«Έλπιζε στον Κύριο», Για την ενδυνάμωση των νέων, Ιαν 2022.
Εμπιστοσύνη προς τον Χριστό
Ο Θεός σας καλεί να Τον εμπιστεύεστε στα πάντα.
Μερικές φορές όταν συμβαίνουν δύσκολα πράγματα, αναρωτιόμαστε αν μπορούμε να εμπιστευτούμε κάποιον, συμπεριλαμβανομένου του Θεού. Φοβόμαστε ότι μπορεί να μας απογοητεύσει επίσης. Τα καλά νέα είναι ότι ο Θεός μάς αγαπά τέλεια. Είναι γεμάτος καλοσύνη και γενναιόδωρος και ειλικρινής. Είναι αμετάβλητος και αξιόπιστος.
Και χάριν αυτού, μπορούμε να Τον εμπιστευόμαστε ό,τι και να γίνει. Το θέμα νέων αυτής της χρονιάς είναι: «Έλπιζε στον Κύριο» (Παροιμίες 3:5-6).
Ορίστε μερικά παραδείγματα για το πώς καθένας από εμάς στις Γενικές Προεδρίες Νέων Γυναικών και Νέων Ανδρών κατέληξε να εμπιστεύεται τον Κύριο.
Μισέλ Κρεγκ
Μπόννυ Κόρντον
Ρεβέκκα Κρέιβεν
Εμπιστευτείτε τα κίνητρα του Θεού
Λίγες μέρες πριν γίνω 16 ετών, η οικογένειά μου μετακόμισε από τη μία άκρη της χώρας στην άλλη. Σκέφτηκα ότι ήταν μία κακή επιλογή χρόνου! Αναπολώντας το παρελθόν, μπορώ ξεκάθαρα να δω ότι μερικές από τις μεγαλύτερες ευλογίες για την οικογένειά μας και για εμένα προσωπικώς ήλθαν λόγω αυτής της μετακόμισης, όταν ήμουν έφηβη. Μπορεί να μην καταλαβαίνουμε την επιλογή χρόνου του Κυρίου, αλλά Τον εμπιστευόμαστε, επειδή μπορούμε να εμπιστευτούμε την καρδιά και τα κίνητρά Του.
Μισέλ Κρεγκ
Εμπιστευτείτε την επιλογή χρόνου του Κυρίου
Λόγω της κλήσης του πατέρα μου ως προέδρου ιεραποστολής, έλαβα τη δική μου κλήση να υπηρετήσω μία ιεραποστολή νωρίτερα από την κανονική ηλικία για τις αδελφές ιεραποστόλους. Αυτό σήμαινε ότι θα εισερχόμουν στο ιεραποστολικό εκπαιδευτικό κέντρο πριν από την αποφοίτηση από το λύκειο. Για μένα, η επιλογή χρόνου δεν είχε νόημα, αλλά έλαβα μία δυνατή πνευματική επιβεβαίωση να εμπιστεύομαι τον Κύριο. Τα έκανα και τα πράγματα πήγαν καλά.
Εμπιστοσύνη στον Κύριο σημαίνει να προχωρήσουμε προς τα εμπρός ακόμη και όταν το μονοπάτι δεν είναι εντελώς ξεκάθαρο.
Μπόννυ Κόρντον
Εμπιστευθείτε τον Θεό σε δύσκολους καιρούς
Μεγαλώνοντας, ο πατέρας μου ήταν μόνιμος αξιωματικός στον στρατό. Το μόνο μειονέκτημα στη δουλειά του ήταν ότι έπρεπε να πάει σε πόλεμο. Ήμουν 13 ετών, όταν ο μπαμπάς μου έφυγε για το Βιετνάμ για δεύτερη φορά. Ο φόβος ότι δεν θα επέστρεφε ήταν πάντοτε στον νου μου, αλλά το ίδιο ήταν και η εμπιστοσύνη μου στον Κύριο. Πριν φύγει, ο μπαμπάς μου μού έδωσε μία πατρική ευλογία, διαβεβαιώνοντάς με ότι ο Κύριος θα ήταν μαζί μου και θα με βοηθούσε όσο θα έλειπε ο μπαμπάς μου. Ένιωσα γαλήνη. Μολονότι δεν ήξερα με βεβαιότητα ότι ο μπαμπάς μου θα επέστρεφε σπίτι με ασφάλεια, ευελπιστούσα ότι όλα θα ήταν εντάξει, άσχετα με ό,τι συνέβαινε.
Ρεβέκκα Κρέιβεν
Άχμαντ Κόρμπιτ
Στήβεν Λαντ
Μπράντλυ Γουίλκοξ
Εμπιστευθείτε τον εαυτό σας στον Θεό
Όταν προσεχώρησα στην Εκκλησία ως έφηβος, αποφάσισα να αφιερώσω τη ζωή, τον χρόνο και την καρδιά μου στον Κύριο. Μολονότι αυτό το είδος της μόνιμης δέσμευσης ήταν λίγο τρομακτικό, ήξερα ότι ήταν σωστό. Ένιωσα ότι ο Επουράνιος Πατέρας μου το ήθελε αυτό από εμένα και είχα ειρήνη κάνοντάς το. Είμαι τόσο χαρούμενος που επέλεξα να εμπιστευτώ τον Θεό και να Τον αφήσω να κυριαρχήσει στη ζωή μου. Είμαι βέβαιος ότι αν είχα στηριχθεί στη δική μου κατανόηση, η ζωή μου δεν θα ήταν σχεδόν τόσο πλούσια σε χαρά, ευτυχία και ειρήνη.
Άχμαντ Κόρμπιτ
Εμπιστευτείτε την έμπνευση του Κυρίου
Αφού υπηρέτησα την ιεραποστολή μου, αισθάνθηκα την προτροπή να καταταγώ στον στρατό αντί να επιστρέψω στο κολλέγιο. Αυτό ήταν το τελευταίο πράγμα που ήθελα να κάνω! Ένιωσα σαστισμένος, αλλά είχα μάθει να εμπιστεύομαι τον Θεό και βρήκα αρκετή πίστη να Τον ακούσω και να υπακούσω. Έγινα στρατιώτης για τρία χρόνια.
Τόσα πολλά καλά πράγματα στη ζωή μου προήλθαν από αυτήν την απόφαση, συμπεριλαμβανομένης της συνάντησης με τη μέλλουσα σύζυγό μου.
Στήβεν Λαντ
Εμπιστευθείτε τις προτροπές του Θεού να ενεργήσετε τώρα
Αφού δίδαξα την έκτη τάξη για τρία χρόνια, έμαθα ότι εάν δίδασκα για τέσσερα ακόμη χρόνια, η σχολική περιφέρεια θα πλήρωνε μέρος των διδάκτρων μου για να λάβω το μεταπτυχιακό μου. Φαινόταν σαν ένα καλό σχέδιο – μέχρι που το Πνεύμα με προέτρεψε να σταματήσω τη δουλειά μου και να επιστρέψω και να πάρω το πτυχίο μου εκείνη τη στιγμή. Η σύζυγός μου είχε μία παρόμοια προτροπή και έτσι προχωρήσαμε μπροστά. Σήμαινε ότι θα έπρεπε να πληρώσουμε για τη σχολή μόνοι μας. Όμως επειδή το κάναμε, προσελήφθην να διδάξω στο Π.Μ.Γ. – του Πρόβο. Αυτό το παράθυρο της ευκαιρίας δεν θα άνοιγε ποτέ, εάν περιμέναμε άλλα τέσσερα χρόνια. Δεν γνωρίζαμε πώς θα πήγαιναν τα πράγματα, αλλά ο Κύριος κατηύθυνε το μονοπάτι μας όπως ακριβώς υποσχέθηκε Εκείνος.
Μπράντλυ Γουίλκοξ