« ថ្ងៃទី ១៣–១៩ ខែ មេសា ។ ម៉ូសាយ ១–៣ ៖ ‹ ពោរពេញទៅដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះ និងចំពោះមនុស្សទាំងអស់ › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ព្រះគម្ពីរមរមន ឆ្នាំ ២០២០ ( ឆ្នាំ ២០២០ )
« ថ្ងៃទី ១៣–១៩ ខែ មេសា ។ ម៉ូសាយ ១–៣ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ឆ្នាំ ២០២០
មីណើរវ៉ា ខេ ធីឆើរ ( ១៨៨៨–១៩៧៦ ) សុន្ទរកថាចុងក្រោយរបស់ស្តេចបេនយ៉ាមីន ឆ្នាំ ១៩៣៥ ប្រេងនៅលើផ្ទាំងគូរគំនូរ ៣៦ x ៤៨ អ៊ីញ ។ សារមន្ទីរសិល្បៈរបស់សាកលវិទ្យាល័យព្រិកហាំ យ៉ង់
ថ្ងៃទី ១៣–១៩ ខែ មេសា
ម៉ូសាយ ១–៣
« ពោពេញទៅដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះ និងចំពោះមនុស្សទាំងអស់ »
មានគោលការណ៍ជាច្រើននៅក្នុង ម៉ូសាយ ១–៣ ដែលអ្នកអាចពិភាក្សាជាមួយនឹងសិស្សរបស់អ្នក ។ សូមអធិស្ឋានសូមការណែនាំដើម្បីដឹងថាគោលការណ៍ណាមួយនឹងមានប្រយោជន៍បំផុតដល់សិស្សរបស់អ្នក ។
កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នក
អញ្ជើញឲ្យចែកចាយ
ដើម្បីទុកពេលឲ្យសិស្សនិយាយអំពីការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន ឬជាគ្រួសាររបស់ពួកគេអំពី ម៉ូសាយ ១–៣ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យចែកចាយនឹងសិស្សម្នាក់ទៀតនូវខគម្ពីរមួយដែលពួកគេទទួលបានការបំផុសគំនិត ។
បង្រៀនគោលលទ្ធិ
ការទទួលបានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះតម្រូវឲ្យមានការរៀបចំខ្លួន ។
-
វិធីមួយដើម្បីចាប់ផ្ដើមការពិភាក្សាអំពីការរៀបចំខ្លួនក្នុងការទទួលព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអាចជាការពិភាក្សាអំពីលទ្ធផលនៃការរៀបចំខ្លួន—ឬ ពុំបានរៀបចំខ្លួន—សម្រាប់រឿងផ្សេងទៀត ។ ឧទាហរណ៍ សិស្សអាចចែកចាយបទពិសោធន៍អំពីរបៀបដែលការរៀបចំខ្លួនរបស់ពួកគេ ឬខ្វះការរៀបចំខ្លួនបានជះឥទ្ធិពលមួយដែលពួកគេមាននៅឯសាលារៀន ឬនៅកន្លែងធ្វើការ ឬសកម្មភាពមួយចំនួនផ្សេងទៀត ។ បន្ទាប់ពីពួកគេចែកចាយហើយ អ្នកអាចអញ្ជើញសិស្សពាក់កណ្ដាលឲ្យអាន ម៉ូសាយ ២:១–៩ ដោយរកមើលកិច្ចការដែលរាស្ត្ររបស់ស្ដេចបេនយ៉ាមីនបានធ្វើ ដើម្បីរៀបចំខ្លួនទទួលបន្ទូលរបស់ព្រះ ។ សិស្សពាក់កណ្ដាលទៀតអាចស្រាវជ្រាវខគម្ពីរដូចគ្នា ដោយរកមើលកិច្ចការដែលស្ដេចបេនយ៉ាមីនបានធ្វើ ដើម្បីបង្ហាញពីអារម្មណ៍ដែលទ្រង់មានអំពីបន្ទូលរបស់ព្រះ និងសេចក្ដីត្រូវការដើម្បីចែកចាយបន្ទូលព្រះ ។ បន្ទាប់មក សូមឲ្យក្រុមនីមួយៗចែកចាយគំនិតរបស់ពួកគេ ។ តើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះចេញពីខគម្ពីរទាំងនេះ ដែលអាចជួយយើងឲ្យទទួលបានបន្ទូលរបស់ព្រះ ?
នៅពេលយើងបម្រើដល់មនុស្សដទៃ នោះយើងក៏កំពុងបម្រើព្រះដែរ ។
-
ស្ដេចបេនយ៉ាមីនគឺជាអ្នកបម្រើដ៏គំរូចំពោះព្រះ និងចំពោះមនុស្សជុំវិញទ្រង់ ។ តើសិស្សអាចរៀនអ្វីខ្លះពីទ្រង់ ដើម្បីជួយពួកគេនៅក្នុងការខិតខំរបស់ពួកគេដើម្បីបម្រើដល់មនុស្សដទៃ ? សូមពិចារណាចាប់ផ្ដើមការពិភាក្សានោះ ដោយសូមឲ្យសិស្សសរសេរឧបសគ្គដែលមនុស្សជួបប្រទះនៅក្នុងការបម្រើដល់មនុស្សដទៃ—ដូចជា ហេតុផលដែលយើងពុំបម្រើ ឬហេតុផលដែលការបម្រើរបស់យើងពុំបានជួយបានច្រើន ។ បន្ទាប់មក ពួកគេអាចសិក្សា ម៉ូសាយ ២:១០–២៦ ហើយធ្វើបញ្ជីមួយអំពីសេចក្ដីពិតដែលស្ដេចបេនយ៉ាមីនបានបង្រៀនអំពីការបម្រើមនុស្សដទៃ ដែលអាចជួយពួកគេឲ្យយកឈ្នះលើឧបសគ្គដែលពួកគេបានសរសេរ ។ តើបុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីផ្ដោតលើការបម្រើនៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់ពួកគេ ? សូមពិចារណាចែកចាយដំណើររឿងដោយប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន នៅក្នុង « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » ជាយោបល់មួយ ។
-
ទំនុកតម្កើងមួយដូចជា « អ្នកធ្វើដំណើរដ៏ក្រតោកយ៉ាក » ( ទំនុកតម្កើង ល.រ. ១៧ ) អាចពង្រឹងដល់សារលិខិតដែលមាននៅក្នុង ម៉ូសាយ ២:១៧—នៅពេលយើងបម្រើមនុស្សដទៃ នោះយើងកំពុងបម្រើព្រះ ។ តើអ្នកអាចប្រើធនធានបែបនេះដើម្បីពង្រឹងដល់សារលិខិតរបស់ស្ដេចបេនយ៉ាមីនតាមរបៀបណា ? ប្រហែលជាសិស្សអាចចែកចាយបទពិសោធន៍ដែលពួកគេមានក្នុងការបម្រើមនុស្សដទៃ ឬបានទទួលការបម្រើដូចជាព្រះគ្រីស្ទពីមនុស្សណាម្នាក់ ។ ជាផ្នែកមួយនៃការពិភាក្សារបស់អ្នក សូមពិចារណាចែកចាយពាក្យដកស្រង់នេះមកពីប្រធាន ហិនរី ប៊ី អាវរិង ៖ « នៅពេលយើងផ្ដល់ជំនួយដល់នរណាម្នាក់ ព្រះអង្គសង្គ្រោះនឹងញាណដឹង ដូចជាយើងឈោងដៃជួយដល់ទ្រង់ដែរ » ( « Is Not This the Fast That I Have Chosen? » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៥ ទំព័រ ២២ ) ។ ហេតុអ្វីអ្នកគិតថាយើងកំពុងបម្រើព្រះ នៅពេលយើងបម្រើមនុស្សដទៃ ?
ការបម្រើមនុស្សដទៃជួយយើងឲ្យទទួលសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ។
សុភមង្គលកើតចេញពីការគោរពតាមបទបញ្ញត្តិរបស់ព្រះ ។
-
ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យ « ពិចារណាពីស្ថានភាពដ៏មានពរ ហើយរីករាយនៃអស់អ្នកដែលគោរពតាមបទបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ព្រះ » វាអាចជួយ ដើម្បីចាប់ផ្ដើមជាមួយនឹងនិយមន័យអំពីសុភមង្គល ។ តើសិស្សនឹងពិពណ៌នាសុភមង្គលដែលកើតចេញពីការគោរពប្រតិបត្តិតាមព្រះតាមរបៀបណា ? ប្រហែលជា ពួកគេអាចនឹកស្រមៃថា ពួកគេមានមិត្តម្នាក់ដែលនិយាយថា គាត់មានចិត្តរីករាយ ដោយពុំចាំបាច់គោរពតាមបទបញ្ញត្តិនោះទេ ។ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យអាន ម៉ូសាយ ២:៣៨–៤១ ហើយពិភាក្សាពីរបៀបដែលពួកគេអាចជួយមិត្តរបស់ពួកគេឲ្យយល់ពីភាពខុសគ្នារវាងសុភមង្គលខាងលោកិយ និងសុភមង្គលដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ។ តើសិស្សអាចចែកចាយបទពិសោធន៍ ឬគំរូអ្វីខ្លះមកពីជីវិតរបស់មនុស្ស ដែលបង្ហាញគំរូពីសុភមង្គលដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ?
សេចក្ដីសង្គ្រោះកើតមានតែ « តាមរយៈព្រះនាមរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ជាព្រះអម្ចាស់ » ប៉ុណ្ណោះ ។
-
សារលិខិតរបស់ស្ដេចបេនយ៉ាមីនរួមមាននូវការព្យាករដ៏មានអនុភាពអំពីការប្រសូត ការងារបម្រើ និងពលិកម្មដ៏ធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ អ្នកអាចសូមឲ្យសិស្សចែកចាយខគម្ពីរមកពី ម៉ូសាយ ៣:១–២០ ដែលធ្វើឲ្យពួកគេចាប់អារម្មណ៍ ហើយជួយពួកគេឲ្យយល់ពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងបេសកកម្មរបស់ទ្រង់ ។ សូមឲ្យពួកគេចែកចាយពីហេតុផលដែលខគម្ពីរទាំងនេះធ្វើឲ្យពួកគេចាប់អារម្មណ៍ ។
-
បុព្វកថានៃព្រះគម្ពីរមរមន បង្រៀនថា ព្រះគម្ពីរនេះ « ផ្ដល់នូវចំណុចសំខាន់អំពីផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ » ។ ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យមើលឃើញពីរបៀបដែលការបង្រៀនរបស់ស្ដេចបេនយ៉ាមីនជួយសម្រេចគោលបំណងនៃព្រះគម្ពីរមរមននេះ អ្នកអាចសរសេរនៅលើក្ដារខៀននូវឃ្លាថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទធ្វើឲ្យសេចក្ដីសង្គ្រោះកើតមានឡើង ។ សិស្សអាចរំឭក ម៉ូសាយ ៣:១–២០ ឡើងវិញ បន្ទាប់មកអ្នក ឬពួកគេអាចសរសេរនៅលើក្ដារខៀននូវសេចក្ដីពិតដែលពួកគេរៀនអំពីផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ ។ សូមសួរសិស្សថា តើពួកគេរៀនអ្វីខ្លះពីរបៀបដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទធ្វើឲ្យផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះកើតមានឡើង ។ បន្ទាប់មក សូមទុកពេលឲ្យសិស្សរំឭក ម៉ូសាយ ៣:១៨–១៩ ឡើងវិញ ហើយចែកចាយអ្វីដែលយើងត្រូវធ្វើ ដើម្បីក្លាយជាពួកបរិសុទ្ធ ហើយទទួលបានសេចក្ដីសង្គ្រោះ ។ តើដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជួយយើងឲ្យសម្រេចកិច្ចការនេះតាមរបៀបណា ? សូមឲ្យសិស្សចែកចាយអារម្មណ៍របស់ពួកគេអំពីតួនាទីរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុងផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ ។
លើកទឹកចិត្តឲ្យមានការរៀនសូត្រនៅឯគេហដ្ឋាន
តើសិស្សរបស់អ្នកធ្លាប់ជួបបទពិសោធន៍មួយ នៅពេលដែលគោលលទ្ធិមួយបានបង្រៀននៅក្នុងសុន្ទរកថា មេរៀន ឬបទគម្ពីរ បានផ្លាស់ប្ដូរពួកគេដែរឬទេ ? សូមប្រាប់ពួកគេថា នៅក្នុង ម៉ូសាយ ៤–៦ ពួកគេនឹងអានអំពីសេចក្ដីពិតដែលបានបង្រៀនដោយស្ដេចបេនយ៉ាមីនបានជះឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងទៅលើរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ ។
ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ
ការបម្រើមនុស្សដទៃ ។
ជីវប្រវត្តិរបស់ប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន បានមានប្រសាសន៍ថា
« កាលពីពីរបីឆ្នាំមុន ខ្ញុំបានអានអត្ថបទមួយសរសេរដោយវេជ្ជ. ចាក ម៉ាកខូនណេល ។ គាត់ធំដឹងក្ដីនៅលើភ្នំភាគនិរតីនៃរដ្ឋវឺជីញ៉ាក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិក ដែលជាកូនម្នាក់ក្នុងចំណោមកូនប្រាំពីរនាក់របស់គ្រូគង្វាលនៃពួកមេតូឌីស និងមានម្ដាយដែលជាមេផ្ទះ ។ ស្ថានភាពរបស់ពួកគេគឺក្រីក្រណាស់ ។ គាត់បាននៅចាំថា កាលគាត់នៅក្មេង រៀងរាល់ថ្ងៃ កាលគ្រួសារអង្គុយជុំគ្នាជុំវិញតុបាយសម្រាប់អាហារពេលល្ងាច ឪពុកគាត់នឹងសួរកូនម្នាក់ៗថា ‹ តើកូនបានធ្វើអ្វីខ្លះសម្រាប់មនុស្សម្នាក់នៅថ្ងៃនេះ ? › កូនៗទាំងអស់បានតាំងចិត្តធ្វើរឿងល្អមួយរៀងរាល់ថ្ងៃ ដើម្បីពួកគេអាចរាយការណ៍ប្រាប់ទៅឪពុករបស់ខ្លួនថា ពួកគេបានជួយដល់មនុស្សម្នាក់ ។ វេជ្ជ. ម៉ាកខូនណេល ហៅការអនុវត្តនេះថាជាកេរមរតកដ៏មានតម្លៃបំផុតរបស់ឪពុកគាត់ ដោយសារ ការរំពឹងទុក និងពាក្យពេចន៍ ទាំងនោះ បានបំផុសគំនិតគាត់ និងបងប្អូនរបស់គាត់ឲ្យជួយមនុស្សដទៃពេញមួយជីវិតរបស់ពួកគេ ។ នៅពេលពួកគេធំដឹងក្ដី ការជំរុញចិត្តរបស់ពួកគេដើម្បីផ្ដល់ការបម្រើបានផ្លាស់ប្ដូរទៅជាបំណងប្រាថ្នានៅក្នុងចិត្តដើម្បីជួយដល់មនុស្សដទៃ ។
« ក្រៅពីអាជីពផ្នែកវេជ្ជសាស្ត្ររបស់វេជ្ជ. ម៉ាកខូនណេន … គាត់បានបង្កើតអង្គការមួយដែលគាត់ហៅពួកអ្នកស្ម័គ្រចិត្តផ្នែកវេជ្ជសាស្ត្រ ដែលវាផ្ដល់ឱកាសដល់បុគ្គលិកផ្នែកវេជ្ជសាស្ត្រដែលបានចូលនិវត្តន៍ ដើម្បីស្ម័គ្រចិត្តធ្វើការនៅគ្លីនិកដោយឥតគិតថ្លៃក្នុងការបម្រើដល់ជនដែលពុំមានធានារ៉ាបរង ។ វេជ្ជ. ម៉ាកខូនណេល បាននិយាយថា ពេលសម្រាករបស់គាត់ចាប់តាំងពីគាត់បានចូលនិវត្តន៍មក បាន ‹ ក្លាយជាការធ្វើការដោយគ្មានប្រាក់កម្រៃ ក្នុងមួយសប្ដាហ៍ ៦០ ម៉ោង ប៉ុន្តែថាមពល [ របស់គាត់ ] បានកើនឡើង ហើយមានភាពរីករាយនៅក្នុងជីវិត [ របស់គាត់ ] ដែលពុំធ្លាប់មានពីមុនមក › ។ [ ចាក ម៉ាកខូនណេល « តើអ្នកបានធ្វើអ្វីខ្លះសម្រាប់មនុស្សម្នាក់នៅថ្ងៃនេះ ? » Newsweek ថ្ងៃទី ១៨ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ២០០១ ទំព័រ ១៣ ] ។ …
ពិតណាស់ យើងទាំងអស់គ្នាពុំអាចធ្វើដូចជា វេជ្ជ. ម៉ាកខូនណេល ដោយបង្កើតគ្លីនិកផ្នែកវេជ្ជសាស្ត្រដើម្បីជួយជនក្រីក្របានទេ ប៉ុន្តែសេចក្ដីត្រូវការរបស់មនុស្សដទៃតែងតែមានជានិច្ច ហើយយើងម្នាក់ៗ អាចធ្វើអ្វីមួយដើម្បីជួយដល់មនុស្សម្នាក់បាន ។ …
បងប្អូនប្រុសស្រីរបស់ខ្ញុំ យើងរស់នៅជុំវិញមនុស្សដែលត្រូវការការយកចិត្តទុកដាក់ ការលើកទឹកចិត្ត ការគាំទ្រ ការលួងលោម និងសេចក្តីសប្បុរសពីយើង—ពួកគេអាចជាសមាជិកនៃគ្រួសារ មិត្តភក្តិ អ្នកស្គាល់គ្នា ឬជនប្លែកមុខផ្សេងៗទៀត ។ យើងគឺជាព្រះហស្ដរបស់ព្រះអម្ចាស់នៅលើផែនដីនេះ ដោយទទួលការបង្គាប់ឲ្យបម្រើ និង ជួយកូនចៅរបស់ទ្រង់ ។ ទ្រង់ពឹងផ្អែកលើយើងម្នាក់ៗ ។… សូមឲ្យយើងសួរខ្លួនឯងនូវសំណួរដែលបានចោទសួរដល់វេជ្ជ. ម៉ាកខូនណេល និងបងប្អូនប្រុសស្រីរបស់គាត់រាល់ល្ងាចនៅអាហារពេលល្ងាចថា ‹ តើខ្ញុំបានធ្វើអ្វីខ្លះសម្រាប់មនុស្សម្នាក់នៅថ្ងៃនេះ ? › » ( « What Have I Done for Someone Today? » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៩ ទំព័រ ៨៥–៨៧ ) ។
ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង
ចូរធ្វើជាឧបករណ៍មួយរបស់ព្រះវិញ្ញាណ ។ គោលបំណងរបស់អ្នកក្នុងនាមជាគ្រូបង្រៀន គឺមិនមែនធ្វើបទបង្ហាញមួយទេ ប៉ុន្តែជួយអ្នកដទៃឲ្យទទួលឥទ្ធិពលនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ—ដែលជាគ្រូបង្រៀនដ៏ពិត ។ ( សូមមើល ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទំព័រ ១០) ។