Szczegółowy opis spotkania rady
Jest niedzielny poranek, a 45 sióstr z okręgu Bugambilias w Guadalajara w Meksyku bierze udział w spotkaniu rady. Po odśpiewaniu hymnu na rozpoczęcie, prezydent Stowarzyszenia Pomocy, Yara Ramirez, zwraca się z prośbą, by kilka sióstr opowiedziało o swoich doświadczeniach po ubiegłotygodniowej lekcji.
Po upływie kilku minut, podczas których siostry wymieniają się doświadczeniami, Siostra Ramizer zapisuje na tablicy jedno słowo, po czym wraca na swoje miejsce w kręgu.
Na tablicy widnieje słowo: „Jedność”.
Na prośbę Siostry Ramirez, siostry otwierają pisma święte na wersecie: Mosjasz 18:21 i czytają: „[…] będąc jednego serca miłując się wzajemnie”.
„W jaki sposób możemy zastosować ten werset w swoim życiu jako siostry Stowarzyszenia Pomocy?”, pyta Siostra Ramirez.
Siostry zastanawiają się przez jakiś czas. „No więc, młodzież nie może udać się do świątyni”, mówi jedna siostra. „Nie ma wystarczająco dużo dorosłych sióstr, które mogą z nimi pojechać”.
„Nie wiedziałam o tym”, odpowiada inna, zaskoczona, siostra. „Jeśli nie wiemy, że istnieje jakaś potrzeba, to jak możemy pomóc?”, pyta.
„Właśnie po to tu jesteśmy”, mówi Siostra Ramirez. „Istnieje wiele potrzeb, o których dowiaduję się podczas rady okręgu, a którymi możemy się wszyscy zająć”.
„A może stworzymy specjalny kalendarz?”, pyta kolejna siostra. Dyskusja coraz bardziej się rozkręca. „Wydaje mi się, że zgodnie z harmonogramem, młodzież może odwiedzić świątynię w jeden czwartek w miesiącu”.
„Ja też mam trudności z odwiedzeniem świątyni”, przyznaje siostra, będąca młodą matką. „Nie byłam tam od dość długiego czasu i czuję, że do tej pory skupiałam się głównie na sobie samej. Chciałabym pójść do świątyni i służyć”, dodaje.
Kilka innych sióstr przytakuje. Im też jest trudno odwiedzać świątynię tak często, jak tego pragną.
Inna młoda matka sugeruje, że powinny po kolei zajmować się dziećmi, aby każda z nich mogła udać się do świątyni.
Następnie siostry pytają siebie nawzajem, gdzie mieszkają i która z nich mieszka w pobliżu kogoś z młodzieży. Omawiają, w jaki sposób mogą kolejno pomagać młodym ludziom brać udział w ich zajęciach.
„Myślę, że powinnyśmy także poznać siebie nawzajem”, dodaje inna siostra. „Powinnyśmy mieć różne zajęcia!”.
Siostry dyskutują dalej, dzieląc się sugestiami i zadając pytania.
Na koniec spotkania rady Siostra Ramirez prosi swoją sekretarkę, aby streściła zapis ze spotkania. „Jak się czułyście podczas tej narady?”, pyta.
Odpowiadają, że czuły, iż są teraz bardziej świadome potrzeb swoich bliźnich, że ich służba jest innym potrzebna oraz że są wśród przyjaciół.
„Opierając się na tym, czego dzisiaj doświadczyłyśmy, na czym konkretnie pragniemy skupić się w tym miesiącu jako Stowarzyszenie Pomocy?”, pyta Siostra Ramirez.
Siostry decydują wspólnie, że zorganizują wspólny posiłek w najbliższą niedzielę po kościele, zaczną grać w siatkówkę w każdy czwartek, przygotują kalendarz uczęszczania do świątyni oraz zaplanują, w jaki sposób mogą pomóc młodzieży uczestniczyć w zajęciach.
„Dzisiaj odczułyśmy, czym jest jedność”, mówi na zakończenie Siostra Ramirez, zachęcając każdą siostrę do zastanowienia się nad tym, w jaki sposób może służyć w nadchodzącym tygodniu. „Duch Święty nadal będzie dawał natchnienie zarówno każdej z nas z osobna, jak i całemu Stowarzyszeniu Pomocy. Zachęcam was, abyście były przygotowane na opowiedzenie o swoich doświadczeniach w następną niedzielę”.