«افکاری که باید در ذهن داشته باشیم: «عیسی گوید اسرائیل خانه، گزین،» از پی من بیا — برای افراد و خانواده‌ها: عهد عتیق ۲۰۲۲ (۲۰۲۱)
«افکاری که باید در ذهن داشته باشیم: «عیسی گوید اسرائیل خانه، گزین،» از پی من بیا — برای افراد و خانواده‌ها: ۲۰۲۲
افکاری که باید در ذهن داشته باشیم
«عیسی گوید اسرائیل خانه، گزین»
در صحرای سینا موسی، [بنی] اسرائیل را در دامنه کوهی جمع کرد. در آنجا سَروَر اعلام كرد كه او می‌خواهد این گروه از بردگان تازه آزاد شده را به مردمی نیرومند تبدیل کند. او گفت، «ولی شما برای من امّت مقدس و [ملکوتی از کشیشان] من خواهید بود» (خروج ۱۹: ۶). او قول داد که آنها شکوفا و کامیاب خواهند شد، حتی اگر توسط دشمنان بسیار بزرگتر و قدرتمندتری محاصره شوند (رجوع کنید به تثنیه ۲۸: ۱–۱۴).
این به این دلیل اتفاق نمی‌افتاد که [بنی] اسرائیل پرجمعیت یا قوی یا زبردست بودند. سَروَر توضیح داد که این زمانی اتفاق می‌افتاد که، «اگر شما از من اطاعت کنید و پیمان مرا نگاه دارید» (خروج ۱۹: ۵). این قدرت خدا بود، نه قدرت خودشان که آنها را توانا (نیرومند) ساخته بود.
با این حال [بنی] اسرائیل همیشه از صدای او اطاعت نمی‌کردند و با گذشت زمان آنها از نگاه داشتن پیمان او سرزدند. بسیاری از آنها شروع به پرستش خدایان دیگر و پذیرفتن شیوه‌های فرهنگ پیرامون خود کردند. آنها همان چیزی را که از آنها ملتی، متفاوت از بقیه، ساخته بود، — یعنی همان رابطهٔ پیمان‌شان با سَروَر را رد کردند. بدون محافظتِ قدرت خدا از آنها (رجوع کنید به ۲ پادشاهان ۱۷: ۶–۷)، هیچ چیزی برای جلوگیری از دشمنان آنها وجود نداشت (رجوع کنید به ۲ تواریخ ۳۶: ۱۲–۲۰).
پراکندگی
چندین بار بین سالهای ۷۳۵ تا ۷۲۰ قبل از میلاد، آشوریان به پادشاهی شمالی اسرائیل حمله کردند، جایی که سکونت‌گاهِ ده قوم از دوازده قومِ اسرائیل بود، و هزاران نفر از [بنی] اسرائیل را به مناطق مختلف امپراتوری آشوریان به اسارت بردند (رجوع کنید به۲ پادشاهان ۱۷: ۱–۷).۱ این [بنی] اسرائیلیان به «اقوامِ گمشده» معروف شدند، تا قسمتی به این دلیل که آنها از وطن خود برداشته شده و در میان سایر ملت‌ها پراکنده شدند. اما آنها همچنین به مفهوم عمیق تری گم شدند: با گذشت زمان آنها احساس هویت خود را به عنوان مردمِ عهد و پیمان خدا از دست دادند.
چون پادشاهی جنوبی یهودا گهگاهی از پادشاهی شمالی نیکوکار‌تر بود، توانست مدت طولانی‌تری دوام بیاورد.۲ اما سرانجام مردم آنجا نیز از سَروَر دور شدند. آشوریان به پادشاهی جنوب حمله کرده و بیشترِ آن را فتح کردند؛ فقط اورشلیم بود که به طرز معجزه‌آسایی محفوظ ماند. (رجوع کنید به ۲ پادشاهان ۱۹؛ اشعیا ۱۰: ۱۲–۱۳). بعداً، بین سالهای ۵۹۷ و ۵۸۰ قبل از میلاد، بابلی‌ها اورشلیم را از جمله معبد را ویران کردند و بسیاری از ساکنان شهر را به اسارت بردند (رجوع کنید به ۲ پادشاهان ۲۴–۲۵؛۲ تواریخ ۳۶؛ ارمیا ۳۹؛ ۵۲). در حدود ۷۰ سال بعد، به یک گروه بازمانده از یهودا اجازه داده شد که به اورشلیم برگردند و معبد را بازسازی کنند. بسیاری، با این وجود، در بابل ماندند.۳
با گذشت نسل‌ها، [بنی] اسرائیلیان از تمام اقوام «به مانند یک گردباد در بین اقوام بیگانه … پراکنده شدند» (زکریا ۷: ۱۴؛ همچنین رجوع کنید به عاموس ۹: ۸–۹). سَروَر بعضی را به سرزمین‌های دیگر سوق داده بود (رجوع کنید به۲ نیفای ۱: ۱–۵؛ عُمنی ۱: ۱۵–۱۶). بقیهٔ آنها اسرائیل را برای فرار از اسارت (رجوع کنید به۲ پادشاهان ۲۵: ۲۲–۲۶; ارمیا ۴۲: ۱۳–۱۹؛ ۴۳: ۱–۷) به دلایل سیاسی یا اقتصادی ترک کرده بودند.۴
ما این رخدادها را پراکندگی اسرائیل می نامیم. به چندین دلیل، این مهم است که در مورد پراکندگی بدانید. یکی از این دلایل این است که پراکندگی، یک موضوع اصلی در عهد عتیق است: بسیاری از پیامبران عهد عتیق شاهد نزولِ معنوی مارپیچ‌گونه‌ای بودند که سببِ پراکندگی [بنی] اسرائیل شد. آنها این پراکندگی را پیش بینی کرده و در مورد آن هشدار دادند، و حتی برخی از آنها آن را تجربه کردند.۵ هنگامی‌که کتاب اشعیا، ارمیا، عاموس و بسیاری دیگر از کتب قسمت آخر عهد عتیق را مطلعه می‌کنید، بخاطر داشتن آن می‌تواند مفید باشد. با داشتن این مطلب در ذهن، وقتی نبوت‌های آنها درباره آشور و بابل، بت پرستی و اسارت، ویرانی و احیای نهاییِ مژده را بخوانید، خواهید فهمید که آنها در مورد چه چیزی صحبت می‌کنند.
درک پراکندگی اسرائیل به شما کمک می‌کند کتاب مورمون را نیز بهتر درک کنید، زیرا کتاب مورمون [سَنَدِ] نگاشتهٔ شاخه‌ای از اسرائیل پراکنده شده است (رجوع کنید به ۱ نیفای ۱۵: ۱۲). این نگاشته با فرار خانواده لیحای از اورشلیم در حدود ۶۰۰ سال قبل از میلاد، درست قبل از حمله بابلی‌ها، شروع می‌شود. لیحای یکی از پیامبرانی بود که درباره پراکندگی اسرائیل نبوت داده بود.۶ و خانواده او به تحقق این نبوت کمک کردند، شاخه‌های خود را از خانه اسرائیل برداشته و آن را در آن سوی جهان، در قاره آمریکا کاشتند.
The Destruction of Jerusalem by Nebuzar-adan, by William Brassey Hole, © Providence Collection/licensed from goodsalt.com
گردآمدنِ [بنی] اسرائیل
پراکندگی [بنی] اسرائیل، تنها نیمی از داستان است. سَروَر نه مردمِ خود را فراموش می‌کند، و نه آنها را به طور کامل ترک می‌کند، حتی زمانی که آنها او را ترک کرده‌اند. بسیاری از نبوت‌ها مبنی بر اینکه [بنی] اسرائیل پراکنده خواهد شد با وعده‌های زیادی همراه بود که خدا روزی آنها را گردآوری خواهد کرد.۷
آن روز امروز است — روز ما. این گردآوری در حال حاضر آغاز شده است. در سال ۱۸۳۶، هزاران سال پس از اینکه موسی [بنی] اسرائیل را در دامنه کوه سینا جمع کرد، موسی در معبد كرتلند ظاهر شد تا به جوزف اسمیت «کلیدهای گردآوردنِ [بنی] اسرائیل از چهار بخش زمین،» را بدهد. (اصول و پیمان‌ها ۱۱۰: ۱۱). اکنون، با هدایت کسانی که این کلیدها را دارا هستند، اقوامِ اسرائیل از هر ملتی که خدمتگزاران خدا قادر به رفتن به آنجا هستند، گردآوری می‌شوند.
رئیس راسل ام. نلسون این گردآوری را «مهم‌ترین اتفاق امروز بر روی زمین» خوانده است. «هیچ چیز دیگری از نظر بزرگی قابل مقایسه نیست، هیچ چیز دیگری از نظر اهمیت قابل مقایسه نیست، هیچ چیز دیگری از نظر عظمت و شکوه قابل مقایسه نیست. و اگر انتخاب بکنید، اگر بخواهید، شما می‌توانید قسمت بزرگی از آن باشید.»۸
چگونه آن را انجام دهید؟ گردآوردن [بنی] اسرائیل به چه معناست؟ آیا این به معنای بازگرداندن دوازده قبیله به سرزمینی است که قبلاً در آن ساکن بوده‌اند؟ در واقع، این به معنای چیزی بزرگتر و بسیار ابدی‌تر است. همانطور که رییس نلسون شرح داد:
«وقتی از گردآمدن صحبت می‌کنیم، ما به سادگی از این حقیقت پایه‌ای می‌گوییم: هر یک از فرزندان پدر آسمانی‌مان، در دو سوی پرده، سزاوار این است که پیام مژده بازآوری شده عیسی مسیح را بشنود. …
«هر زمانی که شما كاری انجام دهید كه کمک کند كسی را — در هر دو طرف پرده — گامی در جهت پیمان بستن با خدا بردارد و احکام اساسی تعمید و آئین‌های معبد خود را دریافت کند، شما به گردآوری [بنی] اسرائیل کمک کرده‌اید. این به همان سادگی است.»۹
این اتفاق می‌افتد، همانطور که اشعیا گفت، «یکی‌یکی» (اشعیا ۲۷: ۱۲ ) یا، همانطور که ارمیا پیش بینی کرد، «از هر شهری یکی از شما را، و از هر طایفه‌ای دو نفر را می‌گیرم» (ارمیا ۳: ۱۴).
گردآوری [بنی] اسرائیل به معنای بازگرداندن فرزندان خدا به سوی او است. این به آن معناست که آنها را به رابطه پیمانی خود با او برگردانیم. این به معنای برقراری مجدد «امّت مقدّسی» است که او مدتها پیش بنیان‌گذاری آن را مطرح کرده بود (خروج ۱۹: ۶).
به خانه بیایید
شما به عنوان یک حافظ پیمان، بخشی از خانه [بنی] اسرائیل هستید.۱۰ شما گردآوری شده اید و شما یک گردآور هستید. قرن‌ها پیش داستان حماسی که با یک پیمان بین خدا و ابراهیم آغاز شد در حال اوج گرفتن است، و شما یک بازی کننده اصلی هستید. اکنون زمان آن است که «عیسی گوید اسرائیل خانه، گزین.»۱۱
این پیام گردآوردندگان است: برگردید خانه به پیمان‌هایتان. برگردید خانه به صهیون. برگردید خانه به عیسی مسیح، قدوس [بنی] اسرائیل، و او شما را به خانه، به خدا، به پدرتان باز خواهد گرداند.