Miłosierny Samarytanin — Dan Burr

17–23 kwietnia

Ew. Mateusza 18; Ew. Łukasza 10

„Co mam czynić, aby dostąpić żywota wiecznego?”

Studiując i rozważając z modlitwą Ew. Mateusza 18 oraz Ew. Łukasza 10, zwracaj uwagę na ciche podszepty od Ducha Świętego. On powie ci, w jaki sposób te nauki i historie odnoszą się do ciebie. Zapisz swoje odczucia.

Zapisuj swoje odczucia

Jeśli zadasz Panu pytanie, być może otrzymasz odpowiedź, której się nie spodziewałeś. Kto jest moim bliźnim? Każdy, kto potrzebuje twojej pomocy i miłości. Kto jest największy w Królestwie Niebios? Dziecko. Czy wystarczy, że przebaczę temu, kto mnie skrzywdził, siedem razy? Nie, powinieneś wybaczyć siedemdziesiąt siedem razy. (Zob. Ew. Łukasza 10:29–37; Ew. Mateusza 18:4, 21–22). Nieoczekiwane odpowiedzi Pana mogą zachęcić nas do zmiany sposobu, w jaki myślimy, czujemy i postępujemy. Jeśli pragniesz poznać wolę Pana, aby prawdziwie się od Niego uczyć, Pan wskaże ci, w jaki sposób masz żyć, aby dostąpić życia wiecznego w Jego obecności.

Pomysły na osobiste studiowanie pism świętych

Ew. Mateusza 18:21–35

Muszę wybaczać bliźnim, aby otrzymać wybaczenie od Pana.

Sugestia Piotra, że mógł przebaczyć komuś siedem razy, może wydawać się bardzo hojna, ale Jezus nauczał wyższego prawa. Jego odpowiedź: „Nie powiadam ci: Do siedmiu razy, lecz do siedemdziesięciu siedmiu razy” (werset 22.) nie była lekcją o liczbach, lecz o kształtowaniu Chrystusowej postawy w wybaczaniu. Czytając przypowieść o niemiłosiernym słudze, pomyśl o sytuacjach, kiedy doświadczyłeś Bożego miłosierdzia i współczucia. Czy jest ktoś, komu powinieneś okazać miłosierdzie i współczucie?

Starszy David E. Sorensen udzielił następującego ważnego ostrzeżenia: „Mimo że musimy przebaczać bliźniemu, który nas zranił, powinniśmy pracować konstruktywnie, by zapobiec, aby to się powtarzało […]. Przebaczenie nie wymaga od nas akceptacji czy tolerancji dla zła […]. Jednak kiedy walczymy z grzechami, nie możemy pozwolić, aby nienawiść czy złość kontrolowały nasze myśli czy czyny” („Przebaczenie zmieni gorycz w miłość”, Liahona, maj 2003, str. 12).

Ew. Łukasza 10:1–20

Kim są Siedemdziesiąci?

Postępując zgodnie ze wzorem ustanowionym w czasach Starego Testamentu (zob. II Ks. Mojżeszowa 24:1; IV Ks. Mojżeszowa 11:16), Jezus Chrystus „wyznaczył [prócz Swoich Dwunastu Apostołów] innych, siedemdziesięciu”, aby świadczyli o Nim, głosili Jego ewangelię i pomagali Mu w wypełnieniu Jego dzieła. Tak samo jest we współczesnym Kościele. Siedemdziesiąci są powoływani do pomagania Dwunastu Apostołom w wypełnieniu ich misji szczególnych świadków Jezusa Chrystusa dla całego świata.

Zob. także Doktryna i Przymierza 107:25–26; 33–34, 97.

Ew. Łukasza 10:25–37

Aby otrzymać życie wieczne, muszę miłować Boga i bliźnich jak siebie samego.

Warto pamiętać, że przypowieść o miłosiernym Samarytaninie była odpowiedzią Jezusa na dwa pytania: „Co mam uczynić, aby dostąpić żywota wiecznego?” i „Kto jest bliźnim moim?” (Ew. Łukasza 10:25, 29). Pamiętaj o tych pytaniach, gdy będziesz czytał tę przypowieść. Jakie odpowiedzi odnalazłeś na to pytanie?

Nim Jezus rozpoczął Swoją posługę, wrogość pomiędzy Żydami a Samarytanami trwała już od wielu stuleci. Samarytanie byli potomkami Żydów, którzy zamieszkiwali Samarię i którzy zawierali związki małżeńskie z ludźmi innych wyznań, zwanymi też poganami. Z powodu bliskich związków Samarytan z ludźmi innych wyznań Żydzi uważali, że zeszli oni z właściwej ścieżki i porzucili prawdę. Żydzi często wybierali dłuższą drogę, aby uniknąć wkraczania na teren Samarii. (Zob. także Ew. Łukasza 9:52–54; 17:11–18; Ew. Jana 4:9; 8:48).

Jak myślisz, dlaczego Zbawiciel wybrał Samarytanina, osobę znienawidzoną przez Żydów, aby pokazać na jego przykładzie, co to znaczy okazywać współczucie i miłować bliźniego? Do czego natchnęła cię ta przypowieść?

Zob. także Ks. Mosjasza 2:17; filmy: „Parable of the Good Samaritan” [Przypowieść o miłosiernym Samarytaninie] i „A Good Samaritan” [Miłosierny Samarytanin], strona internetowa ChurchofJesusChrist.org.

Ew. Łukasza 10:38–42

Wybieramy „dobrą cząstkę”, gdy codziennie podejmujemy decyzje, które prowadzą do życia wiecznego.

W Ew. Łukasza 10:38–42 Jezus delikatnie poprosił Martę, aby zastanowiła się nad tym, jak spędza czas. Po zacytowaniu tych wersetów Siostra Carol F. McConkie nauczała: „Aby być święte, musimy usiąść u stóp Świętego Boga Izraela i poświęcić Mu czas. Czy odkładamy na bok nasz telefon, niekończącą się listę rzeczy do zrobienia oraz zmartwienia świata? Modlitwa, studiowanie pism świętych i słuchanie słowa Bożego przynosi naszym duszom Jego oczyszczającą i uzdrawiającą miłość. Znajdźmy czas, aby się uświęcić — by zostać napełnione Jego świętym i uświęcającym Duchem” („Świętość ozdobą kobiety”, Liahona, maj 2017, str. 11). Możesz przyjrzeć się temu, jak spędzasz czas — nawet dobrym rzeczom. Czy może „potrzeba” (werset 42.), abyś poświęcił czemuś więcej uwagi?

Pomysły na rodzinne studiowanie pism świętych i domowy wieczór

Ew. Mateusza 18:1–11.Dlaczego Jezus pragnie, abyśmy stali się jak małe dzieci? Jakie cechy występują u dzieci, które możemy rozwinąć, aby stać się bardziej podobni do Chrystusa (zob. Ks. Mosjasza 3:19)?

Jezus pragnie, aby Jego uczniowie stali się jak małe dzieci.

Ew. Mateusza 18:15.W jaki sposób możemy zastosować radę z Ew. Mateusza 18:15 w naszych interakcjach z rodziną? W jaki sposób takie postępowanie pobłogosławiłoby naszą rodzinę?

Ew. Mateusza 18:21–35.Czego uczymy się z tej przypowieści o Jezusie Chrystusie? Czego uczymy się o tym, jak traktować bliźnich?

Ew. Łukasza 10:25–37.Członkowie rodziny mogą założyć kostiumy i odegrać tę przypowieść. W jaki sposób czasami przypominamy różnych ludzi z tej przypowieści? W jakim sensie Zbawiciel przypomina miłosiernego Samarytanina? W jaki sposób możemy być podobni do miłosiernego Samarytanina?

Możecie wspólnie zaśpiewać hymn (lub pieśń dla dzieci), który potwierdza prawdy zawarte w tej przypowieści. Na przykład: „Chcę, Panie, z Tobą iść” (Hymny, nr 134), ale jest wiele innych. Członkowie rodziny mogą odszukać hymn lub pieśń i wyjaśnić, jaki mają one związek z przypowieścią.

Ew. Łukasza 10:38–42.Czy zdarza się, że trudno ci wpisać do grafiku rodzinnego sprawy duchowe? Historia Marii i Marty może stanowić natchnienie, by przeprowadzić naradę rodzinną lub domowy wieczór rodzinny, podczas których zastanowicie się, w jaki sposób robić to lepiej. Możecie wspólnie sporządzić listę sposobów na to, jak wybrać tę „dobrą cząstkę” (Ew. Łukasza 10:42).

Aby znaleźć więcej pomysłów na nauczanie dzieci, zajrzyj do zarysu lekcji na ten tydzień w podręczniku Przyjdź i naśladuj mnie — dla Organizacji Podstawowej.

Proponowana pieśń: „Kochaj wszystkich — mówi Pan”, Śpiewnik dla dzieci, str. 39

Doskonalenie nauczania

Wspieraj atmosferę pełną miłości. To, co członkowie rodziny czują do siebie nawzajem, oraz to, w jaki sposób się traktują, w znacznym stopniu wpływa na domową atmosferę. Zachęcaj członków swojej rodziny, aby razem utrzymywali w domu atmosferę pełną miłości i szacunku, w której będziecie bardziej ochoczo dzielić się swoimi doświadczeniami, pytaniami i świadectwami. (Zob. Nauczanie na sposób Zbawiciela, str. 15).

Chrystus w domu Marii i Marty — Walter Rane