Przyjdź i naśladuj mnie
Stworzenie
Ziemia została stworzona przez Jezusa Chrystusa pod kierunkiem Ojca Niebieskiego, abyśmy mogli żyć, uczyć się i korzystać z naszej wolnej woli do dokonywania dobrych wyborów (zob. Ks. Abrahama 3:24–26).
Prorok Józef Smith nauczał, że słowo „tworzyć […] nie oznacza tworzenia z niczego; oznacza organizować tak samo, jak człowiek organizował materiały i budował statek”1. Hebrajskie słowo „tworzyć” oznacza kształtować, modelować, organizować i formować (zob. I Ks. Mojżeszowa 1:1; Ks. Abrahama 3:24).
Prezydent Russell M. Nelson wyjaśnił, że „fizyczne Stworzenie samo w sobie było podzielone na etapy w uporządkowanych odcinkach czasowych”, a nie w dniach kalendarzowych. „Bez względu na to, czy określi się to słowami: dzień, raz czy wiek, każdy etap [Stworzenia] był pewnym okresem, odcinkiem pomiędzy dwoma dającymi się określić wydarzeniami — podziałem wieczności”2.
Dzień pierwszy: Światłość i ciemność
„Rzekł Bóg: Niech stanie się światłość” i On „oddzielił […] światłość od ciemności“, tworząc dzień i noc (zob. I Ks. Mojżeszowa 1:3–5).
Dzień drugi: Wody i niebiosa
Bóg oddzielił wody i niebiosa. „Rzekł Bóg: Niech powstanie sklepienie pośród wód […]. I nazwał Bóg sklepienie niebem”. (Zob. I Ks. Mojżeszowa 1:6–8).
Dzień trzeci: Oceany i ziemia
„Nazwał Bóg suchy ląd Ziemią; a zbiorowisko wód nazywał morzem” (I Ks. Mojżeszowa 1:10). Ziemia była wtedy gotowa, by pojawiło się na niej życie (zob. I Ks. Mojżeszowa 1:11–12).
Dzień czwarty: Słońce i pory roku
Bóg uczynił słońce, księżyc i gwiazdy, aby „oddzielały dzień od nocy” i „były znakami dla oznaczenia pór, dni i lat” (zob. I Ks. Mojżeszowa 1:14–16).
Dzień piąty: Żywe stworzenia
Bóg stworzył „wszelkie żywe […] istoty” (I Ks. Mojżeszowa 1:21). Przykazano im rozmnażać się i wypełniać ziemię oraz morze (zob. I Ks. Mojżeszowa 1:22).
Dzień szósty: Adam i Ewa
Bóg tworzył życie w dalszym ciągu: „zwierzynę lądową”, „bydło” i „płazy” (Ks. Abrahama 4:24–25). Następnie stworzył Adama i Ewę „na obraz Swego własnego ciała” (Ks. Mojżesza 6:9) i nakazał im, aby „[rozradzali] się i [rozmnażali] się, i [napełniali] ziemię i […] [panowali] nad […] wszelkimi zwierzętami” (I Ks. Mojżeszowa 1:28).
Dzień siódmy: Dzień odpoczynku
Po ukończeniu Swojego dzieła Bóg odpoczął siódmego dnia. „I pobłogosławił Bóg dzień siódmy, i poświęcił go, bo w nim odpoczął od wszelkiego dzieła swego, którego Bóg dokonał w stworzeniu” (I Ks. Mojżeszowa 2:3).
Bóg nakazał później Swoim dzieciom, by „[pamiętały] o dniu sabatu, aby go święcić” (II Ks. Mojżeszowa 20:8).
Możemy święcić dzień sabatu, poświęcając czas na pójście do kościoła, przyjęcie sakramentu i pamiętanie o Zbawicielu. Pan nauczał: „Bowiem zaprawdę, jest to dzień przeznaczony tobie, abyś odpoczął od trudów i oddał cześć Najwyższemu” (Doktryna i Przymierza 59:10).
W dniu sabatu „nasze myśli, czyny i zachowanie są sygnałem, który wysyłamy Bogu, i pokazują Mu naszą miłość wobec Niego”3.