Natchnione słowa na temat natchnionej pracy: Co mówcy powiedzieli na temat pomocy wzajemnej

Podczas 181. Wiosennej Konferencji Generalnej Kościoła kilka przemówień poświęconych było upamiętnieniu kościelnego programu pomocy wzajemnej, który ma już 75 lat.

Poniżej znajdują się fragmenty przemówień mówców, które koncentrują się na programie oraz zasadach pomocy wzajemnej ustanowionych przez Pana, aby pomóc Jego dzieciom w tym, by umiały pomóc sobie same.

Prezydent Thomas S. Monson

„Oświadczam, że program pomocy wzajemnej Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich jest natchniony przez Boga Wszechmogącego”. (Zob. „Święta świątynia — latarnia dla świata”, str. 90).

Prezydent Henry B. Eyring, Pierwszy Doradca w Radzie Prezydenta Kościoła

„Dzisiaj ponownie nastały czasy, gdy dzieci Ojca w Niebie mają ogromne potrzeby doczesne, podobnie jak miało to miejsce w przeszłości i jak stanie się to w przyszłości. Zasady przyświecające założeniu Kościelnego Programu Pomocy Wzajemnej nie dotyczą tylko jednego okresu czy miejsca. Dotyczą one wszystkich okresów i miejsc”.

„[Pan] nas zaprasza i nakazuje uczestnictwo w Swym dziele, by podnosić na duchu potrzebujących. Przymierze, że będziemy to czynić, zawieramy w wodach chrztu i świętych świątyniach Boga. Odnawiamy to przymierze w niedzielę, gdy przyjmujemy sakrament”. (Zob. „Możliwości, by czynić dobro”, str. 22).

Biskup H. David Burton, Biskup Przewodniczący

„Proroczy plan pomocy wzajemnej nie jest jedynie interesującym przypisem w historii Kościoła. Zasady, na których się opiera, definiują to, kim jesteśmy jako lud. To kwintesencja tego, kim jesteśmy jako poszczególni uczniowie naszego Zbawiciela i ideału, Jezusa Chrystusa”.

„Ta święta praca przynosi korzyści i błogosławieństwa nie tylko cierpiącym i potrzebującym. Jako synowie i córki Boga nie jesteśmy w stanie odziedziczyć pełnej miary życia wiecznego, jeśli w pełni nie oddamy się trosce o siebie nawzajem podczas życia na ziemi. To właśnie praktykując dobroczynną ofiarę i dając coś z siebie, uczymy się celestialnych zasad prawa składania ofiar i poświęcenia”.

„Na tym właśnie polega święta praca, jakiej Zbawiciel oczekuje od Swoich uczniów. To praca, którą kochał, kiedy stąpał po ziemi. Wiem, że to praca, przy której byśmy Go zastali, gdyby był dziś tutaj pośród nas”. (Zob. „Uświęcająca służba pomocy wzajemnej”, str. 81).

Silvia H. Allred, Pierwsza Doradczyni w Generalnym Prezydium Stowarzyszenia Pomocy

„Obecnie mężczyźni i kobiety z Kościoła działają razem, niosąc pomoc tym, którzy są w potrzebie. […] Kiedy miłość staje się przewodnią zasadą w naszej trosce o innych, nasza służba wobec nich staje się żywą ewangelią. To ewangelia w najwspanialszym wydaniu. To religia w czystej formie”. (Zob. „Istota bycia uczniem”, str. 84).