Przyszłość Kościoła: przygotowanie świata na Drugie Przyjście Zbawiciela

Prezydent Russell M. Nelson

Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich przygotowuje świat na dzień, w którym „poznanie Pana napełni ziemię” (Ks. Izajasza 11:9).

Wy i ja mamy okazję uczestniczyć w trwającym Przywróceniu ewangelii Jezusa Chrystusa. To jest cudowne! To nie jest dzieło człowieka! Pochodzi od Pana, który powiedział: „Oto przyśpieszę me dzieło w jego czasie” (Nauki i Przymierza 88:73). To dzieło zostało ogłoszone przez Boga 200 lat temu. Uczynił to, wypowiadając zaledwie sześć słów: „Oto Mój Umiłowany Syn. Słuchaj Go!” (zob. Józef Smith — Historia 1:17).

Te słowa, wypowiedziane przez Wszechmogącego Boga, przywiodły młodego Józefa Smitha do Pana Jezusa Chrystusa. Te sześć słów zapoczątkowało Przywrócenie Jego ewangelii. Dlaczego? Ponieważ nasz żyjący Bóg jest kochającym Bogiem! Chce, aby Jego dzieci otrzymały nieśmiertelność i życie wieczne! Wielka praca w dniach ostatnich, której jesteśmy częścią, została ustanowiona zgodnie z planem, aby błogosławić oczekujący jej i pogrążony w smutku świat.

Nie mogę mówić o Przywróceniu bez emocji. Ten fakt historii jest absolutnie oszałamiający! Jest niesamowity! Zapiera dech! Jakże niesamowite jest to, że posłańcy z nieba przybyli, aby udzielić upoważnienia i mocy niezbędnej do wypełnienia tego dzieła!

Obecnie dzieło Pana w Kościele Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich posuwa się naprzód w przyśpieszonym tempie. Przed Kościołem rozciąga się niesłychana, niezrównana przyszłość. „Czego oko nie widziało i ucho nie słyszało […], to przygotował Bóg tym, którzy go miłują” (I List do Koryntian 2:9; zob. także Nauki i Przymierza 76:10).

Pamiętajcie o tym, że czas pełni posługi Chrystusa nadejdzie w przyszłości. Proroctwa o Jego Drugim Przyjściu jeszcze się nie wypełniły. Dopiero zaczynamy osiągać punkt kulminacyjny tej ostatniej dyspensacji, kiedy Drugie Przyjście Zbawiciela stanie się rzeczywistością.

Gromadzenie Izraela po obu stronach zasłony

Niezbędnym wstępem do Drugiego Przyjścia jest długo oczekiwane zgromadzenie rozproszonego Izraela (zob. 1 Nefi 15:18; zob. także stronę tytułową Księgi Mormona). Ta nauka o zgromadzeniu jest jedną z ważniejszych nauk Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich. Pan powiedział: „[Dam wam znak] […], [i] zbiorę Mój lud po rozproszeniu trwającym wiele lat, i ponownie ustanowię Mój Syjon pośród nich” (3 Nefi 21:1).

Nie tylko uczymy tej prawdy, lecz uczestniczymy w niej. Czynimy tak, gdy pomagamy w gromadzeniu wybranych Pana po obu stronach zasłony. Elementem tego zaplanowanego przeznaczenia ziemi i jej mieszkańców jest odkupienie naszych zmarłych krewnych (zob. Nauki i Przymierza 128:15). Na szczęście zachęta, by „przyjść do Chrystusa” (Jakub 1:7; Moroni 10:32; Nauki i Przymierza 20:59), może być również adresowana do tych, którzy zmarli, nie posiadając wiedzy o ewangelii (zob. Nauki i Przymierza 137:6–8). Jednak część ich przygotowania zależy od ziemskich wysiłków innych osób. Gromadzimy rodowody, tworzymy grupowe rejestry rodzinne, wykonujemy pracę świątynną w zastępstwie zmarłych, by zgromadzić poszczególne osoby przed Panem i w ich rodzinach (I List do Koryntian 15:29; I List Piotra 4:6).

Rodziny mają zostać zapieczętowane na całą wieczność (zob. Nauki i Przymierza 2:2–3; 49:17; 138:48; Józef Smith — Historia 1:39). Pomiędzy ojcami a dziećmi ma zostać utworzone łączące ogniwo. W naszych czasach musi nastąpić całe, kompletne i doskonałe zespolenie dyspensacji, kluczy i mocy, i chwały (zob. Nauki i Przymierza 128:18). W tym świętym celu świątynie pokrywają całą ziemię. Pragnę ponownie podkreślić, że budowa tych świątyń nie zmieni waszego życia, ale z pewnością dokona tego wasza służba w świątyni.

Nadchodzi czas, gdy ci, którzy nie są posłuszni Panu, zostaną oddzieleni od tych, którzy Go słuchają (zob. Nauki i Przymierza 86:1–7). Najbezpieczniejsi będziemy, jeśli zawsze okażemy się godni wejścia do Jego świętego domu. Największym darem, jaki możecie zaofiarować Panu, jest pozostanie niesplamionym przez świat i bycie godnym uczęszczania do Jego świętego domu. Darem, jaki od Niego otrzymacie, będzie pokój i bezpieczeństwo oparte na wiedzy, że jesteście godni, by Go spotkać, kiedykolwiek nadejdzie ten dzień.

Poza pracą świątynną również istnienie Księgi Mormona jest znakiem dla całego świata, że Pan rozpoczął gromadzenie Izraela i wypełnianie przymierzy, które zawarł z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem (zob. I Ks. Mojżeszowa 12:2–3; 3 Nefi 21:29). Księga Mormona głosi doktrynę zgromadzenia (zob. na przykład 1 Nefi 10:14). Przyczynia się do tego, że ludzie dowiadują się o Jezusie Chrystusie, wierzą w Jego ewangelię i przyłączają się do Jego Kościoła. W rzeczywistości, gdyby nie było Księgi Mormona, obiecane zgromadzenie Izraela nie miałoby miejsca.

Praca misjonarska ma również kluczowe znaczenie w procesie gromadzenia. Słudzy Pana idą naprzód i głoszą Przywrócenie. W wielu narodach nasi członkowie i misjonarze szukają ludzi z rozproszonego Izraela; poszukują ich „w rozpadlinach skalnych” (Ks. Jeremiasza 16:16) i ich wyławiają. Podobnie miało to miejsce w starożytnych czasach.

Praca misjonarska łączy ludzi z przymierzem, które Pan zawarł z Abrahamem w starożytności:

„I błogosławieństwem będziesz dla swego nasienia, bo w rękach swych poniosą tę służbę i Kapłaństwo do wszystkich narodów.

I będę im błogosławić dla twego imienia; albowiem ci, co przyjmą Ewangelię, nazwani zostaną twoim imieniem, i zaliczeni do twego potomstwa, i powstaną, i będą cię błogosławić jako swego ojca” (Abraham 2:9–10).

Praca misjonarska stanowi jedynie wstęp do wielu błogosławieństw. Wypełnienie, ukoronowanie tych błogosławieństw przychodzi, gdy ci, którzy weszli do wód chrztu, doskonalą swoje życie do tego stopnia, że mogą wejść do świętej świątyni. Otrzymane tam obdarowanie pieczętuje członków Kościoła do przymierza Abrahamowego.

Decyzja o przyjściu do Chrystusa nie zależy od fizycznej lokalizacji — jest to kwestia osobistego zobowiązania. Wszyscy członkowie Kościoła mają dostęp do doktryny, obrzędów, kluczy kapłańskich i błogosławieństw ewangelii, niezależnie od miejsca zamieszkania. Ludzie mogą „poznać Pana” (3 Nefi 20:13) bez konieczności wyjazdu ze swego kraju.

To prawda, że we wczesnych dniach Kościoła, nawrócenie się często również oznaczało emigrację. Lecz teraz gromadzenie ma miejsce w każdym narodzie. Pan ogłosił ustanowienie Syjonu (zob. Nauki i Przymierza 6:6; 11:6) w każdym państwie, gdzie Jego święci przychodzą na świat i mieszkają. Miejsce zgromadzenia brazylijskich świętych jest w Brazylii; miejscem zgromadzenia nigeryjskich świętych jest Nigeria; miejscem zgromadzenia koreańskich świętych jest Korea. Syjon to „ludzie czystego serca” (Nauki i Przymierza 97:21). Syjon jest tam, gdziekolwiek są prawi święci.

Bezpieczeństwo duchowe zawsze będzie zależało od tego, jak dana osoba żyje, a nie od tego, gdzie mieszka. Obiecuję, że jeśli dołożymy wszelkich starań, aby wykazać się wiarą w Jezusa Chrystusa i uzyskać dostęp do mocy Jego Zadośćuczynienia poprzez pokutę, będziemy mieli wiedzę i moc Boga, które pomogą nam ponieść błogosławieństwa przywróconej ewangelii Jezusa Chrystusa do każdego narodu, plemienia, języka i ludu oraz przygotować świat na Drugie Przyjście Pana.

Drugie Przyjście

Pan powróci do miejsca, które uświęcił Swoją misją w życiu doczesnym. Wróci zwycięsko do Jerozolimy. Powróci do Świętego Miasta odziany w królewskie szaty w kolorze czerwieni, symbolizujące krew, jaka sączyła się z każdego poru Jego ciała (zob. Nauki i Przymierza 133:46–48). Tam i gdzie indziej „objawi się chwała Pańska, i ujrzy to wszelkie ciało pospołu” (Ks. Izajasza 40:5; zob. także Nauki i Przymierza 101:23). „I nazwą [Go]: Cudowny Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Odwieczny, Książę Pokoju” (Ks. Izajasza 9:5).

Będzie rządził z dwóch stolic: jedna będzie znajdować się w starej Jerozolimie (zob. Ks. Zachariasza 14), a druga — w Nowej Jerozolimie „[zbudowanej] na kontynencie amerykańskim” (Zasady Wiary 1:10). Z tych miejsc będzie kierował sprawami Swojego Kościoła i królestwa. Kolejna świątynia zostanie zbudowana w Jerozolimie. To w niej będzie zasiadał na zawsze jako Pan Panów. Woda wypłynie spod świątyni, a Morze Martwe zostanie uzdrowione (zob. Ks. Ezechiela 47:1–8).

Tego dnia otrzyma nowe tytuły i będzie otoczony szczególnymi świętymi. Będzie zwany „Panem panów i Królem królów, a […] ci, którzy [z Nim będą], są powołani i wybrani, oraz wierni” (Objawienie Jana 17:14) temu, co im powierzono w życiu doczesnym. Następnie „królować będzie na wieki wieków” (Objawienie Jana 11:15).

Ziemia powróci do swojego rajskiego stanu. Będzie nowe niebo i nowa ziemia (zob. Objawienie Jana 21:1; Eter 13:9; Nauki i Przymierza 29:23–24).

Naszym zadaniem — naszym przywilejem — jest udział w przygotowaniu świata na ten dzień.

Z wiarą patrzcie w przyszłość

Tymczasem tu i teraz żyjemy w niepewnych czasach. Trzęsienia ziemi i tsunami sieją zniszczenie, rządy upadają, nastają poważne problemy ekonomiczne, instytucja rodziny jest atakowana, a liczba rozwodów wzrasta z roku na rok. Mamy wiele powodów do zmartwienia. Jednak nie pozwólmy, aby nasze obawy wyparły wiarę. Możemy zwalczyć obawy, wzmacniając naszą wiarę.

Dlaczego potrzebujemy tak prężnej wiary? Ponieważ nastaną trudne dni. W przyszłości bycie wiernym świętym w dniach ostatnich rzadko będzie łatwe czy popularne. Każdy z nas zostanie wypróbowany. Apostoł Paweł ostrzegał, że w dniach ostatnich ci, którzy będą wiernie podążać za Panem, ‘prześladowanie znosić będą’ (II List do Tymoteusza 3:12). To właśnie prześladowanie może albo pogrążyć was w cichej słabości, albo zmotywować do bycia lepszym przykładem i wykazania się większą odwagą w życiu codziennym.

Sposób, w jaki dajecie sobie radę z próbami w życiu, jest częścią pogłębiania waszej wiary. Siła przychodzi, gdy pamiętacie, że macie boską naturę — dziedzictwo o nieskończonej wartości. Pan przypomniał wam, waszym dzieciom i wnukom, że jesteście prawowitymi dziedzicami, i że w niebie zachowano was na ten konkretny czas i miejsce, w jakich się narodziliście, abyście wzrastali i stali się Jego pocztem sztandarowym i Jego ludem przymierza. Gdy będziecie kroczyć Pańską ścieżką prawości, będziecie błogosławieni trwaniem w Jego dobroci oraz będziecie światłem i zbawicielami dla Jego ludu (zob. Nauki i Przymierza 86:8–11).

Czyńcie cokolwiek będzie wymagane, aby wzmocnić swoją wiarę w Jezusa Chrystusa przez pogłębienie zrozumienia doktryny nauczanej w Jego przywróconym Kościele i niepowstrzymane poszukiwanie prawdy. Zakotwiczeni w czystej doktrynie będziecie w stanie kroczyć naprzód z wiarą i z upartym postanowieniem, i radośnie czynić wszystko, co leży w waszej mocy, żeby wypełnić cele Pana.

Doświadczycie dni, w których będziecie zniechęceni. Módlcie się więc o odwagę, żebyście się nie poddali! Niestety, zdradzą was niektóre osoby, które uważaliście za przyjaciół. I niektóre rzeczy będą po prostu wydawać się nie w porządku.

Jednak obiecuję wam, że kiedy będziecie podążać za Jezusem Chrystusem, znajdziecie trwały spokój i prawdziwą radość. Kiedy będziecie z coraz większą skrupulatnością zachowywać swoje przymierza i kiedy będziecie bronić Kościoła i królestwa Boga na ziemi w obecnych czasach, Pan pobłogosławi was siłą i mądrością, żebyście mogli dokonać tego, czego jedynie członkowie Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich mogą dokonać.

Mamy zbudować osobistą wiarę w Boga, Pana Jezusa Chrystusa i Jego Kościół. Mamy zbudować rodziny i zostać zapieczętowani w świętych świątyniach. Mamy zbudować Kościół i królestwo Boże na ziemi (zob. Ew. Mateusza 6:33). Mamy przygotować się na własne boskie przeznaczenie: chwałę, nieśmiertelność i życie wieczne (zob. List do Rzymian 2:7; Nauki i Przymierza 75:5).

Pokornie składam wam świadectwo, że — jak głosił Prorok Józef Smith — przywrócona ewangelia Jezusa Chrystusa „będzie szła naprzód śmiało, szlachetnie i niezależnie, aż wypełni każdy kontynent, zagości w każdym klimacie, ogarnie wszystkie kraje i zabrzmi w każdym uchu, aż wypełnią się cele Boga, a Wielki Jehowa powie, że praca została wykonana” (History of the Church, 4:540).

Jesteśmy zaangażowani w dzieło Wszechmocnego Boga. Modlę się, aby każdy z was otrzymał Jego błogosławieństwa.