Cztery migawki z Wielkiego Tygodnia
„Królestwo moje nie jest z tego świata” (Ew. Jana 18:36).
Korona cierniowa
Zob. Ew. Mateusza 27:29; Ew. Marka 15:17; Ew. Jana 19:2.
Rzymscy żołnierze włożyli na głowę Zbawiciela koronę cierniową. „Być może ten okrutny czyn był przewrotnym naśladowaniem umieszczenia korony laurowej na głowie cesarza […]. Jakże było to dotkliwe, zwłaszcza że ciernie symbolizowały niezadowolenie Boga, który przeklął ziemię z powodu Adama, każąc jej od tamtej pory rodzić ciernie. Nosząc koronę, Jezus przemienił jednak ciernie w symbol Swojej chwały” (Prezydent James E. Faust, konferencja generalna, kwiecień 1991).
Szkarłatny płaszcz
Zob. Ew. Mateusza 27:28; Ew. Marka 15:17; Ew. Jana 19:2.
Szkarłat był kolorem noszonym przez królów, a żołnierze, drwiąc z Jezusa Chrystusa, włożyli na Niego szkarłatny płaszcz, ponieważ twierdził, że jest królem Żydów. W rzeczywistości jest On kimś znacznie potężniejszym — jest On „[Królem] królów i [Panem] panów” (I List do Tymoteusza 6:15; Objawienie Jana 19:16).
„Krew będzie się sączyła z każdego Jego poru, tak wielka będzie Jego męka” (Mosjasz 3:7).
Prasa oliwna
Zob. Ew. Mateusza 26:36; Ew. Marka 14:32; Ew. Łukasza 22:39–40; Ew. Jana 18:1.
„Wzruszająco symboliczny jest fakt, że ‘krew sączyła się z każdego Jego poru’ [Mosjasz 3:7], gdy Jezus cierpiał w Getsemane, w miejscu prasy oliwnej. W czasach Zbawiciela, aby uzyskać oliwę, oliwki miażdżono, przetaczając po nich wpierw wielkie kamienne koło. Uzyskaną w ten sposób ‘miazgę’ umieszczano w miękkich, luźno tkanych koszach, ustawionych jeden na drugim. Ich ciężar wyciskał pierwszą i najlepszą oliwę. Następnie na koszach kładziono dodatkowo dużą belkę lub kłodę, pod której naciskiem uzyskiwano jeszcze więcej oliwy. W końcu, by wycisnąć ostatnie krople, belkę obciążano po jednej stronie kamieniami, co powodowało maksymalne obciążenie. I tak, pierwsza wypływająca oliwa jest krwisto-czerwona” (Starszy D. Todd Christofferson, konferencja generalna, październik 2016).
„Nie ma go tu, ale wstał z martwych” (Ew. Łukasza 24:6).
Pusty grobowiec
Zob. Ew. Mateusza 28:1–8; Ew. Jana 20:1–18.
„Pusty grobowiec w ten wielkanocny poranek to odpowiedź na pytanie Joba: ‘Gdy człowiek umiera, czy znowu ożyje?’ [Ks. Joba 14:14]. Wszystkim, którzy słyszą mój głos, świadczę: Gdy człowiek umiera, znowu ożyje. Wiemy to, gdyż mamy światło objawionej prawdy” (Prezydent Thomas S. Monson, „Pan zmartwychwstał!”, konferencja generalna, kwiecień 2010).