świątynia

Świątynia Indianapolis w Indianie

27 sierpnia

W jaki sposób mogę okazać, że wiem, iż moje ciało jest świętym darem od Boga?

I List do Koryntian 1–7

ikona wspólnego naradzania się

Naradzajcie się wspólnie

Prowadzi członek prezydium kworum lub klasy; około 10–20 minut

Na rozpoczęcie spotkania wspólnie powtórzcie Myśl przewodnią Organizacji Młodych Kobiet lub Myśl przewodnią kworum Kapłaństwa Aarona. Przeprowadź dyskusję na temat dzieła zbawienia i wywyższenia, używając jednego lub kilku z poniższych pytań lub wykorzystując własne pytania (zob. General Handbook, 10.2, 11.2). Zaplanujcie sposoby na wprowadzenie w życie tego, co omawiacie.

• Życie według ewangelii. Jakie doświadczenia zbliżyły nas ostatnio do Ojca Niebieskiego i Jezusa Chrystusa?

• Troszczenie się o ludzi w potrzebie. Czy ktoś ostatnio przeprowadził się do naszego okręgu lub przystąpił do Kościoła? W jaki sposób możemy pomóc tym osobom czuć się dobrze w nowym środowisku?

• Zapraszanie wszystkich do przyjęcia ewangelii. Czy niedługo odbędą się zajęcia, na które możemy zaprosić naszych przyjaciół?

• Jednoczenie rodzin na wieczność. Co możemy zrobić, aby zapisywać nasze osobiste historie?

Na koniec lekcji, jeśli uznasz to za stosowne:

• Złóż świadectwo o nauczanych zasadach.

• Przypomnij członkiniom klasy lub członkom kworum o uzgodnionych przez was planach i podjętych zobowiązaniach.

ikona nauczaj doktryny

Nauczaj doktryny

Prowadzi dorosły przywódca lub ktoś z młodzieży; około 25–35 minut

Przygotuj się duchowo

Na szczęście — a może na nieszczęście — święci w dniach ostatnich zdają się być dobrze znani z tego, czego nie robią. Wiele z tego, czego nie robimy, dotyczy sposobu, w jaki odnosimy się do naszego ciała. Każdy wybór dotyczący tego, co robić, motywuje wieczne prawdy — które znamy. Jeśli kierujemy się wiecznymi prawdami, mając decyzję do podjęcia, ta decyzja staje się łatwiejsza, radośniejsza i trwalsza. Wieczne prawdy pomagają nam również wyjaśniać wybory przyjaciołom. Być może oprócz bycia znanym z tego, czego nie robimy, możemy być lepiej znani z tego, co wiemy.

Pomyśl o wiecznych prawdach, które znasz na temat fizycznego ciała — dlaczego mamy ciało, jak postrzega je Bóg i jak On chce, byśmy my postrzegali ciało. W jaki sposób znajomość tych prawd wnosi błogosławieństwa w twoje życie i wpływa na twoje wybory? W jaki sposób ta wiedza może być błogosławieństwem dla członkiń klasy lub członków kworum? Rozważając te kwestie, przeczytaj werset I Ks. Mojżeszowa 1:27; I List do Koryntian 6:19–20; oraz artykuł Prezydenta Russella M. Nelsona pt. „Your Body: A Magnificent Gift to Cherish” [Twoje ciało — niezwykły dar, który trzeba cenić] (Liahona, sierpień 2019, str. 50–55).

Uczcie się wspólnie

Kiedy członkinie twojej klasy lub członkowie twojego kworum studiowali pisma święte w tym tygodniu, mogli mieć przemyślenia na temat nauk Pawła znajdujących się w I Liście do Koryntian 6, dotyczących naszych ciał. Jednym ze sposobów, aby nakłonić uczniów do wymiany myśli, jest rozdanie kartek i poproszenie o zapisanie przynajmniej trzech możliwych odpowiedzi na pytanie: „W jakim sensie nasze ciała przypominają świątynie?”. Zachęć ich, aby podczas rozważania tego pytania przeczytali I List do Koryntian 6:19–20. Mogą następnie pokazać sobie nawzajem swoje odpowiedzi. W jaki sposób nauki Zbawiciela o naszym ciele wpływają na wybory, których dokonujemy? Oto kilka dodatkowych pomysłów na zajęcia poświęcone temu tematowi — wybierz któreś z nich lub zaplanuj własne.

• Jeśli chcesz kontynuować dyskusję na temat tego, jak Paweł porównał ciało do świątyni, możesz pokazać zdjęcia kilku różnych świątyń. Można je znaleźć na stronie internetowej temples.ChurchofJesusChrist.org. Członkinie klasy lub członkowie kworum mogą omówić różnice i podobieństwa, które dostrzegają w tych świątyniach. Mogą także opowiedzieć o tym, jak się czują, gdy są w świątyni. Co sprawia, że świątynia jest tak duchowym, świętym miejscem? Następnie możesz zachęcić klasę lub kworum do odniesienia do ciała tych kwestii, o których mówili w nawiązaniu do świątyń. W jaki sposób nauki na temat świątyń z fragmentu Doktryna i Przymierza 97:15–16; 109:8, 12 odnoszą się do naszych ciał?

• Członkinie klasy lub członkowie kworum prawdopodobnie mieli — lub będą mieli — sposobność ku temu, by wyjaśniać, dlaczego podążają za naukami Zbawiciela dotyczącymi dbania o ciało. Możesz zapytać niektórych z nich, co by powiedzieli, gdyby, na przykład, ktoś zapytał, dlaczego nie piją alkoholu, herbaty, kawy lub dlaczego nie noszą ubrań pewnego typu. Które prawdy ewangelii Jezusa Chrystusa wpływają na to, jak odnosimy się do naszego ciała? Członkinie klasy lub członkowie kworum mogą odszukać niektóre z tych prawd w części „Materiały uzupełniające”.

• Aby pomóc nauczanym przez ciebie osobom pogłębić szacunek względem naszych cudownych ciał, możesz wyświetlić film „God’s Greatest Creation” [Najwspanialsze stworzenie Boga] (zob. także: Russell M. Nelson, „Your Body: A Magnificent Gift to Cherish” [Twoje ciało — niezwykły dar, który trzeba cenić], str. 50–55). Co Ojciec Niebieski i Jezus Chrystus chcą, abyśmy czuli względem naszych ciał? Możecie również omówić, w jaki sposób Szatan stara się przekonać nas, abyśmy nie doceniali, a nawet nienawidzili naszych ciał. Co możemy zrobić, aby przezwyciężyć jego kłamstwa i pokusy? Jakie prawdy nam w tym pomogą? Niektóre materiały w części „Materiały uzupełniające” mogą być przydatne.

młodzież uprawiająca jogging

Nasze ciało jest darem od Boga, a dzięki prawdom ewangelii dbamy o nie.

Działajcie z wiarą

Zachęć członkinie klasy lub członków kworum do rozważenia i zapisania, jakie podejmą działania na podstawie odczuć, które dzisiaj im towarzyszyły. Jeśli chcą, mogą się podzielić swoimi pomysłami. Poproś ich, aby pomyśleli, w jaki sposób działanie w zgodzie z tymi odczuciami wzmocni ich relację z Ojcem Niebieskim i Jezusem Chrystusem.

Materiały uzupełniające

• I Ks. Mojżeszowa 1:27; I List do Koryntian 6:19–20; Ks. Almy 11:42–44; 40:23; Doktryna i Przymierza 89; 130:22

• „Rodzina. Proklamacja dla świata” — szczególnie trzy pierwsze akapity

• „Mój Bóg dał mi świątynię”, Śpiewnik dla dzieci, str. 73

• Artykuły na temat naszych ciał w anglojęzycznych wydaniach czasopism New Era i Liahona z sierpnia 2019 r.

• Prezydent Russell M. Nelson: „Dając nam dar ciała, Bóg pozwolił nam podjąć ważny krok, byśmy stali się bardziej do Niego podobni. Szatan to rozumie […]. Tak więc wiele, jeśli nie większość pokus, jakie stawia na naszej ścieżce, powoduje, że nadużywamy własnych ciał lub ciał innych osób […]. Wasze ciała są osobistymi świątyniami stworzonymi, by gościć waszego wiecznego ducha [zob. I List do Koryntian 3:16–17; 6:18–20]. Wasza dbałość o tę świątynię jest ważna. A więc pytam was […]: Czy jesteście bardziej zainteresowani odziewaniem i pielęgnacją waszych ciał, aby podobały się światu, niż chęcią zadowolenia Boga? Wasza odpowiedź na to pytanie wysyła do Niego bezpośrednią wiadomość dotyczącą waszych uczuć wobec Jego niedoścignionego daru dla was” („Możemy lepiej postępować i być lepsi”, Liahona, maj 2019, str. 68).

• Starszy D. Todd Christofferson nauczał: „Ci, którzy wierzą, że nasze ciała nie są niczym więcej jak tylko rezultatem ewolucyjnego przypadku, nie będą się czuli odpowiedzialni przed Bogiem czy kimkolwiek za to, co robią ze swoim lub czyimś ciałem. My, którzy mamy świadectwo o szerszej prawdziwości życia przedziemskiego, ziemskiego i wieczności po tym życiu, musimy uznać, że mamy obowiązek wobec Boga związany z szanowaniem tego ukoronowania Jego fizycznego stworzenia […]. Nasze ciało jest narzędziem naszego ducha i konieczne jest, abyśmy troszczyli się o nie najlepiej, jak możemy. Powinniśmy uświęcać jego moce, by służyć i nadal wykonywać pracę Chrystusa” („Refleksje na temat uświęconego życia”, Liahona, listopad 2010, str. 17–18).

Nauczanie na sposób Zbawiciela

Bądź wrażliwy na osoby w twojej klasie lub kworum, które mają niepełnosprawności lub zmagają się z innymi wyzwaniami natury fizycznej. Pomóż im zrozumieć, że ciało każdego człowieka jest cenne i godne szacunku. Miłość Chrystusowa, którą okazujesz wszystkim, może mieć ogromny wpływ na to, jak członkinie klasy lub członkowie kworum widzą siebie nawzajem i siebie samych.