ចូរ​មក​តាម​ខ្ញុំ
ថ្ងៃទី ២៣–២៩ ​ខែ មីនា ។ អេណុស–ពាក្យ​សម្ដី​នៃ​មរមន ៖ ទ្រង់​ដឹកនាំ​ខ្ញុំ​ឲ្យ​ធ្វើ​តាម​ព្រះទ័យ​របស់​ទ្រង់


« ថ្ងៃទី ២៣–២៩ ​ខែ មីនា ។ អេណុស–ពាក្យ​សម្ដី​នៃ​មរមន ៖ ‹ ទ្រង់​ដឹកនាំ​ខ្ញុំ​ឲ្យ​ធ្វើតាម​​ព្រះទ័យ​របស់​ទ្រង់ › » ចូរ​មក​តាម​ខ្ញុំ—សម្រាប់​សាលា​ថ្ងៃ​អាទិត្យ ៖ ព្រះគម្ពីរ​មរមន ឆ្នាំ ២០២០ ( ឆ្នាំ ​២០២០ )

« ថ្ងៃទី ២៣–២៩ ​ខែ មីនា ។ អេណុស–ពាក្យ​សម្ដី​នៃ​មរមន » ចូរ​មក​តាម​ខ្ញុំ—សម្រាប់​សាលា​ថ្ងៃ​អាទិត្យ ៖ ឆ្នាំ ២០២០

រូបភាព
អេណុស​កាល​នៅ​ក្មេង​ជាមួយ​នឹង​យ៉ាកុប​ជា​ឪពុក​របស់​លោក និង​ម្ដាយ​រ​បស់​លោក

យ៉ាកុប និង អេណុស ដោយ ​ស្កត ស្នូ

ថ្ងៃទី ២៣–២៩ ​ខែ មីនា ។

អេណុសពាក្យ​សម្ដី​នៃ​មរមន

ទ្រង់​ដឹកនាំ​ខ្ញុំ​ឲ្យ​ធ្វើ​តាម​ព្រះទ័យ​របស់​ទ្រង់

សូម​រៀប​ចំ​ខ្លួន​បង្រៀន​ដោយ​អាន អេណុសពាក្យ​សម្ដី​នៃ​មរមន និង​ដោយ​បង្កើត​គម្រោង​បង្រៀន​មួយ ​( សូម​មើល ការបង្រៀន​តាម​របៀប​របស់​ព្រះអង្គ​សង្គ្រោះ ទំព័រ ១៩ ) ។ យោបល់ និង​គោលលទ្ធិ​នានា​នៅ​ក្នុង​គម្រោង​មេរៀន​នេះ​ក៏​អាច​ជួយ​ផ្ដល់​គំនិត​ដល់​អ្នក​ផង​ដែរ ។

កត់ត្រា​ចំណាប់​អារម្មណ៍​របស់​អ្នក

រូបភាព
រូបតំណាង​ចែក​ចាយ

អញ្ជើញ​ឲ្យ​ចែកចាយ

ដើម្បី​ទុក​ពេល​ឲ្យ​សិស្ស​ចែកចាយ​អ្វី​ដែល​ពួកគេ​​រៀន​សូត្រ​នៅ​ឯ​គេហដ្ឋាន អ្នក​អាច​បំបែក​ពួកគេ​ជា​ក្រុម ហើយ​ចាត់​ឲ្យ​ក្រុម​នីមួយៗ​អាន​ជំពូក​មួយ​នៅ​ក្នុង អេណុសពាក្យ​សម្ដី​នៃ​មរមន ។ សូម​ឲ្យ​ពួកគេ​ផ្ដល់​យោបល់​នូវ​ខគម្ពីរ​នៅ​ក្នុង​ជំពូក​នោះ​ដែល​ពួកគេ​មាន​អារម្មណ៍​ថា សិស្ស​ទាំងអស់​គួរ​ពិភាក្សា ។ សូម​សរសេរ​ខគម្ពីរ​ទាំង​នេះ​នៅ​លើ​ក្ដារ​ខៀន​ ហើយ​ជ្រើស​ខគម្ពីរ​មួយ​ចំនួន​មក​ពិភាក្សា ។

រូបភាព
រូបតំណាង​ការ​បង្រៀន

បង្រៀន​គោលលទ្ធិ

អេណុស ១:១–១៧

យើង​អាចទទួល​បាន​ការ​អភ័យទោសពី​អំពើបាប​របស់​យើង នៅពេល​យើង​អនុវត្ត​សេចក្ដីជំនឿ​លើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

  • នេះ​គឺជា​សំណួរ​មួយ​ចំនួន​ដែល​អ្នក​អាច​អញ្ជើញ​សិស្ស​ឲ្យ​ពិចារណា ហើយ​ពិភាក្សា​ នៅ​ពេល​អ្នក​សិក្សា អេណុស ១:១–១៧ ៖ តើ​យើង​រៀន​អ្វីខ្លះ​មក​ពី​បទពិសោធន៍​របស់​អេណុស​អំពី​ការ​ទទួល​បាន​​ការ​ផ្ដាច់​បាប​រ​បស់​យើង ? តើអេណុស​បាន​បង្ហាញ​​សេចក្ដីជំនឿ​របស់​លោក​លើ​ព្រះយេស៊ូវ​គ្រីស្ទ​ដោយ​របៀបណា ? តើ​បទពិសោធន៍​នេះ​បាន​ជះឥទ្ធិពល​ដល់អេណុស​តាម​របៀប​ណា ហើយ​តើលោក​បាន​មើល​ឃើញ​ខ្លួន​ឯង និង​មនុស្ស​ដទៃ​ទៀត​យ៉ាង​ដូចម្ដេច ?

អេណុស ១:៤–១៧

ការ​អធិស្ឋាន​ដោយ​អស់​ពី​ចិត្ត​រ​បស់​យើង​នឹង​ទទួល​បាន​ចម្លើយ ។

  • ដើម្បី​ជួយ​សិស្ស​ធ្វើ​ឲ្យ​យល់​ដឹង​​​អំពី​ការ​អធិស្ឋាន​កាន់​តែ​ស៊ីជម្រៅ អ្នក​អាច​បំបែក​ពួកគេ​ជា​ក្រុម​តូចៗ ហើយ​អញ្ជើញ​ក្រុម​នីមួយៗឲ្យ​​សិក្សា​វគ្គ​មួយ​ដូច​ទៅ​នេះ​នៅ​ក្នុង អេណុស ១ ៖ ខទី ២–៨, ៩–១១១២–១៧ ។ បន្ទាប់​មក សូម​ឲ្យ​ក្រុម​នីមួយៗ​បង្រៀន​ដល់​សិស្ស​ផ្សេង​ទៀត​ពី​អ្វី​មួយ​ដែល​ពួកគេ​បាន​រៀន​អំពី​ការ​អធិស្ឋាន​មក​ពី​ខគម្ពីរ​ដែល​បាន​ចាត់​ឲ្យ​ពួកគេ ។ ឧទាហរណ៍ អ្នក​អាច​អញ្ជើញ​ពួកគេ​ឲ្យ​ចែកចាយ​ពាក្យ និង​ឃ្លា​ដែល​ពិពណ៌នា​ពី​របៀប​ដែល​អេណុស​បាន​អធិស្ឋាន ។

  • បន្ថែម​ទៅ​លើ​ការ​រៀនសូត្រ​អំពីរបៀបដែល​អេណុស​បាន​អធិស្ឋាន យើង​ក៏​អាច​រៀន​ច្រើន​ចេញ​ពីអ្វីដែល​អេណុស​បាន​អធិស្ឋាន​ផង​ដែរ ។ ប្រហែលជា​សិស្ស​អាច​ស្គាល់​ពី​មនុស្ស ឬ​អ្វី​ដែល​អេណុស​បាន​អធិស្ឋាន​នៅ​ក្នុង អេណុស ១:៤–១៧ ។ យោង​តាម​ខគម្ពីរ​ទាំង​នេះ ហេតុអ្វី​បាន​ជា​អេណុស​ចង់​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​មនុស្ស​ដទៃ​ទៀត ? តើ​សេចក្ដី​ពិត​អ្វី​ផ្សេង​ទៀត​អំពីការអធិស្ឋាន​​ដែល​​យើង​រៀន​មក​ពីអេណុស ?

យ៉ារ៉ុមអោមណៃ

ប្រសិនបើ​យើងគោរព​តាម​ព្រះបញ្ញត្តិ​ទាំងឡាយ នោះ​យើង​នឹង​ចម្រើន​ឡើង ។

  • យ៉ារ៉ុម ​និង​ពួក​អ្នក​សរសេរ​គម្ពីរ​អោមណៃ​បាន​សរសេរ​អំពី​ប្រជាជន​នីហ្វៃ ប៉ុន្តែ​សារលិខិត​របស់​ពួកគេ​ក៏​អនុវត្ត​ដល់​បុគ្គល​ម្នាក់ៗ​ផង​ដែរ ។ តើ​យើង​រៀន​អ្វីខ្លះ​មក​ពី​គម្ពីរ​យ៉ារ៉ុម និង​អោមណៃ​អំពី​របៀប​ដែល​សេចក្ដី​សុចរិត​ដឹកនាំទៅ​រក​ការ​ចម្រើន​ឡើង ? ( ឧទាហរណ៍ សូម​មើលយ៉ារ៉ុម ១:៧–១២ និង អោមណៃ ១:៥–៧, ១២–១៨ ) ។ វា​អាច​ជួយសិស្ស​ដើម្បី​ឲ្យ​និយមន័យពាក្យ ការ​ចម្រើន​ឡើង ដោយ​ប្រើ​វចនានុក្រម​មួយ និង​បទគម្ពីរ ( ឧទាហរណ៍ សូមមើល អាលម៉ា ៣៧:១៣; ៤៨:១៥ ) ។ តើ​និយមន័យ​របស់​លោកិយ​ខុស​ពី​​និយមន័យ​របស់ព្រះអម្ចាស់​យ៉ាង​ណា​ដែរ ? តើ​ព្រះអម្ចាស់​ជួយ​រាស្ត្រ​របស់​ទ្រង់​ឲ្យ​ចម្រើន​ឡើង​តាម​របៀប​ណា ?

  • ដូចជា​ពួក​ព្យាការី​សាសន៍​នីហ្វៃ​បាន​ខិតខំ​ធ្វើការ​ដើម្បី​បង្រៀន​ពី​បទបញ្ញត្តិ​ទៅ​កាន់​ប្រជាជន​ នោះ​ពួកព្យាការី​របស់​​យើង​នៅ​ថ្ងៃ​ចុង​ក្រោយ​ក៏​បង្រៀន​យើង​ពី​បទបញ្ញត្តិ​ផង​ដែរ ។ បន្ទាប់​ពី​អាន យ៉ារ៉ុម ១:៩–១២ សិស្ស​អាច​ពិភាក្សា​ពី​ការ​បង្រៀន​ថ្មីៗ​របស់​ថ្នាក់​ដឹកនាំ​សាសនាចក្រ ដែល​បំផុស​គំនិត​ពួកគេ​ឲ្យ​គោរព​តាម​​បទបញ្ញត្តិ ។ វា​អាច​មាន​ប្រយោជន៍​សម្រាប់​សិស្ស​ដើម្បី​មើល​ឡើង​វិញ​នូវ​សារ​លិខិត​សន្និសីទ​ថ្មីៗ​នៅ​ក្នុង​ទស្សនាវដ្ដី​សាសនាចក្រ ឬ នៅ​លើ​កម្មវិធី​បណ្ណាល័យ​ដំណឹងល្អ ។ ឬ​ពួកគេ​អាច​មើល​ឡើង​វិញ​នូវ​បទដ្ឋាន​ដែល​បាន​ពិភាក្សា​នៅក្នុង កម្លាំង​ដើម្បី​យុវជន ។ ប្រសិន​បើ​ចាំបាច់ អ្នក​អាច​មើល​ទៅ​បញ្ជី​នៃ​សារលិខិត​នានា​នៅ​ក្នុង ​« ធនធាន​បន្ថែម​ទាំងឡាយ » ។ តើ​ការ​គោរព​ប្រតិបត្តិ​តាម​​បទបញ្ញត្តិ​ជួយ​យើង​ឲ្យ​ « ចម្រើន​ឡើង » ​នៅ​ក្នុង​ជីវិត​របស់​យើង​តាម​របៀបណា ?

អោមណៃ

ព្រះអម្ចាស់​បាន​នាំ​មនុស្ស​ជាច្រើន​មក​កាន់​ដែនដី​សន្យា ។

  • ព្រះគម្ពីរ​មរមន​មាន​នូវ​ប្រវត្តិ​ដ៏​ស្មុគស្មាញ​មួយ ហើយ​ការ​តាម​ដាន​ក្រុមមនុស្ស​ផ្សេង​ៗ​គ្នាដែល​ព្រះគម្ពីរ​ពិពណ៌នា​នោះ​​អាច​ជា​រឿង​លំបាក ។ វិធីមួយ​ដើម្បី​រៀន​ពី​មនុស្ស​មួយ​ក្រុមៗ​នៅក្នុង​ព្រះគម្ពីរ​មរមន​នោះ គឺ​ត្រូវ​បង្កើត​តារាង​មួយ​នៅ​លើ​ក្ដារ​ខៀន ហើយ​អញ្ជើញ​សិស្ស​ឲ្យ​បំពេញ​វា​ជាមួយ​នឹង​ព័ត៌មាន​អំពី​ក្រុម​មនុស្ស​នីមួយៗ ​( ដូចជា​ពួក​សាសន៍​នីហ្វៃ ពួក​សាសន៍​លេមិន និង​ប្រជាជន​សារ៉ាហិមឡា ) ។ ឧទាហរណ៍ តារាង​នោះ​អាច​មាន​នូវ​ចំណង​ជើង​ដូច​តទៅ​នេះ ៖ ឈ្មោះ​ក្រុម ពេលវេលា និង​របៀប​ដែល​ពួកគេ​បាន​មក​ដល់ និង អ្វី​ដែល​បាន​កើត​ឡើង​ចំពោះ​ពួកគេ ។ សូម​ពិភាក្សា​រួម​គ្នា​ពី​ហេតុផល​ដែល​វា​មាន​ប្រយោជន៍​ដើម្បី​យល់​ពី​រឿង​ដែល​អ្នក​បាន​រៀន​អំពី​ក្រុមនីមួយៗ ។ ចំណុច​ទាំង​នេះ​នៅ​ក្នុង​សេចក្ដី​ណែនាំ​ដល់​បទគម្ពីរ​ទាំង​ឡាយ​ ( ChurchofJesusChrist.org )​ អា​ចជួយ ៖ « កូរីអានទុមើរ » « ពួក​សាសន៍​យ៉ារេឌ »​ « ពួក​សាសន៍​លេមិន » « មូលេក » ​« ពួ​កសាសន៍​នីហ្វៃ »​ និង « សារ៉ាហិមឡា » ។

ពាក្យ​សម្ដី​នៃ​មរមន ១:១–៨

ព្រះ​នឹង​ដឹកនាំ​យើង ប្រសិន​បើ​យើង​ធ្វើ​តាម​ការ​ដឹកនាំ​របស់​ទ្រង់ ។

  • ជាផ្នែក​នៃ​ការ​ពិភាក្សា​មួយ​នៃ ពាក្យ​សម្ដី​នៃ​មរមន អ្នក​អាច​អញ្ជើញ​សិស្ស​ម្នាក់​ឲ្យ​មក​ថ្នាក់ ដោយរៀបចំ​ខ្លួន​ដើម្បីចែកចាយ​ពី​ហេតុផល​ដែល​មរមន​ត្រូវបាន​បំផុស​គំនិត​ដើម្បី​ដាក់​បញ្ចូល​ផ្ទាំង​តូច ( នីហ្វៃ​ទី ១–អោមណៃ) នៅ​ក្នុង​ព្រះគម្ពីរ​មរមន ។ សមាជិក​ម្នាក់​នេះ​អាច​រៀបចំ​ខ្លួន​ដោយ​អាន ពាក្យ​សម្ដី​នៃ​មរមន និង​ធនធាន​ផ្សេង​ទៀត ដូចជា គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១០:៨–១៩, ៣៩–៤៥, គម្រោង​មេរៀន​នា​សប្ដាហ៍​នេះ នៅ​ក្នុង ចូរ​មក​តាម​ខ្ញុំ—សម្រាប់​បុគ្គល​ម្នាក់ៗ និង​ក្រុមគ្រួសារ   ។ សូម​លើក​ទឹក​ចិត្ត​សិស្ស​ឲ្យ​ដាក់​បញ្ចូល​ព័ត៌មាន​លម្អិត​ដែល​ទាក់​ទង​ពី​ការ​បាត់​បង់ ​១១៦ ទំព័រ​នៃ​ការ​សរសេរ​ដៃ​របស់​ព្រះគម្ពីរ​មរមន និង​ហេតុផល​ដែល​ផ្ទាំង​តូច​ចាំបាច់​ត្រូវ​ជំនួសទំព័រ​ដែល​បាត់​នោះ ។ តើ​សិស្ស​រៀន​សេចក្ដីពិត​អ្វីខ្លះ​មក​ពី​ចំណុច​នេះ​ស្ដីពី​របៀប​ដែល​ព្រះអម្ចាស់ដឹកនាំ​មនុស្ស ? តើ​សិស្ស​រក​ឃើញ​អ្វីខ្លះ​នៅ​ក្នុង ពាក្យ​សម្ដី​នៃ​មរមន ១:១–៨ ដែល​បំផុស​គំនិត​ពួកគេ​ឲ្យ​ធ្វើ​តាម​ការ​ដឹកនាំ​មក​ពី​ព្រះ សូម្បី​តែ​ពេល​ពួកគេ​គ្មាន​ការ​យល់ដឹង​ពេញលេញ​ពី​ហេតុផល​ក្ដី ?

    រូបភាព
    មរមន​ចង​ក្រង​ផ្ទាំង​ចំណារ​មាស

    មរមន​ចង​ក្រង​ផ្ទាំង​ចំណារ​មាស ដោយ យ៉ក កូកូ

  • មរមន​ផ្ដល់​ពរជ័យ​ដល់​ជីវិត​រាប់​លាន​នាក់ ដោយសារ​លោក​បាន​ធ្វើ​តាម​ការ​បំផុស​គំនិត​មក​ពី​ព្រះវិញ្ញាណ​ស្ដីពី​ផ្ទាំង​តូច​ ( សូមមើល ពាក្យ​សម្ដី​នៃ​មរមន ១:៧ ) ។ សូម​គិត​ពី​វិធី​ដែល​អ្នក​ជួយ​សិស្ស​របស់​អ្នក​ឲ្យ​យល់​ថា ពួកគេ​ក៏​អាច​ផ្ដល់​ពរជ័យ​ដល់​មនុស្ស​ដទៃដូច​គ្នា​ដែរ នៅ​ពេល​ពួកគេ​ខិតខំ​ធ្វើ​ជាឧបករណ៍​នៅ​ក្នុង​ព្រហស្ដ​របស់​ព្រះ ហើយ​ធ្វើ​តាម​ការ​បំផុស​គំនិត​មក​ពី​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ ។ តើ​ព្រះបាន​ដឹកនាំ​មរមន​តាម​របៀប​ណា ? តើ​សិស្ស​ធ្លាប់​ឃើញ​ព្រះអម្ចាស់​បាន​ធ្វើ​អ្វីខ្លះ​តាម​រយៈ​ពួកគេ ឬ​មនុស្សដ​ទៃ នៅ​ពេល​ពួកគេ​បាន​ស្ដាប់​តាម​ព្រះវិញ្ញាណ ហើយ​ខិតខំ​ធ្វើ​តាម​ព្រះទ័យ​របស់​ព្រះ ? ដំណើរ​រឿង​អំពី​ប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន នៅ​ក្នុង ​« ធនធាន​បន្ថែម​ទាំងឡាយ » ផ្ដល់​ជា​គំរូ​មួយ​ដែលអាច​ជួយ​សិស្ស​​ឲ្យ​គិត​ពី​គំរូនានា​មក​ពី​ជីវិត​របស់​ពួកគេ​ផ្ទាល់ ។

រូបភាព
រូបតំណាង​ការ​រៀនសូត្រ

លើក​ទឹក​ចិត្ត​ឲ្យ​មាន​ការ​រៀន​សូត្រ​នៅ​ឯ​គេហដ្ឋាន

ដោយសារ​ទាំង​សន្និសីទទូទៅ និង​បុណ្យ​អ៊ីស្ទើរ​នឹង​មក​ដល់​នៅ​ពីរ​បី​សប្ដាហ៍​ទៀត សូម​លើក​ទឹក​ចិត្ត​សិស្ស​ឲ្យ​ស្ដាប់​រក​សារលិខិត​ដែល​សមាជិក​នៃ​គណៈប្រធាន​ទីមួយ និង​កូរ៉ុម​នៃ​ពួក​សាវក​ដប់ពីរ​នាក់​ចែកចាយ​សាក្សី​ពិសេស​របស់​ពួកលោក​អំពី​ព្រះយេស៊ូវ​គ្រីស្ទ ។

រូបភាព
រូបតំណាង​ធនធាន​នានា

ធនធាន​បន្ថែម​ទាំងឡាយ

វីដេអូ​​​ព្រះគម្ពីរ​មរមនអំពី​អេណុស ។

សូម​ស្វែង​រក​វីដេអូ​ដែល​បង្ហាញ​ពី​ដំណើរ​រឿង​មក​ពី​គម្ពីរ​អេណុស​នៅ​ក្នុង​វីដេអូ​ព្រះគម្ពីរ​មរមន​នៅ​លើ ChurchofJesusChrist.org ឬ កម្មវិធី​បណ្ណាល័យ​ដំណឹងល្អ ។

សារលិខិត​សន្និសីទ​ទូទៅអំពី​ការ​គោរព​បទបញ្ញត្តិ ។

  • ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន « Keep the Commandments » EnsignLiahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៥ ទំព័រ ៨៣–៨៥

  • ឌៀថើរ អេហ្វ អុជដូហ្វ « Living the Gospel Joyful »Ensign Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៤ ទំព័រ ១២០–២៣

  • ដាល្លិន អេក អូក « No Other Gods »EnsignLiahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៣ ទំព័រ ៧២–៧៥

« ចាប់​ដៃ​កុមារ​គ្រប់​គ្នា » ។

កាល​ប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន បម្រើ​ជា​សមាជិក​មួយ​រូប​ក្នុង​កូរ៉ុម​នៃ​ពួក​សាវក​ដប់​ពីរ​នាក់ លោក​បាន​ថ្លែង​ទៅ​កាន់កុមារ​ដែល​បាន​ជួប​ជុំ​គ្នា​នៅ​ក្នុង​ភូមិសាម័រ ។ ក្រោយ​មក លោក​ត្រូវ​បាន​បំផុស​គំនិត​ឲ្យ​ចាប់​ដៃ​កុមារ​ម្នាក់ៗ​ដែល​បាន​មក​ចូល​រួម សរុប​ទាំង​អស់ ២៤៧ នាក់ ។ ប៉ុន្តែ លោក​បាន​ដឹង​ថា លោក​គ្មាន​ពេល​ទេ នោះ​លោក​បាន​ខិតខំ​បំភ្លេច​ពី​គំនិត​នៃ​ការ​ចាប់​ដៃ​កុមារ​ទាំងនោះ ប៉ុន្តែ​លោក​ពុំ​អាច​បំភ្លេច​វា​បាន​ឡើយ ។

នៅ​ទីបំផុត លោកបាន​និយាយ​នឹងគ្រូបង្រៀន​របស់​កុមារ​ទាំង​នោះ​ថា « ខ្ញុំ​ចង់​ចាប់​ដៃ​ក្មេង​ប្រុស និង​ក្មេង​ស្រី​ម្នាក់ៗ ។ តើ​ខ្ញុំ​អាច​ធ្វើ​វា​បាន​ទេ ? »

គ្រូបង្រៀន​នោះ​បានញញឹម ហើយ​បាន​និយាយ​ទៅ​កាន់​កុមារ​នៅ​សាម័រ ។ ពួកគេ​បាន​ងក់​ក្បាលតប​យ៉ាង​លឿន ។ បន្ទាប់​មក​ គ្រូបង្រៀន​រូបនោះ​បាន​ប្រាប់​អែលឌើរ ម៉នសុន​ ថា នៅ​ពេល​គាត់​បាន​ដឹង​ថា មាន​សាវក​ម្នាក់​មក​ទស្សនកិច្ច​នៅ​សាម័រ គាត់បាន​សន្យា​នឹង​កុមារ​ទាំង​នោះ​ថា ប្រសិន​បើ​ពួកគេ​នឹង​អធិស្ឋាន​ដោយ​ចិត្ត​ស្មោះ ហើយ​មាន​សេចក្ដី​ជំនឿ នោះ​អែលឌើរ ម៉នសុន នឹង​មក​ទស្សនកិច្ច​នៅ​ភូមិ​របស់​ពួកគេ ហើយ​នឹង​ត្រូវ​បាន​បំផុស​គំនិត​ពី​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​ឲ្យ​ចាប់ដៃ​កុមារ​គ្រប់​រូប ( សូម​មើល ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន « Friend to Friend: Talofa Lava »Friend ខែ​ ឧសភា ឆ្នាំ ​១៩៧២ ទំព័រ​ ១២–១៣ ) ។

បោះពុម្ព