จากสนามเผยแผ่
ซื่อสัตย์อย่างลังเล ได้รับพรมากมาย
ผู้เขียนอาศัยอยู่ในเกร์เรโร เม็กซิโก
เมื่อครั้งเป็นผู้สอนศาสนาในเม็กซิโก ผมมีประสบการณ์ที่ช่วยให้ผมเห็น “ผลดี” ที่เกิดขึ้นได้เมื่อเรานำศรัทธาไปสู่การปฏิบัติ
เราวางแผนทำกิจกรรมเผยแผ่ศาสนาในสเตคที่ผมกำลังรับใช้ ผมกับคู่ต้องอธิบายหลักธรรมพระกิตติคุณให้กับผู้สนใจที่จะเข้าร่วม แต่เมื่อเรามาถึงอาคารประชุม เราพบว่าแทบไม่มีผู้สนใจมา แทนที่จะสอนหลักธรรมตามที่เราวางแผนไว้แต่แรก ผู้นำกลับขอให้เราออกไปตามถนนและเชื้อเชิญคนที่ผ่านไปมาให้เข้าร่วมกิจกรรม
พูดตามตรงคือผมอดคิดไม่ได้ว่า “ไม่น่าจะได้ผล” ผมรู้สึกว่าความพยายามของเราจะไม่เกิดผล—จะไม่มีใครยอมรับคำเชิญให้มาร่วมกิจกรรมแน่นอน ยิ่งบอกฉุกละหุกแบบนี้ยิ่งไม่มา
แต่เราเข้าใจความสำคัญของการเชื่อฟัง ด้วยเหตุนี้ผมกับคู่จึงพยายามชวนคนเข้ามา ไม่นานนัก ผู้หญิงคนหนึ่งกับลูกสาวและแฟนของลูกสาวเดินผ่านเรา เราชวนพวกเขาเข้ามา ตอนแรกพวกเขาลังเล แต่ในที่สุดก็ยอมรับคำเชิญและมาสมทบกับกลุ่มด้านใด ผมประหลาดใจแต่มีความสุขมาก
กิจกรรมเริ่มด้วยการนำเสนอบทเพลงเกี่ยวกับพระกิตติคุณ กิจกรรมใช้เวลาชั่วโมงกว่า ผมกลัวว่าคนที่เราเชิญมาจะโกรธเพราะกิจกรรมใช้เวลานาน แต่ผมสวดอ้อนวอนในใจทูลขอให้ทุกอย่างราบรื่น
เมื่อกิจกรรมเสร็จสิ้น ผมเดินเข้าไปหาพวกเขาเพื่อขอโทษที่ใช้เวลานานขนาดนั้น ก่อนจะทันได้พูดกับพวกเขา ผู้หญิงคนนั้นบอกว่า “ขอบคุณ ขอบคุณมากค่ะ เพลงเพราะมากค่ะ ขอบคุณ”
ผมประหลาดใจ พวกเขาขอบคุณเราสำหรับประสบการณ์นั้น และพวกเขาไม่สนใจเรื่องเวลา น่าอัศจรรย์ใจ และผมมีปีติในใจ (ผมพูดมาตลอดว่าการเชื้อเชิญผู้คนบนท้องถนนไม่น่าจะได้ผล!) ผู้หญิงคนนั้นต้องการรู้มากขึ้นเกี่ยวกับศาสนจักรและเข้าร่วมการประชุมวันอาทิตย์กับเรา
ผมเรียนรู้เรื่องสำคัญบางอย่างจากประสบการณ์นี้ว่า การใช้ศรัทธาเพียงน้อยนิด แม้ไม่มากกว่าความปรารถนาจะเชื่อ ก็ทำให้เกิดผลมากได้ (ดู แอลมา 32:27–28)
ประสบการณ์นี้เปลี่ยนเจตคติของผมตลอดงานเผยแผ่ที่เหลือ นับจากนั้นเป็นต้นมา ที่กิจกรรมเผยแผ่ศาสนาแต่ละครั้ง ผมจะเห็นผลการทำงานของผมเมื่อผมออกไปด้วยความหวังและดวงตาแห่งศรัทธา
ถ้าเราใช้ศรัทธา แม้เมื่อเราคิดว่าจะเกิดขึ้นไม่ได้ตามสัญญา แต่เราจะได้ผลดี สิ่งที่เราเห็นว่าเป็นไปไม่ได้ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้สำหรับพระผู้เป็นเจ้า