“9–15 กันยายน 2 โครินธ์ 1–7: ‘คืนดีกับพระเจ้า’” จงตามเรามา—สำหรับปฐมวัย: พันธสัญญาใหม่ 2019 (2019)
“9–15 กันยายน 2 โครินธ์ 1–7,” จงตามเรามา—สำหรับปฐมวัย: 2019
9–15 กันยายน
2 โครินธ์ 1–7
“คืนดีกับพระเจ้า”
เริ่มการเตรียมของท่านโดยอ่าน 2 โครินธ์ 1–7 จงตามเรามา—สำหรับบุคคลและครอบครัว สามารถช่วยให้ท่านเข้าใจบทเหล่านี้ และโครงร่างนี้จะให้แนวคิดการสอนแก่ท่าน
บันทึกความประทับใจของท่าน
เชื้อเชิญให้แบ่งปัน
เด็กบางคนในชั้นเรียนของท่านอาจเขียนจดหมายสัปดาห์นี้เกี่ยวกับวิธีที่สมาชิกครอบครัวคนหนึ่งเป็นแบบอย่างที่ดีในการเป็นสานุศิษย์ของพระเยซูคริสต์ หากพวกเขาทำ ขอพวกเขาล่วงหน้าให้มาแบ่งปันจดหมายในชั้นเรียน หรือขอให้เด็กแบ่งปันสิ่งอื่นๆ ที่พวกเขาเรียนรู้
สอนหลักคำสอน
เด็กเล็ก
พระบิดาบนสวรรค์ทรงปลอบโยนฉัน และฉันสามารถปลอบโยนผู้อื่นได้
ท่านจะทำให้เด็กมั่นใจได้อย่างไรว่าพระบิดาบนสวรรค์จะทรงปลอบโยนพวกเขา ท่านจะกระตุ้นให้พวกเขาปลอบโยนผู้อื่นได้อย่างไร
กิจกรรมที่ทำได้
-
นำสิ่งของที่เป็นเครื่องบรรเทาทุกข์มาที่ชั้นเรียน เช่นผ้าห่มหรือผ้าพันแผล ถามว่าสิ่งใดทำให้พวกเขาสบายใจเมื่อพวกเขาเศร้าหรือกลัวหรือมีปัญหาอื่นๆ อ่าน 2 โครินธ์ 1:3–4 กับเด็กๆ และอธิบายว่า “ความยากลำบาก” คืออีกความหมายหนึ่งของปัญหาที่แก้ไขยาก แบ่งปันวิธีการบางอย่างซึ่งพระบิดาบนสวรรค์ทรงปลอบโยนท่าน และเป็นพยานว่าพระองค์จะทรงปลอบโยนเด็กๆ เช่นกัน
-
ให้ดูภาพผู้คนรับบัพติศมา (ดู หนังสือภาพพระกิตติคุณ, ภาพที่ 103 และ 104) ขณะที่ท่านอ่าน 2 โครินธ์ 1:4 และ โมไซยาห์ 18:8–9 ให้เด็กฟัง อธิบายว่าเมื่อเรารับบัพติศมาเราสัญญาจะปลอบโยนผู้อื่น เราจะทำตามคำแนะนำของเปาโลให้ “หนุนใจคนทั้งหลาย ที่มีความยากลำบากอย่างใดอย่างหนึ่ง” ได้อย่างไร
-
เชื้อเชิญให้เด็กวาดรูปตนเองกำลังช่วยเหลือคนบางคนที่ขัดสน ให้พวกเขาอธิบายว่าการทำสิ่งเหล่านี้สามารถนำการปลอบโยนมาสู่ผู้อื่นได้อย่างไร
ฉันสามารถให้อภัยผู้อื่น
เลือกกิจกรรมหนึ่งต่อไปนี้—หรือคิดขึ้นมาเอง—เพื่อช่วยเสริมสร้างความปรารถนาให้เด็กให้อภัยผู้อื่น
กิจกรรมที่ทำได้
-
อธิบายแก่เด็กๆ ว่าเปาโลต้องการให้วิสุทธิชนชาวโครินธ์ให้อภัยชายคนหนึ่งที่ทำบาป อ่าน 2 โครินธ์ 2:7–8, 10 และเชื้อเชิญให้เด็กวางมือบนหัวใจของพวกเขาทุกครั้งที่ได้ยินคำว่า ยกโทษ
-
เชื้อเชิญให้เด็กแสดงบทบาทสมมุติวิธีที่พวกเขาสามารถตอบรับสถานการณ์ที่มีบางคนทำบางสิ่งที่ไม่มีเมตตา ให้พวกเขาผลัดกันบอกว่า “ฉันขอโทษ” และ “ฉันยกโทษให้เธอ” เราจะช่วยให้ผู้อื่นรู้ได้อย่างไรว่าเราให้อภัยพวกเขาแล้ว อธิบายว่าวิธีหนึ่งคือ “ยืนยันความรัก” หรือแสดงความรักต่อพวกเขา (2 โครินธ์ 2:8)
ฉันเชื่อในการเป็นคนซื่อสัตย์
เปาโลสอนว่าผู้รับใช้ของพระคริสต์ต้องไม่พูดเท็จกับผู้อื่น—พวกเขา “ละทิ้งการกระทำต่างๆ ที่แอบแฝงและน่าอับอายไปแล้ว” พิจารณาวิธีที่ท่านสามารถเสริมสร้างความปรารถนาของเด็กให้มีความซื่อสัตย์ในทุกเรื่อง
กิจกรรมที่ทำได้
-
ช่วยเด็กท่องจำวลี “เราเชื่อในการเป็นคนซื่อสัตย์” (หลักแห่งความเชื่อ 1:13) เขียนประโยคนี้บนกำไลข้อมือกระดาษที่เด็กๆ สามารถตกแต่งและสวมกลับบ้านได้ อธิบายว่าการเป็นคนซื่อสัตย์หมายถึงการพูดความจริง
-
ขอให้เด็กยกมือขึ้นเมื่อท่านพูดบางสิ่งที่เป็นความจริงและเอามือลงเมื่อท่านพูดบางสิ่งที่ไม่เป็นความจริง ใช้ข้อความที่เรียบง่ายแต่ชัดเจนเช่น “วันนี้เป็นวันอาทิตย์” หรือ “ฉันมีจมูกสามจมูก” ทำกิจกรรมซ้ำสองสามครั้ง ให้เด็กผลัดกันเป็นคนพูดข้อความจริงและเท็จ เหตุใดการเป็นคนซื่อสัตย์จึงดี
สอนหลักคำสอน
เด็กโต
พระบิดาบนสวรรค์ทรงปลอบโยนฉัน และฉันสามารถปลอบโยนผู้อื่นได้
การจำได้ว่าพระผู้เป็นเจ้าทรงปลอบโยนพวกเขาอย่างไรสามารถสร้างแรงบันดาลใจให้พวกเขาปลอบโยนผู้อื่น
กิจกรรมที่ทำได้
-
ขณะที่ท่านอ่าน 2 โครินธ์ 1:3–4 ขอให้เด็กฟังคำตอบของคำถามที่ว่า “พระผู้เป็นเจ้าทรงทำอะไรเพื่อเรา” ช่วยเด็กเขียนรายการวิธีที่พระผู้เป็นเจ้าทรงปลอบโยนเรา เชื้อเชิญเด็กแบ่งปันประสบการณ์เมื่อพวกเขาเศร้าหรือกังวลหรือกลัวและพระผู้เป็นเจ้าทรงปลอบโยนพวกเขา
-
เชื้อเชิญเด็กแบ่งปันวิธีที่เราสามารถปลอบโยนผู้อื่นได้ ให้เวลาพวกเขานึกถึงใครบางคนที่พวกเขารู้ว่าต้องการการปลอบโยนและวางแผนช่วยเหลือบุคคลนั้น
ฉันสามารถให้อภัยผู้อื่น
อาจเป็นเรื่องยากที่จะให้อภัยคนที่ทำไม่ดีต่อเรา แต่เด็กที่ท่านสอนจะประสบกับความรัก สันติสุข และความสุขขณะที่พวกเขาเรียนรู้ที่จะให้อภัย
กิจกรรมที่ทำได้
-
บอกเด็กว่ามีบางคนในกรุงโครินธ์ทำบาปและ “ทำให้เกิดความทุกข์โศก” สำหรับวิสุทธิชน (ดู 2 โครินธ์ 2:5) ขอให้เด็กค้นหา 2 โครินธ์ 2:7–8 เพื่อหาสิ่งที่เปาโลต้องการให้วิสุทธิชนทำ
-
แบ่งปันประสบการณ์เมื่อท่านให้อภัยใครบางคน—หรือบางคนให้อภัยท่าน—และท่านรู้สึกอย่างไรหลังจากนั้น
ฉัน “ดำเนินโดยความเชื่อ ไม่ใช่โดยสิ่งที่มองเห็น”
พิจารณาวิธีที่ท่านจะกระตุ้นให้เด็กรักษาพระบัญญัติของพระผู้เป็นเจ้าได้แม้เมื่อพวกเขาไม่เห็นพรที่พวกเขาปรารถนาในทันที
กิจกรรมที่ทำได้
-
อ่าน 2 โครินธ์ 5:6–7 และ แอลมา 32:21 กับเด็ก ขอให้พวกเขามองหาคำและวลีที่ช่วยนิยามศรัทธา ให้พวกเขาเขียนคำนิยามของตน อ่านออกเสียง และติดไว้บนกระดาน
-
ปิดตาเด็กคนหนึ่ง และขอให้เด็กคนอื่นๆ บอกวิธีช่วยให้เขาทำภารกิจอย่างหนึ่งได้สำเร็จเช่นการสร้างหอสูงด้วยตัวต่อ การต่อภาพปริศนา หรือการเดินข้ามห้อง กิจกรรมนี้ช่วยให้เราเข้าใจว่า “ดำเนินโดยความเชื่อ (ศรัทธา)” ในพระผู้เป็นเจ้าหมายความว่าอย่างไร
-
ฉายวีดิทัศน์เรื่อง “ศรัทธาอันบริสุทธิ์และเรียบง่าย” (LDS.org) และถามเด็กว่าเยาวชนหญิงคนนั้นดำเนินโดยศรัทธาอย่างไร แบ่งปันประสบการณ์เมื่อท่านต้องมีศรัทธาในพระผู้เป็นเจ้า เชื้อเชิญให้เด็กแบ่งปันประสบการณ์ของตนเองเมื่อพวกเขาดำเนินโดยศรัทธา
ความเสียใจตามพระประสงค์ของพระเจ้านำฉันไปสู่การกลับใจ
เป็นเรื่องธรรมดาที่เด็กจะรู้สึกผิดหรืออับอายเมื่อพวกเขาถูกจับได้ว่ากำลังทำผิด ช่วยให้พวกเขาแยกแยะความรู้สึกเหล่านี้จากความเสียใจตามพระประสงค์ของพระเจ้า ซึ่งนำไปสู่การกลับใจอย่างแท้จริง
กิจกรรมที่ทำได้
-
อธิบายว่าใน 2 โครินธ์ 7:8–11 เปาโลอ้างถึงจดหมายฉบับหนึ่งที่ท่านเคยเขียนไปหาวิสุทธิชน เตือนพวกเขาอย่างองอาจเกี่ยวกับบาปของพวกเขา อ่านข้อเหล่านี้ด้วยกัน ทำไมเปาโลดีใจที่วิสุทธิชนรู้สึกเสียใจ ชี้ให้เห็นว่าการเสียใจแบบนี้เรียกว่าความเสียใจตามพระประสงค์ของพระเจ้า
-
ขอให้เด็กหลับตาและนึกถึงครั้งหนึ่งที่พวกเขาทำผิดและรู้สึกแย่ เชื้อเชิญให้พวกเขาถามตนเองว่า “ทำไมฉันจึงรู้สึกแย่” เขียนบนกระดาน บอกเหตุผลบางประการที่ผู้คนรู้สึกแย่หลังจากทำผิดบางอย่าง เช่น “ฉันกลัวว่าจะถูกทำโทษ” หรือ “ฉันอับอายว่าผู้คนจะคิดอย่างไรกับฉัน” หรือ “ฉันรู้ว่าพระบิดาบนสวรรค์ทรงผิดหวังในตัวฉัน” คำตอบไหนบนกระดานที่เป็น “ความเสียใจตามพระประสงค์ของพระเจ้า” เหตุใดความเสียใจตามพระประสงค์ของพระเจ้าจึงดีกว่าความเสียใจแบบอื่นๆ ที่เราจะรู้สึกได้เมื่อทำผิด
กระตุ้นให้เรียนรู้ที่บ้าน
บอกเด็กว่าพวกเขาสามารถทำกิจกรรมจากชั้นเรียนในวันนี้ร่วมกับครอบครัวของพวกเขาที่บ้าน อาจทำระหว่างการสังสรรค์ในครอบครัว
ปรับปรุงการสอนของเรา
ติดข้อพระคัมภีร์ เลือกพระคัมภีร์หนึ่งข้อที่ท่านพบว่ามีความหมาย แล้วติดไว้ในชั้นเรียนของท่านซึ่งเด็กจะมองเห็นบ่อยๆ บางทีอาจให้เด็กผลัดกันเลือกข้อพระคัมภีร์ที่จะติด