„Prorok prowadzi nas do Jezusa Chrystusa”, Liahona, wrzesień 2024.
Prorok prowadzi nas do Jezusa Chrystusa
Prorok zna drogę, ponieważ zna Jezusa Chrystusa, który jest „[drogą, prawdą i żywotem]” (Ew. Jana 14:6).
Poszukiwanie tej jednej — Liz Lemon Swindle, nie wolno kopiować
Pewnego dnia jadłem lunch w kafeterii Budynku Administracyjnego Kościoła z trzema kolegami z Kworum Siedemdziesiątych. Kiedy jedliśmy, Prezydent Russell M. Nelson przyszedł do naszego stołu z talerzem zupy i zapytał: „Czy mogę się do was przysiąść?”.
Wszyscy odpowiedzieliśmy: „Oczywiście, Prezydencie!”. Kto nie chciałby zjeść lunchu z prorokiem?
Kiedy jedliśmy, Prezydent Nelson opowiedział o kilku doświadczeniach, które miał w wielu krajach, które odwiedził, i mówił o ludziach, którzy go natchnęli. Był taki uprzejmy, mądry i hojny.
Kiedy skończyliśmy lunch, zwróciłem się do Prezydenta Nelsona i powiedziałem: „Prezydencie, nie wiem, czy będę znów mieć okazję usiąść z Tobą przy stole. Ale dziś wieczorem, kiedy spotkam się z żoną i dziećmi, zamierzam powiedzieć im, że jadłem lunch z prorokiem. Wiem, że zapytają mnie: ‘Co kazał ci nam powiedzieć?’. Prezydencie, co chciałbyś, abym powiedział mojej żonie i dzieciom?”.
Prezydent Nelson popatrzył na mnie przez chwilę. Bardzo chciałem usłyszeć, co ma do powiedzenia! „Mam dla ciebie tylko dwa słowa” — powiedział. „Powiedz swojej rodzinie, że powiedziałem: ‘Przestrzegajcie przykazań’”.
Wszyscy już wcześniej słyszeliśmy tę radę od Prezydenta Nelsona, ale w tym momencie poczułem osobiste, mocne świadectwo, że Prezydent Nelson naprawdę jest prorokiem. Podziękowałem mu, a później tego samego dnia powiedziałam mojej rodzinie, co się stało. Nasze dzieci zrobiły później naklejki z napisem „Przestrzegajcie przykazań” i umieściły je na lodówce i lustrach, aby przypominały nam o tym, co powiedział Prezydent Nelson.
Od tamtej pory rozważałem radę Prezydenta Nelsona. Kiedy przestrzegamy przykazań, okazujemy miłość Ojcu Niebieskiemu i Zbawicielowi. Zbliżamy się do Nich i trwamy w Ich miłości. (Zob. Ew. Jana 14:21; 15:10).
To doświadczenie z prorokiem potwierdziło mi głęboką i duchowo znaczącą prawdę. W Organizacji Podstawowej śpiewamy: „Idź za prorokiem, on drogę zna”. On naprawdę zna drogę! Prorok zna drogę, ponieważ zna Zbawiciela, który jest „[drogą, prawdą i żywotem]” (Ew. Jana 14:6). Kiedy podążamy za prorokiem, jesteśmy prowadzeni do Jezusa Chrystusa.
Święta rola proroków
Pan wyznaczył prorokom znaczącą i świętą rolę zarówno w starodawnych czasach, jak i obecnie. W pismach świętych czytamy, że: „Zaiste, nie czyni Wszechmogący Pan nic, jeżeli nie objawił swego planu swoim sługom, prorokom” (Joseph Smith Translation, Ks. Amosa 3:7 [w Ks. Amosa 3:7, przypis a w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO]).
Z Księgi Ezechiela dowiadujemy się więcej o tym, co jest wymagane od proroków. Pan powiedział Ezechielowi: „Ustanowiłem [cię] stróżem domu izraelskiego; gdy usłyszysz słowo z moich ust, przestrzeżesz ich w moim imieniu” (Ks. Ezechiela 33:7).
Prorocy, podobnie jak strażnicy na wieży, mają specjalne upoważnienie, aby być ustami Pana i głosić to, co On im objawił. Pan wymaga, aby Jego prorocy byli uczciwymi i nieustraszonymi ludźmi wiary.
Ilustracja przedstawiająca Lamanitę Samuela — Dan Burr
Na przykład Lamanita Samuel okazał swoje całkowite oddanie Jezusowi Chrystusowi, kiedy stanął na murze i ogłosił Nefitom, co Pan włożył w jego serce (zob. Ks. Helamana 13:4).
„I oto anioł Pański mi to oznajmił, i przyniósł dobrą nowinę mej duszy. I oto, zostałem wysłany do was, aby ją wam głosić, abyście mieli dobrą nowinę; lecz oto, nie chcieliście mnie przyjąć” (Ks. Helamana 13:7).
Niezwykły jest dla mnie fakt, że Samuel śmiało świadczył o prawdzie — nawet gdy Nefici „ciskali w niego kamieniami […], i wypuszczali na niego strzały, gdy stał na murze” (Ks. Helamana 16:2). Widzimy tę śmiałość u proroków, widzących i objawicieli w dzisiejszych czasach.
Czynienie świata lepszym miejscem
Niedawno podczas konferencji palika w Nashville w stanie Tennessee w USA spotkałem pewną parę. Żona była wierną członkinią Kościoła przez całe swe życie. Mąż nie był członkiem Kościoła.
Podeszli do mnie i mąż powiedział: „Jestem gotowy do przyjęcia chrztu”.
Byłem szczęśliwy, słysząc te słowa! Zapytałem go: „Co się zmieniło?”.
Powiedział mi: „Kiedy usłyszałem przesłanie Prezydenta Nelsona na konferencji generalnej, bardzo mnie ono poruszyło. Wtedy wiedziałem, że jest prorokiem. Zdobyłem świadectwo, a teraz jestem gotowy do przyjęcia chrztu”.
Znam również kobietę z Cape Coast w Ghanie, która w jakiś sposób natknęła się na transmisję konferencji generalnej. Nigdy nie słyszała o Kościele Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich, ale przylgnęła do tego, co widziała i słyszała od proroków, widzących i objawicieli. Później szukała Kościoła. Znalazła kaplicę i spotkała się z misjonarzami. W końcu została ochrzczona. Ostatnio przysłała mi zdjęcia zrobione przy świątyni, kiedy otrzymywała swoje obdarowanie.
Te dwa przypadki ukazują, jak potężne dla świata jest przesłanie proroka! Gdyby wszyscy baczyli na jego przesłania, na świecie zapanowałby pokój. Wszyscy skupialibyśmy się na tym, co najważniejsze, w tym na rozwijaniu relacji z Ojcem Niebieskim i Jego Synem Jezusem Chrystusem oraz na budowaniu silnych, wiecznych rodzin. Bylibyśmy również najlepszą wersją siebie, ponieważ przestrzegalibyśmy dwóch największych przykazań: miłości do Boga i miłości do bliźniego (zob. Ew. Mateusza 22:37–39). Przyniosłoby to Syjon, społeczeństwo, w którym panuje miłość, prawość i harmonia, odzwierciedlające ducha bycia uczniem (zob. Doktryna i Przymierza 82:14).
Kiedy podążamy za prorokiem, możemy być pewni, że robimy to, co Bóg chciałby, abyśmy robili, ponieważ prorok podąża — i pomaga nam podążać — za Jezusem Chrystusem. Dzięki Jezusowi Chrystusowi wszystko w życiu nabiera znaczenia. „Możemy czuć radość niezależnie od tego, co się dzieje w naszym życiu”. Podążając za prorokiem, możemy naprawdę uczynić świat lepszym miejscem.
Odnajdź obiecane błogosławieństwa
Kiedy święci zostali wypędzeni z Kirtland w stanie Ohio, Pierwsze Prezydium powierzyło Oliverowi Grangerowi sprzedaż własności świętych i uregulowanie długów Kościoła. Oliver, zwykły człowiek prawie niewidomy z powodu wychłodzenia, przyjął to trudne zadanie, ponieważ poprosił go o to prorok Józef Smith i inni przywódcy. Oliver wytrwał w wielu trudnościach, a Pan docenił jego poświęcenie i wysiłki.
„Pamiętam o słudze moim, Oliverze Grangerze”, powiedział Pan. „Imię jego będzie w świętej pamięci z pokolenia na pokolenie, na wieki wieków […].
A kiedy upadnie, powstanie znów, bowiem ofiara jego będzie mi świętsza niż jego przyrost” (Doktryna i Przymierza 117:12–13).
Oliver i jego żona, Lydia, popierali proroka, a Pan uznał, że Oliver zrobił wszystko, co w jego mocy, nawet jeśli nie zawsze mu się to udawało. Pan podkreślił, że wartość jego wysiłków przekroczyła jego osiągnięcia.
Jako misjonarz, a nawet teraz, nie przypominam sobie, abym słyszał wiele o Oliverze Grangerze, ale jego imię jest wspomniane w pismach świętych, ponieważ był posłuszny wskazówkom proroka i otrzymał obiecane błogosławieństwa — jego imię jest przechowywane w świętej pamięci. Od Olivera Grangera dowiadujemy się, że nawet jeśli kierunek pochodzi z boskiego źródła (za pośrednictwem proroków), nie gwarantuje to łatwej ścieżki pozbawionej wyzwań, ale obietnice są pewne (zob. Ks. Almy 37:17).
Jak wyglądałoby nasze życie bez proroków? Żyjący prorok i Prezydent Kościoła reprezentuje bezpośrednią linię komunikacji Boga z Jego ludem i jest jedyną osobą na ziemi, która otrzymuje objawienie, aby kierować całym Kościołem. Zapewnia on również ciągłe objawienia od Boga, aby pomóc nam radzić sobie z wyzwaniami naszych czasów. Bacząc na rady proroka, możemy odnaleźć spokój, radość i kierunek w naszym życiu, kiedy staramy się stać się bardziej podobnymi do Jezusa Chrystusa. (Zob. Doktryna i Przymierza 21:4-6).
Przyjmijmy nauki i przykład współczesnych proroków, wiedząc, że są oni narzędziami w rękach Boga i prowadzą nas ku wiecznym błogosławieństwom. Kocham ich i modlę się za nich. Jestem wdzięczny za wiedzę, że są oni natchnieni i pomagają prowadzić nas i nasze rodziny do naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa.