« ថ្ងៃទី ៣០ ខែ មីនា–ថ្ងៃទី ១២ ខែ មេសា ។ បុណ្យអ៊ីស្ទើរ ៖ ‹ ទ្រង់នឹងមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ដោយអំណាចប្រោសឲ្យជានៅក្នុង … ស្លាបទ្រង់ › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ព្រះគម្ពីរមរមន ឆ្នាំ ២០២០ ( ឆ្នាំ ២០២០ )
« ថ្ងៃទី ៣០ ខែ មីនា–ថ្ងៃទី ១២ ខែ មេសា ។ បុណ្យអ៊ីស្ទើរ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ឆ្នាំ ២០២០
ព្រះគ្រីស្ទ និងពួកសាវក ដោយ ឌេល ផាសិន
ថ្ងៃទី ៣០ ខែ មីនា– ថ្ងៃទី ១២ ខែ មេសា
បុណ្យអ៊ីស្ទើរ
« ទ្រង់នឹងមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ដោយអំណាចប្រោសឲ្យជានៅក្នុង … ស្លាបទ្រង់ »
ថ្ងៃអាទិត្យសម្រាប់បុណ្យអ៊ីស្ទើរគឺជាឱកាសដ៏ល្អបំផុតមួយឲ្យសិស្សរបស់អ្នកពង្រឹងទីបន្ទាល់របស់ពួកគេអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់—ហើយពង្រឹងទីបន្ទាល់ដល់គ្នាទៅវិញទៅមក ។ សូមចងចាំចំណុចនេះ នៅពេលអ្នកសិក្សាបទគម្ពីរដើម្បីត្រៀមខ្លួនបង្រៀនមេរៀននេះ ។ សូមស្វែងរកការដឹកនាំខាងវិញ្ញាណអំពីអ្វីដែលនឹងប៉ះពាល់ដល់ដួងចិត្តសិស្សរបស់អ្នក ។
កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នក
អញ្ជើញឲ្យចែកចាយ
សិស្សប្រហែលជាធ្លាប់មានបទពិសោធន៍ល្អៗ កាលពីពីរសប្ដាហ៍មុនក្នុងការអានអ្វីដែលព្រះគម្ពីរមរមនបង្រៀនអំពីការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ និងដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ សូមទុកពេលឲ្យពួកគេពីរបីនាទីដើម្បីស្វែងរកវគ្គមួយដែលធ្វើឲ្យពួកគេចាប់អារម្មណ៍ រួចហើយអញ្ជើញពួកគេឲ្យចែកចាយអ្វីដែលពួកគេបានរកឃើញ ។
បង្រៀនគោលលទ្ធិ
នីហ្វៃទី ២ ៩:៧–១៥, អាលម៉ា ១១:៤១–៤៥, ៤០:២១–២៣
ការរស់ឡើងវិញគឺជាការរួបរួមជាអចិន្ត្រៃយ៍រវាងរូបកាយ និងវិញ្ញាណ ។
-
ការប្រៀបធៀបនានាអាចជាវិធីដ៏មានប្រសិទ្ធភាពមួយ ដើម្បីបង្រៀនអំពីគោលការណ៍ទាំងឡាយនៃដំណឹងល្អ ។ ប្រហែលជាអ្នកអាចអញ្ជើញសិស្សឲ្យអាន នីហ្វៃទី ២ ៩:៧–១៥ និង អាលម៉ា ១១:៤១–៤៥ ហើយស្គាល់ពាក្យ និងឃ្លានៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះដែលបង្រៀនអំពីការរស់ឡើងវិញ ។ តើសេចក្ដីស្លាប់ប្រៀបបានទៅនឹងអ្វី ? តើការរស់ឡើងវិញត្រូវបានពិពណ៌នាយ៉ាងដូចម្ដេច ? ហេតុអ្វីយើងចាំបាច់ត្រូវការរូបកាយដែលបានរស់ឡើងវិញ ? ( សូមមើលផងដែរ គ.&ស. ៩៣:៣៣–៣៤ ) ។ សិស្សអាចពិភាក្សាអំពីរបៀបដែលពួកគេអាចប្រើការប្រៀបធៀបទាំងនេះដើម្បីបង្រៀនមនុស្សម្នាក់អំពីការរស់ឡើងវិញ ។ នៅពេលពួកគេចែកចាយគំនិតរបស់ពួកគេជាមួយនឹងសិស្សផ្សេងទៀត អ្នកអាចពិភាក្សាជាមួយនឹងពួកគេអំពីហេតុផលដែលពួកគេឲ្យតម្លៃទៅលើសេចក្ដីពិតអំពីការរស់ឡើងវិញទាំងនេះ ។
-
សូមពិចារណាអញ្ជើញសិស្សឲ្យចែកចាយអំពីគ្រាដែលពួកគេមានអំណរគុណចំពោះចំណេះដឹងរបស់ពួកគេស្ដីពីការរស់ឡើងវិញ ។ តើចំណេះដឹងនោះអាចជះឥទ្ធិពលមកលើជីវិតរបស់យើងកាន់តែទៀងទាត់តាមរបៀបណា ? អ្នកអាចជួយសិស្សឲ្យឆ្លើយសំណួរនេះ ដោយអញ្ជើញពួកគេម្នាក់ៗឲ្យស្រាវជ្រាវ នីហ្វៃទី ២ ៩:៧–១៥, អាលម៉ា ១១:៤១–៤៥ ឬ អាលម៉ា ៤០:២១–២៣ ហើយសរសេរសេចក្ដីពិតដែលពួកគេរកឃើញស្ដីពីការរស់ឡើងវិញនៅលើក្ដារខៀន ។ បន្ទាប់មក អ្នកអាចសរសេរប្រយោគពីរដូចតទៅនេះនៅលើក្ដារខៀន ហើយសុំឲ្យសិស្សពិចារណាពីរបីនាទីពីមុនចែកចាយរបៀបដែលពួកគេនឹងបំពេញប្រយោគទាំងពីរនេះ ៖ ប្រសិនបើខ្ញុំពុំដឹងពីរឿងទាំងនេះ… និង ដោយសារខ្ញុំដឹងរឿងទាំងនេះ… ។
សួនច្បារគែតសេម៉ានី ដោយ មីគែល ធី ម៉ាម
ម៉ូសាយ ៣:៥–៧, ១៥:៥–៩, អាលម៉ា ៧:១១–១៣
ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទលើកដាក់មកលើអង្គទ្រង់នូវអំពើបាប ការឈឺចាប់ និងជំងឺរបស់យើង ។
-
ការពិចារណា និងការពិភាក្សាអំពីការរងទុក្ខរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់យើងទាំងអស់គ្នា អាចយាងអញ្ជើញព្រះវិញ្ញាណ ហើយបំផុសឲ្យមានអារម្មណ៍នៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងការដឹងគុណចំពោះព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ ដើម្បីលើកទឹកចិត្តឲ្យមានការពិចារណា និងការពិភាក្សាបែបនេះ អ្នកអាចគូរតារាងមួយនៅលើក្ដារខៀន ដែលវាស្រដៀងគ្នានឹងរូបមួយដែលបានណែនាំនៅក្នុង គម្រោងមេរៀននាសប្ដាហ៍នេះ នៅក្នុង ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ហើយអញ្ជើញសិស្សឲ្យបំពេញវាដោយប្រើ ម៉ូសាយ ៣:៥–៧, ១៥:៥–៩ និង អាលម៉ា ៧:១១–១៣ និងបទពិសោធន៍របស់ពួកគេផ្ទាល់ ។ ដោយមានព្រះវិញ្ញាណដឹកនាំ អ្នកក៏អាចអញ្ជើញសិស្សឲ្យចែកចាយអារម្មណ៍របស់ពួកគេអំពីអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានធ្វើសម្រាប់ពួកគេផងដែរ ។
-
តន្ត្រីពិសិដ្ឋអាចយាងអញ្ជើញព្រះវិញ្ញាណ ហើយពង្រឹងដល់គោលលទ្ធិដែលអ្នកកំពុងបង្រៀន ។ ប្រហែលជាសិស្សអាចរំឭក ម៉ូសាយ ៣:៥–៧, ១៥:៥–៩ និង អាលម៉ា ៧:១១–១៣ ឡើងវិញ ព្រមទាំងស្វែងរក ហើយច្រៀងទំនុកតម្កើងដែលពួកគេមានអារម្មណ៍ថា វាត្រូវនឹងសារលិខិតនៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ( អ្នកក៏អាចអញ្ជើញនរណាម្នាក់ឲ្យច្រៀង ឬលេងទំនុកតម្កើងបានផងដែរ ) ។ លិបិក្រមបទគម្ពីរនៅខាងក្រោយសៀវភៅទំនុកតម្កើងអាចជួយបាន ហើយទំនុកតម្កើងផ្សេងទៀតត្រូវបានណែនាំនៅក្នុង « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » ។ សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យចែកចាយឃ្លានៅក្នុងទំនុកតម្កើង និងបទគម្ពីរទាំងឡាយដែលជួយពួកគេឲ្យមានអំណរគុណជាខ្លាំងចំពោះពលិកម្មរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
អេណុស ១:១–១៩, ម៉ូសេ ៥:១–២, ២៧:៨–២៨:៤, អាលម៉ា ២៤:៧–១៩
ដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទលាងសម្អាតយើង ហើយជួយធ្វើឲ្យយើងបានឥតខ្ចោះ ។
-
វិធីមួយដ៏មានប្រសិទ្ធភាពដើម្បីរៀនសូត្រអំពីព្រះចេស្ដារបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដើម្បីផ្លាស់ប្ដូរជីវិតរបស់យើងគឺ ត្រូវសិក្សាអំពីគំរូនៃរបៀបដែលទ្រង់បានផ្លាស់ប្ដូរជីវិតរបស់មនុស្សដទៃទៀត នៅពេលពួកគេបានប្រែចិត្ត ហើយបានមករកទ្រង់ ។ ព្រះគម្ពីរមរមនមាននូវគំរូបែបនេះជាច្រើន ។ ប្រហែលជាអ្នកអាចចាត់សិស្សម្នាក់ៗឲ្យអានគំរូមួយក្នុងចំណោមគំរូទាំងនេះ ដូចជាអេណុស ( សូមមើល អេណុស ១:១–១៩ ), រាស្ត្ររបស់ស្ដេចបេនយ៉ាមីន ( សូមមើល ម៉ូសាយ ៥:១–២ ), អាលម៉ាជាកូន ( សូមមើល ម៉ូសាយ ២៧:៨–២៨:៤ ) ឬពួកសាសន៍អាន់តៃ–នីហ្វៃ–លីហៃ ( សូមមើល អាលម៉ា ២៤:៧–១៩ ) ឬពួកគេអាចគិតពីគំរូផ្សេងទៀតនៅក្នុងបទគម្ពីរ ។ បន្ទាប់មក សិស្សពីរបីនាក់អាចសង្ខេបបទពិសោធន៍ដែលពួកគេបានអាន ។ ប្រហែលជាសិស្សរបស់អ្នកនឹងរីករាយក្នុងការធ្វើកិច្ចការនេះ តាមរយៈការឲ្យតម្រុយដើម្បីជួយសិស្សផ្សេងទៀតឲ្យទស្សន៍ទាយថាតើពួកគេកំពុងពិពណ៌នាអំពីនរណា ។ ពួកគេក៏អាចពិភាក្សាសំណួរដូចជាសំណួរទាំងនេះផងដែរ ៖ តើប្រជាជននៅក្នុងគំរូទាំងនេះបានផ្លាស់ប្ដូរតាមរបៀបណា ? តើព្រះអង្គសង្គ្រោះមានតួនាទីអ្វីនៅក្នុងការផ្លាស់ប្ដូររបស់ពួកគេ ? ប្រហែលជាសិស្សពីរបីនាក់អាចនិយាយអំពីរបៀបដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានធ្វើឲ្យកើតមាន « ការផ្លាស់ប្តូរដ៏ធំ … នៅក្នុងដួងចិត្ត [ របស់ពួកគេ ] » ( ម៉ូសាយ ៥:២ ) ។ ដើម្បីរៀនសូត្របន្ថែមទៀតអំពីរបៀបដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះផ្លាស់ប្ដូរយើង—និងហេតុផលដែលការផ្លាស់ប្ដូរនោះមានសារៈសំខាន់បំផុត—អ្នកអាចចែកចាយជាមួយនឹងសិស្សនូវរឿងប្រៀបប្រដូចដែលប្រធាន ដាល្លិន អេក អូក បានលើកឡើងនៅក្នុង « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » ។
លើកទឹកចិត្តឲ្យមានការរៀនសូត្រនៅឯគេហដ្ឋាន
ដើម្បីបំផុសគំនិតសិស្សឲ្យអាន ម៉ូសាយ ១–៣ អ្នកអាចអញ្ជើញពួកគេឲ្យពិចារណាពីគ្រាមួយដែលពួកគេបានមានបំណងប្រាថ្នាមួយចង់រីករាយ បន្ទាប់ពីអាន ឬស្ដាប់ឮសារលិខិតមួយនៃដំណឹងល្អ ។ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យរកមើលសេចក្ដីពិតដែលពួកគេអាចរីករាយបាន នៅពេលពួកគេអាន ម៉ូសាយ ១–៣ ។
ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ
ទំនុកតម្កើងអំពីដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
-
« ខ្ញុំជឿលើព្រះគ្រីស្ទ » ទំនុកតម្កើង ល.រ. ៧៥
-
« ខ្ញុំដឹងថាព្រះប្រោសលោះខ្ញុំនៅរស់ » ទំនុកតម្កើង ល.រ. ៧៦
-
« Thy Will, O Lord, Be Done » Hymns លេខ. ១៨៨
-
« ព្រឹកបុណ្យអ៊ីស្ទើរ » ទំនុកតម្កើង ល.រ ១២០
វីដេអូនៃក្រុមចម្រៀងរោងឧបោសថនៅឯវិសាលដ្ឋានព្រះវិហារបរិសុទ្ធច្រៀងទំនុកតម្កើងទាំងនេះមួយចំនួនអាចមាននៅលើគេហទំព័រ ChurchofJesusChrist.org ។
រឿងប្រៀបធៀប ៖ យើងត្រូវតែមានលើសពីភាពស្អាតស្អំ ។
ប្រធាន ដាល្លិន អេក អូក បានចែកចាយរឿងប្រៀបធៀបមួយដើម្បីពន្យល់អំពីរបៀបដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះរៀបចំយើងឲ្យត្រឡប់ទៅវត្តមានរបស់ព្រះវិញ ៖
« យើងតែងតែគិតអំពីលទ្ធផលនៃការប្រែចិត្តថាគ្រាន់តែជាការលាងសម្អាតយើងឲ្យជ្រះពីអំពើបាបប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែនោះពុំមែនជាទស្សនៈពេញលេញអំពីបញ្ហានេះឡើយ ។ … បុគ្គលម្នាក់ដែលមានអំពើបាបគឺប្រៀបដូចជាដើមឈើមួយដែលទេរយ៉ាងងាយដោយសារខ្យល់បក់បោក ។ នៅថ្ងៃមួយដែលមានភ្លៀង និងមានខ្យល់បោកបក់ខ្លាំង ដើមឈើនោះបានទេរដល់ដីរហូតដល់ស្លឹករបស់វាបានប្រឡាក់ទៅនឹងភក់ ប្រៀបដូចជាអំពើបាបដែរ ។ ប្រសិនបើយើងផ្ដោតទៅលើតែការលាងសម្អាតស្លឹកឈើទាំងនោះ ភាពទន់ខ្សោយនៅក្នុងដើមឈើនោះដែលបានអនុញ្ញាតឲ្យវាទេរទៅ ហើយធ្វើឲ្យស្លឹករបស់វាប្រឡាក់ដីអាចនឹងនៅតែបន្តមាន ។ ស្រដៀងគ្នានេះដែរ បុគ្គលម្នាក់ដែលគ្រាន់តែសុំទោសដោយសារបានប្រឡាក់នូវអំពើបាបនឹងធ្វើអំពើបាបម្ដងទៀត នៅពេលខ្យល់ដ៏ខ្លាំងបក់បោកមកម្ដងទៀត ។ អារម្មណ៍ឆាប់រហ័សក្នុងការធ្វើម្ដងទៀតបន្តរហូតដល់ដើមឈើនោះត្រូវបានពង្រឹង ។
« នៅពេលបុគ្គលម្នាក់បានឆ្លងកាត់ដំណើរការដែលនាំមកនូវអ្វីដែលបទគម្ពីរហៅថា ‹ ចិត្តសង្រេង និង វិញ្ញាណទន់ទាប › នោះព្រះអង្គសង្គ្រោះធ្វើច្រើនលើសពីការលាងសម្អាតបុគ្គលនោះចេញពីអំពើបាបទៅទៀត ។ ទ្រង់ប្រទានឲ្យគាត់នូវកម្លាំងថ្មី ។ ការពង្រឹងនោះគឺចាំបាច់សម្រាប់យើងដើម្បីដឹងអំពីគោលបំណងនៃការលាងសម្អាត ដែលជាការត្រឡប់ទៅកាន់ព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើងវិញ ។ ដើម្បីចូលទៅទីវត្តមានរបស់ទ្រង់ យើងត្រូវតែមានលើសពីភាពស្អាតស្អំ ។ យើងក៏ត្រូវផ្លាស់ប្ដូរពីបុគ្គលដែលទន់ខ្សោយខាងសីលធម៌ដែលមានបាប ទៅជាបុគ្គលរឹងមាំ ដោយមានកេរ្តិ៍ឈ្មោះខាងវិញ្ញាណដើម្បីរស់នៅក្នុងទីវត្តមានរបស់ព្រះផងដែរ » ( « The Atonement and Faith » Ensign ខែ មេសា ឆ្នាំ ២០១០ ទំព័រ ៣៣–៣៤ ) ។
ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង
រស់នៅឲ្យស័ក្ដិសមនឹងការដឹកនាំពីព្រះវិញ្ញាណ ។ នៅពេលអ្នករស់នៅតាមដំណឹងល្អ នោះអ្នកមានភាពសក្ដិសមជាដៃគូរបស់ព្រះវិញ្ញាណ ដែលជាគ្រូបង្រៀនពិត ។ នៅពេលអ្នកស្វែងរកការណែនាំរបស់ទ្រង់ នោះព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងប្រទានគំនិត និងចំណាប់អារម្មណ៍ដល់អ្នកឲ្យដឹងពីរបៀបដែលត្រូវបំពេញតម្រូវការរបស់អ្នកទាំងឡាយដែលអ្នកបង្រៀន ។ ( សូមមើល ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទំព័រ ៥ ) ។