‘Stemmen van de herstelling: de gevangenis in Liberty’, Kom dan en volg Mij – voor thuis en in de kerk: Leer en Verbonden 2025 (2025)
‘De gevangenis in Liberty’, Kom dan en volg Mij – voor thuis en in de kerk: 2025
Stemmen van de herstelling
Gevangenis in Liberty
Joseph Smith ontving tijdens zijn gevangenschap in Liberty (Missouri) brieven over de hachelijke situatie van de heiligen, die in opdracht van de gouverneur uit de staat werden verdreven. Hij kreeg een hartverscheurende brief van zijn vrouw, Emma. In haar brief, en in het antwoord dat Joseph schreef, komt zowel hun lijden als hun geloof in deze moeilijke periode in de kerkgeschiedenis tot uiting.
Joseph Smith en anderen werden in de winter van 1838–1839 in deze gevangenis vastgehouden.
Brief van Emma Smith aan Joseph Smith, 7 maart 18391
Lieve echtgenoot,
Nu ik de gelegenheid heb om dit met een vriend mee te sturen, zal ik proberen iets op papier te zetten. Ik zal mijn gevoelens evenwel niet geheel uiten, want de situatie waarin jij je bevindt – de muren, tralies en bouten; de stromende rivieren en beken, de glooiende heuvels, de dalen en de uitgestrekte prairies die ons scheiden – en de wrede onrechtvaardigheid die tot jouw gevangenzetting heeft geleid, en waar jij je nog steeds bevindt, en nog veel andere overwegingen, maken mijn gevoelens schier onbeschrijflijk.
Had ik niet mijn bewuste onschuld, en de rechtstreekse interventie van de goddelijke barmhartigheid, dan had ik vast en zeker de taferelen van lijden die ik heb doorgemaakt niet kunnen doorstaan […]; maar ik leef nog, en ben gewillig om nog meer te doorstaan als het de wil van de lieve hemel is dat ik dit omwille van jou doe.
Wij bevinden ons momenteel allen in goede gezondheid, behalve Fredrick, die erg ziek is.
Kleine Alexander, die ik nu in mijn armen heb, is een van de knapste kereltjes die je ooit gezien hebt. Hij is zo sterk dat hij met behulp van een stoel de hele kamer doorrent. […]
Alleen God weet wat ik dacht en voelde toen ik ons huis en bijna al wat wij bezaten achterliet, behalve onze kleine kinderen, en ik de staat Missouri verliet, terwijl jij eenzaam in die gevangenis zat opgesloten. Maar die herinnering is meer dan de menselijke aard zou moeten verdragen. […]
Ik hoop dat er betere dagen voor ons in het verschiet liggen. […] Voor altijd je liefhebbende [vrouw],
Emma Smith
Brief van Joseph Smith aan Emma Smith, 4 april 18392
Lieve – en dierbare – echtgenote,
Donderdagavond ging ik zitten, net toen de zon onderging, en we langs de tralies van deze eenzame gevangenis gluren, om je te schrijven en je te laten weten hoe het met me gaat. Het is nu geloof ik vijf maanden en zes dagen3 dat ik dag en nacht zo streng bewaakt word tussen muren, tralies en krakende ijzeren deuren van een eenzame, donkere, vieze gevangenis. Terwijl ik deze brief schrijf, heb ik emoties die alleen God kent. Deze situatie is voor hen die nooit hebben meegemaakt wat wij meemaken, met geen pen of woorden te beschrijven. […] Wij steunen op de arm van Jehova, en niemand anders, voor onze verlossing, dat kan ik je verzekeren, want er heerst in deze staat een grote dorst naar ons bloed; niet omdat we ergens aan schuldig zijn. […] Mijn lieve Emma, ik denk voortdurend aan jou en de kinderen. […] Ik wil de kleine Frederick, Joseph, Julia zien; Alexander, Joana en oude Major [de hond]. […] Ik wil met liefde van hier blootsvoets, blootshoofds en halfnaakt naar je toe komen wandelen om je te zien. Dat zou ik als een groot voorrecht zien, niet een last. […] Ik draag mijn last moedig; en wie bij mij zijn ook. Niemand onder ons heeft nog versaagd. Laat [onze kinderen] mij alsjeblieft niet vergeten. Zeg ze dat hun vader ze volmaakt liefheeft en dat hij er alles aan doet om uit de greep van de bende te komen en ze weer te zien. […] Vertel ze dat ze van hun vader braaf moeten zijn, en lief voor hun moeder. […]
De jouwe,
Joseph Smith jr.