Η πρόκληση του τσαγιού

Μία χειμωνιάτικη ημέρα βάδιζα στον χώρο του σχολείου με τους φίλους μου Άλις και Τρέβορ, όταν βρήκαμε μία πινακίδα που έγραφε: «Τώρα διαθέσιμα φλιτζάνια με τσάι». Με ενθουσιασμό, ο Τρέβορ προσεφέρθη να αγοράσει στον καθένα μας ένα φλιτζάνι τσάι. «Όχι, ευχαριστώ» απάντησα.

Ο Τρέβορ μου προσέφερε τσάι κάθε μέρα και συνέχιζα να αρνούμαι. Τελικώς, με ρώτησε γιατί δεν έπινα το τσάι. Του είπα για τον Λόγο Σοφίας, ελπίζοντας ότι θα καταλάβαινε. Αλλά το μετέτρεψε σε ένα μεγάλο αστείο. Προσπάθησε να με κάνει να παραβώ τον Λόγο Σοφίας.

«Δεν είναι σαν να παίρνεις ναρκωτικά» είπε. «Ένα φλιτζάνι τσάι είναι ακίνδυνο!»

Την επόμενη εβδομάδα, εκείνος και οι φίλοι του άρχισαν να με πειράζουν ακόμη χειρότερα. Προσπάθησα να κρατήσω το κεφάλι μου ψηλά, αν και δεν ήταν εύκολο.

Με τον καιρό, αισθάνθηκαν άσχημα για τις πράξεις τους και σταμάτησαν να με πειράζουν. Μία ημέρα, η δασκάλα μου μού είπε: «Πάντοτε ήσουν ένα παράδειγμα της πίστης και της θρησκείας σου. Είμαι υπερήφανη για εσένα».

Είμαι υπερήφανη για τον εαυτό μου επίσης. Δεν είναι πάντα εύκολο, αλλά ξέρω ότι θα ευλογηθώ που υπερασπίζομαι τα πρότυπά μου.

Νικολέ Μ., Δυτικά Μίντλαντς, Ηνωμένο Βασίλειο