Far West — Al Rounds

11–17 października

Doktryna i Przymierza 115–120

„Ofiara jego będzie mi świętsza niż jego przyrost”

Pan chce rozmawiać z tobą. Kiedy studiujesz pisma święte, módl się i proś Go o pomoc w odkryciu Jego przesłania dla ciebie.

Zapisz swoje odczucia

W lipcu 1838 roku był powód do optymistycznych myśli w kwestii najnowszego miejsca zgromadzeń świętych: Far West w stanie Missouri. Miasto rozwijało się szybko, kraina wydawała się być obfita i okazało się, że w niewielkiej odległości na północy leżała miejscowość Adam-ondi-Ahman, która miała dla świętych znaczenie duchowe (zob. Doktryna i Przymierza 107:53–56; 116). Świętym wciąż musiało być ciężko nie myśleć o tym, co stracili. Zostali wypędzeni z Independence, wyznaczonego centrum Syjonu, a szanse na powrót w najbliższym czasie wydawały się bardzo niewielkie. Ponadto święci zaledwie po dwóch latach musieli uciekać z Kirtland w stanie Ohio, opuszczając swoją ukochaną świątynię. I tym razem nie tylko wrogowie spoza Kościoła byli przyczyną kłopotów — wielu wpływowych członków zwróciło się przeciwko Józefowi Smithowi, w tym Trzej Świadkowie Księgi Mormona i czterech członków Kworum Dwunastu Apostołów. Niektórzy mogli się zastanawiać, czy królestwo Boże naprawdę rośnie w siłę, czy też jest coraz słabsze?

Jednak wierni członkowie nie pozwolili, by takie pytania ich powstrzymywały. Zaczęli budować nowe święte miejsce, tym razem w Far West. Przygotowali plany nowej świątyni. Powołano czterech nowych Apostołów, w tym dwóch — Johna Taylora i Wilforda Woodruffa — którzy później zostali Prezydentami Kościoła (zob. Doktryna i Przymierza 118:6). Święci dowiedzieli się, że wykonywanie Bożego dzieła nie oznacza, że się nigdy nie upadnie, ale że się „powstanie znowu”. I choć będzie trzeba zrezygnować z niektórych rzeczy, to ofiary te będą święte dla Boga, nawet „[świętsze] […] niż [ich] przyrost” (Doktryna i Przymierza 117:13).

Zob. Saints, 1:296–299; „Far West and Adam-ondi-Ahman”, Revelations in Context, str. 235–241.

Pomysły na osobiste studiowanie pism świętych

Doktryna i Przymierza 115:4–6

Nazwa Kościoła została wyznaczona przez Pana.

Prezydent Russell M. Nelson powiedział, że nazwa Kościoła jest „bardzo ważną kwestią” („Poprawna nazwa Kościoła”, Ensign lub Liahona, listopad 2018, str. 87). Pomyśl, dlaczego jest to prawda, gdy będziesz czytać wersety Doktryna i Przymierza 115:4–6. Co nazwa Kościoła ma wspólnego z jego dziełem i misją?

Zob. także III Nefi 27:1–11.

Doktryna i Przymierza 115:5–6

Syjon i jego paliki oferują „schronienie przed burzą”.

Pomimo trudności, z jakimi święci zmagali się w 1838 roku, Pan nadal miał wobec nich wysokie oczekiwania. W wersetach Doktryna i Przymierza 115:5–6 odszukaj słowa, które podkreślają rolę, jaką, zgodnie z wolą Pana, Jego Kościół i jego członkowie powinni pełnić w świecie. Na przykład, co powinieneś zrobić, aby wypełnić polecenie: „Powstańcie i jaśniejcie” (werset 5.)? Jakie burze duchowe dostrzegasz wokół siebie i w jakim sensie gromadzenie się stanowi dla nas „schronienie” (werset 6.)?

Zob. także III Nefi 18:24.

Doktryna i Przymierza 117

Moje ofiary są święte dla Pana.

Opuszczenie Kirtland mogło być szczególnie trudne dla takich osób jak Newel K. Whitney, który wiódł tam z rodziną dostatnie życie. Co takiego można znaleźć w wersetach Doktryna i Przymierza 117:1–11, co może pomóc w złożeniu tej ofiary? Jak treść tych wersetów wpływa na twoją ocenę tego, co jest naprawdę ważne?

Ofiara, o jaką był proszony Oliver Granger, była inna: Pan wyznaczył go do pozostania w Kirtland i rozliczenia finansów Kościoła. Było to ciężkie zadanie, i mimo że reprezentował Kościół uczciwie, ostatecznie nie odzyskał zbyt wiele pieniędzy. Zastanów się, jak słowa Pana w wersetach 12–15 mogą odnosić się do tego, o co Pan prosi ciebie.

Zob. także Ew. Mateusza 6:25–33; Boyd K. Packer, „Najmniejszy z moich braci”, Ensign lub Liahona, listopad 2004, str. 86–88; „Far West and Adam-ondi-Ahman”, Revelations in Context, str. 239–240.

Newel K. Whitney otrzymał nakaz przeniesienia się do Adam-ondi-Ahman, ukazanego na tym zdjęciu.

Doktryna i Przymierza 119–120

Płacąc dziesięcinę, pomagam budować i „[uświęcać] [ziemię] Syjonu”.

Instrukcje zawarte w rozdziałach 119. i 120. brzmią podobnie do sposobu, w jaki Pańskie dzieło jest finansowane w naszych czasach. Dziś święci oddają „jedną dziesiątą z całego swego rocznego przyrostu [obecnie rozumianego jako dochód]” (Doktryna i Przymierza 119:4), a funduszami tymi zarządza rada, w skład której wchodzi Pierwsze Prezydium, Kworum Dwunastu Apostołów oraz Przewodnicząca Rada Biskupia. Podczas studiowania tych rozdziałów staraj się odpowiedzieć na następujące pytania:

• Jak przestrzeganie prawa dziesięciny „uświęci [ziemię] Syjonu”? W jakim sensie prawo to sprawia, że miejsce, w którym mieszkacie, może być „dla was [ziemią] Syjonu” (Doktryna i Przymierza 119:6)?

• Co zwraca twoją uwagę we frazie: „przez mój własny głos do nich” z rozdziału Doktryna i Przymierza 120?

Zob. także Ks. Malachiasza 3:8–12; David A. Bednar, „Okna niebios”, Ensign lub Liahona, listopad 2013, str. 17–20; „The Tithing of My People”, Revelations in Context, str. 250–255.

Pomysły na rodzinne studiowanie pism świętych i domowy wieczór

Doktryna i Przymierza 115:4–6.Czy czytanie tych wersetów podczas oglądania wschodu słońca miałoby znaczenie dla twojej rodziny? Mogłoby zapoczątkować dyskusję o tym, co oznacza stwierdzenie: „powstańcie i jaśniejcie” (werset 5.). Możecie też porozmawiać o tym, jak to jest szukać schronienia podczas burzy. W jakim sensie owo doświadczenie może być jak odnalezienie „schronienia” w Kościele (werset 6.)? Następnie możecie porozmawiać o tym, co wasza rodzina może zrobić, aby inni mogli skorzystać ze schronienia, jakie zapewnia Kościół.

Doktryna i Przymierza 117:1–11.Twoja rodzina mogłaby porównać „kroplę” z czymś, co jest „poważniejsze” (werset 8.), jak dzbanek wody. Może to prowadzić do dyskusji o mniej ważnych sprawach w naszym życiu, które mogą uniemożliwić nam otrzymanie obfitych błogosławieństw od Boga.

Doktryna i Przymierza 119.Możecie zaśpiewać pieśń pt. „Chcę Panu dać dziesiątą część” (Liahona, październik 2006, str. P13). Czego uczymy się na podstawie pieśni oraz rozdziału 119. o powodach, dla których płacimy dziesięcinę? Małe dzieci również mogą odnieść korzyść z tej lekcji, jeśli dasz im małe przedmioty, pomożesz obliczyć dziesięcinę i powiesz im, dlaczego płacisz dziesięcinę. (Zob. także leksykon Oddani wierze, str. 36–37).

Aby znaleźć więcej pomysłów na nauczanie dzieci, zajrzyj do zarysu lekcji na ten tydzień w podręczniku Przyjdź i naśladuj mnie — dla Organizacji Podstawowej.

Sugerowana pieśń: „Chcę Panu dać dziesiątą część”, (Liahona, październik 2006, str. P13).

Doskonalenie nauczania

Zachęcaj do samowystarczalności. „Jeśli [członkowie rodziny] mają pytania, czasami lepiej jest nauczać, w jaki sposób mogą samodzielnie odnaleźć odpowiedzi, zamiast na nie samemu odpowiadać” (Nauczanie na sposób Zbawiciela, str. 28).

Oddanie naszych dziesięciu procent Panu w ramach dziesięciny wspiera dzieło zbawienia.