เสียงวิสุทธิชนยุคสุดท้าย

หน้าทางหน้าต่าง

โดย ไมยา-คารินา มาคิเนน, ปีร์กันมา ฟินแลนด์

ฉันนึกว่าเพื่อนบ้านของฉันชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน แต่พบว่าเธอแค่ต้องการเพื่อนเท่านั้น

ภาพถ่ายเอื้อเฟื้อโดยผู้เขียน

ฉันมักจะเห็นหน้าเดิมๆ จ้องมองมาจากหน้าต่างอะพาร์ตเมนต์ ฉันคิดกับตัวเองว่า “ไม่น่าเศร้าหรอกหรือที่มีคนมองทางหน้าต่างคอยตัดสินกิจกรรมของเพื่อนบ้านอยู่ตลอดเวลา?”

แล้ววันหนึ่งฉันก็คิดว่าควรจะไปถามดูว่าฉันสามารถช่วยอะไรได้บ้าง ฉันตัดสินใจนำขนมปังอบใหม่ไปด้วย

ขนมปังอุ่นๆ ได้ละลายน้ำแข็งในใจเพื่อนบ้านสูงวัยของฉัน เธอบอกฉันทั้งน้ำตาว่าเธอรู้สึกเหงามาก ไม่มีใครมาเยี่ยมและไม่มีใครโทรหา ไม่แม้แต่ลูกๆ ของเธอเอง เธอเอามือสั่นเทาปาดน้ำตาที่แก้ม

ถอนหายใจแล้วพูดว่า “คงจะดีถ้าเธอจากโลกนี้ไป ฉันไม่ได้ตัดสินใครตอนมองออกนอกหน้าต่าง ฉันแค่ดูเด็กๆ เล่นกันและดูสิ่งอื่นที่เกิดขึ้นในสนาม”

ภาพประกอบโดย อเล็กซ์ นาบาอุม

เมื่อเวลาผ่านไป เราคุยกันเรื่องพระกิตติคุณ ตอนแรกเธอไม่ค่อยกล้าพูดเพราะสามีเธอรับใช้เป็นเจ้าหน้าที่ในนิกายหนึ่ง แต่ยิ่งคุยกัน เธอก็ยิ่งประทับใจกับความจริงที่ฉันแบ่งปันเกี่ยวกับพระเยซูคริสต์และพระกิตติคุณที่ได้รับการฟื้นฟูของพระองค์

“ดีมากเลยที่เรามีพระเยซูองค์เดียวกัน!” เธอพูด “เราจะเจอกันบนสวรรค์ไหม?”

“เจอสิ” ฉันตอบ “เราจะอยู่ที่นั่นด้วยกัน—จับมือกัน”

ตั้งแต่นั้นเราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันนานหลายปีจนเธอจากโลกนี้ไป

ตอนนี้ฉันชอบคิดว่าเพื่อนบ้านคนนั้นมองจากหน้าต่างบ้านบนสวรรค์คอยติดตามกิจกรรมของเรา และหวังให้เรามีความปรองดองและความรักต่อกันมากพอ