Dobry pasterz, Baranek Boży
Jezus Chrystus wzywa nas Swoim głosem i w Swoim imieniu. Szuka nas i gromadzi. Uczy nas, jak posługiwać w miłości.
Drodzy bracia i siostry, czy kiedykolwiek mieliście kłopoty z zaśnięciem i próbowaliście liczyć owce? Podczas gdy puszyste owce przeskakują przez płot, wy liczycie: 1, 2, 3… 245, 246… 657, 658….
Mnie osobiście liczenie owiec nie pomaga. Martwię się, że o którejś zapomnę lub ją przeoczę, przez co nie mogę zmrużyć oka.
Wraz z chłopcem pasterzem, który został później królem, oświadczamy:
„Pan jest pasterzem moim, Niczego mi nie braknie.
Na niwach zielonych pasie mnie. Nad wody spokojne prowadzi mnie.
W okresie wielkanocnym czcimy Dobrego Pasterza, który jest również Barankiem Bożym. Żaden z Jego boskich tytułów nie jest bardziej tkliwy czy wymowny. Możemy nauczyć się wiele z tego, że Zbawiciel określa siebie mianem Dobrego Pasterza oraz z proroczych świadectw, że jest On Barankiem Bożym. Te role i symbole dopełniają się w niezwykły sposób — któż może okazać większą troskę o każdą owieczkę niż Dobry Pasterz i któż może być dla nas Dobrym Pasterzem, jeśli nie sam Baranek Boży?
Bowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna Swego jednorodzonego dał, który z własnej woli, będąc posłuszny Ojcu, złożył Swoje życie. Jezus świadczy: „Ja jestem dobry pasterz. Dobry pasterz życie swoje kładzie za owce”. Jezus miał moc, by złożyć Swoje życie, oraz moc, aby je znowu wziąć. Będąc w jedności ze Swoim Ojcem, nasz Zbawiciel błogosławi nas w wyjątkowy sposób, zarówno jako nasz Dobry Pasterz, jak i Baranek Boży.
Jako nasz Dobry Pasterz Jezus Chrystus wzywa nas Swoim głosem i w Swoim imieniu. Szuka nas i gromadzi. Uczy nas, jak posługiwać w miłości. Rozważmy te trzy tematy, rozpoczynając od tego, że woła nas On Swoim głosem i w Swoim imieniu.
Po pierwsze, nasz Dobry Pasterz „po imieniu woła owce swoje […]. [A One] znają jego głos”. „[On] woła was w swoim imieniu, które jest imieniem Chrystusa”. Gdy z prawdziwą intencją staramy się naśladować Jezusa Chrystusa, otrzymujemy natchnienie, aby czynić dobro, kochać Boga i Mu służyć. Kiedy studiujemy, rozważamy i modlimy się, gdy regularnie odnawiamy przymierza sakramentalne i świątynne i gdy zapraszamy wszystkich, by przyjęli Jego ewangelię i obrzędy, zważamy na Jego głos.
W naszych czasach Prezydent Russell M. Nelson radzi nam, abyśmy nazywali przywrócony Kościół tak, jak to objawił Jezus Chrystus: Kościołem Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich. Pan powiedział: „Cokolwiek więc będziecie czynić, czyńcie to w imię Moje. Dlatego też nadajcie Kościołowi Moje imię i módlcie się do Ojca w imię Moje, aby błogosławił Kościołowi ze względu na Mnie”. Na całym świecie, w naszych sercach i domach, zwracamy się do Ojca w imię Jezusa Chrystusa i wyrażamy wdzięczność za hojne błogosławieństwa płynące ze skoncentrowanego na domu i wspieranego przez Kościół okazywania czci, studiowania ewangelii i wartościowych zajęć rodzinnych.
Po drugie, nasz Dobry Pasterz poszukuje i gromadzi nas w Swojej jedynej owczarni. Pyta: „Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie pozostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustkowiu i nie idzie za zagubioną, aż ją odnajdzie?”.
Nasz Zbawiciel troszczy się zarówno o tę jedną, jak i o dziewięćdziesiąt dziewięć pozostałych często w tym samym czasie. Świadcząc posługę, nie zapominamy o tych dziewięćdziesięciu dziewięciu, które są niewzruszone i niezłomne, podczas gdy z całego serca pragniemy dotrzeć do tej, która zbłądziła. Nasz Pan poszukuje nas i sprowadza nas ze wszystkich miejsc, „z czterech stron świata”. Czyni to poprzez święte przymierze i Swoją zadość czyniącą krew.
W czasach Nowego Testamentu nasz Zbawiciel powiedział Swoim uczniom: „Mam i inne owce, które nie są z tej owczarni”. Odwiedzając kontynenty amerykańskie, zmartwychwstały Pan oświadczył związanym przymierzem potomkom Lehiego: „Jesteście Moimi owcami”. Po czym powiedział, że są i inne owce, które usłyszą Jego głos. Jakże wspaniałym błogosławieństwem jest Księga Mormona będąca kolejnym świadectwem o głosie Jezusa Chrystusa!
Jezus Chrystus zaprasza Kościół do przyjęcia wszystkich, którzy słuchają Jego głosu i przestrzegają Jego przykazań. Doktryna Chrystusa obejmuje chrzest wodą i ogniem oraz Ducha Świętego. Nefi pyta: „I jeśli Baranek Boży, będąc święty, potrzebuje chrztu w wodzie, aby wypełniła się wszelka sprawiedliwość, jak znacznie większą potrzebę chrztu w wodzie mamy my nie będąc święci!”.
Dzisiaj nasz Zbawiciel pragnie, aby to, co robimy i to, kim się stajemy, stanowiło zachętę dla innych, aby przyszli i podążali za Nim. Przyjdźcie, by odnaleźć w Nim miłość, uzdrowienie, więź i łączące nas z Nim przymierze prowadzące do świętej świątyni Boga, gdzie święte obrzędy zbawienia mogą pobłogosławić wszystkich członków rodziny, tym samym gromadząc Izrael po obu stronach zasłony.
Po trzecie, jako „[Pasterz] Izraela”, Jezus Chrystus jest przykładem tego, jak pasterze w Izraelu powinni posługiwać w miłości. Kiedy nasz Pan, nasz Zbawiciel, pyta, czy Go kochamy, tak jak spytał Szymona Piotra, błaga nas tymi słowy: „Paś owieczki moje […]. Paś owieczki moje […]. Paś owieczki moje”. Pan obiecuje, że kiedy Jego pasterze będą karmić Jego jagnięta i owce, one „nie będą się już bały ni trwożyły, i żadna z nich nie zaginie”.
Nasz Dobry Pasterz ostrzega pasterzy w Izraelu, aby nie drzemali, nie rozpraszali ani nie czynili niczego, co sprawiłoby, że owce zabłądzą, oraz aby nie poszukiwali źródeł osobistego zysku. Pasterze Boży mają umacniać, uzdrawiać oraz łączyć to, co zostało złamane, a także przyprowadzać owce, które zostały wypędzone, i szukać tych, które zabłądziły.
Pan ostrzega również przed najemnikami, którym „nie zależy […] na owcach”, oraz fałszywymi prorokami, „którzy przychodzą […] w owczej skórze, a wewnątrz są drapieżnymi wilkami”.
Nasz Dobry Pasterz raduje się, gdy korzystamy z osobistej wolnej woli we właściwym celu i z wiarą. Ci, którzy należą do owczarni Zbawiciela, są Mu wdzięczni za Jego zadość czyniąca ofiarę. Zawieramy przymierze, że będziemy Go naśladować, nie biernie, nie ślepo ani z obawą, lecz pragnąc całym sercem i umysłem kochać Boga i bliźniego, pomagając sobie nawzajem nieść ciężary i radując się z radości odczuwanej przez innych. Tak samo jak Chrystus dobrowolnie poddał się woli Ojca, tak i my z pokorą przyjmujemy na siebie Jego imię. Chętnie bierzemy udział w Jego dziele, gromadząc i służąc wszystkim Bożym dzieciom.
Bracia i siostry, Jezus Chrystus jest naszym doskonałym Dobrym Pasterzem. Ponieważ złożył On Swoje życie za nas, a następnie zmartwychwstał w wielkiej chwale, jest także doskonałym Barankiem Bożym.
Ofiarny Baranek Boży był zapowiadany od samego początku. Anioł powiedział Adamowi, że ofiary, które składał, były „na podobieństwo ofiary Jednorodzonego syna”, a ich celem jest skłonić nas do pokuty „i [wzywania] Boga w imię Syna po wieki wieków”.
Ojciec Abraham, który ustanowił błogosławieństwa przymierza dla wszystkich narodów ziemi, doświadczył, co to znaczy ofiarować swojego jednorodzonego syna.
„I rzekł Izaak do ojca swego Abrahama tak: Ojcze mój! A ten odpowiedział: Oto jestem, synu mój! I rzekł: Oto ogień i drwa, a gdzie jest jagnię […]?
Abraham odpowiedział: Bóg upatrzy sobie jagnię”.
Apostołowie i prorocy przewidzieli i radowali się z powodu uprzednio ustanowionej misji Baranka Bożego. Jan w Starym Świecie i Nefi w Nowym Świecie świadczyli o Baranku Bożym, „[Synu] Wiecznego Ojca […], [Odkupicielu] świata”.
Abinadi świadczył o zadość czyniącej ofierze Jezusa Chrystusa: „Wszyscy pobłądziliśmy jak owce, każdy z nas obrócił się ku własnej drodze, a Pan obarczył Go [przewinieniem] nas wszystkich”. Alma nazwał wielką i ostatnią ofiarę Syna Bożego „[wydarzeniem] […] [ważniejszym] ponad wszystkie inne”. I zachęcał: „[Miejcie] wiarę w Baranka Bożego”, „pójdźcie i nie obawiajcie się”.
Moja droga przyjaciółka podzieliła się ze mną tym, w jaki sposób zdobyła cenne świadectwo o Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa. Dorastała, wierząc, że grzech zawsze niesie ze sobą srogą karę, którą musimy ponieść i doświadczyć tego w samotności. Błagała Boga, aby pomógł jej zrozumieć, na czym polega boskie przebaczenie. Modliła się, aby zrozumieć, jak Jezus Chrystus może przebaczyć tym, którzy pokutują, i jak miłosierdzie może zaspokoić żądania sprawiedliwości.
Pewnego dnia otrzymała odpowiedź w formie doświadczenia, które przemieniło jej duszę. Zdesperowany młody człowiek wybiegł ze sklepu spożywczego z dwiema torbami pełnymi skradzionego jedzenia. Wbiegł na ruchliwą ulicę, goniony przez kierownika sklepu, który w końcu go złapał i zaczął na niego krzyczeć i się z nim szarpać. Moja przyjaciółka zamiast osądzać przestraszonego młodzieńca, poczuła wobec niego wielkie współczucie. Z odwagą podeszła do dwóch kłócących się mężczyzn i powiedziała: „Zapłacę za jedzenie. Proszę, pozwól mu odejść. Proszę, pozwól mi zapłacić za to jedzenie”.
Natchniona przez Ducha Świętego i przepełniona miłością, której nigdy wcześniej nie odczuła, powiedziała mi: „Jedyne, co pragnęłam uczynić, to pomóc i ocalić tego młodego człowieka”. Powiedziała, że wtedy zaczęła rozumieć Jezusa Chrystusa i Jego Zadośćuczynienie — jak i dlaczego z czystą i doskonałą miłością Jezus Chrystus chętnie poświęcił się, by być jej Zbawicielem i Odkupicielem, i dlaczego ona chciała, aby On nim był.
Nic dziwnego, że śpiewamy:
Jako Baranek Boży nasz Zbawiciel wie, kiedy czujemy się samotni, osłabieni, niepewni lub przestraszeni. Nefi ujrzał w wizji, jak moc Baranka Bożego „zstąpiła na świętych Jego kościoła, na lud przymierza z Panem”. I chociaż „byli rozproszeni po całym świecie […], byli uzbrojeni w prawość i moc Boga w wielkiej chwale”.
Ta obietnica nadziei i pocieszenia jest aktualna także i teraz.
Czy jesteś jedynym członkiem Kościoła w swojej rodzinie, szkole, miejscu pracy lub społeczności? Czy twoja gmina czasami wydaje się mała lub odizolowana? Czy przeprowadziłeś się do nowego miejsca, w którym mówi się w nieznanym ci języku lub panują inne zwyczaje? Czy może zmieniły się okoliczności twojego życia i musisz stawić czoła temu, czego nigdy się nie spodziewałeś? Za pośrednictwem Izajasza nasz Zbawiciel zapewnia nas, bez względu na to, kim jesteśmy oraz bez względu na nasze okoliczności: „Jak pasterz będzie pasł swoją trzodę, do swojego naręcza zbierze jagnięta i na swoim łonie będzie je nosił, a kotne będzie prowadził ostrożnie”.
Bracia i siostry, nasz Dobry Pasterz wzywa nas Swoim głosem i w Swoim imieniu. On szuka, gromadzi i przychodzi do Swego ludu. Poprzez Swego żyjącego proroka i każdego z nas zaprasza wszystkich ludzi, aby znaleźli pokój, cel, uzdrowienie i radość w pełni Jego przywróconej ewangelii i na Jego ścieżce przymierza. Poprzez Swój przykład naucza pasterzy Izraela, aby posługiwali w Jego miłości.
Boska misja Jezusa, jako Baranka Bożego, została uprzednio ustanowiona i była źródłem radości dla apostołów i proroków. Jego Zadośćuczynienie, nieskończone i wieczne, ma kluczowe znaczenie w planie szczęścia i celu stworzenia. On zapewnia nas, że jesteśmy bliscy Jego sercu.
Drodzy bracia i siostry, obyśmy pragnęli być „pokornymi wyznawcami Boga i Baranka”, aby pewnego dnia nasze imiona zostały zapisane w księdze życia Baranka i abyśmy śpiewali pieśń Baranka i zostali zaproszeni na Jego wieczerzę.
Jako Pasterz i Baranek On wzywa nas: Powróćcie do „prawdy o [waszym] Odkupicielu, [waszym] wielkim i prawdziwym Pasterzu”. On obiecuje, że „przez Jego łaskę [możemy] stać się doskonali w Chrystusie”.
W tym okresie wielkanocnym chwalimy Go tymi słowy:
Świadczę o Nim, o naszym doskonałym Pasterzu, doskonałym Baranku Bożym, który wzywa nas po imieniu w Swoim imieniu — w samo święte imię Jezusa Chrystusa, amen.