ជំពូក ៦ « អំណោយទាន និង ព្រះចេស្ដារបស់ព្រះ » ពួកបរិសុទ្ធ ៖ រឿងអំពីសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ភាគ ១ បទដ្ឋាននៃសេចក្តីពិត ឆ្នាំ ១៨១៥–១៨៤៦ ( ឆ្នាំ ២០១៨ )
ជំពូក ៦ ៖ « អំណោយទាន និងព្រះចេស្ដារបស់ព្រះ »
ជំពូក ៦
អំណោយទាន និង ព្រះចេស្ដារបស់ព្រះ
នៅពេលយ៉ូសែប បានត្រឡប់ទៅភូមិហាម៉ូនីវិញនារដូវក្តៅនៃឆ្នាំ ១៨២៨ ទេវតាមរ៉ូណៃបានបង្ហាញព្រះកាយម្តងទៀតដល់គាត់ ហើយបានយកផ្ទាំងចំណារវិញ ។ ទេវតាបានមានបន្ទូលថា « ប្រសិនបើអ្នកបន្ទាបខ្លួនគ្រប់គ្រាន់ល្មម ហើយសារភាព នោះអ្នកនឹងទទួលវាម្តងទៀតនៅ ថ្ងៃទីម្ភៃពីរ ខែកញ្ញា » ។១
ភាពខ្មៅងងឹតគ្របដណ្តប់លើគំនិតរបស់យ៉ូសែប ។២ គាត់បានដឹងខ្លួនថា គាត់បានធ្វើខុសដោយមិនខ្វល់ធ្វើតាមព្រះទ័យរបស់ព្រះ ហើយទុកចិត្តលើម៉ាទិន ឲ្យយកច្បាប់សរសេរដៃទៅ ។ ឥឡូវនេះព្រះលែងទុកព្រះទ័យគាត់ទុកផ្ទាំងចំណារ ឬប្រដាប់បកប្រែទៀតហើយ ។ គាត់មានអារម្មណ៍ថា គាត់សមនឹងទទួលរាល់ការដាក់ពិន័យពីស្ថានសួគ៌ក្នុងជីវិតគាត់ ។៣
ដោយទម្ងន់នៃកំហុស និងការសោកស្តាយ គាត់បានលុតជង្គង់ចុះសារភាពអំពើបាបគាត់ ហើយសូមអង្វរឲ្យមានការអភ័យទោស ។ គាត់បានសញ្ជឹងគិតអំពីកំហុសដែលបានកើតមានឡើង ហើយអ្វីដែលគាត់អាចធ្វើឲ្យបានប្រសើរ ប្រសិនបើព្រះអម្ចាស់អនុញ្ញាតឲ្យគាត់បកប្រែម្ដងទៀតនោះ ។៤
នៅថ្ងៃមួយក្នុងខែកក្កដា កាលដែលយ៉ូសែប បានកំពុងដើរនៅជិតៗផ្ទះ នោះទេវតាមរ៉ូណៃបានបង្ហាញព្រះកាយទ្រង់នៅចំពោះមុខគាត់ ។ ទេវតាបានប្រគល់ប្រដាប់បកប្រែដល់គាត់ ហើយយ៉ូសែប បានឃើញសារពីព្រះនៅក្នុងផ្ទាំងចំណារ និងប្រដាប់បកប្រែនេះថា « កិច្ចការ និងផែនការ និងគម្រោងការណ៍ទាំងឡាយនៃព្រះ នោះពុំអាចធ្វើឲ្យស្មុគស្មាញ ឬសាបសូន្យបានឡើយ » ។៥
ព្រះបន្ទូលទាំងនោះគឺជាការធានាបញ្ជាក់ជាថ្មី ប៉ុន្តែវាក៏ជាវិធីនៃការស្តីបន្ទោសភ្លាមៗផងដែរ ។ ព្រះអម្ចាស់មានបន្ទូលថា « ព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយដែលបានប្រទានដល់អ្នកនោះ តើតឹងរឹងយ៉ាងណា » ។ « អ្នកមិនត្រូវខ្លាចមនុស្សជាងព្រះឡើយ » ។ ទ្រង់បានបញ្ជាយ៉ូសែបឲ្យយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះកិច្ចការដ៏ពិសិដ្ឋទាំងឡាយ ។ កំណត់ត្រាដែលមានចារនៅលើផ្ទាំងចំណារមាសមានសារៈសំខាន់ជាងកេរ្តិ៍ឈ្មោះរបស់ម៉ាទិន ឬបំណងប្រាថ្នារបស់យ៉ូសែប ដើម្បីផ្គាប់ចិត្តមនុស្សទៅទៀត ។ ព្រះបានរៀបចំរឿងនេះឡើងដើម្បីធ្វើសេចក្តីសញ្ញាពីបុរាណរបស់ទ្រង់ឡើងវិញ ហើយដើម្បីបង្រៀនមនុស្សទាំងអស់ឲ្យពឹងផ្អែកលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដើម្បីទទួលបានសេចក្តីសង្គ្រោះ ។
ព្រះអម្ចាស់បានជម្រុញយ៉ូសែប ឲ្យចងចាំពីសេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ទ្រង់ ។ ទ្រង់បានបញ្ជាថា « ចូរប្រែចិត្តពីអ្វីដែលអ្នកបានធ្វើ ហើយអ្នកក៏នឹងនៅជាអ្នកជម្រើសដដែល » ។ ជាថ្មីម្តងទៀត ទ្រង់បានហៅយ៉ូសែបឲ្យធ្វើជាព្យាការី និងអ្នកមើលឆុតរបស់ទ្រង់ ។ ប៉ុន្តែទ្រង់បានព្រមានគាត់ឲ្យស្តាប់តាមព្រះបន្ទូលទ្រង់ ។
ទ្រង់បានប្រកាសថា « លើកលែងតែអ្នកធ្វើដូច្នេះ នោះអ្នកនឹងត្រូវបោះបង់ចោល ហើយក្លាយទៅដូចជាមនុស្សដទៃ ហើយគ្មានអំណោយទានទៀតទេ » ។៦
នៅរដូវស្លឹកឈើជ្រុះនោះ ឪពុកម្តាយរបស់យ៉ូសែប បានធ្វើដំណើរទៅកាន់ភូមិហាម៉ូនី ។ អស់រយៈពេលជិតពីរខែទៅហើយចាប់តាំងពីយ៉ូសែប បានចាកចេញពីផ្ទះរបស់គាត់នៅម៉ានឆែសស្ទើរ ហើយឪពុកម្តាយគាត់មិនបានទទួលដំណឹងអ្វីអំពីគាត់ឡើយ ។ ពួកគាត់ព្រួយបារម្ភក្រែងរដូវក្តៅហួតហែងបង្កឲ្យគាត់លំបាក ។ ក្នុងរយៈពេលតែប៉ុន្មានសប្តាហ៍ប៉ុណ្ណោះ គាត់បានបាត់បង់កូនដំបូងរបស់គាត់ ហើយ ស្ទើរតែបាត់បង់ភរិយាថែមទៀត ព្រមទាំងបាត់បង់ច្បាប់សរសេរដៃដែលបានបកប្រែរួចទៀត ។ ពួកគាត់ចង់ដឹងថា គាត់ និងអិមម៉ាសុខទុក្ខយ៉ាងណា ។
យ៉ូសែប ស៊ីញ្ញ័រ និងលូស៊ី មានក្តីរីករាយដែលបានឃើញយ៉ូសែបពីចម្ងាយឈរនៅលើផ្លូវចម្ងាយប្រហែលជាមួយគីឡូម៉ែត្រពីពួកគាត់ ដែលមើលទៅហាក់ដូចជាមានភាពស្ងប់ស្ងាត់ និងរីករាយ ។ គាត់បានប្រាប់ដល់ឪពុកម្តាយពីការណ៍ដែលព្រះបានបាត់បង់ទំនុកព្រះទ័យលើគាត់ ការប្រែចិត្តពីអំពើបាបរបស់គាត់ និងការទទួលវិវរណៈ ។ ការស្តីបន្ទោសពីព្រះបានធ្វើឲ្យគាត់ឈឺចាប់ ប៉ុន្តែដូចជាព្យាការីពីបុរាណដែរ គាត់បានសរសេរវិវរណៈនេះដើម្បីឲ្យមនុស្សទៃទៀតបានអាន ។ វាជាលើកដំបូងហើយដែលគាត់បានកត់ត្រាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់មកកាន់គាត់ ។
យ៉ូសែប ក៏បានជម្រាបដល់ឪពុកម្តាយគាត់ថា មរ៉ូណៃ បានប្រគល់ផ្ទាំងចំណារ និងប្រដាប់បកប្រែឲ្យគាត់វិញហើយ ។ យ៉ូសែប បានរៀបរាប់ប្រាប់ថា ទេវតាហាក់ដូចជារីករាយព្រះទ័យ ។ « ទេវតាបានមានបន្ទូលប្រាប់ខ្ញុំថា ព្រះអម្ចាស់ស្រឡាញ់ខ្ញុំ ដោយសារភាពស្មោះត្រង់ និងភាពរាបសារបស់ខ្ញុំ » ។
ឥឡូវនេះ កំណត់ត្រានេះត្រូវបានទុកដោយមានសុវត្ថិភាពនៅក្នុងផ្ទះ ដែលបានលាក់ទុកនៅក្នុងហិបធំមួយ ។ យ៉ូសែប បានប្រាប់គាត់ថា « អិមម៉ា ធ្វើជាអ្នកកត់ត្រាឲ្យកូន ប៉ុន្តែទេវតាមានបន្ទូលថា ព្រះអម្ចាស់នឹងបញ្ជូននរណាម្នាក់ឲ្យធ្វើជាអ្នកកត់ត្រាឲ្យកូន ហើយកូនទុកចិត្តថា ទ្រង់នឹងបញ្ជូនបុគ្គលនោះមកជាមិនខាន » ។៧
នៅនិទាឃរដូវក្រោយ ម៉ាទិន ហារីស បានធ្វើដំណើរទៅភូមិហាម៉ានីដោយមានព័ត៌មានមិនល្អមួយចំនួន ។ ភរិយារបស់គាត់បានដាក់ពាក្យបណ្តឹងទៅតុលាការ ដោយបានចោទប្រកាន់ថា យ៉ូសែប គឺជាជនបោកប្រាស់ដែលក្លែងបន្លំថា ខ្លួនកំពុងបកប្រែផ្ទាំងចំណារមាស ។ ឥឡូវនេះ ម៉ាទិន កំពុងរង់ចាំដីកាឲ្យឡើងស្រាយបំភ្លឺ ។ គាត់ត្រូវប្រកាសថា យ៉ូសែបបានបោកបញ្ឆោតគាត់ បើពុំនោះទេលូស៊ីនឹងប្តឹងថាគាត់ក៏ជាជនបោកបញ្ឆោតផងដែរ ។៨
ម៉ាទិន បានជម្រុញឲ្យយ៉ូសែប ផ្តល់ភស្តុតាងបន្ថែមទៀតថាផ្ទាំងចំណារនេះគឺមានពិតមែន ។ គាត់ចង់ប្រាប់ដល់តុលាការអំពីការបកប្រែទាំងអស់ ប៉ុន្តែគាត់ព្រួយបារម្ភថាគេឯងមិនជឿគាត់ ។ ក្រោយមក លូស៊ី បានរុករកក្នុងផ្ទះគ្រួសារស្ម៊ីធ គ្រប់ទីកន្លែង តែមិនអាចរកឃើញកំណត់ត្រានោះឡើយ ។ ហើយទោះបីជាគាត់បានបម្រើជាអ្នកកត់ត្រាឲ្យយ៉ូសែបបានពីរខែក្តី ក៏ម៉ាទិនមិនដែលបានឃើញផ្ទាំងចំណារដែរ ហើយក៏មិនអាចថ្លែងថា គាត់បានឃើញវាដែរ ។៩
យ៉ូសែប បានយកសំណួរនេះទៅទូលសួរព្រះអម្ចាស់ ហើយបានទទួលចម្លើយឲ្យមិត្តភក្តិរបស់គាត់ ។ ព្រះអម្ចាស់នឹងមិនប្រាប់ម៉ាទិន ថាត្រូវនិយាយអ្វីនៅតុលាការឡើយ ហើយទ្រង់ក៏មិនប្រទានភស្តុតាងថែមទៀតដល់គាត់ដែរ រហូតដល់ម៉ាទិនជ្រើសរើសបន្ទាបខ្លួន និងអនុវត្តសេចក្តីជំនឿជាមុនសិន ។ ទ្រង់មានបន្ទូលថា « បើសិនជាពួកគេមិនជឿតាមព្រះបន្ទូលរបស់យើងទេ នោះពួកគេក៏នឹងមិនជឿតាមអ្នកដែរ យ៉ូសែបជាអ្នកបម្រើរបស់យើងអើយ ទោះបីជាអ្នកនឹងបង្ហាញរបស់អស់ទាំងនេះដល់ពួកគេ ដែលយើងបានប្រទានឲ្យដល់អ្នកក៏ដោយ » ។
ព្រះអម្ចាស់បានសន្យាថានឹងផ្តល់សេចក្តីមេត្តាករុណាដល់ម៉ាទិន ប៉ុន្តែលុះត្រាតែគាត់បានធ្វើដូចដែលយ៉ូសែប បានធ្វើនៅរដូវក្តៅនោះ ហើយបន្ទាបខ្លួន មានទំនុកចិត្តលើព្រះ ហើយរៀនពីកំហុសរបស់គាត់ ។ ព្រះអម្ចាស់មានបន្ទូលថា សាក្សីស្មោះត្រង់បីរូបនឹងអាចឃើញផ្ទាំងចំណារតាមពេលវេលាដែលបានកំណត់ ហើយម៉ាទិនអាចជាបុគ្គលម្នាក់នៅក្នុងចំណោមសាក្សីទាំងបីនេះដែរ ប្រសិនបើគាត់ឈប់ធ្វើតាមការអនុមតិរបស់អ្នកដទៃ ។១០
ពីមុនបញ្ចប់ព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ព្រះអម្ចាស់បានធ្វើសេចក្តីប្រកាសមួយ ។ ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលថា « បើសិនជាតំណនេះមិនធ្វើចិត្តរឹងទទឹងទេ នោះយើងនឹងតាំងសាសនាចក្ររបស់យើងឡើង » ។១១
យ៉ូសែប បានគិតពិចារណាអំពីព្រះបន្ទូលទាំងនោះ កាលដែលម៉ាទិនចម្លងវិវរណៈ ។ បន្ទាប់មកគាត់ និងអិមម៉ា បានស្តាប់កាលដែលម៉ាទិន អានត្រឡប់មកវិញដើម្បីផ្ទៀងផ្ទាត់ភាពត្រឹមត្រូវ ។ នៅពេលដែលពួកគាត់អាន ឪពុករបស់អិមម៉ា បានដើរចូលក្នុងបន្ទប់ ហើយស្តាប់ ។ នៅពេលពួកគេអានចប់ គាត់បានសួរថាតើពាក្យសម្ដីទាំងនេះជារបស់នរណា ។
យ៉ូសែប និងអិមម៉ាបានពន្យល់ថាជា « ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ » ។
លោកអ៊ីសាក បានមានប្រសាសន៍ថា « ខ្ញុំគិតថាអ្វីៗទាំងអស់នេះគឺជាការបោកប្រាស់ » ។ « បញ្ឈប់វាទៅ » ។១២
ដោយមិនខ្វល់អំពីពាក្យសម្ដីរបស់ឪពុកអិមម៉ា នោះម៉ាទិន បានយកសំណៅចម្លងវិវរណៈរបស់គាត់ ហើយឡើងជិះរទេះទៅផ្ទះរបស់គាត់ ។ គាត់បានមកភូមិហាម៉ូនី ដើម្បីស្វែងរកភស្តុតាងអំពីផ្ទាំងចំណារ ហើយគាត់បានត្រឡប់ទៅវិញដោយមានវិវរណៈមួយដែលថ្លែងអំពីការពិតនៃផ្ទាំងចំណារ ។ គាត់មិនអាចប្រើវានៅក្នុងតុលាការបានទេ ប៉ុន្តែគាត់បានត្រឡប់ទៅភូមិបាល់ម៉ៃរាវិញដោយការដឹងថា ព្រះអម្ចាស់បានដឹងអំពីរឿងរបស់គាត់ ។
ក្រោយមក នៅពេលម៉ាទិនបានឈរនៅពីមុខចៅក្រម គាត់បានថ្លែងទីបន្ទាល់ដ៏សាមញ្ញ និងមានឥទ្ធិពលមួយ ។ ដោយដៃលើកឡើងទៅស្ថានសួគ៌ គាត់បានធ្វើជាសាក្សីអំពីសេចក្តីពិតនៃផ្ទាំងចំណារមាស ហើយបានប្រកាសថា គាត់បានឲ្យលុយដោយមិនទាមទារសំណងទៅដល់យ៉ូសែប ចំនួនហាសិបដុល្លារដើម្បីធ្វើកិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ ដោយគ្មានភស្តុតាងបញ្ជាក់ពីការចោទប្រកាន់របស់លូស៊ី នោះតុលាការបានបិទករណីនេះចោល ។១៣
ក្នុងរវាងពេលនេះ យ៉ូសែប បានបន្តធ្វើការបកប្រែ ដោយការអធិស្ឋានសុំឲ្យព្រះអម្ចាស់នឹងបញ្ជូនអ្នកសរសេរម្នាក់ទៀតមកជួយក្នុងពេលឆាប់ៗ ។១៤
នៅឯម៉ានឆែសស្ទើរឯណោះវិញ មានយុវជនម្នាក់ឈ្មោះថា អូលីវើរ ខៅឌើរី បានមកស្នាក់នៅជាមួយឪពុកម្តាយរបស់យ៉ូសែប ។ អូលីវើរ មានវ័យក្មេងជាងយ៉ូសែបមួយឆ្នាំ ហើយនៅនិទាឃរដូវឆ្នាំ ១៨២៨ គាត់ចាប់ផ្តើមបង្រៀននៅក្នុងសាលាដែលមានចម្ងាយប្រហែលពីរគីឡូម៉ែត្រនៅភាគខាងត្បូងនៃកសិដ្ឋានរបស់គ្រួសារស្ម៊ីធ ។
ជាញឹកញាប់គ្រូបង្រៀនតែងតែស្នាក់នៅជាមួយគ្រួសារសិស្សរបស់ខ្លួន តែនៅពេលអូលីវើរ បានឭពាក្យចចាមអារាមអំពីយ៉ូសែប និងផ្ទាំងចំណារមាស នោះគាត់ក៏បានសុំស្នាក់នៅជាមួយគ្រួសារស្ម៊ីធ ។ ដំបូង គាត់បានប្រមែប្រមូលព័ត៌មានលម្អិតមួយចំនួនអំពីគ្រួសារនេះ ។ ដោយសារការលួចច្បាប់សរសេរដៃ និងពាក្យខ្សឹបខ្សៀវបានធ្វើឲ្យពួកគេប្រយ័ត្នមិននិយាយអ្វីឡើយ ។១៥
ប៉ុន្តែនៅអំឡុងពេលរដូវរងារនាឆ្នាំ ១៨២៨–២៩ នៅពេលដែលអូលីវើរ បានបង្រៀនកូនៗរបស់គ្រួសារស្ម៊ីធ នោះម្ចាស់ផ្ទះបានចាប់ផ្តើមទុកចិត្តលើគាត់ ។ នៅអំឡុងពេលនេះ លោកស៊្មីធ ស៊ីញ្ញ័រ បានត្រឡប់មកពីភូមិហាម៉ូនីវិញ ដោយមានវិវរណៈមួយប្រកាសថា ព្រះអម្ចាស់រៀបនឹងសម្តែងកិច្ចការដ៏អស្ចារ្យមួយ ។១៦ មកដល់ពេលនោះ អូលីវើរបានស-បញ្ជាក់ថា ខ្លួនជាអ្នកស្វែងរកសេចក្តីពិតដ៏ស្មោះត្រង់ម្នាក់ ហើយឪពុកម្តាយរបស់យ៉ូសែប ក៏បានបើកចំហអំពីការហៅដ៏ទេវភាពរបស់កូនប្រុសខ្លួន ។១៧
អ្វីដែលពួកគាត់មានប្រសាសន៍បានចាប់ចិត្តរបស់អូលីវើរ ហើយគាត់បានចង់ជួយក្នុងការបកប្រែនេះជាខ្លាំង ។ ក៏ដូចជាយ៉ូសែប ដែរ អូលីវើរ មិនពេញចិត្តនឹងព្រះវិហារសម័យទំនើបទាំងឡាយឡើយ ហើយបានជឿលើព្រះនៃអព្ភូតហេតុមួយអង្គ ដែលនៅតែបើកសម្តែងព្រះទ័យដល់ប្រជារាស្រ្តរបស់ទ្រង់ ។១៨ ប៉ុន្តែយ៉ូសែប និងផ្ទាំងចំណារមាសនៅឆ្ងាយណាស់ ហើយអូលីវើរ មិនបានដឹងថាគាត់អាចជួយកិច្ចការនេះបានតាមរបៀបណានោះទេ ប្រសិនបើគាត់ស្នាក់នៅម៉ានឆែសស្ទើរនោះ ។
នៅថ្ងៃនៃនិទាឃរដូវមួយ នៅពេលដែលភ្លៀងកំពុងធ្លាក់យ៉ាងខ្លាំងនៅលើដំបូលផ្ទះរបស់គ្រួសារស្ម៊ីធ នោះអូលីវើរ បានប្រាប់ដល់ក្រុមគ្រួសារនេះថា គាត់ចង់ទៅភូមិហាម៉ូនីជួយយ៉ូសែប នៅពេលដល់វិស្សមកាល ។ លូស៊ី និងយ៉ូសែប ស៊ីញ្ញ័រ បានជម្រុញគាត់ឲ្យទូលសួរដល់ព្រះអម្ចាស់ ប្រសិនបើបំណងប្រាថ្នារបស់គាត់គឺជារឿងត្រឹមត្រូវ ។១៩
នៅពេលសម្រាកនៅលើគ្រែរបស់គាត់ អូលីវើរ បានអធិស្ឋានតែម្នាក់ឯងដើម្បីដឹងថា អ្វីដែលគាត់បានឭអំពីផ្ទាំងចំណារមាសគឺជារឿងពិត ។ ព្រះអម្ចាស់បានបង្ហាញដល់គាត់នូវការនិមិត្តមួយអំពីផ្ទាំងចំណារមាស និងការខិតខំរបស់យ៉ូសែបដើម្បីបកប្រែវា ។ អារម្មណ៍សុខសាន្ដមួយបានស្ថិតនៅជាមួយគាត់ ហើយគាត់បានដឹងភ្លាមថា គាត់គួរតែស្ម័គ្រចិត្តធ្វើជាអ្នកកត់ត្រាឲ្យយ៉ូសែប ។២០
អូលីវើរ មិនបានប្រាប់នរណាម្នាក់អំពីការអធិស្ឋានរបស់គាត់ឡើយ ។ ប៉ុន្តែនៅពេលវិស្សមកាល មកដល់ភ្លាមគាត់ និងសាំយូអែលជាប្អូនរបស់យ៉ូសែប បានចេញទៅភូមិហាម៉ូនីដោយថ្មើរជើង ដែលមានចម្ងាយជាងមួយរយហុកសិបគីឡូម៉ែត្រ ។ នៅតាមផ្លូវមានភាពត្រជាក់ និងមានពេញដោយភក់ដោយសារភ្លៀងធ្លាក់នានិទាឃរដូវ ឯម្រាមជើងរបស់អូលីវើរក៏បានកកពេលគាត់ និងសាំយូអែលបានទៅដល់មាត់ទ្វារផ្ទះរបស់យ៉ូសែប និងអិមម៉ានោះ ។ ប៉ុន្តែគាត់មានចិត្តអន្ទះសាចង់ជួបប្តីប្រពន្ធទាំងពីរនាក់ ហើយចង់ឃើញដោយផ្ទាល់ភ្នែកថាតើព្រះធ្វើការតាមរយៈព្យាការីវ័យក្មេងនេះយ៉ាងដូចម្តេច ។២១
នៅពេលដែលអូលីវើរ មកដល់ភូមិហាម៉ូនី វាហាក់ដូចជាគាត់ធ្លាប់បានរស់នៅទីនោះពីមុនមក ។ យ៉ូសែប បានជជែកជាមួយគ្នារហូតដល់យប់ជ្រៅ បានស្តាប់រឿងរបស់គាត់ ហើយបានឆ្លើយសំណួរនានារបស់គាត់ ។ ពិតណាស់គឺអូលីវើរ ទទួលបានការអប់រំល្អ ហើយយ៉ូសែប ត្រៀមខ្លួនជាស្រេចដើម្បីទទួលយកសំណើរបស់គាត់ធ្វើជាអ្នកកត់ត្រា ។
បន្ទាប់ពីអូលីវើរបានមកដល់ កិច្ចការដំបូងរបស់យ៉ូសែប គឺត្រូវរកកន្លែងមួយដើម្បីធ្វើការ ។ គាត់បានសុំឲ្យអូលីវើរ សរសេរកិច្ចសន្យាមួយដែលយ៉ូសែប បានសន្យាថានឹងបង់ថ្លៃឲ្យឪពុកក្មេករបស់គាត់ចំពោះផ្ទះតូចមួយដែលគាត់ និងអិមម៉ាបានរស់នៅ ក៏ដូចជាជង្រុកស្រូវមួយ កសិដ្ឋាន និងម៉ាស៊ីនមួយគ្រឿង ។២២ ដោយបានគិតគូរដល់សុខុមាលភាពរបស់កូនស្រីពួកគាត់ នោះឪពុកម្តាយរបស់អិមម៉ា បានព្រមព្រៀងតាមលក្ខខណ្ឌនេះ ហើយបានសន្យាជួយធ្វើឲ្យអ្នកជិតខាងឈប់ខ្លាចយ៉ូសែប ។២៣
ក្នុងពេលនេះយ៉ូសែប និងអូលីវើរ បានចាប់ផ្តើមបកប្រែ ។ ពួកគាត់បានធ្វើការស៊ីចង្វាក់គ្នាណាស់ពេញៗសប្ដាហ៍រហូតដល់ចប់ ដែលជាញឹកញាប់អិមម៉ា ក៏នៅធ្វើការងារប្រចាំថ្ងៃរបស់នាងក្នុងបន្ទប់ជាមួយគ្នានោះផងដែរ ។២៤ ពេលខ្លះយ៉ូសែប បានបកប្រែដោយការមើលតាមប្រដាប់បកប្រែ ហើយអានជាភាសាអង់គ្លេសនូវតួអក្សរដែលបានចារនៅលើផ្ទាំងចំណារនោះ ។
ជាញឹកញាប់ គាត់ចូលចិត្តប្រើតែត្បូងមើលឆុតព្រោះវាងាយស្រួលជាង ។ គាត់ដាក់ត្បូងមើលឆុតនៅក្នុងមួករបស់គាត់ ហើយឱនមុខចូលក្នុងមួកបាំងពន្លឺថ្ងៃ ហើយសម្លឹងមើលតាមត្បូងនេះ ។ ពន្លឺរបស់ត្បូងនេះបានបំភ្លឺភាពងងឹត ដោយបង្ហាញពាក្យឲ្យយ៉ូសែប អានកាលអូលីវើរ សរសេរវាយ៉ាងញាប់ដៃនោះ ។២៥
ក្រោមការណែនាំរបស់ព្រះអម្ចាស់ យ៉ូសែប មិនបានព្យាយាមបកប្រែអ្វីដែលគាត់បានបាត់បង់នោះទេ ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់ និងអូលីវើរបានបន្តបកប្រែកំណត់ត្រាទៅមុខទៀត ។ ព្រះអម្ចាស់បានបើកសម្តែងថា សាតាំងបានល្បួងពួកមនុស្សអាក្រក់ឲ្យមកយកអត្ថបទដែលបានបកប្រែបានទាំងប៉ុន្មានទំព័រនោះ ទៅកែប្រែពាក្យពេចន៍នានា ហើយនឹងប្រើប្រាស់វាដើម្បីធ្វើឲ្យមានការសង្ស័យទៅលើការបកប្រែដើម ។ ប៉ុន្តែព្រះអម្ចាស់បានបញ្ជាក់ដល់យ៉ូសែបថា ទ្រង់បានបំផុសគំនិតដល់ពួកព្យាការីពីបុរាណដែលបានរៀបចំផ្ទាំងចំណារនេះឲ្យបញ្ចូលសាច់រឿងដែលបាត់នោះនៅក្នុងដំណើររឿងផ្សេងទៀតដែលមានពេញលេញជាងនេះ ។២៦
ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលប្រាប់យ៉ូសែបថា « យើងនឹងបំភាន់ពួកអ្នកដែលបានកែប្រែពាក្យពេចន៍របស់យើង ។ យើងនឹងបង្ហាញដល់ពួកគេថា ប្រាជ្ញារបស់យើងមហិមាជាងកលល្បិចនៃអារក្សទៅទៀត » ។២៧
ការធ្វើជាអ្នកសរសេរឲ្យយ៉ូសែប ធ្វើឲ្យអូលីវើរ រីករាយខ្លាំងណាស់ ។ នៅពេលដែលមិត្តគាត់អានប្រវត្តិសាស្ដ្រដ៏ស្មុគស្មាញនៃអរិយ្យធម៌ធំៗពីរ គឺពួកសាសន៍នីហ្វៃ និងពួកសាសន៍លេមិន គាត់បានស្តាប់មួយថ្ងៃហើយមួយថ្ងៃទៀត ។ គាត់បានរៀនពីស្ដេចសុចរិត និងស្តេចទុច្ចរិត ពីប្រជារាស្រ្តដែលធ្លាក់ចូលក្នុងសេវភាព ហើយត្រូវបានរំដោះឲ្យរួច អំពីព្យាការីពីបុរាណដែលបានប្រើត្បូងមើលឆុតដើម្បីបកប្រែកំណត់ត្រាដែលរកឃើញពីទីវាលដែលមានពេញទៅដោយឆ្អឹងខ្មោច ។ ដូចជាយ៉ូសែបដែរ ព្យាការីរូបនោះគឺជាអ្នកទទួលវិវរណៈ និងជាអ្នកមើលឆុតដែលបានប្រទានពរឲ្យមានអំណោយទាន និងព្រះចេស្តារបស់ព្រះ ។២៨
កំណត់ត្រានេះបានថ្លែងទីបន្ទាល់ម្តងហើយម្តងទៀតអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយអូលីវើរបានឃើញរបៀបដែលពួកព្យាការីបានដឹកនាំព្រះវិហារពីបុរាណ និងរបៀបដែលបុរសស្រ្តីសាមញ្ញៗធ្វើកិច្ចការរបស់ព្រះ ។
ប៉ុន្តែ អូលីវើរនៅតែមានសំណួរជាច្រើនអំពីកិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់ ហើយគាត់ចង់ទទួលបានចម្លើយ ។ យ៉ូសែប បានស្វែងរកវិវរណៈមួយឲ្យគាត់ តាមរយៈត្បូងយ៉ូរីម និងធូមីម ហើយព្រះអម្ចាស់ក៏បានឆ្លើយតប ។ ទ្រង់បានប្រកាសថា « បើសិនជាអ្នកសុំពីយើង នោះអ្នកតែងនឹងបានទទួល ។ បើសិនជាអ្នកនឹងសុំ នោះអ្នកនឹងបានដឹងនូវសេចក្ដីអាថ៌កំបាំងទាំងឡាយដែលធំ ហើយអស្ចារ្យ » ។
ព្រះអម្ចាស់ក៏ជម្រុញអូលីវើរ ឲ្យចងចាំពីទីបន្ទាល់ដែលគាត់បានទទួលពីមុនមកដល់ភូមិហាម៉ូនី ដែលអូលីវើរបានលាក់ទុកក្នុងចិត្តនោះ ។ ព្រះអម្ចាស់បានសួរថា « តើយើងពុំបានមានបន្ទូលដោយភាពសុខសាន្តដល់គំនិតរបស់អ្នកអំពីការណ៍នោះទេឬអី ? តើអ្នកអាចមានសាក្សីឯណាដែលអស្ចារ្យជាងសាក្សីមកពីព្រះទៀត ? » « បើសិនជាយើងបានប្រាប់អ្នកនូវការណ៍ទាំងឡាយដែលគ្មានមនុស្សណាដឹង តើអ្នកមិនបានទទួលសាក្សីទេឬអី ? »២៩
អូលីវើរបានមានចិត្តស្ញប់ស្ញែង ។ ភ្លាមៗនោះគាត់បានប្រាប់យ៉ូសែបអំពីការអធិស្ឋានដ៏សម្ងាត់របស់គាត់ និងសាក្សីដ៏ទេវភាពដែលគាត់បានទទួល ។ គាត់បានមានប្រសាសន៍ថា គ្មាននរណាម្នាក់ដឹងរឿងនេះក្រៅពីព្រះឡើយ ហើយឥឡូវនេះគាត់បានដឹងថា កិច្ចការនេះគឺពិត ។
ពួកគាត់បានត្រឡប់ទៅធ្វើការវិញ ហើយអូលីវើរ បានចាប់ផ្តើមងឿងឆ្ងល់បើគាត់អាចធ្វើការបកប្រែផងដែរបានឬទេ ។៣០ គាត់បានជឿថា ព្រះអាចធ្វើការតាមរយៈឧបករណ៍នានាដូចជាត្បូងមើលឆុតនេះ ហើយមានម្តងម្កាលគាត់ក៏បានប្រើដំបងដ៏ទេវភាពមួយដើម្បីស្វែងរកទឹក និងរ៉ែផងដែរ ។ ប៉ុន្តែគាត់មិនប្រាកដថាតើដំបងគាត់នោះដំណើរការតាមរយៈព្រះចេស្តារបស់ព្រះឬយ៉ាងណាទេ ។ ដំណើរការនៃការទទួលវិវរណៈនៅតែជាការណ៍ដ៏អាថ៌កំបាំងមួយចំពោះគាត់ ។៣១
ជាថ្មីម្តងទៀត យ៉ូសែបបាននាំយកសំណួររបស់អូលីវើរទៅទូលសួរព្រះអម្ចាស់ ហើយព្រះអម្ចាស់បានប្រាប់ទៅអូលីវើរថា គាត់អាចមានអំណាចដើម្បីទទួលបានចំណេះវិជ្ជាដែរ បើគាត់ទូលសួរដោយសេចក្តីជំនឿ ។ ព្រះអម្ចាស់បានបញ្ជាក់ថា ដំបងរបស់អូលីវើរនោះបានដំណើរការតាមរយៈព្រះចេស្តារបស់ព្រះ ដូចជារំពាត់របស់អើរ៉ុននៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ដែរ ។ បន្ទាប់មក ទ្រង់បានបង្រៀនអូលីវើរបន្ថែមទៀតអំពីវិវរណៈ ។ ទ្រង់បានប្រកាសថា « យើងនឹងប្រាប់អ្នកនៅក្នុងគំនិតរបស់អ្នក និងនៅក្នុងចិត្តរបស់អ្នកដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ ហេតុដូច្នេះហើយ នេះគឺជាវិញ្ញាណនៃវិវរណៈ » ។
ទ្រង់ក៏បានប្រាប់អូលីវើរផងដែរថា គាត់អាចបកប្រែកំណត់ត្រានេះដូចជាយ៉ូសែបបានធ្វើដែរ ដរាបណាគាត់ពឹងលើសេចក្តីជំនឿ ។ ព្រះអម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូលថា « ចូរចងចាំថា បើគ្មានសេចក្ដីជំនឿ នោះអ្នកពុំអាចធ្វើអ្វីបានទេ » ។៣២
បន្ទាប់ពីបានទទួលវិវរណៈនេះហើយ អូលីវើរមានចិត្តរីករាយនឹងធ្វើការបកប្រែ ។ គាត់បានធ្វើតាមគំរូរបស់យ៉ូសែប ប៉ុន្តែនៅពេលពាក្យបកប្រែមិនបានផុសឡើងដោយងាយៗ នោះគាត់ចាប់ផ្ដើមមានចិត្តអន្ទះសា និងច្របូកច្របល់ ។
យ៉ូសែបឃើញថាមិត្តរបស់គាត់មានការពិបាក នោះគាត់មានចិត្តអាណិត ។ គាត់បានចំណាយពេលជាច្រើនដើម្បីរៀបចំចិត្ត និង គំនិតរបស់មិត្តដើម្បីធ្វើការបកប្រែ ប៉ុន្តែអូលីវើរហាក់ដូចជាគិតថាគាត់អាចធ្វើវាបានភ្លាមៗ ។ វាមិនគ្រប់គ្រាន់ទេដោយគ្រាន់តែទទួលបានអំណោយទានខាងវិញ្ញាណនោះ ។ គាត់ត្រូវតែចំណាយពេលបណ្ដុះ និងអភិវឌ្ឍអំណោយទាននោះដើម្បីប្រើវានៅក្នុងកិច្ចការរបស់ព្រះ ។
មិនយូរប៉ុន្មាន អូលីវើរបានបោះបង់ការបកប្រែ ហើយបានសួរយ៉ូសែបថា ហេតុអ្វីក៏គាត់គ្មានភាពជោគជ័យ ។
យ៉ូសែបបានទូលសួរព្រះអម្ចាស់ ។ ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលតបថា « អ្នកបានសន្និដ្ឋានថា យើងនឹងប្រទានឯកសិទ្ធិនេះដល់អ្នក កាលអ្នកពុំបានយកមកគិតសោះ ក្រៅពីសុំពីយើង ។ អ្នកត្រូវសិក្សាក្នុងគំនិតរបស់អ្នក រួចហើយអ្នកត្រូវសូមដល់យើង បើសិនជាការណ៍នោះត្រឹមត្រូវ » ។
ព្រះអម្ចាស់បានបង្គាប់ឲ្យអូលីវើរមានភាពអត់ធ្មត់ ។ ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា « មិនចាំបាច់ឲ្យអ្នកគួរបកប្រែនៅពេលនេះទេ ។ កិច្ចការដែលអ្នកបានហៅឲ្យធ្វើគឺដើម្បីសរសេរជូនយ៉ូសែប ជាអ្នកបម្រើរបស់យើង » ។ ទ្រង់បានសន្យានឹងអូលីវើរនូវឱកាសបកប្រែផ្សេងទៀតនៅពេលក្រោយ ប៉ុន្តែឥឡូវនេះគាត់គឺជាអ្នកសរសេរ ហើយយ៉ូសែបគឺជាអ្នកមើលឆុត ។៣៣