Buot Ka Bang Maayo?
Ni Elder Timothy J. Dyches
Sa Seventy
Samtang kita maghinulsol ug makabig ngadto sa Ginoo, kita mamaayo, ug ang kahasol sa konsensya mawala.
Atol sa usa ka masadyaong fiesta sa Jerusalem, mibiya ang Manluluwas sa katawhan aron sa pagtabang niadtong nanginahanglan sa hilabihan. Iya silang nakit-an sa Betsata, sa tuburan nga lima ang agianan sa may baligyaanan og karnero nga nailhang dapit para sa masakiton.
Ang Ebanghelyo ni Juan naghisgot kanato nga duol sa tuburan “nanaghigda ang dakong panon sa mga masakiton, lakip sa mga buta, mga bakul, ug mga paralitiko, sila nanagpaabut sa paglihok sa tubig.
“Kay may mga panahon nga ang manolunda sa Ginoo manaug ngadto sa tuburan, ug ang tubig iyang kutawon: ug ang makauna sa pag-ubog human makutaw ang tubig, siya mamaayo sa bisan unsang sakit nga iyang giantus” (Juan 5:3–4).
Ang pagbisita sa Manluluwas gihulagway sa nindot kaayong painting ni Carl Bloch nga giulohan og Si Kristo Nag-ayo og Sakit sa Tuburan sa Betsata. Gi-paint ni Bloch si Jesus nga naghinay-hinay og abli sa temporaryong tabon, nga nagpakita sa “masakiton” (Juan 5:7) kinsa naghigda sa duol sa tuburan, nagpaabut. Dinhi ang pulong masakiton nagpasabut sa usa ka tawo kinsa walay gahum ug naghatag og gibug-aton sa kalooy ug grasya sa Manluluwas, kinsa hilom nga miabut sa pagpangalagad niadtong dili makahimo sa kaugalingon.
Sa painting, ang masakiton naghigda sa sawog sa mga anino, gikapoy ug nawad-an og paglaum sa kaugalingon sa dihang nag-antus sa iyang sakit sulod sa 38 ka tuig.
Samtang gibukas sa Manluluwas ang kilid sa panapton gamit ang usa ka kamot, Siya midapit gamit ang pikas kamot ug mahinuklugong nangutana: “Buot Ka Bang Maayo?”
Ang tawo mitubag, “Senyor, wala akoy tawo, nga makatunlob kanako ngadto sa tuburan inigkutaw na sa tubig: ug sa diha nga manlimbasug ako sa paglusad, adunay lain nga makauna kanako sa pag-ubog” (Juan 5:6–7).
Para sa daw imposible nga hagit niini nga tawo, si Jesus mihatag og lawom ug wala damha nga tubag:
“Bumangon ka, dad-a ang imong higdaan, ug lumakaw.
“Ug dihadiha ang tawo naayo, ug gidala niya ang iyang higdaan ug milakaw” (Juan 5:8–9).
Sa laing makatandog nga eksena, si Lucas misaysay nato nga ang Manluluwas, samtang nagbiyahe paingon sa Jerusalem, nakahimamat og 10 ka sanglahon. Tungod sa ilang sakit, sila “nagpaantaw” (Lucas 17:12). Sila mga sinalikway—hugaw ug wala kinahanglana.
“Jesus, Magtutudlo, kaloy-i intawon kami,” sila nangamuyo (Lucas 17:13)—o sa laing pagkasulti, naghangyo, “Aduna ka bay mahimo para namo?”
Ang Maayong Magtatambal, puno sa kalooy, nasayud nga ang pagtuo mag-una sa milagro ug miingon kanila, “Lumakaw kamo og ipakita ang inyong kaugalingon ngadto sa mga sacerdote” (Lucas 17:14).
Samtang sila nangadto nga may hugot nga pagtuo, nahitabo ang milagro. Ma-imagine ba ninyo ang tumang kalipay sa matag lakang samtang ilang nasaksihan nga diha-diha dayon ang ilang mga lawas nalimpyo ug naayo?
“Unya usa kanila, sa iyang pagkakita nga siya maayo na, mibalik, ug sa makusog nga tingog nagdayeg sa Dios,
“Ug siya mihapa sa tiilan [sa Agalon] ug nagpasalamat kaniya. …
“Ug [si Jesus] miingon ngadto kaniya, Tumindog, ug lumakaw ka: ang imong pagsalig nakapaayo kanimo” (Lucas 17:15–16, 19).
Isip kanhi doktor ug surgeon, ako nag-focus sa pag-ayo ug pagpawala sa pisikal nga sakit. Si Jesukristo nag-ayo sa lawas, hunahuna ug espiritu, ug ang Iyang pag-ayo sugdan og hugot nga pagtuo.
Nakahinumdom pa ba kamo sa dihang puno kamo sa kalipay ug sa pagtuo? Kahinumdom ba kamo sa dihang kamo nakabaton og pagpamatuod o sa dihang gimatuod sa Dios nga kamo Iyang anak ug Siya nahigugma kaninyo og maayo—ug kamo mibati nga naayo? Kon kana nga higayon ingon og nalimtan na, kini mahinumduman pa gihapon.
Ang Manluluwas nagtambag kanato unsaon nga mamaayo—makompleto o mahingpit:
“Umari kanako, kamong tanan nga nabudlay ug nabug-atan, ug papahulayon ko kamo.
“Isangon ninyo ang akong yugo diha kaninyo, ug pagtuon kamo gikan kanako; kay ako maaghop ug mapaubsanon sa kasingkasing: ug makakaplag kamog pahulay alang sa inyong mga kalag.
“Kay masayon ang akong yugo, ug magaan ang akong luwan” (Mateo 11:28–30).
“Sumunod kanako” (Lucas 18:22) nagdapit kanato sa pagbiya sa karaang kinabuhi ug kalibutanong mga tinguha ug mahimong bag-o nga binuhat nga ang “daang mga butang nagpangagi na [ug] ang bag-ong mga butang nahiabut na” (2 Mga Taga-Corinto 5:17), gani uban sa nabag-o, matinud-anong kasingkasing. Ug kita mamaayo pag-usab.
“Paduol ngari kanako ug Ako mopaduol nganha kaninyo; pangita kanako nga makugihon ug kamo makakita kanako; pangayo, ug kamo makadawat; tuktok, ug kini pagabuksan nganha kaninyo” (D&P 88:63).
Samtang kita nagkaduol Niya, kita makaamgo nga ang mortalidad lisud ug ang “katugbang sa tanan nga mga butang” (2 Nephi 2:11) dili usa ka sayop diha sa plano sa kaluwasan. Ang katugbang, hinoon, kinahanglanong elemento sa mortalidad ug naglig-on sa atong kabubut-on ug naghas-has sa atong mga pagpili. Ang dili matag-an nga kausaban sa kinabuhi makatabang nato sa paghulma og mahangturong relasyon uban sa Dios—ug ang Iyang hitsura nakulit sa atong panagway samtang atong ihalad atong kasingkasing Kaniya (tan-awa sa Alma 5:19).
“Buhata ninyo kini sa paghandom kanako” (Lucas 22:19) mao ang gihangyo sa atong Manluluwas sa dihang Iyang gipasiugdahan ang sakrament. Kini nga ordinansa gamit ang pan ug tubig nagbag-o sa atong sagradong mga pakigsaad uban sa Dios ug nagdapit sa gahum sa Pag-ula sa atong kinabuhi. Kita mamaayo pinaagi sa pagbiya sa mga batasan ug estilo sa kinabuhi nga makapatig-a sa kasingkasing ug makapatikig sa li-og. Kon kita mohunong sa paggamit sa “mga hinagiban sa [atong] pagsukol” (Alma 23:7), kita mahimong “mga tinugyanan sa [atong kaugalingon]” (D&P 58:28), dili na mabuta sa paglingla ni Satanas o mabungol sa grabeng kasaba sa sekular nga kalibutan.
Samtang kita maghinulsol ug makabig ngadto sa Ginoo, kita mamaayo, ug ang kahasol sa konsensya mawala. Tingali maghunahuna kita, sama ni Enos, “Giunsa kini pagbuhat?” Ang Ginoo mitubag: “Tungod sa imong hugot nga pagtuo ni Kristo. … Busa, makalakaw ka na, ang imong hugot nga pagtuo nakahimo kanimo nga hinlo” (Enos 1:7, 8).
Si Corrie ten Boom, mapahinunguron nga Kristiyanong Dutch nga babaye, nakakaplag niining pagkaayo bisan pa sa pagkabilanggo sa concentration camps atol sa Ikaduhang Gubat sa Kalibutan. Siya nag-antus og maayo, apan dili sama sa iyang igsoong babaye nga si Betsie, namatay sa usa sa mga kamp, si Corrie naluwas.
Human sa gubat siya kanunay mamulong sa iyang mga kasinatian ug pagkaayo ug pagpasaylo. Sa usa ka higayon ang kanhi gwardya nga Nazi nga may kalabutan sa pagkabilanggo mismo ni Corrie sa Ravensbrück, Germany, miduol kaniya, nalipay sa iyang mensahe kabahin sa pagpasaylo ug paghigugma ni Kristo.
“‘Dako akong pasalamat sa imong mensahe, Fraulein,’ miingon siya. ‘Sa paghunahuna niana, sama sa imong giingon, Iyang gihugasan ang akong mga sala!’
“Iyang gipagawas iyang kamot aron makiglamano nako,” nahinumdom si Corrie. “Ug ako, kinsa kanunayng nagsangyaw … sa gikinahanglan nga pagpasaylo, mipabilin lang sa akong kamot diha sa kilid.
“Bisan ang kasuko, hunahuna nga mobalos mipabukal sa akong pagbati, akong nakita ang ilang sala. … Ginoong Jesus, nag-ampo ko, pasayloa ko ug tabangi ko nga makapasaylo kaniya.
“Naningkamot kong mopahiyom, [ug] naglisod ko sa pakiglamano. Dili nako mahimo. Wala koy gibati, bisan gamay nga kainit o kalooy. Ug busa akong gihimo pag-usab ang hilom nga pag-ampo. Jesus, dili ko makapasaylo niya. Ihatag kanako ang Imong pagpasaylo.
“Sa dihang nakiglamano ko niya may labing talagsaong butang nga nahitabo. Gikan sa akong abaga ngadto sa akong bukton ug sa kamot may nindot nga pagbati nga nabati gikan kanako ngadto kaniya, samtang sa akong kasingkasing namugna ang gugma alang niining estranghero nga nagpaantus kanako.
“Ug akong nadiskobrehan nga dili na sa atong pagpasaylo kondili anaa sa atong kamatarung nga ang pag-ayo sa kalibutan nag-agad, apan diha Kaniya. Sa dihang Iya kitang gisultihan sa paghigugma sa atong mga kaaway, Siya mihatag, uban niining sugo, ang gugma mismo.”1
Si Corrie ten Boom naayo.
Si President Thomas S. Monson miingon, “Adunay usa ka kinabuhi nga nagsuporta niadtong nagubot o nabug-atan sa kasubo ug kaguol—gani ang Ginoong Jesukristo”2
Kon kamo mobati nga hugaw, wala higugmaa, dili malipayon, dili takus, o wala maayo, hinumdumi nga “ang tanan nga dili makiangayon kabahin sa kinabuhi mahimong mapahusto pinaagi sa Pag-ula ni Kristo.”3 Pagbaton og pagtuo ug pailub sa tayming ug mga katuyoan sa Manluluwas alang kaninyo. “Ayaw kahadlok, sumalig ka lamang” (Marcos 5:36).
Sumalig ka nga ang Manluluwas nagtinguha gihapon sa pag-ayo sa atong kalag ug kasingkasing. Siya nagpaabut sa pultahan ug nanuktok. Motubag kita pinaagi sa paghimo og subli nga pag-ampo, paghinulsol, pagpasaylo, ug paghikalimot. Higugmaon nato ang Dios ug moserbisyo sa atong silingan ug mobarug sa balaang mga dapit nga may limpyong kinabuhi. Ang masakiton nga tawo sa tuburan sa Betsata, ang sanglahon nga nahimamat pagpaingon sa Jerusalem, ug si Corrie ten Boom nangaayo. “Buot ka bang maayo?” Bangon ug lakaw. Ang Iyang “grasya igo” (2 Mga Taga-Corinto 12:9), ug kamo dili na mag-inusara.
Akong nasayran nga ang Ginoo buhi. Nasayud ko nga kitang tanan Iyang mga anak ug Siya nahigugma kanato kon si kinsa ta ug unsa unya kita. Nasayud ko nga Iyang gipadala Iyang Anak sa kalibutan aron mahimong sakripisyo alang sa tanang katawhan ug kadtong kinsa modawat sa Iyang ebanghelyo ug mosunod Kaniya mamaayo ug makompleto—“sa iyang kaugalingon nga higayon, ug sa iyang kaugalingon nga paagi, ug sa iyang kaugalingon nga kabubut-on” (D&P 88:68). Kini ang akong pagsaksi sa pangalan ni Jesukristo, amen.