Często zadawane pytania na temat Księgi Mormona

Czy to przez przyjaciół, rodzinę, szczerze zainteresowane osoby, czy też przez przeciwników — wszystkim nam są zadawane pytania na temat Księgi Mormona. Poniżej podane są przykladowe odpowiedzi.

Co to jest Księga Mormona i jak ma się ona do Biblii?

Księga Mormona jest pismem świętym podobnym do Biblii. Jest jeszcze jednym świadectwem o Jezusie Chrystusie¹. Biblia omawia głównie życie i nauki starożytnego Izraela. Księga Mormona zawiera zapisy kilku grup, które przybyły do Ameryki, między innymi zapis rodziny, która opuściła Jerozolimę w 600 r. p.n.e. Ludy te były również potomkami domu Izraela. Stąd Biblia i Księga Mormona zostały napisane przez ludzi posiadających to samo dziedzictwo, ale będących w różnych częściach świata.

Podobnie jak Biblia, Księga Mormona to coś więcej niż zapis historyczny. Zawiera „pełnię ewangelii Jezusa Chrystusa” (NiP 20:9): nauki, doktryny i proroctwa, które świadczą o Bogu Ojcu i Jego Synu, Jezusie Chrystusie.

Prorok Józef Smith wyjaśnił, iż Księga Mormona „mówi nam, że nasz Zbawiciel ukazał się mieszkańcom tego kontynentu [Ameryki] po Swoim zmartwychwstaniu; że zasiał tu Ewangelię w całej jej pełni i bogactwie, mocy i błogosławieństwie; że owi mieszkańcy mieli apostołów, proroków, pastorów, nauczycieli i ewangelistów; ten sam porządek, to samo kapłaństwo, te same obrzędy, dary, moce i błogosławieństwa, jakimi cieszono się na wschodnim kontynencie; […] że ostatniemu z ich proroków, który żył pośród nich, nakazano, aby sporządził streszczenie ich proroctw, historii itp., i ukrył je w ziemi, i że streszczenie to zostanie ujawnione i połączone z Biblią dla osiągnięcia celów Boga w dniach ostatnich”².

Członkowie Kościoła studiują zarówno Biblię, jak i Księgę Mormona. De facto dwa z czterech lat programu nauczania w Szkole Niedzielnej są poświęcone studiowaniu Biblii. (Więcej informacji na ten temat znajdziesz na stronach 16, 24 i 52 w tym wydaniu).

Kto napisał Księgę Mormona?

Głównymi jej autorami byli starożytni prorocy, tacy jak: Nefi, Jakub, Mormon i Moroni, syn Mormona. Mormon zebrał i streścił kroniki zapisywane przez proroków, dotyczące ich historii, proroctw i nauk. Dołączył do nich również niektóre ze swoich doświadczeń. Mormon wyrył ten zapis na połączonych metalowych płytach — koloru złotego — które często określa się mianem złotych płyt.

Po śmierci Mormona, Moroni dokończył i zakopał kronikę na wzgórzu, aby zachować ją dla naszych czasów. W roku 1823 Moroni ukazał się Józefowi Smithowi jako anioł i pokazał mu, gdzie została zakopana kronika. Cztery lata później Józef uzyskał pozwolenie na otrzymanie tych zapisów. „Dzięki darowi i mocy Boga przetłumaczył tę kronikę” — ze starożytnego języka, w jakim była napisana — na angielski³. Następnie wydał i rozpowszechnił Księgę Mormona. (Więcej informacji na ten temat znajdziesz na stronach 22 i 72 w tym wydaniu).

Co się stało z oryginalnym zapisem — ze złotymi płytami?

Józef Smith otrzymał płyty we wrześniu 1827 r. i był w ich posiadaniu aż do wiosny 1829 r. Spisując swój życiorys w 1838 r., wyjaśnił, co się stało z płytami: „Kiedy zgodnie z umową wysłannik [Moroni] przybył po nie, przekazałem mu je i ma on je w swojej pieczy do dnia dzisiejszego, czyli drugiego maja tysiąc osiemset trzydziestego ósmego roku” (Józef Smith — Historia 1:60).

Kto jeszcze widział złote płyty?

Poza Józefem Smithem kilku innych mężczyzn i kobiet widziało płyty i świadczyło o ich istnieniu. Przede wszystkim jedenastu mężczyzn, znanych jako Trzej Świadkowie i Ośmiu Świadków, zapisało swoje świadectwa o tym, że widzieli płyty, a dodatkowo Ośmiu Świadków zapisało świadectwo o tym, że trzymali płyty w swoich rękach. Ich świadectwa znajdują się we wstępie do każdego egzemplarza Księgi Mormona.

Mężczyźni ci dają mocne świadectwo o Księdze Mormona, być może właśnie dlatego, że niektórzy z nich „przez pewien okres byli wrodzy wobec Józefa” — zapewnia Starszy Jeffrey R. Holland z Kworum Dwunastu Apostołów. Niemniej „świadczyli do śmierci, że widzieli anioła i trzymali w rękach płyty. ‚Zostały nam one pokazane mocą Boga, a nie człowieka — oświadczyli. — Wiemy więc, z całą pewnością, że dzieło to jest prawdziwe’”⁴.

Czy istnieje namacalny dowód na to, że Księga Mormona zawiera prawdę?

Choć nie opieramy naszej wiary na fizycznym dowodach, wiarygodność Księgi Mormona potwierdzają dowody lingwistyczne, historyczne i archeologiczne. Na przykład koncepcja pisania na metalowych płytach była kiedyś ośmieszana, lecz ostatnimi laty znajdowano liczne przykłady świętych zapisów na metalowych płytach — niektóre z nich były chowane w kamiennych skrzyniach.

Językoznawcy zauważyli, że słowa i wyrażenia użyte w Księdze Mormona, które brzmią nieudolnie po angielsku, mają doskonały sens w języku hebrajskim i innych spokrewnionych językach, które były znane ludziom z Księgi Mormona — językach, których Józef Smith nie znał.

Jednak to nie tego rodzaju dowody przekonują nas o prawdziwości Księgi Mormona. To kwestia wiary i osobistego objawienia.

W jaki sposób mogę się dowiedzieć, czy Księga Mormona jest prawdziwa?

Można się o tym przekonać w niezawodny sposób jedynie dzięki mocy Ducha Świętego. Ostatni rozdział w Księdze Mormona zachęca każdego, kto ją przeczyta, rozważy jej treść i szczerze zapragnie poznać, czy jest ona prawdziwa, aby zapytał o to Ojca Niebieskiego w imię Jezusa Chrystusa. Ci, którzy podejmą te kroki, będą wiedzieli, dzięki mocy Ducha Świętego, że księga ta jest prawdziwa (zob. Moroni 10:3–5). Miliony członków Kościoła modliło się i wie, poprzez świadectwo Ducha Świętego, że Księga ta zawiera prawdę. (Więcej informacji na ten temat znajdziesz na stronach 4, 60 i 80 w tym wydaniu).

Czuję się zakłopotana, czytając fragment w Objawieniu Jana 22:18–19, który przestrzega nas przed dodawaniem czegokolwiek do słowa Boga.

Jednym z naszych głównych przekonań jest to, że Bóg zawsze objawiał Swoją wolę Jego ziemskim dzieciom i że zawsze będzie tak czynił. Wierzymy, że Biblia jest słowem Boga, ale nie wierzymy, iż zawiera ona wszystkie objawienia, jakie Bóg dał lub jeszcze da Swoim prorokom. Nawet w dzisiejszych czasach nadal objawia Swą wolę żyjącym prorokom i apostołom, którzy stanowią podstawę Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich (zob. List do Efezjan 2:20).

Kiedy Apostoł Jan spisywał księgę Objawienia, nie była to ostatnia księga Biblii. Księgi Starego i Nowego Testamentu aż do trzeciego wieku n.e. nie były połączone w jedną księgę pisma świętego, zwanego teraz Biblią.

W V Ks. Mojżeszowej 4:2 jest napisane w ten sam sposób, abyśmy nie dodawali niczego do słów Mojżesza. Oczywiście werset ten, z początków Starego Testamentu, nie unieważnia reszty Biblii. Ani Mojżesz, ani Jan nie mogli odnosić się do zmian w księgach, które jeszcze nie istniały; jednak przestrzegali przed dokonywaniem zmian w prawdziwych naukach ewangelii.

Księga Mormona, która zawiera pełnię ewangelii, nie zmienia słowa Boga, lecz je potwierdza. (Więcej informacji na ten temat znajdziesz na stronach 24 i 38 w tym wydaniu).

Słyszałem, że w Księdze Mormona dokonano zmian od chwili pierwszego jej opublikowania. Co zostało zmienione i dlaczego?

Odpowiedź na to pytanie zależy od zrozumienia procesu tłumaczenia i publikowania Księgi Mormona.

1. Kiedy Józef Smith, dzięki mocy Boga, tłumaczył złote płyty, dyktował słowa skrybie. Skrybowie, zapisując jego słowa, czasami popełniali błędy ortograficzne i gramatyczne. Na przykład w Księdze 1 Nefi 7:20 słowa „were sorrowful” [żałowali — przyp. tłum.] zostały zapisane jako „ware sarraful” [identyczne brzmienie fonetyczne, ale oryginalna pisownia zawiera błędy ortograficzne — przyp. tłum.]. Skrybom nie brakowało wiedzy, ale ortografia w tamtym czasie nie była jeszcze ustandaryzowana.

2. Następnie skopiowano oryginalny manuskrypt tłumaczenia, aby stworzyć nowy manuskrypt dla drukarza. Na tym etapie poprawionych zostało kilka błędów ortograficznych i gramatycznych oraz dodano interpunkcję. Lecz zakradło się też kilka nowych pomyłek w trakcie błędnego przepisania niektórych słów.

3. Drukarz starał się, aby jak najdokładniej ustawiać czcionkę. Jednak od czasu do czasu wprowadzał kolejne błędy. Na przykład w Księdze Almy 57:25 mylnie odczytał słowo „joy” [radości — przyp. tłum.] i zamiast niego utworzył z czcionek wyraz „foes” [wrogowie — przyp. tłum.].

4. Prorok Józef Smith przeglądał uważnie pierwsze trzy wydania Księgi Mormona i nadal pomagał w dokonywaniu korekt i udoskonaleń. Jednak niektóre błędy zostały dostrzeżone dopiero w późniejszych wydaniach. W roku 1981 wreszcie poprawiono błąd drukarski w Księdze Almy 16:5, zmieniając słowo „whether” (czy) na „whither” (gdzie) i dostosowując je do oryginalnego manuskryptu, przetłumaczonego przez Proroka ze złotych płyt.

5. Inne zmiany obejmowały nowy podział na rozdziały i wersety, a także przypisy i odnośniki.

Podaruj egzemplarz

Bez względu na to, jakie pytania ludzie zadają na temat Księgi Mormona, księga najlepiej broni się sama. Możesz złożyć świadectwo na jej temat, podarować komuś egzemplarz i zachęcić, aby inni sami pomodlili się, prosząc o potwierdzenie jej prawdziwości. Jeśli dana osoba ma szczere serce i naprawdę pragnie dowiedzieć się, czy ta księga jest prawdziwa, Pan „objawi […] [jej] prawdę przez Ducha Świętego” (Moroni 10:4).

Zdjęcia — Robert Casey