Ο Ιησούς Χριστός γνωρίζει τον πόνο που νιώθουμε από την προκατάληψη
Η συγγραφέας ζει στην Επαρχία Γκαουτένγκ της Νοτίου Αφρικής.
Η επιδίωξή μου είναι να βλέπω τους ανθρώπους όπως θα τους έβλεπε ο Σωτήρας.
Στα θυρανοίξια του Ναού της Ρώμης στην Ιταλία, μέλη και φίλοι περιβάλλουν το άγαλμα Christus, όπως φαίνεται μέσα από το παράθυρο του κέντρου επισκεπτών.
Έχω βιώσει την προκατάληψη ή διακρίσεις με τη μία ή την άλλη μορφή για σχεδόν 20 χρόνια.
Αφού προσεχώρησα στην Εκκλησία στη Μοζαμβίκη, μετακόμισα στη Νότιο Αφρική. Είναι μία όμορφη χώρα, μία από τις πιο ευημερούσες στην Αφρική. Η ομορφιά της τονίζεται από τη διαφορετικότητα των ανθρώπων της και τον πλούτο στην κουλτούρα.
Η Νότιος Αφρική είναι ένα έθνος που ακόμα θεραπεύεται από μία ιστορία που σκίασε η φυλετική διάκριση. Μολονότι το απαρτχάιντ καταργήθηκε επισήμως το 1994, οι πληγές αυτής της προηγούμενης πολιτικής του φυλετισμού, που εφήρμοσε η κυβέρνηση, παραμένουν ακόμη.
Ως μία μαύρη Μοζαμβίκια Αγία των Τελευταίων Ημερών που ζούσε στη Νότιο Αφρική τα τελευταία 18 χρόνια, κινούμαι προσεκτικά μέσα από δύσκολες εμπειρίες διακρίσεων και αποκλεισμού, που συχνά εμφανίζονται ως μικρές εχθρότητες. Ο φυλετισμός, ο ταξισμός, η αφοσίωση στη φυλή, ο σεξισμός και η ξενοφοβία είναι μερικά παραδείγματα των δεινών του διαχωρισμού που ακόμη αντιμετωπίζει η κοινωνία. Υπάρχει κάτι μέσα στον φυσικό άνθρωπο που φαίνεται ότι θέλει να διαιρέσει την κοινωνία και να μας κάνει να πιστέψουμε ότι το να είμαστε διαφορετικοί είναι κακό.
Τι προσπαθούμε να κάνουμε
Μπορούν τα μέλη της Εκκλησίας να είναι επιρρεπή σε αυτόν τον τρόπο σκέψεως; Απολύτως. Πρέπει όλοι να αποβάλουμε τον φυσικό άνθρωπο στη διά βίου προσπάθειά μας να γίνουμε άγιοι μέσω της Εξιλεώσεως του Χριστού (βλέπε Μωσία 3:19).
Όποτε τα παιδιά μου και εγώ νιώθουμε απομονωμένοι, αγνοηθέντες, σε στερεότυπα ή ότι μας βλέπουν σαν κάτι αξιοπερίεργο, πάμε σπίτι και μιλάμε γι’ αυτό. Λέμε: «Τι συνέβη μόλις τώρα; Ας το αναλύσουμε. Ας μιλήσουμε για τον λόγο που οι άνθρωποι φέρονται έτσι». Η συζήτηση για αυτό βοηθά να σταματήσουμε τα συναισθήματά μας να θεριεύουν μέσα μας.
Προσπαθώ να διδάξω στα παιδιά μου ότι το μεγαλείο μας προσδιορίζεται από το πώς φερόμαστε στους ανθρώπους που είναι περιθωριοποιημένοι ή εξοστρακισμένοι στην κοινωνία (βλέπε Κατά Ματθαίον 25:40). Αυτό μπορεί να σημαίνει να αναζητούμε τρόπους να προσεγγίσουμε άλλους, ώστε να μην τους αποκλείουμε.
Σαν τον Ιησού θα γίνω με προσπάθεια
Όσο οδυνηρές και αν είναι μερικές από τις εμπειρίες, τα μαθήματα που μαθαίνουμε κάνουν τα παιδιά μου καλύτερους ανθρώπους. Και εμένα επίσης. Οι απογοητεύσεις μας μάς έχουν βοηθήσει να αναπτύξουμε συμπόνια και ενσυναίσθηση για τους άλλους.
Οι εμπειρίες με την προκατάληψη μου δίνουν την ευκαιρία να επιλέξω. Θα είμαι πικρόχολη και θα αντεκδικηθώ ή θα δώσω σε αυτό το άτομο όχι μόνο μία άλλη ευκαιρία αλλά μία δεύτερη, μία τρίτη και μία τέταρτη ευκαιρία; Θα δω την κοινωνία σαν ένα απαίσιο μέρος ή θα γίνω δύναμη για θετική αλλαγή;
Ο Σωτήρας αντιμετώπισε επίσης προκατάληψη εξαιτίας αυτού που ήταν, αυτών στα οποία πίστευε, και από πού ήταν (βλέπε Κατά Ιωάννην 1:46). Ωστόσο, δεν ανταποκρίθηκε με βία, θυμό, πικρία ή μίσος. Δίδαξε εναντίον όλων αυτών των πραγμάτων και ενήργησε με αγάπη και αλήθεια. Δίδαξε ότι η δύναμη και η επιρροή έρχονται μέσω πειθούς, μακροθυμίας, ευγένειας, πραότητας και αγάπης (βλέπε Διδαχή και Διαθήκες 121:41). Δίδαξε ότι όταν προσβαλλόμεθα, θα πρέπει να πάμε στον αδελφό μας και να το συζητήσουμε μαζί (βλέπε Κατά Ματθαίον 18:15). Μας δίδαξε να προσευχόμαστε για εκείνους που μας καταδιώκουν (βλέπε Κατά Ματθαίον 5:38-48). Και όταν δικάσθηκε άδικα και κρεμάστηκε επάνω στον σταυρό για να πεθάνει, μας δίδαξε να συγχωρούμε (βλέπε Κατά Λουκάν 23:34).
Τελικά, είναι η αγάπη Του που θα αλλάξει εμάς και τον κόσμο (βλέπε Νεφί Β΄ 26:24).
Και θα συνεχίσω να προσπαθώ
Δεν είμαι τέλειος άνθρωπος. Δεν συγχωρώ πάντα αμέσως, αφού με προσβάλει κάποιος. Απαιτεί χρόνο, χρειάζεται ίαση και χρειάζεται το Άγιο Πνεύμα να επενεργεί σε εμένα. Ενίοτε επιλέγω να προσβάλλομαι και δεν ασπάζομαι αμέσως τις προτροπές Του. Όμως αν είμαι ανοικτός σε Εκείνον, το Πνεύμα επενεργεί υπομονετικά σε εμένα μέχρι να μπορέσω να καταλάβω τι θέλει ο Επουράνιος Πατέρας να κάνω με αυτήν την κατάσταση.
Η επιδίωξή μου είναι να βλέπω πραγματικά τους ανθρώπους όπως θα τους έβλεπε ο Σωτήρας. Για να το κάνουμε αυτό, πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να αναγνωρίσουμε ότι δεν έχουμε όλες τις απαντήσεις. Όταν είμαστε πρόθυμοι να πούμε: «Δεν είμαι τέλειος. Έχω πολλά να μάθω. Τι μπορώ να μάθω από την οπτική γωνία των άλλων;» – τότε είναι που πραγματικά μπορούμε να ακούσουμε. Τότε είναι που είμαστε πραγματικά ικανοί να δούμε.
Καθώς περνώ αυτό το ταξίδι, βοηθά να θυμάμαι ότι είμαι εδώ για έναν σκοπό, ότι οι δοκιμασίες της ζωής είναι προσωρινές –ένα απαραίτητο μέρος της θνητότητας– και ότι δεν είμαι μόνη. Μέσα από όλα αυτά, σαν τον Ιησού θα γίνω με προσπάθεια! Η προσπάθεια είναι ενεργή και όταν αποτυγχάνουμε, μπορούμε να προσπαθήσουμε ξανά.