Aan de vrienden en onderzoekers van de kerk
Als u de prijs voor openbaring betaalt, u verootmoedigt, leest, bidt en u bekeert, zullen de hemelen zich openen. U zult weten dat Jezus de Christus is.
Op vrijdagnamiddag 16 september 1988 liet ik mij in het kerkgebouw van de wijk Vicente López in Buenos Aires (Argentinië) dopen als lid van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen. Een heel goede vriend, Alin Spannaus, had mij die dag gedoopt en ik voelde me gelukkig, licht en leergierig.
Vandaag wil ik graag spreken over enkele lessen die ik op het pad naar mijn doop heb geleerd; lessen waarvan ik hoop dat u, die nog geen lid van de kerk bent, er iets aan zult hebben. Ik bid dat uw hart door de Geest geraakt mag worden, zoals dat bij mij gebeurde.
Allereerst, met de zendelingen afspreken
Waarom zou iemand zonder dringende moeilijkheden, behoeften of vragen, met de zendelingen willen afspreken en naar hun lessen luisteren? In mijn geval was het liefde; de liefde voor een meisje dat Renee heette. Ik werd verliefd op haar en wilde met haar trouwen. Zij was anders en had andere normen dan de meeste jonge vrouwen die ik kende. Maar ik viel voor haar en vroeg haar ten huwelijk — en ze zei nee!
Ik was verbijsterd. Ik dacht dat ik een echt buitenkansje was! Ik was knap, 24 jaar, afgestudeerd aan de universiteit en ik had een goede baan. Zij sprak over haar doelen — over iemand trouwen die haar naar de tempel kon nemen, over een eeuwige gezin — en ze wees me af. Ik wilde de relatie voortzetten, dus ging ik akkoord om naar de zendelingen te luisteren. Is dat een goede reden om met de zendelingen af te spreken? Voor mij wel.
Toen ik de eerste keer met de zendelingen sprak, begreep ik niet veel van wat zij me vertelden. Om eerlijk te zijn heb ik misschien niet veel aandacht aan ze besteed. Mijn hart was gesloten voor een nieuwe godsdienst. Ik wilde alleen bewijzen dat ze ernaast zaten en tijd winnen om Renee te overtuigen dat ze toch met me moest trouwen.
Nu hebben mijn kinderen een zending vervuld of zijn ze nu op zending en ik begrijp de opofferingen die deze jonge mannen en vrouwen zich getroosten om het evangelie van Jezus Christus te verkondigen. Nu wens ik dat ik meer aandacht had besteed aan ouderling Richardson, ouderling Farrell en ouderling Hyland; de geweldige zendelingen die me onderwezen.
Dus op basis van mijn eerste les, zeg ik u, vrienden en onderzoekers van de kerk, als u met de zendelingen afspreekt, neem ze dan alstublieft serieus; zij offeren speciaal voor u belangrijke jaren van hun leven op.
Ten tweede, naar de kerk gaan
De eerste keer dat ik naar een kerkdienst ging, hoorde ik veel woorden die ik niet begreep. Wie waren de bijenkorfmeisjes? Wat was het Aäronisch priesterschap? De zustershulpvereniging?
Als dit de eerste keer is dat u naar een kerkdienst komt en u zich verward voelt door iets wat u niet begrijpt, maakt u zich geen zorgen! Ik begreep er ook niets van. Maar ik herinner me nog steeds de indrukken, de nieuwe gevoelens van vrede en vreugde die ik ervoer. Ik besefte het toen niet, maar de Heilige Geest was in mijn oren en in mijn hart aan het fluisteren: ‘Dit is goed.’
Dus laat me deze les in één zin samenvatten: bent u verward, wees niet bezorgd; onthoud de gevoelens die u hebt ervaren; die komen van God.
Ten derde, in het Boek van Mormon lezen
Nadat ik meerdere lessen van de zendelingen had gekregen, maakte ik nog steeds niet veel vooruitgang. Ik vond dat ik geen bevestiging van de waarheid van het evangelie had ontvangen.
Op zekere dag vroeg Renee me: ‘Lees je in het Boek van Mormon?’
Ik antwoordde: ‘Nee.’ Ik luisterde naar de zendelingen; was dat niet voldoende?
Met tranen in de ogen verzekerde Renee me dat zij wist dat het Boek van Mormon waar is. Ze legde uit dat als ik wilde weten of het waar was, de enige manier was — raad eens — het te lezen! En daarna te bidden!
Lees, overweeg het in uw hart, en ‘vraag God, de eeuwige Vader, in de naam van Christus […] met een oprecht hart, met een eerlijke bedoeling en met geloof in Christus’ (Moroni 10:4) of het Boek van Mormon waar is, of dit de ware kerk is.
De derde les in één zin is dus: als u deze dingen ontvangt — het Boek van Mormon — en u wordt aangespoord het te lezen en God te vragen of het waar is, doe dat alstublieft gewoon!
Tenslotte, u bekeren
De laatste ervaring waar ik over wil spreken gaat over bekering. Nadat ik al de zendelingenlessen had gekregen, was ik nog steeds niet overtuigd dat ik iets in mijn leven diende te veranderen. Ouderling Cutler, een jonge, zelfverzekerde zendeling met gebrekkig Spaans, zei op zekere dag: ‘Joaquin, laten we Alma 42 samen lezen, en we gaan bij het lezen jouw naam invullen.’
Ik dacht dat het stom was, maar ik deed wat ouderling Cutler me vroeg en las in vers 1: ‘En nu mijn zoon [Joaquin], bemerk ik dat er nog iets is wat uw gemoed verontrust, iets wat gij niet kunt begrijpen.’ O! Het Boek had het tegen mij.
En in vers 2 lazen we: ‘Zie nu, mijn zoon [Joaquin], ik zal u deze zaak uitleggen.’ Daarna werd de val van Adam beschreven.
En dan in vers 4: ‘en aldus zien wij dat [Joaquin] een tijd was vergund om zich te bekeren.’
We lazen langzaam verder, vers na vers, tot we de laatste drie verzen bereikten. Toen werd ik door een sterke kracht getroffen. Het boek sprak rechtstreeks tot mij en ik begon te huilen terwijl ik las: ‘En nu, [Joaquin], mijn zoon, wens ik dat gij u niet meer door deze dingen laat verontrusten, en u alleen door uw zonden laat verontrusten met die onrust die u tot bekering zal [brengen]’ (vers 29).
Ik besef nu dat ik toen verwachtte openbaring te ontvangen zonder de prijs ervoor te betalen. Ik had nooit echt tot God gesproken en het idee tegen iemand te spreken die niet aanwezig was, leek dwaas. Ik moest me verootmoedigen en doen wat mij werd mij gevraagd, zelfs als dat, voor mijn wereldse verstand, gek leek.
Die dag opende ik mijn hart voor de Geest, verlangde ik me te bekeren en me te laten dopen! Tot dan had ik bekering als iets negatiefs beschouwd, dat alleen bij zonde en wangedrag hoorde, maar opeens zag ik het in een ander licht: als iets positiefs dat de weg naar groei en geluk vrijmaakte.
Ouderling Cutler is vandaag aanwezig en ik wil hem bedanken dat hij toen mijn ogen opende. Elke beslissing die ik sindsdien heb genomen, is beïnvloed door het moment waarop ik mezelf verootmoedigde en om vergiffenis bad, en waarop de verzoening van Jezus Christus ten behoeve van mij een deel van mijn leven werd.
De laatste les in één zin is dus: ervaar bekering; niets brengt u dichter tot de Heer Jezus Christus dan een verlangen om te veranderen.
Mijn geliefde onderzoeker, vriend van de kerk, als u vandaag luistert, staat u op het punt om de grootste vreugde te bereiken. Het is binnen uw bereik!
Laat mij u met alle energie van mijn hart en uit het diepst van mijn ziel aansporen: laat u dopen! Het is het beste dat u ooit zult doen. Het verandert niet alleen uw leven, maar ook het leven van uw kinderen en kleinkinderen.
De Heer heeft mij met een gezin gezegend. Ik ben met Renee getrouwd en we hebben vier prachtige kinderen. En vanwege mijn doop kan ik ze, net zoals Lehi, de profeet van weleer, vragen van de vrucht van de boom des levens, die de liefde van God is, te nemen (zie 1 Nephi 8:15; 11:25). Met mijn hulp kunnen ze tot Christus komen.
Dus overweeg alstublieft mijn ervaringen. (1) Neem de zendelingen heel serieus, (2) ga naar de kerk en onthoud de geestelijke gevoelens, (3) lees het Boek van Mormon en vraag aan de Heer of het waar is, en (4) bekeer u en laat u dopen.
Ik getuig tot u dat als u de prijs voor openbaring betaalt, u verootmoedigt, leest, bidt en u bekeert, de hemelen zich zullen openen. U zult net als ik weten dat Jezus de Christus is, dat Hij mijn Heiland en de uwe is. In de naam van Jezus Christus. Amen.