Ölülerin Fidye ile Kurtuluşunun Görümü

Başkan M. Russell Ballard

Oniki Havariler Kurulu Başkan Vekili

kicker

100 yıl önce Ekim 1918’de, Başkan Joseph F. Smith muhteşem bir görüm aldı. İsa Mesih’in Son Zaman Azizler Kilise’sinde Rab’be adanan neredeyse 65 yıllık hizmetten sonra ve 19 Kasım 1918’de ölümünden sadece birkaç hafta önce, odasına oturmuş, Mesih’in kefaret amacıyla kurban oluşunu derinlemesine düşünüyor ve Çarmıha Gerilişi’nin ardından ruhlar aleminde Kurtarıcı’nın yaptığı hizmetin Havari Petrus tarafından yapılan tasvirini okuyordu.

O şöyle yazdı: “Okurken çok etkilendim. … Bu şeyleri düşünürken … , anlayışımın gözleri açıldı ve Rab’bin Ruhu benim üzerime geldi ve ölülerden oluşan toplulukları gördüm.”¹ Görümün tam metni, Öğreti ve Antlaşmalar’ın138. bölümünde kaydedilmiştir.

Biraz arka planı oluşturmama izin verin, böylece bu olağanüstü vahyi almak için Joseph F.’nin hayat boyu hazırlığını daha çok takdir edebiliriz.

Kilise Başkanı iken, 1906’da Nauvoo’yu ziyaret etti ve henüz beş yaşındayken yaşadığı bir anı derinlemesine düşündü. Şöyle dedi, “[amcam Joseph ve babam Hyrum] Carthage’a doğru yola çıktığında durduğum yer tam olarak burasıydı. Babam atından inmeden atın eyerinin üstünden eğilip beni yerden kaldırdı. Bana güle güle öpücüğü verdi ve beni tekrar indirdi ve atını sürerek gidişini gördüm.”²

Joseph F. bir dahaki sefer onları, 27 Haziran 1844’te Carthage Hapishanesi’nde vahşice öldürüldükten sonra yan yana yatan şehitleri görmesi için annesi Mary Fielding onu yukarı kaldırdığında gördü.

İki yıl sonra, ailesi ve sadık annesi Mary Fielding Smith ile birlikte Joseph F., Winter Quarters’a gitmek için Nauvoo’daki evini terk etti. Daha 8 yaşında bile değilken, Joseph F.’den Montrose, Iowa’dan Winter Quarters’a ve daha sonra neredeyse 10 yaşındayken vardığı Salt Lake Valley’e manda arabalarından birisini sürmesi istendi. Umarım siz erkek ve genç beyler dinliyorsunuzdur ve daha çocukluk döneminde Joseph F.’ye yüklenen sorumluluk ve beklentileri fark edersiniz.

Sadece dört yıl sonra, 1852’de, 13 yaşındayken, sevgili annesi öldü ve Joseph ve kardeşlerini yetim bıraktı.³

Joseph F., 1854 yılında, 15 yaşındayken Hawai Adaları’nda göreve çağrıldı. Üç yıldan fazla süren bu görev, Kilise’deki hizmet hayatının başlangıcı oldu.

Utah’a döndüğünde, Joseph F. 1859’da evlendi.⁴ Gelecek birkaç yıl içinde hayatı; iş, aile görevleri ve iki ek görevle doldu. 1 Temmuz 1866’da, 27 yaşındayken, Başkan Brigham Young tarafından bir Havari olarak atandığında Joseph F.’nin hayatı sonsuza dek değişmişti. Bir sonraki yılın Ekim ayında, Onikiler Meclisi’ndeki bir boşluğu doldurdu.⁵ 1901’de kendisi Başkan olmadan önce Brigham Young, John Taylor, Wilford Woodruff ve Lorenzo Snow’a danışmanlık yaptı.⁶

Joseph F. ve eşi Julina ilk çocukları olan Mercy Josephine doğduğunda onu bağırlarına bastılar. .⁷ O, vefat ettiğinde sadece iki buçuk yaşındaydı. Kısa bir süre sonra, Joseph F. şöyle yazdı, “Dün itibariyle benim … sevgili Josephine’im öleli bir ay oldu. Ah! Keşke onun hayatını kurtarıp bir kadın olarak büyümesini görebilseydim. Onu her gün özlüyorum ve yalnızım. … Küçük çocuklarımı sevdiğim gibi çocukları severim, eğer yanlışsa Tanrı benim zayıflığımı bağışlasın.”⁸

Hayatı boyunca Başkan Smith, babasını, annesini, bir erkek kardeşini ve iki kız kardeşini, iki eşini ve 13 çocuğunu kaybetti. Kedere ve sevdiklerini kaybetmeye aşina olmuştu.

Joseph F., oğlu Albert Jesse öldüğünde kız kardeşi Martha Ann’e, onu kurtarması için Rab’be yalvarıp yakardığını ve şöyle sorduğunu yazdı “Neden böyle? Ey Tanrım, neden böyle olmak zorunda?”⁹

O zamanki dualarına rağmen, Joseph F. bu konuda bir cevap almadı.¹⁰ Martha Ann’e, ölüm ve ruhlar alemi konusunda “gökler sanki başımızın üstünde kapanmış [gibi görünüyordu]” dedi. Yine de, Rab’bin sonsuz vaatlerine olan inancı sağlam ve kararlıydı.

Rab’be uygun bir zamanda, aradığı ruhlar alemi hakkındaki ek cevaplar, teselli ve anlayış, Ekim 1918’de aldığı muhteşem görüm aracılığıyla Başkan Smith’e geldi.

O yıl, onun için özellikle acı dolu bir yıldı. O, 20 milyondan fazla öldürülmüş insan sayısının artmaya devam ettiği Büyük Dünya Savaşı’nda ölenlerin sayısına üzüldü. Üstelik, dünya çapında 100 milyon kadar insanın hayatını alan bir grip salgını yayılıyordu.

Yıl boyunca, Başkan Smith üç değerli aile üyesini daha kaybetti. İlk doğan oğlu ve benim büyükbabam olan Oniki Havariler Kurulu’ndan Yaşlı Hyrum Mack Smith, yırtılmış bir apendiksten dolayı aniden öldü. Başkan Smith şöyle yazdı:

“Söyleyecek söz bulamıyorum, kederle[uyuşmuş] gibiyim! Kalbim kırık ve yaşamak için çırpınıyor! … Ah! Onu çok seviyordum! Onu sonsuza dek daha çok seveceğim. Ve bu şekilde ve her zaman tüm oğullarımı ve kızlarımı seveceğim, ama o benim ilk doğan oğlum, insanlar arasında bana sonsuz ve onurlu bir ismin sevincini ve umudunu getiren ilk kişi. Ruhumun derinliklerinden onun için Tanrı’ya şükürler olsun! Ah işte! Ona ihtiyacım vardı! Hepimizin ona ihtiyacı vardı! Kilise için çok yararlıydı. … Ve şimdi … Ah! Ne yapabilirim! Ah! Tanrım bana yardım et!”¹¹

Bir sonraki ay Başkan Smith’in damadı Alonzo Kesler, trajik bir kazada öldü.¹² Başkan Smith günlüğünde şöyle kaydetti, “Bu çok korkunç ve içler acısı ölümcül kaza, tüm ailemin üzerine tekrar bir kasvet gölgesi düşürdü.”¹³

Yedi ay sonra, 1918 Eylül’ünde, Başkan Smith’in gelini ve benim büyükannem Ida Bowman Smith, beşinci çocuğu olan Amcam Hyrum’u doğurduktan sonra vefat etti.¹⁴

Ve 3 Ekim 1918’de, kendi aile üyelerinin ölümünün yanı sıra savaş ve hastalık nedeniyle dünyada ölmüş olan milyonlarca insanın ölümünden ötürü yoğun bir üzüntü duyarken, Başkan Smith “ölülerin fidye ile kurtuluşunun görümü” olarak bilinen göksel vahiyi aldı.

O, ertesi gün, Ekim genel konferansının açılış oturumunda bu vahiyden bahsetti. Başkan Smith’in sağlığı bozuluyordu, ancak kısaca şöyle konuştu: “Yapmayacağım, bu sabah aklımda kalan birçok şey hakkında konuşmaya cesaret edemem ve aklımda olan ve yüreğimde bulunan bazı şeyleri size söylemeyi denemeyi Rab’bin rızası olana kadar gelecekteki bir güne erteleyeceğim. Bu son beş ayda yalnız yaşamadım. Duanın, dilekte bulunmanın, inancın ve kararlılığın ruhuyla yaşadım; ve Rab’bin Ruhu ile sürekli iletişim kurdum.”¹⁵

3 Ekim’de aldığı vahiy yüreğini teselli etti ve birçok sorusuna cevaplar sağladı. Bu vahyi çalışarak ve günlük hayatımızı yaşama şeklindeki önemini düşünerek, biz de teselli bulabilir ve ölüp ruhlar alemine gideceğimiz zamandaki geleceğimiz hakkında daha fazla bilgi edinebiliriz.

Başkan Smith’in gördüğü pek çok şey arasında, Kurtarıcı’nın çarmıh üzerindeki ölümünden sonra ruhlar alemindeki iman sahibi insanlara yaptığı ziyaret vardı. Görümden yaptığım alıntı:

“Fakat işte, doğru olanların arasından seçtikleri ile kuvvetlerini organize etti ve güçle ve yetkiyle giyinmiş elçiler tayin etti ve onlara gidip sevindirici haberin ışığını karanlıkta olanlara, hatta bütün erkeklerin [ve kadınların] ruhlarına¹⁶ taşımaları için yetki verdi; ve böylece sevindirici haber ölülere vaaz edildi. …

“Bunlara Tanrı’ya iman, günahtan tövbe, günahların bağışlanması için vekaleten vaftiz, ellerin baş üzerine konulması ile Kutsal Ruh’un armağanı öğretildi,

“Ve insanlara göre bedende yargılanmak ama Tanrı’ya göre ruhta yaşamayı hak etmek için bilmeleri gereken sevindirici haberin bütün diğer prensipleri de öğretildi. …

“Çünkü ölüler, ruhlarının vücutlarından uzun bir süre ayrı kalmasını tutsaklık olarak gördüler.

“Rab bunlara öğretti ve onlara ölülerin arasından dirilişinden sonra mezarlarından çıkmaları için, Babası’nın krallığına girmeleri için, orada ölümsüzlük ve sonsuz hayatla taçlandırılmaları için güç verdi,

“Ve Rab tarafından vaat edildiği gibi o zamandan itibaren işlerini sürdürmeleri için ve kendisini sevenler için saklanılan bütün nimetlerin ortakları olmaları için.”¹⁷

Görümde Başkan Smith, babası Hyrum’u ve Peygamber Joseph Smith’i gördü. En son Nauvoo’da küçük bir çocukken onları görmesinin üzerinden 74 yıl geçmişti. Biz sadece, sevgili babasını ve amcasını görmesinin mutluluğunu hayal edebiliriz. Tüm ruhların ölümlü bedenlerinin benzerliğini koruduğunu ve kendilerine vaat edilen yeniden dirilişlerini iple çekerek beklediklerini bilmek üzere ilham ve teselli almış olmalıydı. Görüm, Cennetteki Babamız’ın Çocukları için olan planının, Mesih’in kurtarıcı sevgisinin ve O’nun Kefareti’nin eşşiz gücünün derinliğini ve genişliğini tam olarak ortaya koymuştur.¹⁸

Bu özel 100. yıl dönümde, sizleri bu vahyi dikkatli bir şekilde okumaya davet ediyorum. Bunu yaptığınız sürece, Tanrı’nın sevgisini ve kurtuluş planını ve çocukları için olan mutluluğu daha iyi anlamanızı ve takdir etmenizi sağlaması için Rab sizi kutsasın.

Başkan Joseph F. Smith’in aldığı bu görümün doğru olduğuna tanıklık ederim. Her insanın bunu okuyabileceğine ve doğru olduğunu bilebileceğine şahitlik ederim. Bu bilgiyi bu hayatta almayan herkes ruhlar alemine geldiği zaman bunun doğruluğunu kesinlikle bilecektir. Orada, bir daha asla ayrılmamak üzere beden ve ruh bir kez daha yeniden bir araya geldiğinde, büyük kurtuluş planı ve vaat edilen dirilişin bu nimeti için herkes Tanrı ve Rab İsa Mesih’i sevecek ve övecektir.¹⁹

Kardeşlerim, “Tanrı Baba’nın ve O’nun Biricik Doğmuş Oğlu İsa Mesih’in lütfuyla, görkemli bir dirilişin umudunda sağlam olabilmemiz” için dua ediyorum.²⁰ İsa Mesih’in adıyla, amin.