Mosjasza 26:30).
Możecie liczyć na pomoc Boga
W życiu przed waszym narodzeniem, wybraliście Boga, wybraliście Chrystusa, wybraliście, że z Ich pomocą „staniecie się kimś więcej”. I możecie liczyć na Ich pomoc. Członkowie Boskiej Trójcy nie są bezstronnymi obserwatorami naszego życia. Darzą nas wieczną miłością i używają Swoich mocy, aby pomagać nam na tyle, na ile Im na to pozwolimy. Zawsze szanują naszą wolną wolę, ale też bardzo skwapliwie nam błogosławią. Jezus zapewnia nas słowami: „Nie zapomnę o tobie, o domu Izraela. Oto wyryłem cię na moich dłoniach” (I Ks. Nefiego 21:15–16).
Stawanie się lepszym stopniowo, krok za krokiem
Niektórzy uważają, że królestwo celestialne to realistyczna nadzieja dla innych ludzi, ale nie dla nich samych. Prawda jest taka, że nikt nie spełnia wymogów bez łaski Jezusa Chrystusa. Na szczęście mamy dostęp do Jego łaski. Jezus powiedział nam, że przezwyciężył świat. Poprzez chrzest oraz inne przymierza wiążemy się z Nim, aby razem z Nim również przezwyciężyć świat.
Tutaj na ziemi nie musimy osiągnąć doskonałości. Prorok Józef Smith przyrównał to do wchodzenia po drabinie: zaczynamy od pierwszego szczebla, wspinamy się krok za krokiem, ucząc się zasad ewangelii i żyjąc według nich. A ta nauka, jak uczył, trwa po tym życiu: „Nie zdołamy zrozumieć tego wszystkiego w pełni na tym świecie”2.
Niezależnie od ułomności, trudów czy cierpienia, z jakimi się zmagamy tutaj na ziemi, Bóg obiecuje Swoim wiernym dzieciom, że żadne błogosławieństwo ich nie ominie, jeśli pozostaną na ścieżce przymierza (lub szybko na nią powrócą). Wtedy wszystko się dobrze ułoży. Oto boski plan stawania się kimś więcej!