“รีบไปพระวิหาร,” เลียโฮนา, มิ.ย. 2022.
เสียงวิสุทธิชนยุคสุดท้าย
รีบไปพระวิหาร
เราจะมีเงินไปพระวิหารได้อย่างไรในเมื่อเราแทบไม่พอกิน?
ภาพพระวิหารเซาเปาลู บราซิล โดย แมทธิว ไรเออร์
ขณะผมรับใช้เป็นอธิการ ประธานสเตคของเราขอให้อธิการในสเตคเป็นแบบอย่างสำหรับสมาชิกวอร์ดโดยเสียสละเพื่อรับการผนึกในพระวิหาร ตอนนั้นโบลิเวียกำลังประสบวิกฤตเศรษฐกิจขั้นรุนแรง เนื่องจากเกิดภาวะเงินเฟ้ออย่างรุนแรง สินค้าตอนเช้าจะมีราคาหนึ่ง พอตกบ่ายราคาจะสูงขึ้น
“เราจะมีเงินไปพระวิหารได้อย่างไรในเมื่อเราแทบไม่พอกิน?” ผมถามอลิเซียภรรยา
“ฉันไม่รู้หรอกค่ะ” เธอตอบ “แต่คำสัญญาของพระเจ้าคือพระองค์จะทรงจัดหา” (ดู หลักคำสอนและพันธสัญญา 118:3)
ทั้งๆ ที่ฐานะทางการเงินของเราไม่ดี แต่เราทั้งคู่รู้สึกถึงความเร่งด่วนของการไปพระวิหาร ราวกับพระวิญญาณกำลังบอกเราว่า “รีบไป รีบไป!”
ในเดือนธันวาคมปี 1981 พระวิหารเซาเปาลู บราซิล–ห่างออกไปราว 2,000 ไมล์ (3,220 กิโลเมตร)—เป็นพระวิหารแห่งเดียวในอเมริกาใต้ เพื่อจ่ายค่าเดินทางหนึ่งสัปดาห์ผมต้องกู้เงินมา 1,000 ดอลลาร์ นับว่าเยอะมาก แต่เรารู้ว่าการเสียสละจะคุ้มค่า
หลังจากนั่งรถโดยสารไปไกลถึงชายแดนบราซิลแล้ว เราก็ต่อรถไฟไปเซาเปาลู รถไฟไม่มีที่นั่งว่าง เราจึงต้องนั่งตรงทางเดินกับลูกเล็กๆ สองคนของเรา อาหารของเราเหลือน้อย แต่คนแปลกหน้าแบ่งให้เรากิน เมื่อมาถึงเซาเปาลู ลูกชายคนเล็กเกือบพลัดหลงกับเราบนรถไฟฟ้าใต้ดิน
หลังจากความท้าทายเหล่านี้และอื่นๆ เราก็มาถึงสถานีรถไฟฟ้าใต้ดินใกล้พระวิหาร ขณะออกจากสถานีเราเห็นรูปปั้นเทพโมโรไนบนพระวิหารแต่ไกล เราคุกเข่าและขอบพระทัยพระบิดาบนสวรรค์ เมื่อมาถึงพระวิหารในอีกไม่กี่นาทีต่อมา ประธานพระวิหารต้อนรับเราด้วยความรัก
เช้าตรู่วันรุ่งขึ้นเราได้รับศาสนพิธีของเรา รับการผนึกเป็นคู่สามีภรรยาและเป็นครอบครัว เย็นวันนั้นพระวิหารปิดซ่อมบำรุงจนถึงสิ้นปี ซึ่งเราไม่ทราบมาก่อน
ถ้าเรารอไปพระวิหาร การเดินทางของเราคงใช้เงินมากกว่าที่เรายืมมา ถ้าเรามาถึงสัปดาห์ถัดไป พระวิหารคงปิด เราขอบพระทัยที่พระเจ้าทรงดลใจให้เรารีบไปพระวิหาร