To, co odnosi się do mojej duszy
Nad jakimi rzeczami się zastanawiacie? Jakie rzeczy są dla was naprawdę ważne? Jakie rzeczy odnoszą się do waszej duszy?
Moi bracia i siostry, gdy po raz kolejny stoję w naszym ukochanym Centrum Konferencyjnym, przypominają mi się słowa Apostoła Piotra: „Panie! Dobrze nam tu być” 1 .
Moje dzisiejsze myśli koncentrują się na słowach proroka Nefiego, który po śmierci Lehiego, swego ojca, prowadził zapisy swojego ludu. Nefi zapisał: „Na tych zaś piszę o tym, co odnosi się do mojej duszy” 2 .
Kiedyś pomijałem ten werset, myśląc, że słowo rzeczy [przetłumaczone tutaj jako „o tym, co” — przyp. tłum.] nie jest zbyt eleganckie czy duchowe ani wystarczająco wspaniałe, by odnosiło się do „mojej duszy”. Dowiedziałem się jednak, że słowo rzeczy jest użyte w pismach świętych w wersji angielskiej 2354 razy 3 . Na przykład w Księdze Mojżesza: „Jam jest Początek i Koniec, Bóg Wszechmocny; przez mojego Jednorodzonego Syna stworzyłem te rzeczy” 4 . I w słowach Nefiego: „Moja dusza lubuje się w tym (rzeczach), co odnosi (które odnoszą) się do Pana, i w sercu rozważam ciągle, co (rzeczy) (które) widziałem i słyszałem” 5 .
Słowa Nefiego nasuwają pytania: „Jakie rzeczy rozważacie?”, „Jakie rzeczy są dla was naprawdę ważne?”, „Jakie rzeczy odnoszą się do waszej duszy?”.
Rzeczy, które odnoszą się do naszej duszy, często klarują się, a ich znaczenie się zgłębia, kiedy zadajemy pytania.
Podczas pandemii spotykałem się z młodzieżą z całego świata na wielu nabożeństwach, dużych i małych, poprzez przekazy i media społecznościowe, kiedy to omawialiśmy ich pytania.
W głębi duszy czternastoletniego Józefa Smitha tkwiło pytanie, z którym zwrócił się do Pana. Prezydent Russell M. Nelson podkreślił: „Zwróćcie się z tymi pytaniami do Pana i do innych godnych zaufania źródeł. Studiujcie raczej z pragnieniem wiary niż z nadzieją, że możecie znaleźć skazę na materiale życia proroka lub rozbieżności w pismach świętych. Przestańcie pogłębiać wasze wątpliwości poprzez omawianie ich z […] wątpiącymi. Pozwólcie Panu poprowadzić was w waszej podróży duchowych odkryć” 6 .
Młodzież często pyta mnie, w co wierzę i dlaczego wierzę.
Pamiętam wirtualne odwiedziny u pewnej młodej kobiety w jej domu. Zapytałem, czy po raz pierwszy gości u siebie Apostoła. Szybko się uśmiechnęła i odpowiedziała: „Tak”. Zadała mi dobre pytanie: „Jakie są najważniejsze rzeczy, które powinnam wiedzieć?”.
Odpowiedziałem: „To, co odnosi się do mojej duszy”, rzeczy, które przygotowują mnie do słuchania podszeptów, które podnoszą mój wzrok ponad drogi świata, które nadają cel mojej pracy w ewangelii i w istocie mojemu życiu.
Pozwólcie, że podzielę się z wami tym, „co odnosi się do mojej duszy”. Te rzeczy mają zastosowanie do wszystkich, którzy starają się być prawdziwymi uczniami Jezusa Chrystusa. Dziesięć to dobra, okrągła liczba. Dziś podam wam siedem rzeczy z nadzieją, że na podstawie własnych doświadczeń uzupełnicie ósmą, dziewiątą i dziesiątą.
Po pierwsze, kochajcie Boga Ojca i Jezusa Chrystusa, naszego Zbawiciela.
Jezus wydał zarządzenie o pierwszym, największym przykazaniu: „Będziesz miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej myśli swojej” 7 .
Prezydent Nelson zadeklarował swoje oddanie Bogu, naszemu Wiecznemu Ojcu i Jego Synowi, Jezusowi Chrystusowi, kiedy został powołany do kierowania Kościołem Pana, mówiąc: „Znam Ich, kocham Ich i zobowiązuję się służyć Im — i wam — do ostatniego mojego oddechu” 8 .
Po pierwsze więc kochajcie Ojca i Syna.
Po drugie: „Będziesz miłował bliźniego swego” 9 .
To nie jest po prostu dobry pomysł; to drugie największe przykazanie. Waszymi bliźnimi są wasi małżonkowie i rodzina, członkowie okręgu, koledzy z pracy, współlokatorzy, ci, którzy nie podzielają naszej wiary, ci, którzy potrzebują pomocnej dłoni. A tak naprawdę wszyscy. Istota przykazania „Będziesz miłował bliźniego swego” wyrażona jest w hymnie „Miłość wzajemna” 10 .
Prezydent Nelson przypomina nam: „Gdy kochamy Boga całym sercem, On z kolei w piękny i szlachetny sposób kieruje nasze serca ku bliźnim, uwrażliwiając nas na ich dobro” 11 .
Po trzecie, kochajcie siebie samych.
Z tym wiele osób ma problemy. Czyż nie jest to ciekawe, że kochanie siebie wydaje się przychodzić trudniej niż kochanie innych? Jednak Pan powiedział: „Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego” 12 . On ceni w nas boskość, więc my też musimy to robić. Kiedy jesteśmy obciążeni błędami, bólem serca, poczuciem nieadekwatności, rozczarowaniem, złością lub grzechem, moc Zadośćuczynienia Zbawiciela, zgodnie z Bożym zamysłem, jest jedną z rzeczy, które podnoszą duszę.
Po czwarte, przestrzegajcie przykazań.
Pan wyraził się jasno: „Jeśli mnie miłujecie, przykazań moich przestrzegać będziecie” 13 . Każdego dnia starajcie się być lepsi i czynić więcej dobra i przeć naprzód w prawości.
Po piąte, zawsze bądźcie godni tego, by uczęszczać do świątyni.
Ja nazywam to byciem rekomendowanym Panu. Niezależnie od tego, czy świątynia jest dostępna, czy nie, bycie godnym aktualnej rekomendacji świątynnej stanowczo skupia nas na rzeczach, które mają znaczenie — na ścieżce przymierza.
Po szóste, bądźcie radośni i pogodni.
„Bądźcie dobrej myśli i nie trwóżcie się” 14 — powiedział Pan. Czemu? Jak to zrobić, skoro na każdym kroku stają przed nami wyzwania? Ze względu na obietnicę złożoną przez Jezusa Chrystusa: „Ja, Pan, jestem z wami i będę stać przy was” 15 .
Prezydent Nelson opisuje przywróconą ewangelię jako „przesłanie radości!” 16 . Wyjaśnia, że „radość, którą czujemy, ma niewiele wspólnego z tym, w jakich okolicznościach się znaleźliśmy, ale całkowicie jest związana z tym, na czym się skupiamy” 17 .
Po siódme, podążajcie za żyjącym prorokiem Boga.
Jest to siódma pozycja na mojej liście, ale dzisiaj, pod względem znaczenia, zajmuje ważne miejsce w mojej świadomości.
W dzisiejszych czasach mamy na ziemi proroka Boga! Nigdy nie lekceważcie tego, co to dla was oznacza. Pamiętacie tę młodą kobietę, o której wspomniałem na początku. Chciała wiedzieć, jakie rzeczy są najważniejsze. Powiedziałem wtedy i podkreślam to jeszcze raz dzisiaj: „Podążajcie za żyjącym prorokiem”.
Jako Kościół wyróżniamy się tym, że jesteśmy prowadzeni przez proroków, widzących i objawicieli powołanych przez Boga na ten czas. Obiecuję, że słuchając i stosując się do ich rad, nigdy nie zostaniecie sprowadzeni na manowce. Nigdy!
Żyjemy w czasach, w których jesteśmy „miotani” 18 , kiedy duchowość, przyzwoitość, uczciwość i szacunek są przedmiotem ataków. Musimy dokonywać wyborów. Dany jest nam głos Pana poprzez Jego proroka, aby uspokoić nasze obawy i podnieść nasz wzrok, ponieważ kiedy Prezydent Nelson przemawia, przemawia w imieniu Pana.
Jesteśmy błogosławieni pismami świętymi i naukami, które przypominają nam, że „myśli [Jego], to nie myśli [nasze], a drogi [nasze], to nie drogi [Jego] — mówi Pan” 19 .
Tak też było z Naamanem, wielkim dowódcą wojsk w Syrii, który zapadł na trąd, i któremu powiedziano, że prorok Elizeusz może go uzdrowić. Elizeusz posłał swojego sługę, aby przekazał Naamanowi, by ten obmył się w rzece Jordan siedem razy, a zostanie uzdrowiony. Naaman szydził. Z pewnością była potężniejsza rzeka niż Jordan, i dlaczego został wysłany sługa, skoro spodziewał się, że prorok Elizeusz uzdrowi go osobiście? Naaman odszedł, ale w końcu został namówiony przez jego sługi: „Gdyby prorok przykazał ci coś trudnego, czy nie uczyniłbyś tego?” 20 . Ostatecznie Naaman zanurzył się siedem razy w Jordanie i został uzdrowiony.
Historia Naamana przypomina nam o ryzyku, jakie niesie ze sobą wybieranie tych części proroczej rady, które pasują do naszego sposobu myślenia, naszych oczekiwań czy dzisiejszych norm. Nasz prorok nieustannie wskazuje nam nasze własne rzeki Jordan, abyśmy zostali uzdrowieni.
Najważniejsze słowa, które możemy usłyszeć, rozważać i za którymi powinniśmy podążać, to te, które zostały objawione przez naszego żyjącego proroka. Składam świadectwo, że zasiadałem z Prezydentem Nelsonem do rozmów o ważnych sprawach Kościoła i świata, i widziałem, jak przepływa przez niego objawienie. On zna Pana, zna Jego ścieżki i pragnie, aby wszystkie dzieci Boże usłyszały Jego, Pana Jezusa Chrystusa.
Przez wiele lat słyszeliśmy proroka dwa razy w roku na konferencji generalnej. Jednak w obliczu złożonych problemów naszych czasów Prezydent Nelson przemawia znacznie częściej na forach 21 , w mediach społecznościowych 22 , podczas uroczystych spotkań 23 , a nawet na konferencjach prasowych 24 . Obserwowałem, jak przygotowywał i prezentował głębokie, objawione przesłania, które zachęcały do większej wdzięczności, promowały większą integrację wszystkich naszych braci i sióstr na ziemi oraz zwiększały pokój, nadzieję, radość, zdrowie i uzyskanie uzdrowienia w naszym osobistym życiu.
Prezydent Nelson jest utalentowanym mówcą, ale co ważne, jest prorokiem Boga. Jest to zdumiewające, gdy się o tym pomyśli, ale ważne jest, by zdać sobie sprawę, że jego wyraziste przewodnictwo ochroni nas wszystkich przed oszustwem, przebiegłością i świeckimi sposobami, które nabierają rozpędu w dzisiejszym świecie 25 .
Płaszcz proroczy całkowicie polega na objawieniu. „Przywrócenie pełni Ewangelii Jezusa Chrystusa. Proklamacja dla świata z okazji dwusetlecia”, wygłoszona na konferencji generalnej w kwietniu 2020 roku, podkreśla, że Pan kieruje tą pracą. W tej proklamacji Pierwsze Prezydium i Kworum Dwunastu Apostołów stwierdzają: „Z radością oświadczamy, że obiecane Przywrócenie rozwija się poprzez ciągłe objawienie. Ziemia już nigdy nie będzie taka sama, ponieważ Bóg ‘w Chrystusie [zgromadzi] w jedną całość wszystko’ (List do Efezjan 1:10)” 26 .
„[Wszystko] w Chrystusie” 27 i to, „co odnosi się do mojej duszy” 28 , jest tym, o co chodzi w tym Kościele, w tej ewangelii i temu ludowi.
Kończąc, zapraszam każdego z was do rozważenia siedmiu rzeczy, które „[odnoszą] się do mojej duszy” i którymi się dzisiaj podzieliłem: kochajcie Boga Ojca i Jezusa Chrystusa, naszego Zbawiciela; kochajcie bliźniego; kochajcie siebie; przestrzegajcie przykazań; zawsze bądźcie godni rekomendacji świątynnej; bądźcie radośni i pogodni oraz podążajcie za żyjącym prorokiem Boga. Zachęcam was do samodzielnego określenia ósmej, dziewiątej i dziesiątej rzeczy. Zastanówcie się, w jaki sposób możecie podzielić się z innymi wypływającymi z waszego serca „rzeczami” i zachęcić ich do modlitwy, rozważania i szukania wskazówek u Pana.
To, co odnosi się do mojej duszy, jest dla mnie tak samo cenne, jak wasze rzeczy dla was. Te rzeczy umacniają naszą służbę w Kościele i we wszystkich dziedzinach życia. One zobowiązują nas wobec Jezusa Chrystusa, przypominają nam o naszych przymierzach i pomagają nam czuć się bezpiecznie w ramionach Pana. Świadczę, że On pragnie, żeby nasza dusza „nigdy nie [była] głodna ani spragniona, ale [została] napełniona” 29 Jego miłością, gdy staramy stać się Jego prawdziwymi uczniami, aby być z Nim jednością, tak jak On jest z Ojcem. W imię Jezusa Chrystusa, amen.