Ouderschapstips
Wat vegen mij over het ouderschap heeft geleerd
De auteur woont in Utah (VS).
De karweitjes van mijn kinderen leidden ertoe dat mijn gebed werd verhoord.
Illustratie, David Green
Ik was futloos wakker geworden. De ouderlijke plichten vielen mij zwaar en ik was mij zeer bewust van mijn tekortkomingen. Er gaapte een groot gat tussen mijn aspiraties als ouder en hoe ik het er in werkelijkheid vanaf bracht.
Ik knielde neer in gebed en vertelde mijn hemelse Vader dat ik veel van Hem hield. Ook zei ik tegen Hem dat ik veel van de kinderen hield die Hij mijn man en mij had geschonken. Daarna vertelde ik Hem dat ik echt probeerde een goede ouder te zijn, maar dat ik vond dat ik schromelijk tekortschoot. Tijdens het bidden kwam de gedachte bij mij op dat mijn kinderen veel beter af zouden zijn als God ze zelf zou opvoeden.
Toen vormde er zich een beeld in mijn gedachten. Ik zag mijn kinderen de keukenvloer aanvegen. Dat is een van de vele karweitjes die ze in huis te doen hebben. Soms kijk ik met gekromde tenen toe, omdat het ze nog niet goed afgaat en ze veel plekken missen. Maar ik laat ze het doen, net als de andere dagelijkse taken, omdat het een hoger plan dient. Ik weet dat ze door die karweitjes te doen, hoe halfslachtig ze ook te werk gaan, dingen leren, en dat ze erdoor groeien. Uiteindelijk zullen ze het net zo snel en goed doen als ik. Het toekomstbeeld dat ik van ze heb, dat zij tot verantwoordelijke en onafhankelijke mensen zullen uitgroeien, brengt mij veel meer voldoening dan ik zou hebben als ik de karweitjes zelf deed. Ik voed mijn kinderen niet op voor succes op de korte termijn. Ik probeer ze zo op te voeden dat ze op de lange termijn succes hebben.
Ik vroeg me af of iets dergelijks misschien ook voor onze hemelse Ouders geldt. Vader in de hemel weet dat we ons werk als ouders niet perfect doen. Sommige dingen die we doen, zijn voor Hem misschien ook tenenkrommend, maar Hij laat het toe, omdat Hij weet dat we zo dingen leren, en groeien. Hij heeft het ultieme langetermijnperspectief. Hij ziet in ons een ouder zoals Hij is, een ouder die volledig liefheeft, doeltreffend onderwijst en volmaakt vormgeeft. Ook al knoeien we soms, Hij weet dat we eigenschappen als geduld en naastenliefde aan het ontwikkelen zijn. En dus laat Hij ons, in zijn wijsheid, onze gang gaan, en vallen en weer opstaan.
Ik wil niets liever dan nu al een volmaakte ouder zijn! Zoals Joseph Smith eens schreef, verval ik vaak ‘in vele domme fouten’ (Geschiedenis van Joseph Smith 1:28). Toch schenkt het mij troost dat God mijn hart kent, wat inhoudt dat Hij weet dat ik zo goed mogelijk probeer voor onderricht open te staan. Ik word blij vanbinnen als mijn kinderen aan mij vragen hoe ze iets beter kunnen doen, omdat het voor mij aangeeft dat ze zich willen verbeteren. Die houding is wel het minste wat ik voor mijn hemelse Vader kan doen.
Terwijl al die gedachten door mijn hoofd speelden, bekroop mij toch nog een zweem van ontmoediging. ‘Maar als mijn opvoeding mijn kinderen nu eens beschadigt?’ vroeg ik. ‘Ik wil hun vooruitgang niet in de weg staan, zelfs niet als het goed voor mijn ontwikkeling zou zijn.’
Weer was er het beeld van mijn kinderen die hun taken deden. Als mijn dochter haar best doet om de vloer te dweilen en daarna snel weer gaat spelen of een andere taak afmaakt, dweil ik vaak nog de plakkerige plekken die zij heeft gemist. Ik moest aan de oneindige barmhartigheid en macht van Jezus Christus denken, wiens verzoening elke plakkerige situatie in ons leven oplost. Zijn genade compenseert mijn ouderlijke tekortkomingen, net zoals zijn genade de pijn compenseert die mijn kinderen door mijn tekortkomingen voelen. Op een manier die niemand doorgrondt, kan zijn verzoening alles goedmaken.
Ik put veel moed uit de persoonlijke openbaring die ik op die dag ontving. De Geest leerde mij die dag dat mijn beste inspanningen als moeder, met de Heer als opvoedpartner, voldeden. Ik weet dat onze hemelse Vader stukje bij beetje in het leven van mijn kinderen zal blijven werken, om volmaakt te doen wat ik heel onvolmaakt doe. Met zijn hulp zullen mijn kinderen eens trots op eigen benen staan, net zo stevig alsof onze hemelse Vader ze zelf had opgevoed. Daar komt bij dat zijn plan mij intussen ook nog eens verandert. Het heiligt en vormt mij zodat ik meer op Hem ga lijken. Hoe groot is de wijsheid van onze God!