2015
Prośba do moich sióstr
Listopad 2015 r.


Prośba do moich sióstr

Potrzebujemy waszej siły, nawrócenia, przekonania, zdolności przywódczych, mądrości i waszego głosu.

Drodzy Starsi Rasband, Stevenson i Renlund, my, wasi Bracia, witamy was w Kworum Dwunastu Apostołów. Dziękujemy Bogu za objawienia, które dał swojemu prorokowi, Prezydentowi Thomasowi S. Monsonowi.

Bracia i siostry, gdy spotykaliśmy się na konferencji generalnej sześć miesięcy temu, nikt z nas nie spodziewał się nadchodzących zmian, które głęboko poruszyły wszystkie osoby w Kościele. Starszy L. Tom Perry wygłosił pełne mocy przesłanie o niezastąpionej roli małżeństwa i rodziny w planie Pana. Byliśmy zaskoczeni, gdy zaledwie kilka dni później dowiedzieliśmy się o raku, który tak szybko miał go od nas zabrać.

Choć zdrowie Prezydenta Boyda K. Packera pogarszało się, dzielnie kontynuował swoją pracę przy dziele Pana. W kwietniu, pomimo słabości, był zdeterminowany, by składać świadectwo póki starczy mu tchu. 34 dni po odejściu Starszego Perry’ego Prezydent Packer przeszedł przez zasłonę.

Podczas ostatniej konferencji brakowało nam Starszego Richarda G. Scotta, ale skupialiśmy się na pełnych mocy świadectwach, które składał na wielu poprzednich konferencjach. Zaledwie 12 dni temu Starszy Scott został wezwany do domu, aby zjednoczyć się ze swoją ukochaną Jeanene.

Miałem przywilej towarzyszyć tym wszystkim braciom podczas ich ostatnich dni. Byłem z członkami najbliższej rodziny Prezydenta Packera i Starszego Scotta na krótko przed ich odejściem. Trudno mi uwierzyć w to, że ci trzej cenni przyjaciele, ci wspaniali słudzy Pana odeszli. Tęsknię za nimi bardziej, niż jestem to w stanie wyrazić.

Kiedy rozmyślałem nad tym nieoczekiwanym obrotem wydarzeń, dostrzegłem u tych owdowiałych kobiet jedną z rzeczy, o której nie mogę zapomnieć. Zapadły mi w pamięć pogodne oblicza Siostry Donny Smith Packer i Siostry Barbary Dayton Perry, które siedziały u boku swych mężów. Obie były przepełnione miłością, prawdą i czystą wiarą.

Gdy Siostra Packer usiadła obok swego męża podczas jego ostatnich godzin, bił od niej spokój, który przekraczał wszelkie zrozumienie1. Choć zdawała sobie sprawę z tego, że jej ukochany od prawie 70 lat towarzysz wkrótce odejdzie, okazywała spokój kobiety przepełnionej wiarą. Wyglądała anielsko, tak jak na ich zdjęciu z poświęcenia Świątyni Brigham City.

Prezydent i Siostra Packer w Świątyni Brigham City

Widziałem ten sam rodzaj miłości i wiary, który emanował od Siostry Perry. Jej oddanie, zarówno dla męża, jak i dla Pana, było oczywiste i głęboko mnie poruszyło.

Starszy i Siostra Perry

Od ostatnich godzin swoich mężów po chwilę obecną te dzielne kobiety wykazują się siłą i odwagą, którymi zawsze wykazują się osoby dochowujące przymierzy2. Nie można zmierzyć wpływu takich kobiet nie tylko na rodziny, ale też na Kościół Pana, gdy pełnią swoje role żon, matek i babć, a także sióstr i ciotek, nauczycielek i przywódczyń, a szczególnie role wzorów do naśladowania i oddanych obrończyń wiary3.

Tak było w każdej dyspensacji ewangelii od czasów Adama i Ewy. Jednakże kobiety tej dyspensacji różnią się od kobiet z innych dyspensacji, ponieważ ta dyspensacja różni się od poprzednich4. Ta różnica niesie ze sobą zarówno przywileje, jak i obowiązki.

Portret Prezydenta Kimballa

Trzydzieści sześć lat temu, w 1979 r., Prezydent Spencer W. Kimball wygłosił dalekosiężne proroctwo na temat wpływu, który zachowujące przykazania kobiety będą miały na przyszłość Kościoła Pana. Prorokował: „Duża część znacznego wzrostu, jakiego zazna Kościół w dniach ostatnich, nastąpi dlatego, że wiele dobrych kobiet na całym świecie […] w wielkiej liczbie zbliży się do Kościoła. Stanie się to do tego stopnia, że kobiety w Kościele będą odzwierciedlać prawość i klarowność w swoim życiu, i to w takiej mierze, że kobiety w Kościele będą postrzegane jako odrębne i odmienne — w pozytywny sposób — od kobiet świata”5.

Moje drogie siostry, które jesteście naszymi ważnymi współpracownikami w tych dniach ostatnich — dzień przepowiedziany przez Prezydenta Kimballa właśnie nastał. Jesteście kobietami, o których on mówił! Wasza cnota, światło, miłość, wiedza, odwaga, charakter, wiara i prawe życie przyciągną do Kościoła na bezprecedensową skalę dobre kobiety świata wraz z ich rodzinami!6

My, wasi bracia, potrzebujemy waszej siły, nawrócenia, przekonania, zdolności przywódczych, mądrości i waszego głosu. Królestwo Boga nie jest i nie może być pełne bez kobiet, które zawierają święte przymierza i dochowują ich — kobiet, które mogą przemawiać z mocą i upoważnieniem od Boga!7

Prezydent Packer oświadczył:

„Potrzebujemy kobiet, które są zorganizowane i potrafią organizować. Potrzebujemy kobiet ze zdolnościami wykonawczymi, które potrafią planować, kierować i zarządzać; kobiet, które mogą nauczać i potrafią przemawiać […].

Potrzebujemy kobiet z darem rozeznania, które potrafią oceniać trendy w świecie i wykrywać te, które choć popularne, prowadzą na mieliznę lub są niebezpieczne”8.

Dzisiaj chciałbym dodać, że potrzebujemy kobiet, które wiedzą, w jaki sposób dzięki wierze wprowadzić w czyn to, co ważne, i które odważnie bronią moralności i rodziny w chorym od grzechu świecie. Potrzebujemy kobiet, które są oddane prowadzeniu dzieci Boga po ścieżce przymierza ku wywyższeniu; kobiet, które wiedzą, jak otrzymać osobiste objawienie, które rozumieją moc i pokój obdarowania świątynnego; kobiet, które wiedzą, jak przyzywać moce niebieskie dla ochrony i umocnienia dzieci oraz rodzin; kobiet, które nauczają nieustraszenie.

W swoim życiu zostałem pobłogosławiony taką kobietą. Moja zmarła żona, Dantzel, właśnie taka była. Zawsze będę wdzięczny za jej zmieniający życie wpływ na mnie we wszystkich aspektach mojego życia, łącznie z pionierskimi wysiłkami przy operacjach na otwartym sercu.

Pięćdziesiąt osiem lat temu zostałem poproszony o wykonanie operacji na małej dziewczynce z poważną wrodzoną wadą serca. Jej starszy brat zmarł wcześniej na podobną chorobę. Rodzice błagali o pomoc. Rokowania nie były optymistyczne, ale obiecałem zrobić wszystko, co w mojej mocy, aby ocalić jej życie. Pomimo moich wysiłków dziecko zmarło. Później ci sami rodzice przynieśli kolejną córkę, mającą wtedy zaledwie 16 miesięcy, również urodzoną ze zniekształconym sercem. Ponownie, na ich żądanie, przeprowadziłem operację. To dziecko również zmarło. Ta trzecia bolesna strata w jednej rodzinie załamała mnie.

Wróciłem do domu przytłoczony smutkiem. Padłem na podłogę naszego salonu i płakałem całą noc. Dantzel trwała u mojego boku, słuchając moich ciągle powtarzanych deklaracji, że nigdy więcej nie przeprowadzę operacji serca. Około 5 nad ranem Dantzel spojrzała na mnie i z miłością zapytała: „Czy skończyłeś już płakać? Jeśli tak, to ubieraj się. Wracaj do laboratorium. I zabieraj się do pracy! Musisz nauczyć się więcej. Jeśli teraz się poddasz, inni boleśnie przekonają się o tym, co ty już wiesz”.

Och, jakże potrzebowałem punktu widzenia mojej żony, jej determinacji i miłości! Wróciłem do pracy i nauczyłem się więcej. Gdyby nie natchnione potrząśnięcie mną przez Dantzel, nie wykonywałbym operacji na otwartym sercu i nie byłbym przygotowany do przeprowadzenia takowej w 1972 r., która to operacja ocaliła życie Prezydenta Spencera W. Kimballa9.

Siostry — czy zdajecie sobie sprawę z tego, jak wielki wywieracie wpływ, gdy mówicie o rzeczach, które spływają do waszego serca i umysłu pod kierownictwem Ducha? Wspaniały prezydent palika opowiedział mi o spotkaniu rady palika, na którym zmagali się z trudnym wyzwaniem. W pewnym momencie uświadomił sobie, że prezydent Organizacji Podstawowej w paliku nie zabrała głosu, więc zapytał ją, czy ma jakieś przemyślenia. „Właściwie to chciałabym się czymś podzielić” — powiedziała i przedstawiła myśl, która zmieniła cały kierunek spotkania. Prezydent palika mówił dalej: „Gdy mówiła, Duch złożył mi świadectwo, że otrzymała głos objawienia, którego — jako rada — szukaliśmy”.

Moje drogie siostry — niezależnie od tego, jakie wykonujecie powołania i jaka jest wasza życiowa sytuacja, potrzebujemy waszych przemyśleń, spostrzeżeń i natchnienia. Potrzebujemy waszego odważnego głosu podczas rad okręgów i palików. Potrzebujemy każdej zamężnej kobiety, by zabierała głos jako „zaangażowana i równa partnerka”10, która stanowi jedność z mężem przy zarządzaniu rodziną. Wy, siostry — czy to zamężne czy stanu wolnego — posiadacie wyjątkowe możliwości i wyjątkową intuicję, które otrzymałyście jako dar od Boga. My, bracia, nie możemy zastąpić waszego unikalnego wpływu.

Wiemy, że kulminacyjnym wydarzeniem całego procesu stworzenia było stworzenie kobiety11! Potrzebujemy waszej siły!

Ataki przeciwko Kościołowi, jego doktrynie i naszemu sposobowi życia będą przybierać na sile. Z tego powodu potrzebujemy kobiet, które mają głębokie zrozumienie doktryny Chrystusa i użyją go, aby nauczać i pomóc w wychowaniu pokolenia odpornego na grzech12. Potrzebujemy kobiet, które potrafią wykryć oszustwo we wszystkich jego formach. Potrzebujemy kobiet, które wiedzą, jak uzyskać dostęp do mocy, której Bóg udziela dochowującym przymierzy i dzielącymi się swoimi wierzeniami z przekonaniem i prawdziwą miłością. Potrzebujemy kobiet, które mają odwagę i wizję naszej Matki Ewy.

Moje drogie siostry, nic nie jest ważniejsze dla osiągnięcia przez was życia wiecznego niż wasze własne nawrócenie. To nawrócone, dochowujące przymierzy kobiety — takie jak moja droga żona Wendy — które prowadzą prawe życie, będą coraz bardziej zauważalne w moralnie staczającym się świecie i będą postrzegane jako inne i wyróżniające się w najbardziej szczęśliwy sposób.

Dzisiaj więc proszę was o działanie, moje siostry z Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich. Zajmijcie należne wam i potrzebne miejsce w domu, społeczności i w królestwie Boga — bardziej niż miało to miejsce kiedykolwiek wcześniej. Proszę was, abyście wypełniły proroctwo Prezydenta Kimballa. I obiecuję wam w imię Jezusa Chrystusa, że gdy tak uczynicie, Duch Święty zwiększy wasz wpływ w nieprawdopodobny sposób!

Składam świadectwo o realności istnienia Pana Jezusa Chrystusa i Jego odkupiającej, zadość czyniącej i uświęcającej mocy. Jako jeden z Jego Apostołów, dziękuję wam, moje drogie siostry, i błogosławię was, abyście osiągnęły pełnię swojego potencjału i wypełniły miarę waszego stworzenia, gdy zmierzamy ramię w ramię w tej świętej pracy. Razem przygotujemy świat na Drugie Przyjście Jezusa Chrystusa. Świadczę o tym jako wasz brat, w imię Jezusa Chrystusa, amen.

Przypisy

  1. Zob. List do Filipian 4:7.

  2. To obejmuje łzy — zachowując przykazanie, by płakać nad utratą ukochanych, gdy kończą to życie (zob. Nauki i Przymierza 42:45).

  3. Zobacz wpływ Rebeki na Izaaka i ich syna Jakuba w Ks. Rodzaju 27:46; 28:1–4.

  4. Zob. Joseph Fielding Smith, Answers to Gospel Questions, oprac. Joseph Fielding Smith Jun., 5 tomów. (1957–1966), 4:166. Uwaga: Wszystkie poprzednie dyspensacje ograniczały się do małego obszaru świata i kończyły się odstępstwem. W przeciwieństwie do nich, ta dyspensacja nie będzie ograniczona miejscem ani czasem. Wypełni ona świat i połączy z Drugim Przyjściem Pana.

  5. Teachings of Presidents of the Church: Spencer W. Kimball (2006), str. 222–223.

  6. Gdy się urodziłem, w Kościele było mniej niż 600 000 członków. Dzisiaj jest ich ponad 15 milionów. Ta liczba będzie nadal wzrastać.

  7. Prezydent Joseph Fielding Smith powiedział do sióstr ze Stowarzyszenia Pomocy: „Możecie mówić z upoważnieniem, ponieważ Pan nadał wam upoważnienie”. Powiedział również, że Stowarzyszenie Pomocy „otrzymało moc i upoważnienie do dokonania wielu wspaniałych rzeczy. Praca, którą wykonuje, odbywa się dzięki boskiemu upoważnieniu” („Relief Society — An Aid to the Priesthood”, Relief Society Magazine, styczeń 1959, str. 4, 5). Te cytaty były również przytoczone przez Starszego Dallina H. Oaksa w przemówieniu konferencyjnym „Klucze i upoważnienie kapłańskie”, Liahona, maj 2014, str. 51.

  8. Boyd K. Packer, „The Relief Society”, Ensign, listopad 1978, str. 8; zob. także M. Russell Ballard, Counseling with Our Councils: Learning to Minister Together in the Church and in the Family (1997), str. 93.

  9. Zob. Spencer J. Condie, Russell M. Nelson: Father, Surgeon, Apostle (2003), str. 146, 153–156. Uwaga: W 1964 r. Prezydent Kimball wyświęcił mnie na prezydenta palika i dał mi błogosławieństwo, że spadnie wskaźnik śmiertelności w moich pionierskich operacjach zastawek aortalnych. Żaden z nas nie wiedział wtedy, że za osiem lat będę przeprowadzał operację Prezydenta Kimballa, która obejmie również wymianę jego uszkodzonej zastawki aortalnej.

  10. „Kiedy mówimy o małżeństwie jako partnerstwie, mówmy o małżeństwie jako o pełnym partnerstwie. Nie chcemy, by nasze kobiety święte w dniach ostatnich były milczącymi partnerkami w tym wiecznym zadaniu lub by miały narzucone ograniczenia! Proszę, bądźcie zaangażowanymi i równymi partnerkami” (Spencer W. Kimball, „Privileges and Responsibilities of Sisters”, Ensign, listopad 1978, str. 106).

  11. „Wszystkie cele świata i wszystko, co było na świecie, stałoby się niczym bez kobiet — kamienia węgielnego w kapłańskim łuku stworzenia” (Russell M. Nelson, „Lessons from Eve”, Ensign, listopad 1987, str. 87). „Ewa stała się uwieńczeniem stworzenia, wspaniałym podsumowaniem wszystkich cudownych prac, które przedtem wykonano” (Gordon B. Hinckley, „Kobiety w naszym życiu”, Liahona, listopad 2004, str. 83).

  12. Zob. Russell M. Nelson, „Children of the Covenant”, Ensign, maj 1995, str. 33.