เสียงเยาวชน

พระองค์ ไม่ทรงลืม เรา

เอ็ดสัน เอส. อายุ 16 ปี, จอร์เจีย สหรัฐอเมริกา

ชอบวงโยธวาทิต เล่นกีฬาทุกประเภท และใช้เวลากับครอบครัว

ปีแรกของโรงเรียนมัธยมยากมาก ผมเรียนออนไลน์เพราะโควิด-19 ในช่วงปีนั้นคุณพ่อติดโควิดและเสียชีวิต ผมต้องรับมือกับความสูญเสียนั้นตลอดทั้งปี หนึ่งปีต่อมาคุณปู่ของผมเสียชีวิต ในช่วงที่ผมเรียนอยู่ม. 5 คุณย่าของผมเสียชีวิต ผมอยู่ในห้องกับคุณย่าเมื่อท่านจากไป

ผมมักมีความรู้สึกว่างเปล่าเพราะสิ่งเหล่านี้ที่เกิดขึ้นในชีวิตผม ผมรู้สึกเหมือนบางทีผมอาจกําลังทําอะไรผิดหรือกําลังชดใช้ความผิดพลาดหรืออะไรสักอย่าง ระหว่างนั้นผมก็ไม่ได้ทําสิ่งที่ดีที่สุดเช่นกัน ผมไม่ได้ปล่อยให้แสงสว่างของพระคริสต์ส่องผ่านตัวผม

วันหนึ่ง ขณะอ่านเนื้อร้องของเพลงสวด “ฉันเฝ้าพิศวง” (เพลงสวด, บทเพลงที่ 89) ท่อนที่ว่า “พระคุณ และรักนั้น และพลีบูชา ฉันลืมได้ไง?” โดนใจผม เมื่อผมอ่านข้อความนั้น ผมรู้สึกว่าความว่างเปล่าของผมถูกเติมเต็ม คําว่า “ฉันลืมได้ไง” ทําให้ผมฉุกคิด ตลอดชีวิตของผม ผมอยากลืมทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมทนทุกข์และประสบมา ผมต้องการหาวิธีที่ง่ายกว่า สนุกสนาน และทําสิ่งที่ไม่ถูกต้อง ขณะเดียวกันก็ไม่พึ่งพระเยซูคริสต์

แม้ผมจะอยู่ในที่มืดและพยายามหลงผิด แต่พระเยซูคริสต์ไม่ทรงปล่อยให้ผมลืมพระเมตตาและความรักของพระองค์ เมื่อผมท้อแท้ พระองค์ไม่ทรงลืมผม ดังนั้นถ้าพระองค์ไม่ลืมผม ผมก็ไม่ควรลืมพระองค์

ผมเชื่อว่าถึงแม้ท่านจะอยู่ในที่มืดและคิดว่าพระผู้เป็นเจ้าจะไม่ประทานโอกาสครั้งที่สองแก่ท่าน แต่พระองค์จะประทาน พระองค์ทรงรักท่านและห่วงใยท่าน