Ang Hingpit nga Dalan sa Kalipay
Ako mopamatuod sa dakong gasa nga mao ang plano sa atong Amahan alang nato. Usa kini ka hingpit nga dalan sa kalinaw ug kalipay.
Minahal kong mga kaigsoonan, dinhi sa Conference Center ug sa tibuok kalibutan, mapasalamaton kaayo ko sa oportunidad sa pagpakigbhin sa akong mga hunahuna nganha kaninyo karong buntaga.
Singkwentay dos ka tuig na ang milabay, niadtong Hulyo 1964, duna koy assignment sa Siyudad sa New York City atol sa World’s Fair nga gipahigayon didto. Sayo sa buntag mibisita ko sa Mormon Pavilion didto sa fair. Miabut ko sa wala pa ipasalida ang pelikula sa Simbahan Man’s Search for Happiness, usa ka pasundayag sa plano sa kaluwasan nga nahimong usa ka Church classic. Naglingkod ko tupad sa usa ka batan-ong lalaki nga tingali mga 35 anyos. Nag-istorya mi og kadiyot. Dili siya miyembro sa atong simbahan. Dayon napalong ang suga, ug nagsugod ang salida.
Naminaw mi sa tingog sa narrator samtang siya nangutana sa makahuluganon ug mga pangutana nga may kalabutan sa tanang tawo: “Diin ako gikan? Nganong ania man ako dinhi? Asa ako paingon human ako mobiya niini nga kinabuhi”? Mahinamong naminaw ang tanan sa mga tubag, ug ang tanan mitutok pag-ayo sa salida. Usa ka deskripsyon sa atong kinabuhi nga wala pa dinhi sa yuta ang gipakita, uban sa pagpasabut sa atong katuyoan dinhi sa yuta. Nasaksihan namo ang makapatandog nga pasundayag sa pagkamatay sa usa ka tigulang na nga apohan ug sa iyang mahimayaong paghiusa sa mga minahal nga nag-una niya didto sa kalibutan sa espiritu.
Sa katapusan niining maanindot nga salida sa plano sa atong Langitnong Amahan alang kanato, ang mga tawo hilom nga migawas, klaro nga daghan ang natandog sa mensahe sa salida. Ang batan-ong bisita tupad nako wala motindog. Nangutana ko kon nalingaw ba siya sa pasundayag. Ang iyang tubag: “Kini ang kamatuoran!”
Ang plano sa atong Amahan alang sa atong kalipay ug sa atong kaluwasan gipakigbahin sa atong mga misyonaryo sa tibuok kalibutan. Dili tanan nga nakadungog niining balaan nga mensahe midawat niini. Hinoon, ang mga lalaki ug mga babaye bisan asa, sama sa akong batan-ong higala sa New York World’s Fair, nakahibalo sa kamatuoran niini, ug sila ligdong nga mipili sa pagsubay sa dalan nga modala kanila sa luwas nga pagpauli sa panimalay. Ang ilang mga kinabuhi nausab sa kahangturan.
Ang mahinungdanog bahin sa plano mao ang atong Manluluwas, si Jesukristo. Kon wala ang Iyang maulaong sakripisyo, ang tanan mawala. Hinoon, dili igo, ang magtuo lamang Kaniya ug sa Iyang misyon. Kinahanglan kitang molihok ug magkat-on, mangita ug mag-ampo, maghinulsol ug molambo. Kinahanglan kitang masayud sa mga balaod sa Dios ug mosunod niini. Kinahanglan kitang makadawat sa Iyang makaluwas nga mga ordinansa. Pinaagi lamang sa pagbuhat nga kita makaangkon sa tinuod, nga mahangturon nga kalipay.
Bulahan kita nga anaa ang kamatuoran. Kita adunay katungdanan sa pagpakigbahin sa kamatuoran. Atong sundon ang kamatuoran aron atong maangkon ang tanan nga anaa sa Amahan alang nato. Wala Siyay laing gibuhat gawas sa atong kaayohan. Miingon Siya, “Kini ang akong buhat ug ang akong himaya—ang pagpahinabo sa pagka-imortal ug sa kinabuhi nga dayon sa tawo.”
Gikan sa kahiladman sa akong kalag ug kamapainubsanon, ako mopamatuod sa dakong gasa sa plano sa atong Amahan alang kanato. Mao kini ang usa ka hingpit nga dalan sa kalinaw ug kalipay dinhi ug sa kalibutan nga moabut.
Akong mga kaigsoonan, ibilin nako ang akong gugma ug ang akong panalangin sa akong pagtapos, ug buhaton nako pinaagi sa pangalan sa atong Manluluwas ug Manunubos, gani si Jesukristo, amen.