มิตรภาพในพระคัมภีร์มอรมอน

โดย มาริสซา วิดดิสัน

นิตยสารศาสนจักร

ตัวอย่างสี่เรื่องนี้ในพระคัมภีร์สามารถสอนบทเรียนที่น่าสนใจบางบทเรียนให้เราได้

สิ่งนี้สามารถเปลี่ยนชีวิต ยุติสงคราม และทำให้โลกเป็นหนึ่งเดียวกันในสันติสุข เรากำลังพูดเรื่องอะไรอยู่? มิตรภาพอย่างไรล่ะ! เพื่อนในพระคัมภีร์มอรมอนเหล่านี้ใกล้ชิดพระเยซูคริสต์มากขึ้นขณะสนิทกันมากขึ้น เราเรียนรู้อะไรจากพวกเขาได้บ้าง?

น้อมรับสิ่งที่ไม่คาดคิด: นีไฟและโซรัม (อ่านเรื่องราวของพวกเขาใน 1 นีไฟ 4)

เมื่อนีไฟออกไปเอาแผ่นจารึกทองเหลืองอย่างซื่อสัตย์ เขาไม่คาดคิดว่าจะกลับไปพร้อมโซรัมผู้จะกลายเป็นเพื่อนชั่วชีวิต (ดู 2 นีไฟ 1:30) เพราะพวกเขาทั้งสองเต็มใจทําตามพระวิญญาณแม้เมื่อถูกนําไปยังสถานที่ที่ไม่คาดคิด พวกเขาจึงสามารถสร้างมิตรภาพที่เป็นพรแก่คนรุ่นต่อๆ มา

ข้อคิดสั้นๆ: ความสัมพันธ์เกิดขึ้นและดำเนินไปชั่วชีวิต เมื่อเราซื่อสัตย์ต่อพระผู้เป็นเจ้า รวมทั้งผู้อื่น และลองสิ่งใหม่ๆ เราจะไม่มีทางรู้ได้เลยว่าเพื่อนคนต่อไปของเราจะปรากฏตัวเมื่อใด

เชื่อมสะพานความแตกต่าง: แอมันกับกษัตริย์ลาโมไน (อ่านเรื่องราวของพวกเขาใน แอลมา 18)

ชายสองคนนี้มาจากภูมิหลังทางวัฒนธรรมและศาสนาที่แตกต่างกันมาก อันที่จริง ผู้คนของพวกเขามักทําสงครามกันบ่อยๆ! แต่แอมันมาอยู่ในบรรดาผู้คนของลาโมไนเพื่อพยายามแบ่งปันพระกิตติคุณของพระเยซูคริสต์กับพวกเขา พวกเขาทําสิ่งที่ศาสดาพยากรณ์กระตุ้นให้เราทําในคําพูดการประชุมใหญ่ครั้งล่าสุด—พวกเขาพยายามเข้าใจความแตกต่างในอดีตและทําความรู้จักกันในฐานะเพื่อนบุตรธิดาของพระผู้เป็นเจ้า พวกเขาค้นพบความเชื่อที่มีร่วมกันและในที่สุดก็กลายเป็นเพื่อนที่ดีถึงขนาดยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อกันและกัน

ข้อคิดสั้นๆ: เพื่อนสามารถพบได้ในผู้คนจากทุกวัฒนธรรมและทุกศาสนา เราสามารถเลือกที่จะปฏิบัติต่อผู้อื่นด้วยความเคารพและมองหาจุดยืนร่วมกันของศรัทธา คุณธรรม และความดีงาม

หนุนใจผู้อื่น: เอบิชและราชินี (อ่านเรื่องราวของพวกเขาใน แอลมา 19)

เราไม่รู้ว่าผู้หญิงทั้งสองกลายเป็นเพื่อนกันหรือไม่ แต่พวกเธอได้แสดงคุณสมบัติของเพื่อนแท้ พวกเธอแบ่งปันประสบการณ์ทางวิญญาณอันน่าอัศจรรย์และแต่ละคนเป็นพรแก่ผู้อื่นด้วยประจักษ์พยาน แม้พวกเธอจะอยู่ในแวดวงเศรษฐกิจและสังคมที่ต่างกัน—คนหนึ่งเป็นผู้รับใช้และอีกคนหนึ่งเป็นคนชั้นสูง—พวกเธอไม่ได้จดจ่อกับความแตกต่างเหล่านั้น พวกเธอหนุนใจผู้คน ทั้งทางร่างกายและทางวิญญาณ และช่วยเปลี่ยนทั้งอาณาจักร

ข้อคิดสั้นๆ: เมื่อเรามองข้ามสิ่งต่างๆ ทางโลกที่อาจแยกเราออกจากกัน เราและคนที่ซื่อสัตย์คนอื่นๆ สามารถยื่นมือช่วยเหลือและเปลี่ยนแปลงโลกได้

ฟองคำพูดสองอันทำจากอิฐ โดยมีก้อนอิฐหล่นลงมาตรงจุดที่ฟองคำพูดทับซ้อนกัน

การพูดคุยและการให้อภัย: เพโฮรันและแม่ทัพโมโรไน (อ่านเรื่องราวของพวกเขาใน แอลมา 61)

เพโฮรันและแม่ทัพโมโรไนต่างพยายามกอบกู้ประเทศของตนให้รอดจากสงคราม เพราะจดหมายทางไกลเป็นวิธีเดียวในการสื่อสาร พวกเขาจึงไม่รู้เสมอไปว่าเกิดอะไรขึ้นในชีวิตของอีกฝ่าย ซึ่งนําไปสู่ความเข้าใจผิดครั้งใหญ่บางอย่าง! แต่แทนที่จะขุ่นเคืองและโกรธ พวกเขาทําตามคําสอนของพระผู้ช่วยให้รอดและให้อภัยกันอย่างนอบน้อม ในที่สุดพวกเขาช่วยเหลือกัน—และทั้งประเทศ—ก็เดินหน้าต่อไป

ข้อคิดสั้นๆ: เราสามารถแก้ไขปัญหาด้วยการให้อภัยและจดจ่อกับส่วนดีที่สุดในกันและกัน แม้เราจะไม่เข้าใจว่าทำไมคนอื่นจึงทำแบบที่พวกเขาทำก็ตาม