Pas-anon Ka Niya sa Iyang Abaga ug Dad-on Pauli
Ni Presidente Dieter F. Uchtdorf
Ikaduhang Magtatambag sa Unang Kapangulohan
Sa samang paagi nga ang Maayong Magbalantay mangita sa Iyang nawala nga karnero, kon kamo modangup lamang sa inyong kasingkasing ngadto sa Manluluwas sa kalibutan, kamo Iyang pangitaon.
Usa sa makaguol nga panumduman sa akong pagkabata nagsugod sa lanog nga tingog sa siren nga nagpamata kanako. Sa wala madugay, lain nga tingog, ang ugong sa mga palabad, nag-anam og kakusog hangtud nga kini mitay-og sa kahanginan. Nabansay og maayo sa among inahan, kaming mga anak mikuha sa among gi-andam nga bag ug midagan pasaka sa bungtod ngadto sa salipdanan sa bomba. Samtang nagdagan kami sa hingpit nga kangitngit, ang green ug puti nga siga gikan sa kahanginan mikidlap aron makita sa mga tigbomba ang ilang target. Makahibulong, ang tanan mitawag niini og mga kidlap sa Christmas tree.
Kwatro anyos pa ko ato, ug saksi ako sa gubat sa kalibutan.
Dresden
Dili layo gikan sa gipuy-an sa akong pamilya mao ang dakbayan sa Dresden. Kadtong nagpuyo didto nakasaksi sa tingali liboan na ka higayon sa unsay akong nakita. Hilabihan nga pagsilaob sa mga kalayo, tungod sa liboan ka tonelada nga bomba, paspas kini nga mihapay sa Dresden, miguba sa labaw sa 90 porsyento sa dakbayan ug walay gibilin gawas sa dugmok nga mga bato ug abo.
Sa kalit, ang dakbayan nga kaniadto giila nga “Jewel Box [Kahon sa Mutya]” nahanaw. Si Erich Kästner, usa ka German nga tagsulat, misulat sa kadaut, “Sa kaliboan ka tuig ang iyang kaanyag gitukod, sa usa ka gabii lang kini hingpit nga nagun-ob.” Sa akong pagkabata wala ko makahunahuna sa unsang paagi mapahiuli ang kadaut nga gisugdan sa among kaugalingong katawhan. Ang among palibut ingon og wala na gayuy paglaum ug walay kaugmaon.
Sa miaging tuig nakahigayon ko og balik didto sa Dresden. Siyetenta ka tuig human sa gubat, sa makausa pa, nahimo na usab kining usa ka “Kahon sa Mutya” sa dakbayan. Ang mga naguba nahipos na, ug ang dakbayan napahiuli ug gani napalambo.
Sa akong pagduaw nakita nako ang matahum nga Lutheran nga simbahan, Frauenkirche, ang Church of Our Lady. Unang gitukod niadtong mga tuig 1700, usa kini sa mga masidlakon nga mutya sa Dresden, apan ang gubat midugmok niini. Sulod sa daghang katuigan nagpabilin kini niana nga kahimtang, hangtud nga natino nga ang Frauenkirche tukuron og balik.
Ang mga bato gikan sa naguba nga simbahan gihipos ug gihan-ay ug, kutob sa mahimo, gigamit sa pagtukod pag-usab. Karon makita ninyo ang paig nga mga bato ingon og mga uwat kini sa gawas nga mga bongbong. Kini nga “mga uwat” dili lamang usa ka pahinumdum sa kasaysayan sa gubat niini nga bilding, apan usa usab ka monumento sa paglaum—usa ka maanindot nga timaan sa abilidad sa tawo sa pagpahiuli sa usa ka butang gikan sa abo.
Samtang gipamalandungan nako ang kasaysayan sa Dresden ug natingala sa kahanas nga mangita og kapanguhaan ug determinasyon sa mga tawo nga mipahiuli sa mga butang nga hingpit ang pagkagun-ob, akong gibati ang matam-is nga impluwensya sa Balaang Espiritu. Sa pagkatinuod, naghunahuna ko, kon nahimo man sa tawo ang pagtukod og usab sa nadugmok na nga bilding, unsa pa kaha kasarang sa atong Labing Gamhanan nga Amahan sa pagpahiuli sa Iyang mga anak kinsa nalaglag, naglisud, o nahisalaag?
Dili igsapayan unsa ka guba ang atong kinabuhi. Dili igsapayan unsa kaitom ang atong mga sala, unsa kapait, unsa kamingaw, biniyaan, o ka masulub-on sa atong mga kasingkasing. Bisan kadtong wala’y mga paglaum, kinsa desperado, kinsa miluib sa pagsalig, mibiya sa ilang kaligdong, o mitalikod sa Dios, mahimong mausab. Gawas niadtong mga anak sa kapildihan, walay kinabuhi nga hilabihan ang pagkahugno nga dili na mahimong mapahiuli.
Ang nindot nga balita sa ebanghelyo mao kini: tungod sa mahangturong plano sa kalipay nga gihatag sa atong mahigugmaong Langitnong Amahan ug pinaagi sa walay kinutuban nga Pag-ula ni Jesukristo, dili lamang kita matubos gikan sa atong kalaglagan ug mapahiuli sa kaputli, mahimo usab kitang mouswag saylo pa sa unsay mahunahuna ug mahimong manununod sa kinabuhing dayon ug mga tig-ambit sa dili mahulagway nga himaya sa Dios.
Ang Sambingay sa Nawala nga Karnero
Sa panahon sa pagpangalagad sa Manluluwas, ang mga relihiyusong lider sa Iyang panahon wala mouyon sa pakig-uban ni Jesus sa mga tawo nga giila nga “mga makasasala.”
Tingali para nila mora og Siya mitugot o miuyon sa masalaypon nga kinaiya. Tingali mituo sila nga ang labing maayo nga pamaagi sa pagtabang sa mga makasasala aron maghinulsol mao ang paghimaraut, pagtamay, ug pagpakaulaw kanila.
Sa dihang nakamatikod ang Manluluwas sa unsay gihunahuna sa mga Pariseo ug mga escriba, misaysay Siya og istorya:
“Kinsa bang tawhana kaninyo, nga may usa ka gatus ka mga karnero, nga kon kawad-an siyag usa ka buok niini, dili mobiya sa kasiyaman ug siyam diha sa kaawaawan ug moadto sa pagpangita niadtong usa nga nawala, hangtud nga hikaplagan niya kini?
“Ug sa iya na kining makaplagan, kini pas-anon niya nga malipayon diha sa iyang abaga.”
Sa dugay nang panahon, kini nga sambingay naandan na nga gisabut isip usa ka sugo ngari kanato sa pagdala og balik sa nawala nga mga karnero ug pagtabang niadtong mga nahisalaag. Samtang sa pagkatinuod kini tukma ug maayo, naghunahuna ko kon aduna bay mas labaw pa niini.
Mahimo ba nga ang katuyoan ni Jesus, una ug labaw sa tanan, mao ang pagtudlo mahitungod sa buhat sa Maayong Magbalantay?
Posible ba nga nagpamatuod Siya sa gugma sa Dios alang sa Iyang masupilon nga mga anak?
Posible ba nga ang mensahe sa Manluluwas mao nga ang Dios hingpit nga nahibalo kon si kinsa kadtong nangawala—ug nga Iya silang pangitaon, tabangan ug luwason?
Kon mao man kana, unsay kinahanglang buhaton sa karnero aron mahimong angayan alang niining balaan nga tabang?
Kinahanglan ba nga masayran sa karnero unsaon sa paggamit og instrumento aron mahibaw-an ang iyang nahimutangan? Kinahanglan ba kining mogamit og GPS aron mahibaw-an kon asa kini? Kinahanglan ba kini nga ekspertong mohimo og app aron makapangayo’g tabang? Ang karnero nagkinahanglan ba og iladong tawo nga moendorso sa dili pa ang Maayong Magbalantay moluwas?
Dili. Dili gayud! Ang karnero takus sa balaan nga pagluwas tungod lamang kay kini gihigugma sa Maayong Magbalantay.
Alang kanako, ang sambingay sa nawala nga karnero mao ang usa sa labing malaumon nga mga tudling sa tanang kasulatan.
Ang atong Manluluwas, ang Maayong Magbalantay, nakaila ug nahigugma kanato. Siya nakaila ug nahigugma kaninyo.
Nasayud Siya kon ikaw mawala, ug nasayud Siya kon asa ka. Nasayud Siya sa imong kagul-anan. Sa imong hilum nga mga pangamuyo. Imong mga kahadlok. Imong mga luha.
Dili igsapayan kon sa unsang paagi ikaw nawala—tungod ba sa imong sayop nga mga pagpili o mga kahimtang nga dili nimo makontrolar.
Ang importante mao nga ikaw Iyang anak. Ug Siya nahigugma kanimo. Iyang gihigugma ang Iyang mga anak.
Tungod kay nahigugma Siya kanimo, pangitaon ka Niya. Malipayon Siyang mopas-an kanimo sa Iyang abaga. Ug kon dad-on ka Niya pauli, moingon Siya sa tanan, “Pangalipay kamo uban kanako, kay hingkaplagan ko ang akong karnero nga nawala.”
Unsay Atong Kinahanglang Buhaton?
Apan, tingali naghuhuna ka, unsay gikinahanglan gikan nako? Siyempre kinahanglan kong mobuhat og dugang pa kay sa maghulat lamang nga luwason.
Samtang ang atong mahigugmaong Amahan nagtinguha nga ang tanan Niyang mga anak mobalik Kaniya, dili Siya mamugos ni bisan kinsa nga mahilangit. Ang Dios dili moluwas nato nga kontra sa atong kabubut-on.
Nan unsay atong kinahanglang buhaton?
Yano lamang ang Iyang pagdapit:
“Paduol ngari kanako ug Ako mopaduol nganha kaninyo.”
Mao kini ang paagi sa pagpakita Kaniya nga gusto kitang maluwas.
Nagkinahanglan kini og gamayng pagtuo. Apan ayaw kaguol. Kon dili ka makapakita og hugot nga pagtuo karon, sugdi sa paglaum.
Kon dili ka makaingon nga nasayud ka nga anaa ang Dios, makalaum ka nga anaa Siya. Mahimo kang magtinguha nga motuo. Igo na kana sa pagsugod.
Ug dayon, lihukon kana nga paglaum, pakig-istorya sa Langitnong Amahan. Ang Dios mohatag sa Iyang gugma kanimo, ug ang Iyang buhat sa pagluwas ug pag-usab magsugod.
Paglabay sa panahon, maila nimo ang Iyang impluwensya sa imong kinabuhi. Mabati nimo ang Iyang gugma. Ug ang tinguha sa paglakaw inubanan sa Iyang kahayag ug pagsunod sa Iyang pamaagi, motubo dungan sa matag lakang sa pagtuo nga imong pagahimoon.
Kini nga mga lakang sa pagtuo atong gitawag og “pagkamasulundon.”
Kana nga pulong dili inila karong panahona. Apan ang pagkamasulundon usa ka mahinungdanon nga konsepto sa ebanghelyo ni Jesukristo, tungod kay nasayud kita nga “pinaagi sa Pag-ula ni Kristo, ang tanan nga mga katawhan mahimo nga maluwas, pinaagi sa pagsunod sa mga balaod ug mga ordinansa sa Ebanghelyo.”
Samtang naglambo ang atong pagtuo, kinahanglan usab nga molambo ang atong pagkamatinud-anon. Ganina mikutlo ko sa usa ka German nga tagsulat kinsa nasubo sa kadaut sa Dresden. Misulat usab siya niini nga mga pulong “Es gibt nichts Gutes, ausser: Man tut es.” Alang niadtong dili makasulti sa celestial nga pinulongan, gihubad kini nga “Walay butang nga maayo gawas og imo kining buhaton.”
Mahimong ikaw ug ako labing larino nga moistorya og espirituhanong mga butang. Mahimong madani nato ang mga tawo sa atong maayong pagsabut sa espirituhanon nga mga hilisgutan. Mahimong madasigon kitang maghisgut og relihiyon ug “magdamgo sa [atong] mansyon sa taas.” Apan kon ang atong pagtuo dili mousab sa atong pagpuyo—kon ang atong mga gituohan wala mag-impluwensya sa atong inadlaw nga mga desisyon—ang atong relihiyon kawang lang, ug ang atong pagtuo, kon dili man patay, siguradong dili maayo ug delikado nga sa ngadto-ngadto mamatay.
Ang pagkamasulundon maoy naghatag og kalig-on sa pagtuo. Pinaagi sa pagkamasulundon kita makaangkon og kamatuoran ug himaya.
Apan naghunahuna ko nga usahay masaypan nato sa pagsabut ang pagkamasulundon. Mahimo natong makita nga ang pagkamasulundon mao ang tumong, imbis nga usa ka pamaagi aron makab-ot ang atong tumong. O mahimong atong idukdok ang martilyo sa pagkamasulundon sa puthaw’ng dukdukanan sa mga kasugoan aron sa paghulma sa atong mga hinigugma, pinaagi sa kanunay nga pag-init ug balik-balik nga pagbatil o paghashas, ngadto sa mas balaan, langitnong butang.
Walay pagduda, adunay panahon nga gikinahanglan nato ang estrikto nga sugo sa paghinulsol. Labing siguro, adunay uban nga matabangan lamang sa ingon niining paagiha.
Apan tingali adunay laing pasumbingay nga makapasabut nganong atong sundon ang mga sugo sa Dios. Tingali ang pagkamasulundon dili lamang mahitungod sa pagbawog, pagliso, ug pagdukdok sa atong mga kalag ngadto sa usa ka butang nga wala nato kinahanglana. Hinoon, mao kini ang proseso diin kita makadiskubre kon unsa gayud kita.
Kita gilalang sa Labawng Makagagahum nga Dios. Siya ang atong Langitnong Amahan. Kita sa literal Iyang mga anak sa espiritu. Kita gihimo sa langitnon nga materyal nga bililhon ug lunsay kaayo, ug mao nga nagdala kita sa atong kaugalingon og diosnon nga kinaiya.
Dinhi sa kalibutan, hinoon, ang atong mga hunahuna ug mga buhat mahimong negatibong maimpluwensyahan nianang dunot, dili balaan, ug mahugaw. Ang kahugaw sa kalibutan makapamansa sa atong mga kalag, naghatag nato og kalisud sa pag-ila ug paghinumdom sa atong panulundon ug katuyoan.
Apan kining tanan dili makapausab kon kinsa gayud kita. Ang labing mahinungdanon nga pagkadiosnon sa atong kinaiya magpabilin. Ug sa higayon nga kita mopili nga ipahiuyon ang atong kasingkasing ngadto sa atong minahal nga Manluluwas ug mosubay sa dalan sa pagkadisipulo, adunay milagrong mahitabo. Ang gugma sa Dios mopuno sa atong mga kasingkasing; ang kahayag sa kamatuoran mopuno sa atong mga hunahuna; ang atong tinguha sa pagpakasala mosugod sa pagkawala; ug dili na kita maglakaw sa kangitngit.
Makita nato nga ang pagkamasulundon dili usa ka silot apan usa ka gawasnong proseso aron makaabut sa atong balaan nga padulngan. Ug sa anam-anam, ang pagkadunot, kahugaw, ug mga limitasyon niini nga kalibutan mosugod sa pagpahilayo. Sa katapusan, ang labing bililhon, mahangturong espiritu sa langitnong pagkabinuhat nga ania kanato mapadayag, ug mahimo kitang mga kapanguhaan sa kamaayo.
Takus Kamo nga Luwason
Mga kaigsoonan, ako mopamatuod nga ang Dios nasayud kon kinsa kita—ug Siya nagkonsiderar nato nga takus nga luwason.
Mahimo kamong mobati nga ang inyong kinabuhi nagun-ob. Mahimong nakasala kamo. Mahimong nahadlok kamo, nasuko, nasubo, o gisakit sa pagduhaduha. Apan sa samang paagi nga ang Maayong Magbalantay mangita sa Iyang nawala nga karnero, kon kamo modangup lamang sa inyong mga kasingkasing ngadto sa Manluluwas sa kalibutan, kamo Iyang pangitaon.
Kamo Iyang luwason.
Kamo Iyang bayawon ug pas-anon sa Iyang abaga.
Kamo Iyang dad-on pauli.
Kon ang mortal nga mga kamot makausab sa mga dugmok nga bato ug mga tinumpag ngadto sa usa ka maanindot nga balay simbahanan, nan aduna kitay pagsalig nga ang atong mahigugmaong Langitnong Amahan makausab kanato. Ang Iyang plano mao ang pag-usab kanato ngadto sa mas labaw pa kay sa unsa kita kaniadto—labaw pa kay sa atong mahunahuna. Sa matag lakang sa pagtuo sa dalan sa pagkadisipulo, motubo kita ngadto sa mga binuhat sa mahangturon nga himaya ug walay kinutuban nga kalipay nga maoy gidisenyo nga atong makab-ot.
Kini mao ang akong pagpamatuod, akong panalangin, ug akong mapainubsanong panghinaot sa pangalan ni Jesukristo, amen.