Een brandend gevoel
De dag waarop Eduardo leerde lezen is ook de dag waarop hij een getuigenis van het Boek van Mormon en de macht ervan kreeg.
‘Mijn grootvader zei altijd: “Als we iets willen bereiken, moeten we leren lezen”’, zegt Eduardo Contreras. ‘Mijn grootvader had gelijk.’
Eduardo moest echter een lange weg gaan om te leren lezen. Hij was een van de vijf kinderen die zijn moeder als weduwe had grootgebracht in de stad Córdoba (Argentinië). Hij ging vanaf zijn achtste niet meer naar school, maar ging werken om het gezin te helpen onderhouden.
‘We waren erg arm’, herinnert hij zich. Om de eindjes aan elkaar te knopen, had Eduardo allerlei baantjes: van schoenen poetsen, stenen maken, aardappelen rooien tot kranten verkopen enzovoort, tot hij als jonge man een volledige baan kreeg bij de gemeentelijke overheid.
Na verloop van tijd trouwde Eduardo en stichtte hij zijn eigen gezin. Tegen de tijd dat zijn kinderen bijna allemaal het huis uit waren, kon hij nog steeds niet lezen en zag hij daar ook weinig kans toe. Dat veranderde toen hij op een dag enkele jongens uit de buurt wegjoeg die vlak voor zijn huis twee zendelingen van de kerk lastig vielen. Hij vroeg de zendelingen binnen te komen, en al snel volgden hij en zijn vrouw, María, de zendelingenlessen.
‘Ik kon niet echt begrijpen wat ze zeiden omdat ze maar weinig Spaans spraken,’ vertelt Eduardo, ‘maar ze lieten me een brochure zien met plaatjes van de Heiland en van de profeet Joseph Smith in het heilige bos. Ik vond die plaatjes en wat ze ons vertelden prachtig.’
Die zendelingen werden al snel vervangen door andere zendelingen, waarvan er één Spaanstalig was. Eduardo en María, die enkele jaren daarvoor een dochtertje hadden verloren, werden geraakt door de kerkfilm Het eeuwige gezin. Ze lieten zich spoedig daarna dopen, samen met hun jongste zoon, Osvaldo.
Eduardo’s doop in 1987 wekte bij hem ook het verlangen op om zijn getuigenis te versterken door het Boek van Mormon te lezen. ‘Hoe kan ik leren lezen?’, vroeg hij aan zijn vrouw. María gaf hem de raad om naar de letters te kijken, die in gedachten samen te voegen, ze als woorden proberen uit te spreken en dan hardop te gaan lezen. Met de nodige oefening zou hij uiteindelijk leren lezen verzekerde ze hem.
Eduardo was toen 45 en wist wel hoe de meeste letters klonken, maar had al sinds hij op vroege leeftijd van school was gegaan niet meer geprobeerd om te lezen.
Ik had een brandend gevoel
Met een gebed in zijn hart ging Eduardo op een warme zomerdag ergens in de schaduw in de achtertuin van zijn huis zitten. ‘Daar besloot ik om de poging te wagen’, zei hij.
María zegt dat ze nooit had kunnen denken wat er daarna gebeurde. Ze was bezig in de keuken en luisterde tussen de bedrijven door naar pogingen van Eduardo om letters en woorden uit te spreken. ‘Plotseling hoorde ik hem snel spreken’, zegt ze. ‘Ik luisterde en besefte dat hij aan het lezen was — en nog vloeiend ook. In nog geen half uur tijd was hij aan het lezen!’
Eduardo was zo inspannend bezig, dat hij niet in de gaten had dat hij las. Maar hij zegt dat hij onder het lezen ‘een brandend gevoel had’. De geschokte Eduardo riep zijn vrouw toe: “Mami, wat gebeurt er toch met me?’
‘Dat is de Geest van de Heer’, antwoordde María. ‘Je leest vloeiend!’
Bij de herinnering aan dat voorval zegt María: ‘Het was iets onmiskenbaars.’
Eduardo voegt daaraan toe: ‘De dag waarop ik leerde lezen is ook de dag waarop ik mijn getuigenis van het Boek van Mormon en de macht ervan kreeg.’
Sindsdien staat Eduardo om vier uur in de ochtend op om vóór zijn werk in het Boek van Mormon te lezen. Daarna is hij de Leer en Verbonden gaan lezen, gevolgd door de Bijbel. De familie Contreras heeft nu een bibliotheek in huis, waar je tot 1987 maar weinig boeken aantrof.
Met de toenemende evangeliekennis die Eduardo en María opdeden, nam ook hun getuigenis toe. Toen hun zoon Osvaldo door een verkeersongeluk in 2001 om het leven kwam, waren zij door hun getuigenis en krachtige geestelijke ervaringen door gebed en in de Buenos Airestempel (Argentinië), waar zij en Osvaldo waren verzegeld, in staat om met hun verlies om te gaan.
‘Sommige ouders zouden misschien gek zijn geworden,’ zegt Eduardo, ‘maar wij voelden ons rustig bij de gedachte dat alles goed is met onze zoon. Natuurlijk hebben we gehuild. Hij was een goede zoon en we missen hem. Maar we zijn verzegeld in de tempel en we weten waar hij nu is.’
De leeslamp van alfabetisme
Met de hulp van een lid uit zijn wijk heeft Eduardo ook leren schrijven. ‘Ik kon vroeger niet eens mijn eigen naam schrijven’, zegt hij.
Met de leeslamp van alfabetisme is Eduardo de waarheid van zijn grootvaders woorden gaan inzien.
‘We zijn hier op aarde om elke dag een beetje meer vooruitgang te maken’, zegt hij. Doordat hij heeft leren lezen en schrijven, laat hij zijn kinderen en kleinkinderen zien dat het nooit te laat is om te leren, onszelf te ontwikkelen en te worden wat God van ons verwacht, voegt Eduardo toe. ‘Omdat ik kan lezen, leer ik elke dag iets nieuws,’ zegt hij.
Tegenwoordig kan broeder Contreras alles lezen wat hij wil lezen, ook de kranten die hij eens als ongeletterd kind verkocht. De Schriften blijven zijn favoriete boeken, vooral het Boek van Mormon. Hij heeft het al acht keer helemaal gelezen.
‘Het Boek van Mormon was voor mij de deur’, zegt hij, nog steeds dankbaar voor de verandering in zijn leven door het evangelie en doordat hij heeft leren lezen en schrijven. ‘Het Boek van Mormon betekende alles voor mij. Het betekent alles voor mij. Ik voel telkens de Geest wanneer ik het opensla om te lezen.’
Eduardo Contreras, hierboven op de foto met zijn vrouw, María, heeft door het Boek van Mormon leren lezen. ‘Ik voel telkens de Geest wanneer ik het opensla om te lezen’, zegt hij.
Foto Michael R. Morris