Lamharon
Pangamuyo kag Katawhay
Isa ka gab-i, nakiglalis ako sa akon iloy kag naglain gid ang buot ko. Gani nagpamat-od ako nga magpangamuyo. Bisan pa nga indi maayo ang akon modo kag indi ko luyag nga mangin “espirituhanon” nahibaloan ko nga ang pagpangamuyo makabulig sa akon nga mangin mas malipayon kag indi magsagay ka lalis. Sang paghalin ni nanay sa akon kuwarto, ginsugdan ko ang akon pangamuyo. “Mahal Kong Amay nga Langitnon, nagapalapit ako sa Imo sini nga gab-i tungod …” Indi. Ginmuklat ko ang akon mga mata kag gin-untay ang akon mga kamot; daw ka balik-awot man sadto. Nag-umpisa ako liwat. “Amay nga Langitnon, kinahanglan ko …” Daw indi amo haw. Akon nabatyagan nga si Satanas nagatulod sa akon nga indi na pagpadayunon ang akon pangamuyo nga magpangayo sing bulig sa Amay nga Langitnon.
Gulpi lang nga nakaangkon ako sing pagpabatyag nga magpasalamat! Gani ginhimo ko, kag ang mga panghunahuna nagsugod nga maginuwa sa akon pamensaron sinang tanan nga madamo nga mga butang nga sarang ko pasalamatan sa akon Amay sa Langit. Sang makatapos ako sa pagpasalamat sa Iya, gintuad ko ang akon problema nga ginaatubang.
Pagkatapos sina, nabatyagan ko ang isa ka dako nga katawhay sa sulod nakon, ang manami nga espirituhanon nga balatyagon nga nakahibalo ako nga ang aton Amay nga Langitnon kag ang akon mga ginikanan nagapalangga sa akon kag nga ako anak sang Dios. Nakapangayo ako pasensya sa akon iloy kag ginbaton ang iya pagpangayo man sing pasensya.