ฐาน มั่นคง

คำสวดอ้อนวอนในแม่น้ำอันเย็นเยือก

ภาพประกอบโดย คอรีย์ เอ็กเบิร์ท

ระหว่างการเดินทางตั้งแคมป์กับครอบครัวของเรา ฉันกับเพื่อนชื่อเบย์ลีย์พากันออกไปพายเรือคายัคในแม่น้ำ ฉันเคยฝึกซ้อมพายเรือคายัคอยู่หลายครั้ง แต่เบลีย์ไม่เคยมาก่อน หลังจากฉันสอนขั้นพื้นฐานให้เธอแล้ว เราสวมเสื้อชูชีพและลงเรือคายัคของเรา

ตอนนั้นเป็นฤดูใบไม้ผลิที่อากาศเย็น และน้ำก็เย็นยะเยือกจนจะเป็นน้ำแข็ง เรากำลังพายเรือไปรอบๆ ตอนนั้นฉันได้ยินเสียงน้ำกระเซ็น ฉันเหลียวมองด้านหลังและเห็นท้องเรือคายัคสีเขียวสว่างสดใสของเบย์ลีย์ ใจฉันเต้นแรงขึ้น ฉันสวดอ้อนวอนให้เธอโผล่พ้นน้ำอีกครั้ง

ในที่สุดเบย์ลีย์ก็โผล่ขึ้นมาพร้อมกับหอบหายใจ โชคดีที่น้ำตรงนั้นตื้นพอที่เธอจะสามารถสัมผัสกับพื้นได้ แต่เธอยังคงลำบากในการพลิกเรือคายัคขึ้นไปทางด้านขวา ฉันพยายามช่วยเธอ แต่เป็นเรื่องยากขณะที่ฉันยังคงอยู่ในเรือคายัค

เบย์ลีย์บอกว่าขาเธอรู้สึกชา เธอเริ่มตื่นตระหนก ฉันรู้สึกได้รับการกระตุ้นเตือนให้สวดอ้อนวอนกับเธอ หลังจากสวดอ้อนวอนทูลขอความปลอดภัยและคำแนะนำ ฉันรู้สึกสบายใจ ฉันรู้ว่าเราคงจะไม่เป็นอะไร

ฉันลงไปในน้ำที่หนาวเย็น ฉันช่วยพาเบย์ลีย์ขึ้นไปบนเรือคายัคของฉันและพลิกเรือของเธอ ฉันกำที่จับของเรือคายัคทั้งสองลำและเดินลุยโคลนไปยังฝั่ง

ฉันรู้สึกขอบคุณพ่อแม่ที่สอนให้ฉันสวดอ้อนวอนอยู่เสมอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสถานการณ์ที่ยากลำบาก คำสวดอ้อนวอนของฉันแนะนำให้ฉันช่วยเพื่อนที่ต้องการความช่วยเหลือ

บางครั้งเราก็ไปโบสถ์และไม่ใส่ใจ หรือเราอ่านพระคัมภีร์และรู้สึกว่าไม่เกี่ยวข้องกับเรา แต่เมื่อมีปัญหาเกิดขึ้นและทดสอบศรัทธาของเรา หลายสิ่งที่เรียบง่ายที่เราเรียนรู้มาสามารถเป็นพรแก่เราได้

อาเดอลีน แอล., พรินซ์เอดเวิร์ดไอแลนด์ แคนาดา