Besëlidhjet

Rasëll M. Nelson

i Kuorumit të Dymbëdhjetë Apostujve

Kur kuptojmë se jemi fëmijë të besëlidhjes, ne e dimë cilët jemi dhe çfarë pret Perëndia nga ne.

Një javë pas detyrës së fundit për të krijuar kunjin e parë në Moskë të Rusisë¹, unë mora pjesë në një konferencë distrikti në Shën-Petersburg. Ndërsa po flisja rreth mirënjohjes time për misionarët e hershëm dhe udhëheqësit vendorë që sollën forcë në Kishë në Rusi, unë përmenda emrin e Vjaçesllav Efimovit. Ai ishte rusi i parë i kthyer në besim që u bë president misioni. Ai dhe bashkëshortja e tij e kryen shkëlqyeshëm atë detyrë. Jo shumë kohë pasi ata e patën përfunduar misionin e tyre dhe për hidhërimin tonë të madh, Presidenti Efimov befas ndërroi jetë.² Ai ishte vetëm 52 vjeç.

Ndërsa flisja për këtë çift, që ishin si pionerë, unë ndjeva nxitjen nga Fryma e Shenjtë për të pyetur kongregacionin nëse Motra Efimov ishte e pranishme. Larg në fund të sallës një grua u ngrit. Unë e ftova atë të vinte te mikrofoni. Po, ajo ishte Motra Galina Efimov. Ajo foli me bindje dhe dha një dëshmi të fuqishme për Zotin, ungjillin e Tij dhe Kishën e Tij të rivendosur. Ajo dhe bashkëshorti i saj patën qenë vulosur në tempullin e shenjtë. Ajo tha se ata ishin bashkuar përgjithmonë. Ata ishin ende shokë misionarë, ajo ishte në këtë anë të velit dhe ai në tjetrën anë³. Me lotë gëzimi, ajo falënderoi Zotin për besëlidhjet e shenjta të tempullit. Unë qava gjithashtu, duke kuptuar plotësisht se bashkimi i përjetshëm i këtij çifti besnik ishte rezultati i drejtë i bërjes, mbajtjes dhe respektimit të besëlidhjeve të shenjta.

Një nga konceptet më të rëndësishme të fesë së vërtetë, është ai i një besëlidhjeje të shenjtë. Në gjuhën ligjore, një besëlidhje në përgjithësi është marrëveshje midis dy ose më shumë palëve. Por në një kontekst fetar, një besëlidhje është shumë më tepër e rëndësishme. Ajo është një premtim i shenjtë me Perëndinë. Ai i vendos kushtet. Çdo person mund të zgjedhë t’i pranojë ato kushte. Nëse një person i pranon kushtet e besëlidhjes dhe i bindet ligjit të Perëndisë, ai ose ajo pranon bekimet që shoqërojnë atë besëlidhje. Ne e dimë se “kur ne fitojmë ndonjë bekim nga Perëndia, është me anë të bindjes ndaj atij ligji mbi të cilin ai bazohet”⁴.

Gjatë gjithë historisë së botës, Perëndia ka bërë besëlidhje me fëmijët e Tij.⁵ Besëlidhjet e Tij veprojnë gjatë gjithë planit të shpëtimit dhe prandaj janë pjesë e plotësisë së ungjillit të Tij.⁶ Për shembull, Perëndia premtoi të dërgonte një Shpëtimtar për fëmijët e Tij⁷, duke kërkuar prej tyre bindje ndaj ligjit të Tij.⁸

Në Bibël ne lexojmë për burra dhe gra në botën dhe kohën e ngjarjeve të saj, të cilët identifikohen si fëmijë të besëlidhjes. Të çfarë besëlidhjeje? “Të besëlidhjes që bëri Perëndia me etërit tanë, duke i thënë Abrahamit: ‘Dhe në pasardhësit e tu do të bekohen të gjitha kombet e dheut’.”⁹

Në Librin e Mormonit ne lexojmë për njerëzit në kontinentin amerikan, të cilët gjithashtu identifikohen si fëmijë të besëlidhjes.¹⁰ Zoti i ringjallur i informoi kështu ata: “Dhe vini re, jeni fëmijët e profetëve; dhe jeni nga shtëpia e Izraelit dhe jeni nga besëlidhja që Ati bëri me etërit tuaj, duke i thënë Abrahamit: Dhe në farën tënde do të bekohen të gjitha fiset e tokës”¹¹.

Shpëtimtari shpjegoi përse ishte e rëndësishme që ata ishin identifikuar për të qenë fëmijë të besëlidhjes. Ai tha: “Së pari, Ati, më ngriti për ju … më dërgoi që t’ju bekoj, kështu që secili prej jush të largohet nga paudhësitë e tij; dhe kjo, sepse ju jeni fëmijët e besëlidhjes”¹².

Besëlidhja e Perëndisë me Abrahamin¹³ dhe më vonë e përsëritur me Isakun¹⁴ dhe Jakobin¹⁵ është e një rëndësie të jashtëzakonshme. Ajo përmbante disa premtime, përfshirë:

Jezusi, Krishti do të lindë nëpërmjet pasardhësve të Abrahamit.
Pasardhësit e Abrahamit do të jenë të shumtë, me të drejtën që të shtohen përjetësisht dhe gjithashtu me të drejtën që të mbajnë priftërinë.
Abrahami do të bëhet ati i shumë kombeve.
Disa vende do të trashëgohen nga pasardhësit e tij.
Të gjitha kombet e tokës do të bekohen nga pasardhësit e tij.¹⁶
Dhe ajo besëlidhje do të jetë e përjetshme madje nëpër “një mijë breza”¹⁷.

Disa nga këto premtime janë përmbushur; të tjera presin të përmbushen. Po citoj nga një profeci e hershme e Librit të Mormonit: “Ati ynë [Lehi] nuk ka folur vetëm për farën tonë, por edhe për gjithë shtëpinë e Izraelit; duke vënë në dukje besëlidhjen që do të përmbushet në ditët e mëvonshme; besëlidhje të cilën Zoti ia bëri atit tonë Abrahamit”¹⁸. A nuk është mahnitëse kjo? Rreth 600 vjet përpara se Jezusi të lindte në Betlehem, profetët e dinin se besëlidhja e Abrahamit, së fundi do të përmbushej vetëm në ditët e mëvonshme.

Për të ndihmuar në përmbushjen e atij premtimi, Zoti u shfaq në këto ditë të mëvonshme për të përsëritur besëlidhjen e Abrahamit. Mësuesi i tha Profetit Jozef Smith:

“Abrahami mori premtime lidhur me farën e tij dhe me frytin e ijeve të tij—nga ijët e të cilit ti je, … shërbëtori im Joseph. nb…

Ky premtim është i juaji gjithashtu, pasi ju jeni të Abrahamit.”¹⁹

Me përsëritjen e këtij premtimi, ne kemi marrë, siç bënë njerëzit e kohëve të vjetra, priftërinë e shenjtë dhe ungjillin e përjetshëm. Ne kemi të drejtën të marrim plotësinë e ungjillit, të gëzojmë bekimet e priftërisë dhe të kualifikohemi për bekimin më të madh të Perëndisë – që është jeta e përjetshme.²⁰

Disa nga ne janë farë e mirëfilltë e Abrahamit, të tjerë janë mbledhur në familjen e tij nëpërmjet adoptimit. Zoti nuk bën dallim.²¹ Së bashku ne marrim këto bekime të premtuara – nëse ne kërkojmë Zotin dhe u bindemi urdhërimeve të Tij.²² Por nëse ne nuk e bëjmë këtë, ne humbasim bekimet e besëlidhjes.²³ Për të na ndihmuar ne, Kisha e Tij jep bekime patriarkale për t’i dhënë çdo marrësi një kuptim për të ardhmen e tij apo të saj, si dhe një lidhje me të kaluarën, madje një deklarim të linjës mbrapa deri tek Abrahami, Isaku dhe Jakobi.²⁴

Vëllezërit e besëlidhjes kanë të drejtën të kualifikohen për betim dhe besëlidhje të priftërisë.²⁵ Nëse jeni “besnikë në marrjen e këtyre dy priftërive … dhe në lartësimin e thirrjes [tuaj], shenjtërohen[i] me anë të Shpirtit në ripërtëritjen e trupave [tuaj]”²⁶. Kjo nuk është e gjitha. Burrat që denjësisht pranojnë priftërinë, pranojnë Zotin Jezu Krisht dhe ata që pranojnë Zotin, pranojnë Perëndinë Atin.²⁷ Dhe ata që pranojnë Atin, pranojnë gjithçka Ai ka.²⁸ Bekime të jashtëzakonshme vijnë nga ky betim dhe besëlidhje te burrat, gratë dhe fëmijët e denjë kudo në botë.

Ne kemi përgjegjësi për t’i ndihmuar që të plotësojnë besëlidhjen e Abrahamit. Pasardhësit tanë janë të parashuguruar dhe të përgatitur që të bekojnë të gjithë popujt e botës.²⁹ Kjo është arsyeja përse detyra e priftërisë përfshin punën misionare. Pas rreth 4.000 vjetësh parashikimi dhe përgatitjeje, kjo është koha e caktuar kur ungjilli duhet të çohet tek farefiset e tokës. Kjo është koha e mbledhjes së premtuar të Izraelit. Dhe ne kemi për të marrë pjesë! A nuk është kjo emocionuese? Zoti po mbështetet te ne dhe te bijtë tanë – dhe Ai është thellësisht mirënjohës për bijat tona – që denjësisht shërbejnë si misionare në këtë kohë të madhe të mbledhjes së Izraelit.

Libri i Mormonit është një provë fizike që Zoti është angazhuar të mbledhë fëmijët e besëlidhjes së Tij me Izraelin.³⁰ Ky libër, shkruar për kohën tonë, shpall si një nga qëllimet e tij se “ju mund të dini se besëlidhja që Ati bëri me fëmijët e Izraelit… ka filluar tanimë të plotësohet. … pasi vini re, Zoti do ta kujtojë besëlidhjen e tij që ka bërë me popullin e tij të shtëpisë së Izraelit”³¹.

Vërtet, Zoti nuk ka harruar! Ai na ka bekuar ne dhe të tjerë kudo në botë me Librin e Mormonit. Një nga qëllimet e tij është për “bindjen e Judenjve dhe Johebrenjve se Jezusi është Krishti”³². Ai na ndihmon të bëjmë besëlidhje me Perëndinë. Ai na fton ta kujtojmë Atë dhe të njohim Birin e Tij të Dashur. Ai është një dëshmi tjetër e Jezu Krishtit.

Fëmijët e besëlidhjes kanë të drejtën ta marrin doktrinën e Tij dhe të dinë planin e shpëtimit. Ata e kërkojnë atë duke bërë besëlidhje të një rëndësie të shenjtë. Brigam Jangu ka thënë: Të gjithë shenjtorët e ditëve të mëvonshme hyjnë në një besëlidhje të re dhe të përjetshme kur hyjnë në këtë Kishë. … Ata hyjnë në besëlidhjen e re dhe të përjetshme për të mbështetur dhe forcuar Mbretërinë e Perëndisë.”³³ Ata mbajnë besëlidhjen duke iu bindur urdhërimeve të Tij.

Në pagëzim ne bëjmë besëlidhje për t’i shërbyer Zotit dhe për t’i mbajtur urdhërimet e Tij.³⁴ Kur ne marrim pjesë në sakrament, ne përtërijmë atë besëlidhje dhe shpallim vullnetin tonë për të marrë mbi vete emrin e Jezu Krishtit. Në këtë mënyrë ne jemi adoptuar si bij dhe bija të Tij dhe njihemi si vëllezër dhe motra. Ai është ati i jetës sonë të re.³⁵ Së fundi, në tempullin e shenjtë, ne mund të bëhemi bashkëtrashëgimtarë të bekimeve të pasjes së një familjeje të përjetshme, siç iu premtua dikur Abrahamit, Isakut, Jakobit dhe pasardhësve të tyre.³⁶ Kështu, martesa çelestiale është besëlidhja e ekzaltimit.

Kur kuptojmë se jemi fëmijë të besëlidhjes, ne e dimë cilët jemi dhe çfarë pret Perëndia nga ne.³⁷ Ne e kemi bërë ligjin e Tij një pjesë tonën.³⁸ Ai është Perëndia ynë dhe ne jemi populli i Tij.³⁹ Fëmijët e angazhuar të besëlidhjes qëndrojnë të patundur, gjatë kohëve të vështirësive. Kur ajo doktrinë është bërë pjesë e jona, edhe gjembat e vdekjes lehtësohen dhe qëndresa jonë shpirtërore forcohet.

Komplimenti më i madh që mund të arrihet këtu në këtë jetë, është të njihesh si mbajtës i besëlidhjes. Shpërblimet për një mbajtës të besëlidhjes do të merren edhe në këtë jetë edhe pas kësaj jete. Shkrimi i shenjtë shpall se “ju të keni parasysh gjendjen e bekuar dhe të lumtur të atyre që zbatojnë urdhërimet e Perëndisë. Pasi vini re, ata janë të bekuar në të gjitha gjërat, … dhe nëse qëndrojnë besnikë deri në fund, ata janë marrë në qiell … [dhe] jetojnë me Perëndinë, në një gjendje lumturie të pafund.”⁴⁰

Perëndia jeton. Jezusi është Krishti. Kisha e Tij është rivendosur për të bekuar të gjithë popujt. Presidenti Tomas S. Monson është profeti i Tij sot. Dhe ne, si fëmijë besnikë të besëlidhjes, do të bekohemi tani dhe përgjithmonë. Unë dëshmoj kështu në emrin e Jezu Krishtit, amen.