Pomoc dzieciom w przygotowaniu się do chrztu

Lucy Stevenson Ewell

Czasopisma kościelne

Możemy w duchu modlitwy, z rozmysłem i cierpliwością pomóc dzieciom w podjęciu tego kroku na ścieżce przymierza.

Ilustracje — Bryan Beach

Przyjęcie chrztu i konfirmacji to dla dzieci w Kościele ekscytujący krok milowy. Wiele z nich wyczekuje przyjęcia tego obrzędu. Normalne jest, że odczuwają zdenerwowanie i strach.

Piszę artykuły do kościelnego czasopisma pt. Przyjaciel i słyszałam wiele historii o dzieciach, które obawiają się, że jeszcze nie są gotowe do zawarcia tego przymierza. Niektóre z nich niepokoi to, że ich świadectwo nie jest wystarczająco silne. Inne boją się wody. A jeszcze inne czują ogromną presję, by być doskonałe.

Oto kilka sposobów opisujących, jak z waszą pomocą dzieci mogą poczuć pewność, że są gotowe, by zrobić następny krok na ścieżce przymierza.

Nauczanie z rozmysłem

Można myśleć o chrzcie jako o ceremonii rytualnej lub o czymś, co ma się wydarzyć, gdy dziecko będzie miało 8 lat. Tak naprawdę chrzest to podjęcie świętego wyboru. Oznacza to, że dzieci muszą zrozumieć, dlaczego chrzest jest ważny. Nauczanie z rozmysłem może przyczynić się do tego, że chrzest nabierze większego znaczenia (i będzie mniej zatrważający). Nauczajcie je tak samo, jak byście nauczali osobę zdobywającą wiedzę o Kościele przed swym chrztem.

Ważne jest nauczanie dzieci o przymierzach, które są zawierane podczas chrztu. Dobra wiadomość jest taka, że nie musimy (ani nie powinniśmy) robić tego z dnia na dzień, czy w ciągu jednego tygodnia. Stałe studiowanie ewangelii w domu to najlepszy sposób, aby pomóc dzieciom przygotować się do chrztu. Jednakże jest kilka pomocnych rzeczy, na których możemy się skupić, gdy zbliża się czas chrztu dziecka:

• Używając prostego języka, porozmawiajcie o tym, że przyjęcie chrztu oznacza obietnicę podążania za Jezusem Chrystusem.

• Czytajcie o chrzcie w pismach świętych, na przykład fragment Ks. Mosjasza 18:8–10. Wyjaśnijcie te wersety, aby dziecko zrozumiało ich treść i mogło nauczać cię na ten temat. Na przykład, pewna nowo ochrzczona dziewczynka z Hawajów powiedziała, że „dźwigać jedni drugich brzemiona” oznacza „pomagać wszystkim, kiedy tylko zajdzie taka potrzeba”.

• Upewnijcie się, że porozmawiacie o darze Ducha Świętego, a następnie podzielcie się doświadczeniami ze swojego życia o tym, jak Duch Święty was pobłogosławił.

Dla niektórych dzieci chrzest może być powodem do zmartwień, gdyż myślą, że ich świadectwo nie jest wystarczająco silne. Niech z waszą pomocą przypomną sobie dobre uczucia, które im towarzyszyły, kiedy czyniły coś dobrego, kiedy śpiewały w Organizacji Podstawowej lub rozmawiały na temat ewangelii. Zachęcajcie je, aby pomyślały o tym, skąd wiedzą, że Ojciec Niebieski je kocha. Wyjaśnijcie, że wszystko to jest zaczątkiem świadectwa, i że będzie ono z czasem wzrastać, gdy w dalszym ciągu będą dokonywać dobrych wyborów.

Przedstawienie, czego można się spodziewać

Jeśli przyjęcie chrztu wzbudza w dziecku zdenerwowanie — lub nawet, gdy zdaje się, że tak nie jest — pomocna będzie rozmowa o tym, czego można się spodziewać. Dobrze będzie, jak zaczniecie od przygotowania go do wywiadu, jaki przeprowadzi z nim biskup lub prezydent gminy. Pomoc dziecku w udzieleniu odpowiedzi na takie pytania, jak: „Dlaczego chrzest jest ważny?” i „Co oznacza wziąć na siebie imię Chrystusa?”, może być przydatna w przygotowaniu się do tej rozmowy. Przypomnijcie dziecku, że zadaniem biskupa jest udzielenie dzieciom pomocy w przygotowaniu się do chrztu, a nie odpytywanie czy postawienie w niezręcznej sytuacji. I pamiętajcie, że zawsze możecie towarzyszyć swojemu dziecku podczas wywiadu, jeśli tylko tego chcecie.

Kolejną rzeczą, jaką można zrobić, aby przygotować dziecko, jest nakreślenie tego, czego dokładnie można spodziewać się w dniu chrztu. Pokażcie im, jak powinny stanąć, gdy będą w chrzcielnicy. Możecie także poprosić posiadacza kapłaństwa, który udzieli dziecku chrztu, aby przećwiczył z nim ten obrzęd na sucho, żeby dziecko wiedziało, jak to będzie, gdy zostanie zanurzone w wodzie, a następnie, jak zostanie z niej podniesione. Wyjaśnijcie, co się stanie podczas konfirmacji.

Jeśli dziecko boi się zanurzenia, w duchu modlitwy rozważcie, jak możecie mu pomóc, by pokonało ten lęk, gdy zbliża się dzień jego chrztu. Możecie wraz z dzieckiem obserwować, jak ktoś przyjmuje chrzest, aby zauważyć, jak krótko trwa zanurzenie. Możecie też ćwiczyć razem zatykanie nosa i zanurzanie twarzy na kilka sekund pod wodą. W pobliżu może być ktoś, kto uczy dzieci pływania i kto może udzielić pewnych rad. Upewnijcie się, że wszystko, co robicie, czynicie z cierpliwością i miłością.

Im lepiej dziecko czuje się przygotowane w aspektach fizycznych dotyczących chrztu, tym bardziej będzie mogło się odprężyć i skupić na duchowym przymierzu, które zawrze.

Skupienie się na czynieniu postępów, a nie na doskonałości

Czasami — być może z tego powodu, że dużo mówimy o oczyszczeniu w związku z chrztem — dzieci mogą to mylnie zrozumieć i pomyśleć, że mają być doskonałe po dostąpieniu tego obrzędu. Często w redakcji czasopisma Przyjaciel słyszymy historie o panice, jaka ogarnia dzieci, kiedy po chrzcie pierwszy raz popełniają błąd. Kłótnia z rodzeństwem lub zapomnienie o wykonaniu zadania w domu może sprawić, że poczują one, iż na zawsze zaprzepaściły swoje dobre uczucia!

Dlatego kluczowe jest, abyśmy jako rodzice i przywódcy objaśnili naszym dzieciom zasadę pokuty. Czy nasze dzieci rozumieją, że przyznanie się do błędów i uczenie się na nich stanowi tutaj na ziemi część procesu nauki i wzrastania? Czy wiedzą, że w każdej chwili mogą się pomodlić, prosząc o przebaczenie? Jak również, że gdy każdego tygodnia przyjmują sakrament, odnawiają przymierza, które zawarły podczas chrztu? Złóżcie świadectwo, że szansa dokonania pokuty jest błogosławieństwem i darem. Chrzest nie oznacza bycia doskonałym teraz, ale stanowi wejście na ścieżkę przymierza i podejmowanie kolejnych kroków każdego dnia, by stawać się bardziej podobnym do Jezusa Chrystusa.

Piękny początek

Zamiast postrzegać chrzest i konfirmację jako punkty przeznaczenia, możemy pomóc naszym dzieciom patrzeć na to, jako na piękny początek — początek nowego życia jako ucznia Jezusa Chrystusa, który jest związany przymierzem. Niezależnie od tego, czy wasze dziecko czuje ekscytację, zdenerwowanie czy też jedno i drugie, możecie upewnić się, że nie będzie kroczyć tą ścieżką samotnie. Kiedy postępujemy w duchu modlitwy, z rozmysłem i cierpliwością, możemy pomóc dzieciom odczuwać radość, gdy podejmują ten krok na drodze powrotnej do ich niebiańskiego domu.