Przemienienie — Carl Heinrich Bloch

10–16 kwietnia

Ew. Mateusza 15–17; Ew. Marka 7–9

„Tyś jest Chrystus”

Czytanie pism świętych zaprasza Ducha Świętego do twojego życia. Jedną z ważnych misji Ducha Świętego jest składanie świadectwa o Jezusie Chrystusie. Czytając pisma święte w tym tygodniu, zwróć uwagę na duchowe uczucia, które wzmacniają twoje świadectwo o Zbawicielu.

Zapisuj swoje odczucia

Czy to nie dziwne, że saduceusze i faryzeusze domagali się, aby Jezus pokazał im „znak z nieba”? Czy Jego powszechnie znane cuda nie były wystarczające? A co z Jego pełnymi mocy naukami i licznymi dowodami na to, że wypełnił starożytne proroctwa? Ich żądanie nie wynikało z braku znaków, ale z niechęci do ich „[rozpoznania]” i zaakceptowania. (Zob. Ew. Mateusza 16:1–4).

Piotr, tak samo jak faryzeusze i saduceusze, był świadkiem cudów Zbawiciela. Słuchał też Jego nauk. Jednak jego pewne świadectwo, wyrażone w słowach: „Tyś jest Chrystus, Syn Boga żywego”, nie zostało mu objawione przez fizyczne zmysły — przez „ciało i krew”. To świadectwo objawił mu nasz „Ojciec […], który jest w niebie”. Objawienie jest fundamentem, na którym Zbawiciel zbudował Swój Kościół, zarówno w czasach starożytnych, jak i współcześnie. Kościół opiera się na objawieniu z niebios udzielanym Jego sługom. Jest to też fundament, na którym możemy się opierać, dążąc do bycia Jego uczniami — możemy opierać się na objawieniu, że Jezus jest Chrystusem i że Jego słudzy dzierżą „klucze Królestwa Niebios”. Kiedy opieramy się na tej opoce, „bramy piekielne nie przemogą [nas]” (Ew. Mateusza 16:15–19).

Pomysły na osobiste studiowanie pism świętych

Ew. Mateusza 16:13–17

Świadectwo o Jezusie Chrystusie przychodzi przez objawienie.

Co odpowiedzieliby ludzie w dzisiejszych czasach, gdyby Jezus Chrystus zapytał: „Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego”? Co byś odpowiedział, gdyby Jezus zapytał ciebie: „A [ty] za kogo mnie [uważasz]?” (zob. Ew. Mateusza 16:13–15)?

Rozważ swoje świadectwo o Zbawicielu i sposób, w jaki je otrzymałeś. Co w Ew. Mateusza 16:15–17 może wzmocnić twoje świadectwo? Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat świadectwa i osobistego objawienia, zapoznaj się z następującymi fragmentami z pism świętych: Ew. Jana 15:26; II Ks. Nefiego 31:17–18; Ks. Almy 5:45–48 oraz Doktryna i Przymierza 8:2–3.

Zob. także „President Nelson: Hear Him — Personal Revelation” [Prezydent Nelson: Słuchaj Go — Osobiste objawienie] (film), strona internetowa ChurchofJesusChrist.org.

Ew. Mateusza 16:13–19; 17:1–9; Ew. Marka 9:2–9

„Klucze królestwa niebios” są dziś na ziemi.

„Klucze Królestwa Niebios”, które Zbawiciel obiecał przekazać Piotrowi, to klucze kapłaństwa (Ew. Mateusza 16:19). Czym są klucze kapłaństwa? Dlaczego ich potrzebujemy? Rozważ te pytania, czytając o obietnicy Zbawiciela w Ew. Mateusza 16:13–19 i jej wypełnieniu w Ew. Mateusza 17:1–9; Ew. Marka 9:2–9 (zob. także Tłumaczenie Józefa Smitha, Ew. Marka 9:3 na stronie internetowej pismaswiete.KosciolJezusaChrystusa.org).

Inne materiały, które dostarczą więcej informacji o kluczach kapłaństwa, to: Doktryna i Przymierza 65:2; 107:18–20; 110:11–16; 128:9–11; „Klucze kapłaństwa” w Przewodniku po pismach świętych (pismaswiete.KosciolJezusaChrystusa.org) oraz przesłanie Starszego Gary’ego E. Stevensona „Gdzie są klucze i upoważnienie kapłańskie?” (Liahona, maj 2016, str. 29–32). Podczas studiowania tych materiałów możesz sporządzić listę informacji, jakie zdobyłeś na temat kluczy kapłaństwa i błogosławieństw, które z nich wynikają. Dlaczego, twoim zdaniem, klucz jest dobrym symbolem posiadania prawa do kierowania służbą kapłańską?

Zob. także Dallin H. Oaks, „Kapłaństwo Melchizedeka i klucze”, Liahona, maj 2020, str. 69–72; Przewodnik po pismach świętych, „Przemienienie”.

Klucze kapłańskie to upoważnienie do kierowania korzystaniem z kapłaństwa.

Ew. Mateusza 17:14–21; Ew. Marka 9:14–29

Kiedy szukam większej wiary, mogę zacząć od wiary, którą mam.

Ojciec, o którym mowa w Ew. Mateusza 17 oraz Ew. Marka 9, miał powody, by wątpić w to, czy Jezus jest w stanie uzdrowić jego syna. Zwrócił się z prośbą do uczniów Jezusa, aby uzdrowili jego syna, lecz oni nie potrafili tego uczynić. Kiedy jednak poprosił Zbawiciela o cud, postanowił okazać wiarę. „Wierzę”, powiedział. Potem, przyznając, że jego wiara nie była doskonała, dodał: „Pomóż niedowiarstwu memu”.

Czego nauczyłeś się od Ducha, czytając o tym cudzie? W jaki sposób Ojciec Niebieski pomógł ci rozwinąć twoją wiarę? W jaki sposób możesz budować na wierze, którą obecnie posiadasz? Możesz sporządzić listę fragmentów pism świętych, przesłań z konferencji lub doświadczeń, które wzmocniły twoją wiarę.

Zob. także. Jeffrey R. Holland, „Wierzę”, Liahona, maj 2013, str. 93–95.

Pomysły na rodzinne studiowanie pism świętych i domowy wieczór

Ew. Mateusza 15:7–9; Ew. Marka 7:6–7.Jaka jest różnica pomiędzy czczeniem Boga naszymi ustami czy słowami a czczeniem Go naszym sercem?

Ew. Mateusza 15:17–20; Ew. Marka 7:18–23.Dlaczego dbamy o to, co wkładamy do naszych ust? Dlaczego, w oparciu o to, czego Jezus nauczał w tych wersetach, powinniśmy jeszcze bardziej uważać na to, co wypływa z naszych ust i z naszych serc? W jaki sposób możemy utrzymywać nasze serca w czystości?

Ew. Mateusza 16:15–17.W jaki sposób Bóg objawia nam, że Jezus to „Chrystus, Syn Boga żywego” (werset 16.)? W jaki sposób możemy przygotować się na otrzymanie od Niego objawienia?

Ew. Mateusza 16:13–19; 17:1–9.Aby uczyć dzieci o kluczach kapłańskich, możesz opowiedzieć historię Starszego Gary’ego E. Stevensona o tym, jak zatrzasnął samochód (zob. film pt. „Where Are the Keys?” [Gdzie są klucze?] na stronie internetowej ChurchofJesusChrist.org). Możesz pozwolić swoim dzieciom, aby przy pomocy kluczy spróbowały otworzyć dom, samochód lub zamek. Pokaż im ilustrację przedstawiającą Prezydenta Kościoła i złóż świadectwo o tym, że dzierży on wszystkie klucze kapłańskie tak samo jak Piotr.

Ew. Mateusza 17:20.Prorocy, którzy posiadali wiarę w Jezusa Chrystusa, przenosili góry (zob. Ks. Jakuba 4:6; Ks. Mojżesza 7:13). Zazwyczaj jednak nie jest to cud, którego potrzebujemy. Prezydent M. Russell Ballard nauczał: „Jeśli mamy wiarę tak małą, jak ziarno gorczycy, Pan może nam pomóc w przesunięciu gór zniechęcenia i wątpliwości w to, czego mamy dokonać w przyszłości, kiedy będziemy służyć dzieciom Bożym, jak też członkom naszych rodzin, członkom Kościoła oraz tym, którzy jeszcze nimi nie są” („Cenne dary Boże”, Liahona, maj 2018, str. 10). Jakie góry w naszym życiu wymagają przeniesienia? W jaki sposób możemy okazać wiarę w to, że Bóg ma moc, aby przenieść te góry?

Aby znaleźć więcej pomysłów na nauczanie dzieci, zajrzyj do zarysu lekcji na ten tydzień w podręczniku Przyjdź i naśladuj mnie — dla Organizacji Podstawowej.

Sugerowany hymn: „Chrystus Panem mym”, Hymny, nr 69.

Doskonalenie nauczania

Zbierajcie się razem. Prezydent Henry B. Eyring nauczał: „Mądry rodzic nigdy nie przepuści szansy na zebranie dzieci razem, by uczyły się doktryny Jezusa Chrystusa. Takie chwile pojawiają się bardzo rzadko w porównaniu z częstotliwością wysiłków wroga” („Nauczanie prawdziwej doktryny”, Liahona, kwiecień 2009, str. 4).

Nauczycielu, przyprowadziłem do ciebie syna mego — Walter Rane