Ang Atong Maayong Magbalantay
Si Jesukristo, ang atong Maayong Magbalantay, gikalipay ang magtan-aw nga milambo ang nasakit Niya nga karnero ngadto sa pagkaayo.
Makabaton kita og ideya bahin sa kinaiya sa atong Langitnong Amahan samtang atong ilhon ang hilabihan Niya nga kapuangod alang sa mga makasasala ug makadayeg sa gihimo Niyang kalainan tali sa sala ug niadtong nakasala. Kini nga ideya makatabang nato nga makabaton og dugang nga “hustong [panabut sa] Iyang kinaiya, pagkahingpit, ug mga hiyas” ug pundasyon sa pagpakita og hugot nga pagtuo diha Kaniya ug sa Iyang Anak, nga si Jesukristo. Ang kapuangod sa Manluluwas bisan unsa pa man ang atong pagkadili hingpit modala nato ngadto Kaniya ug makapadasig nato diha sa atong balik-balik nga mga panlimbasug nga maghinulsol ug mosunod Kaniya. Samtang mahimo kitang mas sama Kaniya, makakat-on kita sa pagtagad sa uban sama sa Iyang gihimo, bisan unsa pa may makita sa gawas nga kinaiya o pamatasan.
Ang epekto sa paghimo og kalainan tali sa mga kinaiya sa tawo nga makita sa gawas ug sa indibidwal mismo maoy sentro sa nobela nga Les Misérables, pinaagi sa tagsulat nga taga-France nga si Victor Hugo. Sa pagsugod sa nobela, ang tigsaysay mipaila kang Bienvenu Myriel, ang bishop sa Digne, ug naghisgot og problema nga giatubang sa bishop. Bisitahan ba niya ang usa ka tawo nga usa ka inila nga atheist ug gitamay sa komunidad tungod sa kinaiya niini kaniadto sa French Revolution?
Ang tigsaysay namahayag nga ang bishop natural ra gayud untang mobati nga dili ganahan sa maong tawo. Dayon ang tigsaysay mihatag og simple nga pangutana: “Pareho ra, ang sala ba sa karnero maoy hinungdan nga ang magbalantay mobiya?” Mitubag alang sa bishop, ang tigsaysay mihatag og tukma nga tubag, “Dili” ug dayon midugang og kataw-anan nga komentaryo: “Pagkabadlungon nga karnero!”
Niini nga tudling, gitandi ni Hugo ang “pagkadautan” sa tawo ngadto sa sakit sa panit sa karnero ug mitandi sa bishop ngadto sa magbalantay nga wala mobiya sa dihang adunay karnero nga nasakit. Ang bishop naluoy ug diha sa nobela sa wala madugay nagpakita og susama nga kapuangod sa laing tawo, ang nag-unang kontrabida sa nobela, usa ka walay pulos nga kanhi binilanggo, si Jean Valjean. Ang kalooy sa bishop nakapadasig ni Jean Valjean nga mag-usab sa iyang kinabuhi.
Kay ang Dios migamit sa sakit isip simbolo alang sa sala sa tibuok kasulatan, resonable ang mangutana, “Unsa man ang reaksyon ni Jesukristo sa dihang nag-atubang og simbolikanhong mga sakit—ang atong mga sala?” Total, ang Manluluwas miingon nga Siya “dili makatan-aw sa sala uban sa labing gamay nga matang sa pagtugot”; busa unsaon Niya pagtan-aw nato, nga ingon ka dili hingpit, nga dili mobiya sa kalisang ug kasagmuyo?
Ang tubag simple ug klaro. Isip ang Maayong Magbalantay, gitan-aw ni Jesukristo ang sakit sa Iyang karnero isip usa ka kahimtang nga nagkinahanglang tambalan, atimanon, ug kaloy-on. Kini nga magbalantay, ang atong Maayong Magbalantay, nakakaplag og kalipay sa pagkakita sa nasakit Niya nga karnero nga milambo sa pagkaayo.
Gisulti nang daan sa Manluluwas nga Siya “magapasibsib sa iyang panon sama sa usa ka magbalantay sa karnero,” “pangitaon ko kadtong nawala, … pabalikon pag-usab kadtong ginapatlaag sa halayo, … bugkosan ko kadtong nabunggoan sa bukog, ug … palig-unon kadtong nagmasakiton.” Bisan kon ang miapostasiya nga Israel gihulagway nga nalukop sa makasasala nga “mga samad, ug mga pangos, ug bag-ong mga labod,” ang Manluluwas midasig, miawhag, ug misaad og kaayohan.
Ang mortal nga pangalagad sa Manluluwas sa pagkatinuod gihulagway pinaagi sa gugma, kapuangod, ug kalooy. Wala niya lakawa nga supak sa buot ang abugon nga kadalanan sa Galilea ug Judea, miatras sa pagkakita sa mga makasasala. Wala Niya sila likayi sa hingpit nga kalisang. Wala, Siya nakigsalo uban nila. Siya mitabang ug mipanalangin, mibayaw ug milig-on, ug gihulipan ang kahadlok ug kawalay kadasig og paglaum ug hingpit nga kalipay. Sama sa tinuod nga magbalantay nga Siya mao, gitinguha ug gipangita Niya kita aron itanyag ang kahupayan ug paglaum. Ang pagsabut sa Iyang kapuangod ug gugma makatabang kanato nga makapakita og hugot nga pagtuo diha Kaniya—aron maghinulsol ug mamaayo.
Ang Ebanghelyo ni Juan nagrekord sa epekto sa kalooy sa Manluluwas ngadto sa makasasala. Ang mga Eskriba ug mga Pariseo midala ngadto sa Manluluwas og babaye nga nakasala sa aktong pagpanapaw. Ang mga tig-akusar nagpasabut nga kinahanglan siyang batuhon, pinasubay sa balaod ni Moises. Si Jesus, agig tubag sa padayon nga pagpangutana, sa katapusan miingon ngadto kanila, “Kinsa kaninyo ang walay sala maoy paunahag labay kaniyag bato.”
Ang mga tig-akusar namahawa, “ug si Jesus mao na lamang ang nahibilin uban sa babaye nga nagtindog sa iyang atubangan.
“Sa dihang si Jesus … wala nay nakita gawas sa babaye, miingon siya kaniya, Babaye, hain na sila? wala bay mihukom nimog silot?
“Siya mitubag, Wala, Senyor. Ug si Jesus miingon kaniya, Dili usab ako mohukom kanimog silot: lumakaw ka, ug ayaw na pagpakasala.”
Sigurado, ang Manluluwas wala mobaliwala sa pagpanapaw. Apan wala usab Niya gipanghimaraut ang babaye. Giawhag Niya ang babaye nga usbon ang iyang kinabuhi. Nadasig siya nga mag-usab tungod sa Iyang kapuangod ug kalooy. Gipamatud-an sa Hubad ni Joseph Smith sa Biblia ang miresulta nga pagkadisipulo niya: “Ug ang babaye mihimaya sa Dios sukad niana nga takna, ug mituo sa iyang pangalan.”
Samtang ang Dios maloloy-on, kinahanglang dili nato masaypan sa pagtuo nga Siya madawaton ug bukas sa bag-ong ideya bahin sa sala. Dili Siya ingon niana. Ang Manluluwas mianhi sa yuta aron sa pagluwas kanato gikan sa atong mga sala ug, sa importante nga paagi, dili moluwas kanato diha sa atong mga sala. Usa ka hanas nga tigsukit-sukit, si Zeezrom, kausa misulay sa pagbitik ni Amulek pinaagi sa pagpangutana: “[Sa pag-abut sa Mesiyas] moluwas ba siya sa iyang mga katawhan diha sa ilang mga sala? Ug si Amulek mitubag ug miingon ngadto kaniya: Ako moingon nganha kanimo nga siya dili, kay kini dili mahitabo ngadto kaniya nga molimud sa iyang pulong. … Siya dili makaluwas kanila diha sa ilang mga sala.” Naghisgot si Amulek og sukaranang kamatuoran nga aron maluwas gikan sa atong mga sala, kinahanglan gayud kitang magsunod “sa mga kinahanglanon sa paghinulsol,” nga nagtugot sa gahum sa Manunubos sa pagluwas sa atong mga kalag.
Ang kapuangod, gugma, ug kalooy modala kanato ngadto Kaniya. Pinaagi sa Iyang Pag-ula, dili na kita matagbaw sa atong makasasala nga kahimtang. Giklaro sa Dios unsay sakto ug madawat ngadto Niya ug unsay sayop ug makasasala. Dili kini tungod kay nagtinguha Siya nga makabaton og walay hunahuna, masulundon nga mga sumusunod. Dili, ang atong Langitnong Amahan nagtinguha nga ang Iyang mga anak masayud ug andam nga mopili nga mahisama Kaniya ug mahimong sarang sa matang sa kinabuhi nga Iyang gitagamtam. Sa pagbuhat sa ingon, ang Iyang mga anak nagtuman sa ilang balaanong padulngan ug mahimong isigka-manununod sa tanan nga anaa Kaniya. Alang niini nga rason, ang mga lider sa Simbahan dili makausab sa mga sugo o doktrina sa Dios nga supak sa Iyang kabubut-on, aron mahimong sayon o popular.
Hinoon, sa atong tibuok kinabuhi nga paningkamot sa pagsunod ni Jesukristo, ang Iyang ehemplo sa pagkamabination niadtong kinsa nakasala makahatag gayud og panudlo. Kita, kinsa mga makasasala, kinahanglan gayud, sama sa Manluluwas, nga motabang sa uban pinaagi sa kapuangod ug gugma. Ang atong tahas mao usab ang pagtabang ug pagpanalangin, pagbayaw ug paglig-on, ug paghulip sa kahadlok ug kawalay kadasig og paglaum ug hingpit nga kalipay.
Gibadlong sa Manluluwas ang mga indibidwal nga milikay sa uban nga sa ilang tan-aw mahugaw ug kinsa nagpakatarung sa kaugalingon nga mihukom sa uban nga mas makasasala kay kanila. Kana ang gipasabut og maayo nga leksyon nga gidirekta sa Manluluwas niadtong kinsa “nanagsalig sa ilang kaugalingon nga sila mga matarung, ug nanagyubit sa uban.” Naghisgot Siya niini nga sambingay:
“Dihay duha ka tawo nga mitungas ngadto sa templo aron sa pag-ampo; ang usa Pariseo, ug ang usa maniningil sa buhis.
“Ang Pariseo mibarug ug ngadto sa iyang kaugalingon nag-ampo siya sa ingon niini, O Dios pasalamatan ko ikaw nga ako dili sama sa ubang tawo nga mga tikasan, mga hiwi, mga mananapaw, ug ako dili usab sama niining maniningil sa buhis.
“Nagapuasa ako makaduha sa usa ka semana, ug nagahatag ako sa ikapulo sa akong tanang pinangitaan.
“Apan ang maniningil sa buhis nga nagtindog nga nagpalayo, wala gani mopayahat sa iyang mga mata ngadto sa kahitas-an, hinonoa nagpanampok siya sa iyang dughan ug nagkanayon, O Dios kaloy-i ako nga makasasala.”
Dayon si Jesus mitapos, “Sultihan ko kamo, nga sa iyang balay mipauli kining tawhana [ang maniningil sa buhis] nga mao hinooy gipakamatarung ug dili kadtong usa [ang Pariseo]: kay ang matag usa nga magapahitaas sa iyang kaugalingon, igapaubos; apan ang magapaubos sa iyang kaugalingon, igapataas.”
Ang mensahe alang kanato klaro: ang naghinulsol nga makasasala mas mapaduol ngadto sa Dios kay sa nagpakatarung sa kaugalingon nga tawo nga mipanghimaraut niana nga makasasala.
Ang kalagmitan sa tawo nga magpakatarung sa kaugalingon ug magmahukmanon nahitabo usab sa panahon ni Alma. Samtang ang katawhan “misugod sa pagtukod sa simbahan sa labaw nga hingpit … ang simbahan misugod sa pagkamapagarbuhon … ang mga katawhan sa simbahan misugod sa pagkabayaw sa garbo sa ilang mga mata, … sila misugod sa pagkamabiay-biayon, ang usa ngadto sa lain, ug sila misugod sa pagpanggukod niadto nga dili motuo sumala sa ilang kaugalingon nga kabubut-on ug kahimuot.”
Kini nga pagpanggukod gidili gayud: “Karon dihay higpit nga balaod taliwala sa mga katawhan sa simbahan, nga kinahanglan nga walay bisan usa ka tawo, nga nahisakop ngadto sa simbahan, nga mobarug ug mogukod niadto nga dili sakop sa simbahan, ug nga kinahanglan nga walay pagpanggukod taliwala sa ilang mga kaugalingon.” Ang magiyahong baruganan alang sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw susama ra. Kinahanglan nga dili kita sad-an sa pagpanggukod ni bisan kinsa mamiyembro man sa Simbahan o dili miyembro.
Kadtong kinsa gigukod sa bisan unsa nga rason nasayud kon unsa ang bation sa kawalay kaangayan ug kamapihigon [bigotry]. Isip tin-edyer nga nagpuyo sa Europe sa mga 1960, gibati nako nga kanunay kong gisaway ug gibinuangan tungod kay Amerikano ko ug miyembro ko sa Simbahan. Pipila sa akong mga kauban sa eskwelahan mitratar nako ingon og ako gayud maoy responsable sa gihimo sa U.S. nga dili popular nga mga polisiya. Gitratar usab ako nga daw ang akong relihiyon insulto sa kanasuran diin ko nagpuyo tungod kay lahi kini nga relihiyon nga gisuportahan sa gobyerno. Sa kaulahian, sa nagkalain-laing mga nasud sa kalibutan, nakabantay ko sa kapintas sa ngil-ad nga paghukom ug diskriminasyon nga giantus niadtong gitarget tungod sa ilang kaliwat.
Ang pagpanggukod moabut sa daghang matang: pagbiay-biay, pagsamok, pagbinuang, dili pagpaapil o paglain, o kayugot ngadto sa lain. Kinahanglan gayud kitang magbantay batok sa pagpihig nga nagapataas sa mapintas nga tingog niadtong dunay lahi nga mga opinyon. Ang pagpihig mapakita, isip kabahin, sa pagkadili andam nga mohatag sa pareho nga kagawasan sa pagpahayag. Ang tanan, lakip na ang may relihiyon, dunay katungod sa pagpahayag sa iyang mga opinyon diha sa publiko. Apan walay usa nga dunay katungod nga magmasuk-anon ngadto sa lain samtang gipahayag kadto nga mga opinyon.
Ang kasaysayan sa Simbahan naghatag og igong ebidensya sa atong mga miyembro nga gitratar uban sa kayugot ug pagpihig. Unsa kini ka bugal-bugal kon atong trataron ang uban sama sa pagtratar kanato kaniadto. Ang Manluluwas nagtudlo, “Buhati ang mga tawo sa bisan unsay buot ninyo nga ilang pagabuhaton kaninyo.” Aron makapangayo kita og pagtahud, kinahanglan gayud kita nga magmatahuron. Dugang pa, ang atong tinuod nga pagkakabig magdala og “kaaghup, ug mapainubsanon nga kasingkasing,” nga magdapit “sa Espiritu Santo [ug mopuno kanato og] hingpit nga gugma,” usa ka “matuod nga paghinigugmaay” alang sa uban.
Ang atong Maayong Magbalantay dili mausab ug mobati sa samang paagi karon bahin sa sala ug sa mga makasasala sama sa Iyang gibati sa dihang dinhi pa Siya sa yuta. Dili Niya kita biyaan tungod kay nakasala kita, bisan kon Siya usahay siguro naghunahuna, “Pagkabadlungon nga karnero!” Siya nahigugma kanato sa hilabihan nga Siya mihatag sa paagi aron makahinulsol kita ug mahimong limpyo aron makabalik kita ngadto Kaniya ug sa atong Langitnong Amahan. Sa pagbuhat sa ingon, gipakita usab ni Jesukristo ang ehemplo nga angayan natong sundon—sa pagpakita og pagtahud sa tanan ug walay kayugot ni bisan kinsa.
Isip Iyang mga disipulo, hingpit natong sundon ang Iyang gugma ug higugmaon ang usag usa sa hilabihan kadayag ug kahingpit nga walay usa nga mobati nga biniyaan, nag-inusara, o walay paglaum. Ako mopamatuod nga si Jesukristo mao ang atong Maayong Magbalantay, kinsa nahigugma ug nagpakabana alang kanato. Nakaila Siya kanato ug mihalad sa Iyang kinabuhi alang sa Iyang mga karnero. Nagpakabuhi usab Siya alang kanato ug gusto nga makaila kita Kaniya ug mopakita og hugot nga pagtuo diha Kaniya. Gihigugma ug gidayeg nako Siya, ug mapasalamaton kaayo ko alang Kaniya, sa pangalan ni Jesukristo, amen.