13 sierpnia

W jaki sposób Jezus Chrystus może mi pomóc się zmienić?

List do Rzymian 1–6

Naradzajcie się wspólnie

Prowadzi członek prezydium klasy lub kworum; około 10–20 minut

Na rozpoczęcie spotkania wspólnie powtórzcie Myśl przewodnią Organizacji Młodych Kobiet lub Myśl przewodnią kworum Kapłaństwa Aarona. Przeprowadź dyskusję na temat dzieła zbawienia i wywyższenia, używając jednego lub kilku z poniższych pytań lub wykorzystując własne pytania (zob. General Handbook, 10.2, 11.2). Zaplanujcie sposoby na wprowadzenie w życie tego, co omawiacie.

• Życie według ewangelii. W jaki sposób odnajdujemy radość w podążaniu za Jezusem Chrystusem?

• Troszczenie się o ludzi w potrzebie. Kto w naszym okręgu lub społeczności potrzebuje naszej pomocy? Jak możemy pomóc tym osobom?

• Zapraszanie wszystkich do przyjęcia ewangelii. W jaki sposób możemy pomóc sobie nawzajem przygotować się do służby na misji?

• Jednoczenie rodzin na wieczność. W jaki sposób przyłączamy się do wysiłków okręgu, aby wykonywać pracę nad historią rodziny i pracę świątynną?

Na koniec lekcji, jeśli uznasz to za stosowne:

• Złóż świadectwo o nauczanych zasadach.

• Przypomnij członkiniom klasy lub członkom kworum o uzgodnionych przez was planach i podjętych zobowiązaniach.

Nauczaj doktryny

Prowadzi dorosły przywódca lub ktoś z młodzieży; około 25–35 minut

Przygotuj się duchowo

„Ewangelia Jezusa Chrystusa jest ewangelią, która pozwala nam dokonywać zmian!”, jak powiedział Prezydent Russell M. Nelson („Decyzje na wieczność”, Liahona, listopad 2013, str. 108). Podobnie Apostoł Paweł wyjaśnił, że kiedy jesteśmy ochrzczeni, „nowe życie [prowadzimy]” (List do Rzymian 6:4). Dzięki Jezusowi Chrystusowi każdy dzień — nie tylko dzień, w którym jesteśmy ochrzczeni — może przynieść „nowe życie” lub szansę, by oddalać się od grzechu i zbliżać do Boga. Życie według ewangelii Jezusa Chrystusa oznacza pokutę i zbliżanie się do Boga — nieustanne, czasem stopniowe — ze świadomością, że nasze wysiłki poprowadzą nas ku pełni radości.

Zastanów się, w jaki sposób Zbawiciel zmienia ciebie i nauczane przez ciebie osoby. W jaki sposób możesz pełniej przyjąć moc Zbawiciela, by cię zmieniać? Myśl o tym, czytając List do Rzymian 1–6 i przygotowując się do nauczania. Możesz także przejrzeć treść przesłania Prezydenta Russella M. Nelsona pt. „Możemy lepiej postępować i być lepsi” (Liahona, maj 2019, str. 67–69) lub przesłania Siostry Becky Craven pt. „Reszty nie trzeba” (Liahona, listopad 2020, str. 58–60).

Uczcie się wspólnie

W przypadku niektórych z nas „nowe życie”, które oferuje Chrystus (List do Rzymian 6:4), jest trudne do rozpoznania, ponieważ przychodzi stopniowo, podczas gdy w przypadku innych ludzi zmiany następują szybciej. Możesz poprosić członkinie klasy lub członków kworum, aby powiedzieli, co dla nich oznacza „nowe życie [prowadzić]”. Jakie słowa i wyrażenia z Listu do Rzymian 6 opisują nasze życie, gdy ma na nie wpływ Zbawiciel oraz gdy nie ma On na nie wpływu? (Jeśli potrzebują pomocy, mogą zajrzeć do wersetów 6, 11, 22–23). Jakie inne słowa i wyrażenia przychodzą nam do głowy? W jaki sposób Zbawiciel oferuje nam pomoc w przemianie? Poniższe zadania mogą prowadzić do głębszej dyskusji na ten temat.

• Aby skłonić klasę lub kworum do zastanowienia się nad zmianami, które Zbawiciel może im pomóc wprowadzić, poproś ich, aby przeczytali treść hasła „Pokutować, pokuta” w Przewodniku po pismach świętych (strona internetowa pismaswiete.KosciolJezusaChrystusa.org). Mogą również omówić definicje pokuty podane przez Prezydenta Russella M. Nelsona w pierwszych siedmiu akapitach jego przesłania: „Możemy lepiej postępować i być lepsi”. Jakich ważnych prawd uczymy się z tych definicji na temat pokuty? Możesz także dać klasie lub kworum czas na zastanowienie się nad listą rzeczy, o które prosi nas Jezus, a którą podał Prezydent Nelson (w piątym akapicie przesłania). Zachęć ich, aby zapisali coś konkretnego, co czują, że powinni zmienić. Złóż świadectwo o mocy Zbawiciela, dzięki której możemy pokutować i się zmieniać.

• Siostra Becky Craven powiedziała, że starzy przyjaciele czasami mówią: „Wcale się nie zmieniłaś!”. Możesz opowiedzieć o tym, co myśli Siostra Craven na ten temat (zob. „Reszty nie trzeba”, str. 59–60). Poproś członkinie klasy lub członków kworum, aby wyobrazili sobie, że za pięć czy dziesięć lat spotkają przypadkiem przyjaciela z młodych lat. Jakie zmiany mogą być oczywiste dla naszych przyjaciół? Na jakie zmiany w sobie mamy nadzieję? W jaki sposób wiara w Jezusa Chrystusa może pomóc nam się zmienić? (zob. Ks. Mosjasza 5:2–5, 7; Ks. Almy 5:11–13; Ks. Etera 12:27 lub „nieskończony wzór zmiany”, który opisała Siostra Craven w czterech akapitach swojego przesłania, z których pierwszy zaczyna się od słów: „Kiedy byłam mała”). Możesz poprosić młodych ludzi, aby opowiedzieli o sytuacjach, w których Jezus Chrystus pomógł im się zmienić.

• Czasami możemy myśleć, że oczekuje się od nas zmian lub udoskonaleń w życiu, które przeprowadzimy całkowicie samodzielnie. Czym różni się to od prawdziwej pokuty? Aby pomóc członkiniom klasy lub członkom kworum omówić to pytanie, możecie wspólnie przejrzeć wypowiedzi zacytowane w części „Materiały uzupełniające”. Co możemy zrobić teraz, aby zabiegać o pomoc i moc Zbawiciela, żeby nasze zmiany były trwałe i radosne? Może to być dobra okazja ku temu, aby młodzi ludzie rozważyli swe cele osobistego rozwoju. W jaki sposób możemy włączyć Zbawiciela w realizację naszych celów?

Wiara w Jezusa Chrystusa pomaga nam każdego dnia pokutować i upodobniać się do Niego.

Działajcie z wiarą

Zachęć członkinie klasy lub członków kworum do rozważenia i zapisania, jakie podejmą działania na podstawie odczuć, które dzisiaj im towarzyszyły. Jeśli chcą, mogą się podzielić swoimi pomysłami. Poproś ich, aby pomyśleli, w jaki sposób działanie w zgodzie z tymi odczuciami wzmocni ich relację z Ojcem Niebieskim i Jezusem Chrystusem.

Materiały uzupełniające

• Prezydent Russell M. Nelson nauczał: „Możemy zmienić swoje zachowanie. Nawet nasze pragnienia mogą ulec zmianie. Jak to się dzieje? Istnieje tylko jeden sposób. Prawdziwa zmiana — trwała zmiana — następuje jedynie poprzez uzdrawiającą, oczyszczającą i motywującą do działania moc Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa. On nas kocha — kocha każdego z nas! Udostępnia nam Swoją moc, kiedy ochoczo, żarliwie i z dokładnością przestrzegamy Jego przykazań” („Decyzje na wieczność”, str. 108).

• Starszy Dale G. Renlund nauczał: „[Moc], która umożliwia odpokutowanie [jest zadość czyniącą ofiarą] naszego Zbawiciela. Prawdziwa pokuta musi zawierać wiarę w Jezusa Chrystusa, wiarę, że On może nas zmienić, wiarę, że On może nam wybaczyć oraz wiarę, że pomoże nam uniknąć kolejnych błędów. Ten rodzaj wiary sprawia, że Jego Zadośćuczynienie działa w naszym życiu. Kiedy z pomocą Zbawiciela […] „odwrócimy się”, możemy poczuć nadzieję w Jego obietnicach i radość wybaczenia. Bez Odkupiciela nadzieja i radość, nieodłącznie związane z pokutą, stanowią tylko mierną zmianę zachowania. Lecz rozwijając wiarę w Niego, doświadczamy nawrócenia oraz Jego zdolności i chęci do wybaczenia grzechu” (Dale G. Renlund, „Pokuta — wybór pełen radości”, Liahona, listopad 2016, str. 122).

Nauczanie na sposób Zbawiciela

Zadania zawarte w niniejszym zarysie lekcji stanowią propozycję, jak wspólnie uczyć się o Zbawicielu i Jego mocy umożliwiającej nam przemianę. Można podejść do tego tematu na inne sposoby, które lepiej się sprawdzą w przypadku osób, które uczysz. W duchu modlitwy dąż do uzyskania przewodnictwa Ducha, gdy planujesz, jak budować wiarę w Jezusa Chrystusa.