“ไม่มีวันโดดเดี่ยว” เลียโฮนา, เม.ย. 2022
เสียงวิสุทธิชนยุคสุดท้าย
ไม่มีวันโดดเดี่ยว
ผู้ป่วยเป็นคนแปลกหน้าสำหรับผมแต่ไม่ใช่กับพระบิดาบนสวรรค์
ภาพประกอบจาก Adobe Stock และจาเน บิงแฮม
เราเป็นผู้สอนศาสนาชาวบราซิลหกคนที่เพิ่งลงจากเครื่องบินในอาร์เจนตินา และกำลังรอเที่ยวบินถัดไปเพื่อไปยังคณะเผยแผ่ของเรา ทันทีที่เราเข้าสู่พื้นที่รอสำหรับเที่ยวบินขาออกของเรา เราต้องการถ่ายภาพลานขึ้นบินของสนามบินพร้อมวิวเมืองที่อยู่ไกลออกไป ขณะที่อีกห้าคนไปถ่ายภาพ ผมก็อยู่บริเวณใกล้ๆ เพื่อเฝ้ากระเป๋าเดินทางของเรา
หลังจากพวกเขากลับมาแล้ว ผมมองไปรอบๆ และเห็นสถานที่ที่ผมอยากถ่ายรูป “เดี๋ยวผมกลับมา” ผมบอกคนอื่นๆ
หลังจากที่ถ่ายภาพแล้ว ผมได้ยินใครบางคนเรียก “เอ็ลเดอร์” ผมหันมองไปรอบๆ อย่างรวดเร็วแต่ไม่เห็นใครเลย หลังจากนั้นก็มีเสียงเรียกเป็นครั้งที่สอง: “เอ็ลเดอร์”
เมื่อมองไปรอบๆ อีกครั้ง ผมเห็นชายชราคนหนึ่งนั่งอยู่บนม้านั่งที่อยู่ใกล้ๆ เมื่อผมเข้าไปหาเขา เขาพูดว่า “เอ็ลเดอร์ ผมอยากได้รับพรฐานะปุโรหิตสำหรับผู้ป่วย”
คำขอของเขาทำให้ผมตกใจ ชายคนหนึ่งที่ผมไม่เคยพบเจอมาก่อน ขอให้ผมให้พรในวันแรกของประเทศที่ผมแทบพูดภาษาของเขาไม่เป็น
ด้วยภาษาสเปนที่ไม่คล่อง ผมถามเขาสองสามคำถาม: “คุณมีศรัทธาไหม? คุณเชื่อในพลังอำนาจของฐานะปุโรหิตไหม? คุณรู้จักศาสนจักรของพระเยซูคริสต์แห่งวิสุทธิชนยุคสุดท้ายไหม?”
ด้วยความสับสนในคำถามของผม เขาตอบกลับว่า “ผมเป็นสมาชิกของศาสนจักร เอ็ลเดอร์ ผมมาจากซัลตา อยู่ทางเหนือ ผมตัวคนเดียว ผมป่วย และผมต้องการพร”
ผมไปเรียกผู้สอนศาสนาคนอื่นๆ มา เราแนะนำตัวเราเองและพูดคุยกับชายคนนั้นราวหนึ่งนาที จากนั้นผมกับคู่ของผมก็พาเขาไปยังห้องน้ำ ซึ่งเราให้พรเขาที่นั่น
ในสถานการณ์นั้น ผมไม่มีเวลาคิดมากนักถึงสิ่งที่ชายคนนั้นพูดกับผมนอกจากว่าเขาต้องการพร แต่หลังจากนั้น คำพูดของเขาที่ว่า “ผมตัวคนเดียว” ทำให้ผมสะเทือนใจอย่างยิ่ง เขารู้สึกโดดเดี่ยว แต่เขามีพระบิดาบนสวรรค์ซึ่งรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหนและเขาป่วย แทนที่จะทรงทอดทิ้งเขา พระบิดาบนสวรรค์ทรงส่งผู้สอนศาสนามาปลอบโยนเขา ให้พรเขา และเตือนเขาว่าเขาไม่ได้อยู่เพียงลำพัง
ประสบการณ์นั้นเสริมสร้างประจักษ์พยานของผมว่า เรามีพระบิดาบนสวรรค์ผู้ทรงรู้จักเราและจะไม่มีวันทอดทิ้งเรา