Goede ouders worden
Ouderling L. Tom Perry
van het Quorum der Twaalf Apostelen
Er zijn veel manieren waarop goede ouders zo nodig hulp en steun kunnen krijgen om hun kinderen het evangelie van Jezus Christus te leren.
Deze zomer was een belangrijke mijlpaal voor mij — ik heb mijn negentigste verjaardag gevierd. Als je zo’n mijlpaal hebt bereikt, is het leerzaam om over gebeurtenissen en belevenissen in het verleden na te denken. Jullie, jonge mensen, die deze toespraak beluisteren of lezen, zijn er wellicht niet zo van onder de indruk dat iemand negentig jaar heeft geleefd, maar toen ik geboren werd, werd het als een grote prestatie beschouwd. Ik dank mijn hemelse Vader elke dag dat ik al zo lang leef.
Er is tijdens mijn leven zoveel veranderd. Ik heb de ontwikkeling van het industriële tijdperk en het informatietijdperk meegemaakt. Nu op grote schaal geproduceerde auto’s, telefoons en vliegtuigen waren in mijn tijd grote uitvindingen. Tegenwoordig verandert de manier waarop we informatie vinden, uitwisselen en gebruiken bijna dagelijks. Op mijn leeftijd verwonder ik me over de snel veranderende wereld waarin we leven. Veel hedendaagse ontdekkingen waardoor wij een beter leven kunnen leiden, prikkelen de verbeelding.
Wij bidden en werken hard om ervoor te zorgen dat de waarden van het evangelie van Jezus Christus te midden van alle snelle veranderingen om ons heen blijven voortbestaan. Sommigen lopen al het risico om verloren te raken. Bovenaan deze lijst met waarden staan de heiligheid van het huwelijk en het centrale belang van het gezin, welke ook het voornaamste doelwit van de tegenstander zijn. Door die waarden krijgt ieder kind van onze hemelse Vader een ankerplaats, een veilige haven waar het ten goede beïnvloed kan worden en andere eeuwige waarden kan leren.
Mijn eigen familie bereidde zich op de viering van mijn negentigste verjaardag voor en hielp mij om de herinneringen aan mijn lange leven te waarderen. Mijn nichtje had bijvoorbeeld een aantal brieven verzameld die ik bijna zeventig jaar geleden tijdens de Tweede Wereldoorlog vanuit mijn marinierspost op het eiland Saipan in de Grote Oceaan aan mijn ouders had geschreven.
Een van die brieven trok in het bijzonder mijn aandacht. Het ging om een brief die mijn moeder op moederdag 1945 mocht openmaken. Ik ga u enkele gedeelten voorlezen en hoop dat u inziet waarom ik eeuwig dankbaar zal zijn voor wat ik van mijn liefhebbende ouders geleerd heb. Ik beschouw mijn ouders als het beste voorbeeld van goede ouders, omdat ze hun huwelijk en de opvoeding van hun kinderen op de eerste plaats hebben gezet.
Mijn brief voor moederdag in 1945 begon zo:
‘Lieve mama,
‘De afgelopen vier jaar ben ik op moederdag jammer genoeg niet bij u geweest. Ik wilde elk jaar bij u zijn en u vertellen hoeveel ik van u houd en hoezeer ik u respecteer, maar aangezien dat nog steeds onmogelijk is, stuur ik mijn gedachten dan maar per post.
‘Dit keer besef ik beter dan voorgaande jaren hoeveel het voor me betekent om zo’n geweldige moeder te hebben. Allereerst mis ik de kleine dingen die u voor me deed. Als ik ’s ochtends opstond, hoefde ik me nooit druk te maken over de vraag of er een schoon overhemd of schone sokken waren. Ik hoefde slechts mijn la open te doen. Als het tijd was om te eten, wist ik dat er altijd iets lekkers voor me klaarstond. ’s Avonds lagen er altijd schone lakens op mijn bed en waren er precies genoeg dekens om me lekker warm te houden. Het was echt aangenaam om thuis te wonen.’
Toen ik de eerste twee alinea’s van die brief las, was ik verbaasd hoe sentimenteel ze klonken. Misschien moest ik veel aan thuis denken omdat ik in een tent woonde en onder een muggennet op een veldbed sliep.
Mijn brief aan mijn moeder ging als volgt verder:
‘Maar mijn diepste gevoelens komen voort uit het voorbeeld dat u mij gegeven hebt. Het leven als gezin was voor ons zo plezierig dat we uw voorbeeld wilden volgen en dezelfde vreugde ervaren die we in onze jeugd hadden. U maakte altijd tijd vrij voor een gezinswandeling in het ravijn. U deed van alles met ons; van bergbeklimmen tot balspelletjes spelen. U ging nooit alleen met papa op vakantie. U nam altijd het hele gezin mee. Nu ik ver van huis ben, praat ik altijd graag over mijn leven thuis omdat het zo aangenaam was. Ik zou nu niet kunnen afwijken van wat u mij geleerd hebt, want dan zou u zich voor mij schamen. Het is een grote uitdaging om te verdienen dat ik de zoon van Nora Sonne Perry genoemd word. Ik ben erg trots op die titel en ik hoop dat ik die altijd in ere zal houden.
‘Ik hoop dat ik volgend jaar bij u kan zijn, zodat ik u kan laten zien wat ik de afgelopen vier jaar voor moederdag gepland heb.
‘Moge de Heer u zegenen voor alle goede dingen die u in deze roerige wereld hebt gedaan.
‘Veel liefs, Tom’1
Nadat ik mijn brief nog eens gelezen had, dacht ik ook aan de cultuur van het gezin, de wijk, de ring en de gemeenschap waarin ik opgroeide.
Cultuur wordt door de levenswijze van een volk bepaald. Er is een unieke evangeliecultuur, een pakket waarden, verwachtingen en gebruiken die alle leden van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen gemeen hebben. Die evangeliecultuur of levenswijze komt door het heilsplan, Gods geboden en de leringen van levende profeten. En die komt tot uiting in de manier waarop we onze kinderen grootbrengen en hoe we zelf leven.
In Genesis 2:24 staat de eerste taak die Adam in zijn sterfelijk leven kreeg: ‘Daarom zal een man zijn vader en zijn moeder verlaten en zijn vrouw aanhangen, en zij zullen tot één vlees zijn’
De wettige vereniging van man en vrouw in het huwelijk is niet alleen een voorbereiding op toekomstige generaties die de aarde beërven, maar brengt ook de meeste vreugde en voldoening die in dit sterfelijk leven ervaren kunnen worden. Dat is vooral zo als een huwelijk door de macht van het priesterschap voor tijd en alle eeuwigheid gesloten wordt. Kinderen die in zo’n gezin geboren worden, zijn veiliger dan waar ook.
Ouders die hun kinderen goed opvoeden, worden steeds belangrijker in de wereld van vandaag, waarin de invloed van de tegenstander zo wijdverbreid is. Zoals wij weten, probeert hij het fundament van de samenleving — het gezin — te verzwakken en vernietigen. Op slimme en zorgvuldig gecamoufleerde manieren valt hij onze toewijding aan het gezin over de hele wereld aan en ondermijnt hij de cultuur en verbonden van trouwe leden van de kerk. Ouders moeten beseffen dat het onderricht thuis een heilige en belangrijke verantwoordelijkheid is. Hoewel andere instellingen, zoals kerk en school, ouders kunnen helpen om een kind te oefenen ‘volgens de eis van zijn [of haar] weg’ (Spreuken 22:6), ligt de uiteindelijke verantwoordelijkheid bij de ouders. Volgens het grote plan van geluk zijn de zorg en de ontwikkeling van de kinderen van onze hemelse Vader aan goede ouders toevertrouwd.
Goede ouders kunnen in hun bijzonder ouderlijk rentmeesterschap op veel manieren eventuele hulp en steun krijgen om hun kinderen het evangelie van Jezus Christus te leren. Ik doe u vijf ideeën aan de hand om als ouders een sterkere gezinscultuur te creëren:
Ten eerste kunnen ouders oprecht bidden en onze Eeuwige Vader vragen om hen te helpen de kinderen die Hij hun gezonden heeft lief te hebben, te begrijpen en te leiden.
Ten tweede kunnen ze gezinsgebed houden, de Schriften bestuderen, gezinsavond houden en zo vaak mogelijk samen eten, zodat de avondmaaltijd voor communicatie en het leren van waarden gebruikt wordt.
Ten derde kunnen ouders van het ondersteunend netwerk van de kerk profiteren. Ze kunnen met de jeugdwerkleerkrachten, jeugdleiders en de klas- en quorumpresidiums overleggen. Door in gesprek te gaan met degenen die geroepen en aangesteld zijn om met hun kinderen te werken, kunnen ouders meer inzicht in de bijzondere en specifieke behoeften van hun kinderen krijgen.
Ten vierde kunnen ouders hun getuigenis regelmatig aan hun kinderen geven, hen de geboden van God laten gehoorzamen en hen over de zegeningen vertellen die onze hemelse Vader aan zijn trouwe kinderen beloofd heeft.
Ten vijfde kunnen we de orde in onze gezinnen handhaven door duidelijke, eenvoudige gezinsregels, verwachtingen, goede gezinstradities en -rituelen, en door ‘verstandige gezinsfinanciën’. Kinderen krijgen dan een taak in het huishouden en verdienen hun zakgeld, zodat zij kunnen leren budgetteren, sparen en tiende betalen van het geld dat ze verdienen.
Deze suggesties om een sterkere gezinscultuur te scheppen, sluiten aan op de kerkcultuur. Onze sterke gezinscultuur zal een bescherming zijn tegen ‘de brandende pijlen van de tegenstander’ (1 Nephi 15:24) die op hen afgevuurd worden door leeftijdgenoten, amusement en beroemdheden, en door voortdurend door het internet en de media blootgesteld te worden aan een cultuur van krediet en de gedachte dat men recht heeft op luxe. Door een sterke gezinscultuur zullen onze kinderen in de wereld maar niet ‘van de wereld’ zijn (Johannes 15:19).
President Joseph Fielding Smith heeft gezegd: ‘Het is de plicht van de ouders om hun kinderen deze verlossende beginselen van het evangelie van Jezus Christus bij te brengen, zodat ze weten waarom ze zich laten dopen, zodat ze in hun hart het verlangen zullen hebben om na hun doop de geboden van God te blijven onderhouden, zodat ze in zijn tegenwoordigheid kunnen terugkeren. Mijn dierbare broeders en zusters, wilt u uw gezin en uw kinderen voor eeuwig hebben? Wilt u aan uw voorouders verzegeld worden […]? Als dat zo is, dan moet u ze al vanaf de wieg onderwijzen. U moet door uw voorbeeld en uw leringen onderwijzen.’2
In de Proclamatie over het gezin staat:
‘Man en vrouw hebben de plechtige taak om van elkaar en van hun kinderen te houden, en voor elkaar en hun kinderen te zorgen. Kinderen ‘zijn een erfdeel des Heren’ (Psalmen 127:3). Ouders hebben de heilige plicht om hun kinderen in liefde en rechtschapenheid op te voeden, te voorzien in hun stoffelijke en geestelijke behoeften, en ze te leren dat ze elkaar moeten liefhebben en helpen, de geboden van God moeten naleven, en gezagsgetrouwe burgers behoren te zijn, waar ze zich ook bevinden. […]
‘[…] Volgens het goddelijk plan behoort de vader zijn gezin met liefde en in rechtschapenheid te presideren. Hij heeft tot taak te voorzien in de behoeften en de bescherming van zijn gezin. De taak van de moeder is op de eerste plaats de zorg voor de kinderen. Vader en moeder hebben de plicht om elkaar als gelijkwaardige partners met deze heilige taken te helpen.’3
Ik ben van mening dat het de bedoeling van God is dat de moeder de verzorging en het onderwijs van de volgende generatie op zich neemt. Het is fijn om echtparen te zien die hun samenwerking en taakverdeling onderling goed hebben afgesproken en goed over en met hun kinderen communiceren.
De aanval van goddeloosheid op onze kinderen is nu veel listiger en onbeschaamder dan ooit tevoren. Door aan een sterke gezinscultuur te bouwen, worden onze kinderen beter beschermd tegen wereldse invloeden.
Moge God u, goede moeders en vaders in Zion, zegenen. Hij heeft zijn eeuwige kinderen aan uw zorg toevertrouwd. Als ouders werken we samen met God om zijn werk en heerlijkheid onder zijn kinderen tot stand te brengen. Het is onze heilige plicht om ons uiterste best te doen. Daarvan getuig ik in de naam van Jezus Christus. Amen.