Wasze grzechy pozostaną wam na zawsze odpuszczone

Starszy David A. Bednar

Kworum Dwunastu Apostołów

Dzięki uświęcającej mocy Ducha Świętego, który jest naszym stałym towarzyszem, możemy na zawsze zachować odpuszczenie naszych grzechów.

Głęboka myśl wyrażona przez króla Beniamina, kiedy nauczał o Zbawicielu i Jego Zadośćuczynieniu, to od wielu lat powracający temat moich studiów i rozważań.

W swoim poruszającym duchowo pożegnalnym kazaniu wygłoszonym do ludu, któremu służył i który kochał, król Beniamin opisał znaczenie poznania chwały Bożej i zakosztowania Bożej miłości, otrzymania odpuszczenia grzechów i ciągłego pamiętania o wielkości Boga oraz codziennej modlitwy i wytrwałego polegania na wierze¹. Obiecał również, że czyniąc te rzeczy, ludzie „[będą] się zawsze radować, [będą] napełnieni miłością Boga, a [ich] grzechy pozostaną [im] na zawsze odpuszczone”².

Moje przesłanie skupi się na zasadzie dotyczącej odpuszczenia naszych grzechów na zawsze. Prawda wyrażona w tym zwrocie może wzmocnić naszą wiarę w Pana Jezusa Chrystusa i sprawić, że staniemy się Jego pilniejszymi uczniami. Modlę się, żeby Duch Święty natchnął i podbudował nas, kiedy będziemy wspólnie zgłębiać istotne duchowe prawdy.

Ponowne duchowe narodziny

W życiu doczesnym doświadczamy fizycznych narodzin oraz okazji na ponowne duchowe narodziny³. Prorocy i apostołowie napominają nas, żebyśmy „[zbudzili się] na wpływ Boga”⁴, „na nowo [się narodzili]”⁵ i stali się nowymi stworzeniami w Chrystusie⁶, przyjmując w życiu błogosławieństwa dostępne dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa. „[Zasługi, miłosierdzie i łaska] Świętego Mesjasza”⁷ pomogą nam zatriumfować nad egoistycznymi i samolubnymi tendencjami naturalnego człowieka i stać się bardziej bezinteresownymi, uczynnymi i uświęconymi osobami. Jesteśmy nakłaniani do życia w taki sposób, żebyśmy „ostatecznego dnia mogli stanąć przed [Panem] bez skazy”⁸.

Duch Święty i obrzędy kapłaństwa

Prorok Józef Smith zwięźle podsumował zasadniczą rolę obrzędów kapłańskich w ewangelii Jezusa Chrystusa. „Ponowne narodzenie odbywa się dzięki Duchowi Boga za sprawą obrzędów”⁹. To wnikliwe zdanie podkreśla rolę, jaką w procesie ponownych duchowych narodzin odgrywają zarówno Duch Święty, jak i święte obrzędy.

Duch Święty jest trzecim członkiem Boskiej Trójcy. Jest osobą duchową i składa świadectwo o wszelkiej prawdzie. W pismach świętych Duch Święty opisywany jest jako pocieszyciel¹⁰, nauczyciel¹¹ i objawiciel¹². Ponadto Duch Święty jest również tym, który uświęca¹³, to jest oczyszcza i niczym ogniem wypala z dusz ludzkich zanieczyszczenia i zło.

Święte obrzędy stanowią centralną część ewangelii Zbawiciela i procesu przychodzenia do Niego oraz dążenia do ponownych duchowych narodzin. Obrzędy to związane z Bożymi prawami i statutami święte akty o duchowym celu i wiecznym znaczeniu¹⁴. Udzielanie wszystkich obrzędów niezbędnych do zbawienia i obrzędu sakramentu wymaga upoważnienia od osoby, która dzierży niezbędne klucze kapłańskie.

Obrzędy zbawienia i wywyższenia udzielane w przywróconym Kościele Pana są czymś o wiele bardziej znaczącym niż tylko rytuałami i symbolicznymi działaniami. Stanowią one raczej upoważnione kanały, poprzez które moce i błogosławieństwa niebios mogą mieć dostęp do naszego życia.

„I to większe Kapłaństwo udziela Ewangelii i dzierży klucz tajemnic królestwa, sam klucz wiedzy Bożej.

Przeto w jego obrzędach ukazana jest moc Boga.

I bez jego obrzędów, i władzy kapłaństwa, moc Boga nie jest ukazana ludziom w ciele”¹⁵.

Obrzędy, które przyjmujemy i które szanujemy, są podstawą dla uzyskania mocy Bożej i wszelkich błogosławieństw, jakie dostępne są dzięki Zadośćuczynieniu Zbawiciela.

Uzyskanie i zachowanie odpuszczenia naszych grzechów dzięki obrzędom

Aby pełniej pojąć proces, dzięki któremu możemy uzyskać i na zawsze zachować odpuszczenie naszych grzechów, musimy najpierw zrozumieć nierozerwalny związek pomiędzy trzema świętymi obrzędami, które zapewniają dostęp do mocy niebieskich: chrztem przez zanurzenie, nałożeniem rąk dla otrzymania daru Ducha Świętego i sakramentem.

Chrzest przez zanurzenie dla odpuszczenia grzechów „jest wprowadzającym obrzędem ewangelii”¹⁶ Jezusa Chrystusa i wymaga przede wszystkim wiary w Zbawiciela i szczerej pokuty. Ten obrzęd jest „znakiem i przykazaniem, które Bóg wyznaczył dla [Swoich dzieci], by mogły wejść do Jego królestwa”¹⁷. Chrzest udzielany jest z upoważnienia Kapłaństwa Aarona. W procesie przychodzenia do Zbawiciela i ponownych duchowych narodzin chrzest zapewnia niezbędne początkowe oczyszczenie naszej duszy z grzechów.

Na przymierze chrztu składają się trzy fundamentalne zobowiązania: (1) gotowość, by wziąć na siebie imię Jezusa Chrystusa, (2) zawsze o Nim pamiętać i (3) przestrzegać Jego przykazań. Obiecanym błogosławieństwem za poszanowanie tego przymierza jest to, że „[możemy] zawsze mieć z sobą Jego Ducha”¹⁸. Tak więc chrzest stanowi podstawę przygotowania do otrzymania przez nas upoważnionej możliwości cieszenia się stałym towarzystwem trzeciego członka Boskiej Trójcy.

„Aby chrzest wodą […] był dopełniony, musi nastąpić po nim chrzest z Ducha”¹⁹. Jak Zbawiciel nauczał Nikodema: „Jeśli się kto nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do Królestwa Bożego”²⁰.

Trzy wypowiedzi Proroka Józefa Smitha podkreślają zasadnicze powiązanie pomiędzy obrzędami chrztu przez zanurzenie dla odpuszczenia grzechów i nałożenia rąk dla otrzymania daru Ducha Świętego.

Pierwsza wypowiedź: „Chrzest to święty obrzęd przygotowujący do otrzymania Ducha Świętego; to kanał i klucz, dzięki któremu Duch Święty zostanie udzielony”²¹.

Druga wypowiedź: „Można równie dobrze ochrzcić worek piasku zamiast człowieka, jeżeli nie jest to zrobione dla odpuszczenia grzechów i w celu otrzymania Ducha Świętego. Chrzest wodą jest zaledwie połową chrztu i jest niczym bez drugiej połowy, jaką jest chrzest Duchem Świętym”²².

Trzecia wypowiedź: „Chrzest z wody bez chrztu z ognia i obecności Ducha Świętego nic nie znaczy. Oba są konieczne i nierozerwalnie połączone”²³.

Pisma święte wielokrotnie podkreślają nierozłączność pomiędzy zasadą pokuty, obrzędami chrztu i otrzymania daru Ducha Świętego oraz pełnym chwały błogosławieństwem odpuszczenia grzechów.

Nefi oświadczył: „I bramą, przez którą macie wejść, jest nawrócenie się i chrzest w wodzie, a wtedy następuje odpuszczenie grzechów przez ogień i Ducha Świętego”²⁴.

Zbawiciel osobiście głosił: „Oto przykazanie: Nawróćcie się ludzie z wszystkich krańców ziemi, pójdźcie do Mnie i zostańcie ochrzczeni w imię Moje, abyście zostali uświęceni przez przyjęcie Ducha Świętego, abyście ostatecznego dnia mogli stanąć przede Mną bez skazy”²⁵.

Nałożenie rąk dla otrzymania daru Ducha Świętego to obrzęd udzielany z upoważnienia Kapłaństwa Melchizedeka. W procesie przychodzenia do Zbawiciela i ponownych duchowych narodzin otrzymanie w naszym życiu uświęcającej mocy Ducha Świętego stwarza możliwość ciągłego oczyszczania naszej duszy z grzechu. To radosne błogosławieństwo jest konieczne, gdyż „żaden nieczysty człowiek nie może przebywać z Bogiem”²⁶.

Jako członkowie przywróconego Kościoła Pana cieszymy się zarówno błogosławieństwem początkowego oczyszczenia z grzechu, które towarzyszy obrzędowi chrztu, jak i możliwością ciągłego oczyszczania z grzechu, którą zapewnia nam towarzystwo i moc Ducha Świętego — czyli trzeciego członka Boskiej Trójcy.

Zwróćcie uwagę na to, jak praca rolnika polega na niezmiennym procesie siewu i żniw. Zrozumienie związku pomiędzy siewem i żniwobraniem jest nieustannym źródłem, które zapewnia poczucie celu i wpływa na wszystkie decyzje i czynności, jakie rolnik podejmuje we wszystkich porach roku. W podobny sposób nierozerwalny związek pomiędzy obrzędami chrztu przez zanurzenie dla odpuszczenia grzechów i nałożenia rąk dla otrzymania daru Ducha Świętego powinien wpływać na każdy aspekt naszego bycia uczniem we wszystkich okresach naszego życia.

Sakrament to trzeci obrzęd konieczny dla uzyskania dostępu do mocy Bożej. Dla naszej własnej lepszej ochrony przed skazą świata nakazano nam udawać się do domu modlitwy i ofiarować nasze sakramenty w świętym dniu Pańskim²⁷. Zwróćcie, proszę, uwagę na to, że chleb i woda — symbole ciała i krwi Pana — są zarówno błogosławione, jak i uświęcane. „O Boże, Wieczny Ojcze, prosimy Cię, w imię Twego Syna, Jezusa Chrystusa, o pobłogosławienie i uświęcenie tego chleba [lub tej wody] dla dusz wszystkich, którzy go spożywają [lub ją piją]”²⁸. Uświęcić to oczyścić coś, by było bez skazy i uczynić świętym. Symbole sakramentalne są uświęcane na pamiątkę nieskazitelności Chrystusa, naszej całkowitej zależności od Jego Zadośćuczynienia i obowiązku takiego rodzaju poszanowania dla naszych obrzędów i przymierzy, które pozwoli nam „ostatecznego dnia stanąć przed [Nim] bez skazy”²⁹.

Obrzęd sakramentu jest świętym i powtarzającym się zaproszeniem do szczerej pokuty i duchowej odnowy. Fakt przyjmowania sakramentu sam w sobie nie zapewnia odpuszczenia grzechów. Ale kiedy sumiennie przygotowujemy się i uczestniczymy w tym świętym obrzędzie ze skruszonym sercem i pokornym duchem, mamy obietnicę, że będziemy mogli zawsze mieć ze sobą Ducha Pana. A dzięki uświęcającej mocy Ducha Świętego, który jest naszym stałym towarzyszem, możemy na zawsze zachować odpuszczenie naszych grzechów.

Zaprawdę, jesteśmy co tydzień błogosławieni dzięki możliwości oceny naszego życia poprzez obrzęd sakramentu, abyśmy mogli odnowić nasze przymierza i otrzymać tę związaną z nim obietnicę³⁰.

Ponowny chrzest

Czasami święci w dniach ostatnich mówią, że chcieliby ponownie przyjąć chrzest — i stać się w ten sposób tak czyści i godni, jak w dniu, w którym otrzymali swój pierwszy, niezbędny do zbawienia obrzęd ewangelii. Pozwólcie, że z całym szacunkiem zasugeruję, iż nasz Ojciec Niebieski i Jego Ukochany Syn nie zamierzają zapewnić nam tego rodzaju doświadczenia duchowej odnowy, orzeźwienia i przywrócenia zaledwie raz w życiu. Błogosławieństwa związane z uzyskaniem i zachowaniem na zawsze odpuszczenia grzechów dzięki obrzędom ewangelii pomagają nam zrozumieć, że chrzest jest chwilą, w której wyruszamy w naszą doczesną, duchową podróż, a nie docelowym miejscem, do którego powinniśmy ciągle pragnąć powracać.

Obrzędy chrztu przez zanurzenie, nałożenia rąk dla otrzymania daru Ducha Świętego i sakramentu to nie odizolowane od siebie i rozłączne wydarzenia; to raczej elementy powiązanego i dopełnionego wzoru postępu odkupienia. Każdy kolejny obrzęd rozbudowuje i pogłębia poczucie naszego duchowego celu, pragnienia i działania. Plan Ojca, Zadośćuczynienie Zbawiciela i obrzędy ewangelii zapewniają nam łaskę, której potrzebujemy, by iść naprzód i czynić postępy, słowo po słowie i przykazanie po przykazaniu, ku naszemu wiecznemu przeznaczeniu.

Obietnica i świadectwo

Jesteśmy niedoskonałymi ludzkimi istotami, które starają się żyć w doczesności według doskonałego planu wiecznego postępu Ojca Niebieskiego. Wymagania, jakie stawia nam Jego plan, są pełne chwały, miłosierdzia i rygoru. Czasami jesteśmy pełni determinacji, a czasami czujemy się całkowicie nie na miejscu. Zastanawiamy się, czy z duchowego punktu widzenia będziemy w stanie kiedykolwiek wypełnić przykazanie, aby stanąć przed Nim bez skazy w dniu ostatecznym.

Z Pańską pomocą i dzięki mocy Jego Ducha, który „nauczy [nas] wszystkiego”³¹, naprawdę możemy uzyskać błogosławieństwo zrealizowania naszego duchowego potencjału. Obrzędy nadają naszemu życiu poczucie duchowego celu i mocy, kiedy staramy się ponownie duchowo narodzić jako mężczyźni i kobiety w Chrystusie³². Nasze słabości mogą ulec wzmocnieniu, a nasze ograniczenia zostaną przezwyciężone.

Choć nikt z nas nie jest w stanie osiągnąć w tym życiu doskonałości, możemy stawać się coraz bardziej godni i bez skazy, kiedy jesteśmy „wybieleni krwią Baranka”³³. Obiecuję i świadczę, że zostaniemy pobłogosławieni większą wiarą w Zbawiciela i głębszym duchowym zapewnieniem, że na zawsze zachowamy, w miarę jak będziemy do niego dążyć, odpuszczenie naszych grzechów oraz w końcu będziemy mogli stawić się bez skazy przed Panem w dniu ostatecznym. Świadczę o tym w święte imię Jezusa Chrystusa, amen.