Pięć lekcji dla młodych dorosłych od młodych apostołów

Matthew C. Godfrey

Departament ds. historii Kościoła

Czego możemy się dzisiaj nauczyć z doświadczeń pierwszych Apostołów Przywrócenia?

Choć mieli wtedy od 23 do 35 lat, pomogli zmienić świat. Pierwsi Apostołowie przywróconego Kościoła byli młodzi. Niektórzy czuli się nie dość dobrzy. Niektórzy popełniali błędy. Wszyscy jednak odcisnęli swój ślad. Oto pięć lekcji, których możemy się nauczyć z ich doświadczeń.

1. Nie musisz mieć poczucia, że się nadajesz, żeby się nadawać

Heber C. Kimball miał poczucie, że nie jest dość dobry, by być apostołem, kiedy w lutym 1835 roku został powołany do Kworum Dwunastu. Był wtedy członkiem Kościoła od niespełna trzech lat i miał tylko 33 lata.

„Zupełnie się tego nie spodziewałem” — wspominał potem Heber¹. Jednak był gotów przyjąć powołanie, a w błogosławieństwie podczas swojego wyznaczenia usłyszał, że „wiele milionów nawróci się dzięki jego działaniom”².

Jako Apostoł odbył dwie niezwykle udane misje w Anglii. Przyczynił się do nawrócenia wielu ludzi, których potomków można dziś zapewne liczyć w milionach. W przypadku Hebera aktywne działanie, nawet w wtedy, kiedy czuł, że nie ma wiele do ofiarowania, było błogosławieństwem dla niego i wielu innych.

2. Kształtują nas nasze decyzje, nie okoliczności

Thomas B. Marsh uciekł z domu w New Hampshire, kiedy miał 14 lat. Pracował fizycznie na farmach w Vermont, był kelnerem w Albany w stanie Nowy Jork i w hotelu w mieście Nowy Jork oraz służącym na Long Island. W jego życiu brakowało stabilizacji do czasu, kiedy poznał i poślubił Elizabeth Godkin.

Duch z czasem poprowadził parę na zachód stanu Nowy Jork. Tam usłyszeli o Księdze Mormona. Thomas zobaczył egzemplarz pierwszych 16 stron, kiedy zeszły z prasy drukarskiej, a drukarz pozwolił mu przeczytać próbny wydruk. Wierząc, że księga ta jest słowem Bożym, Thomas przystąpił do Kościoła. Został ochrzczony 3 września 1830 roku³.

Głosił ewangelię w wielu różnych miejscach. Doświadczył prześladowań, kiedy święci zostali wypędzeni z hrabstwa Jackson w stanie Missouri w listopadzie 1833 roku. Był jednym z pierwszych członków rady wyższej Missouri, kiedy ją zorganizowano w lipcu 1834 roku. W wieku 34 lat został powołany na apostoła i służył jako Prezydent Kworum Dwunastu. Choć przez pewien czas szczerze stawał w obronie Józefa Smitha przed odstępcami, Thomas ostatecznie sam dał się zwieść. W 1838 roku zdecydował się wystąpić z Kościoła⁴.

Dzięki Thomasowi Marshowi uczymy się, że brak stabilnej sytuacji życiowej nie może pozbawić nas błogosławieństw ewangelii ani nie może uniemożliwić błogosławienia innych.

3. Uważaj: nikt nie jest tak dobry, żeby nie upaść

Lyman Johnson był najmłodszym z powołanych Apostołów. Miał 23 lata i cztery miesiące. Wcześniej, kilka dni po swoich 20. urodzinach w 1831 roku, otrzymał już powołanie na członka rady wyższej. Służył też na kilku misjach dla Kościoła. Na jednej z nich wygłosił kazanie opisywane jako „jedno z najpotężniejszych świadectw o misji Józefa Smitha i wielkim dziele dni ostatnich”⁵.

Niestety apostolska posługa Lymana nie trwała długo. W czasie zamieszania ekonomicznego w Kirtland w stanie Ohio w 1837 roku zwrócił się przeciwko Józefowi Smithowi. W 1838 roku został ekskomunikowany.

Mimo umiejętności głoszenia wspaniałych kazań, mimo swojej pozycji w Kościele, Lyman zbłądził. Brigham Young powiedział, że Lyman przyznał później, że żałuje utraty wiary w ewangelię: „Przepełniały mnie radość i szczęście […]. Byłem szczęśliwy za dnia i w nocy […]. Ale teraz znam tylko ciemność, ból, smutek i nieszczęście”⁶.

4. Posłuszeństwo nie gwarantuje, że będzie łatwo, ale jest warte wysiłku

Kiedy Parley P. Pratt został ustanowiony na apostoła, Oliver Cowdery, który pomagał w wyborze Apostołów, udzielił mu szczegółowej rady. Powiedział: „Doświadczysz tych samych trudności w pełnieniu tej posługi, co apostołowie w starożytności”. Dodał też, że Parley pozna, co to „ciemne lochy i ponure więzienia”, lecz że te sytuacje nie powinny go zniechęcać, ponieważ dzięki nim będzie mógł „otrzymać chwałę”, którą przygotował dla niego Pan⁷.

Życie Parleya przebiegło zgodnie z tym wzorem. Niekiedy doświadczał dojmującej biedy. Szydzono z niego, kiedy głosił ewangelię. W 1838 i 1839 roku był więziony w związku z zarzutami wynikającymi z trudności, z jakimi zmagali się święci w Missouri. Zaznał jednak również obiecanych przez Olivera błogosławieństw. Niedługo po wyjściu z więzienia Parley napisał: „Mamy się dobrze i wspaniale wiedzie nam się w Panu po wszystkich naszych kłopotach”⁸.

5. Nie liczy się wiek, liczy się wiara

Orson Pratt, brat Parleya, był drugim najmłodszym Apostołem. Został ustanowiony w wieku 23 lat i był zaledwie kilka tygodni starszy od Lymana Johnsona. Służba, jaką Orson wyświadczył Kościołowi jeszcze przed tym powołaniem, jest doskonałym przykładem tego, że młodzi dorośli mogą działać na rzecz dobrej sprawy.

Orson został ochrzczony 19 września 1830 roku, w dniu swoich 19. urodzin. Wkrótce potem Józef Smith otrzymał dla Orsona objawienie mówiące o tym, że jest on synem Boga, że jest błogosławiony z powodu swej wiary i że jego obowiązkiem jest głoszenie ewangelii (zob. NiP 34:3–6). Z tego powodu Orson służył na wielu misjach, w tym w jednej razem z Lymanem Johnsonem, podczas której ochrzcili niemal 100 osób i ustanowili kilku starszych.

Kiedy powołano go na Apostoła, Orson nie był w Kirtland. 23 kwietnia 1835 roku, podczas pobytu w Columbus, dowiedział się, że jego obecność jest niezbędna na spotkaniu w Kirtland, które miało się odbyć trzy dni później, 26 kwietnia.

Nie wiedząc, czego dotyczyć będzie to spotkanie, natychmiast wyruszył w podróż. Nieświadomy, że został powołany na apostoła, wszedł na spotkanie, kiedy kongregacja „modliła się o jego przyjazd i czekała na niego”⁹. Czując wsparcie świętych, Orson przyjął powołanie.

Jako apostoł przygotował broszurę z najwcześniejszym opublikowanym opisem Pierwszej Wizji Józefa Smitha. Będąc pionierem w 1847 roku, prowadził szczegółowe zapisy na temat podróży na zachód. Napisał również wiele broszur dla misjonarzy i był zdecydowanym obrońcą Księgi Mormona.

Dzisiaj jest inaczej…, czy aby na pewno?

Pod wieloma względami współcześni młodzi dorośli są inni niż ich rówieśnicy w 1835 roku. A jednak niniejsze lekcje mogą pomagać współczesnym młodym ludziom w osiągnięciu ich potencjału. Podsumowując:

Jeśli nie czujesz się wystarczająco dobry, działaj mimo to.
Wszyscy mamy wyzwania. Możesz pokonać swoje.
Będziesz szczęśliwszy, pozostając aktywny w Kościele.
Pozostań oddany. Bądź posłuszny i wierny. Błogosławieństwa nadejdą.
Masz wiele do zaoferowania. Pan na ciebie liczy.