« ថ្ងៃទី ២៤ ខែ កុម្ភៈ–ថ្ងៃទី ១ ខែ មីនា ។ នីហ្វៃទី ២ ២៦–៣០ ៖ ‹ ការណ៍មួយយ៉ាងអស្ចារ្យ ហើយចម្លែក › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ព្រះគម្ពីរមរមន ឆ្នាំ ២០២០ ( ឆ្នាំ ២០២០ )

« ថ្ងៃទី ២៤ ខែ កុម្ភៈ–ថ្ងៃទី ១ ខែ មីនា ។ នីហ្វៃទី ២ ២៦–៣០ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ឆ្នាំ ២០២០

ទ្រង់នឹងដឹកដៃគេដោយព្រះហស្ដទ្រង់ ដោយ សាន់ដ្រា រ៉ាស្ត

ថ្ងៃទី ២៤ ខែ កុម្ភៈ–ថ្ងៃទី១ ខែ មីនា

នីហ្វៃទី ២ ២៦–៣០

« ការណ៍មួយយ៉ាងអស្ចារ្យ ហើយចម្លែក »

សូមចងចាំថា គេហដ្ឋានគួរជាមជ្ឈមណ្ឌលនៃការរៀនសូត្រដំណឹងល្អ ។ ការសិក្សារបស់អ្នកផ្ទាល់ និងជាគ្រួសារអំពី នីហ្វៃទី ២ ២៦–៣០ គួរជាមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃការរៀបចំខ្លួនរបស់អ្នកដើម្បីបង្រៀន ។ សូមរៀបចំវិធីដើម្បីបន្ថែម ពង្រឹង ហើយលើកទឹកចិត្តឲ្យមានការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន និងជាគ្រួសារក្នុងចំណោមសិស្សរបស់អ្នក ។

កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នក

អញ្ជើញឲ្យចែកចាយ

នៅដើមមេរៀននេះ សូមទុកពេលឲ្យសិស្សចែកចាយអ្វីមួយចេញពី នីហ្វៃទី ២ ២៦–៣០ ដែលពួកគេបានរកឃើញថាមានប្រយោជន៍ នៅពេលពួកគេបានសិក្សានៅឯផ្ទះ ។ ឧទាហរណ៍ អ្នកអាចសូមឲ្យពួកគេចែកចាយដោយសង្ខេបអំពីខគម្ពីរមួយដែលបានជួយពួកគេឲ្យយល់ពីជំនាន់របស់យើង និងបញ្ហាប្រឈមដែលយើងជួបប្រទះ ។

បង្រៀនគោលលទ្ធិ

នីហ្វៃទី ២ ២៦:២៤–២៨, ៣៣

អ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលព្រះអម្ចាស់ធ្វើ ត្រូវបានជម្រុញដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ចំពោះយើង ។

ប្រសិនបើអ្នកមានការបំផុសគំនិតឲ្យពិភាក្សានូវការបង្រៀនរបស់នីហ្វៃអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះអម្ចាស់ អ្នកអាចសាកល្បងចំណុចនេះ ៖ បន្ទាប់ពីអាន នីហ្វៃទី ២ ២៦:២៤ រួមគ្នា សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យធ្វើបញ្ជីអំពីកិច្ចការដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានធ្វើសម្រាប់ពួកគេ ដែលជម្រុញដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ ។ តើទ្រង់ « ទាញមនុស្សទាំងអស់មករកទ្រង់ » តាមរបៀបណា ? តើយើងមានការបំផុសគំនិតឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីឆ្លើយតបនឹងការបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ ?
ការអញ្ជើញរបស់ព្រះអម្ចាស់នៅក្នុង នីហ្វៃទី ២ ២៦:២៤–២៨, ៣៣ គឺជាភស្ដុតាងដ៏មានអនុភាពអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ ។ វិធីមួយដែលអ្នកអាចជួយសិស្សឲ្យរកឃើញការអញ្ជើញទាំងនេះគឺ សូមឲ្យពួកគេប្រមូលផ្ដុំសារលិខិតរបស់ព្រះអម្ចាស់នៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ហើយសរសេរជាប្រយោគសង្ខេបមួយ ។ ប្រហែលជាមានសិស្សពីរបីនាក់នឹងស្ម័គ្រចិត្តចែកចាយការសង្ខេបរបស់ពួកគេ ។ តើខគម្ពីរទាំងនេះអាចជះឥទ្ធិពលដល់វិធីដែលយើងអញ្ជើញមនុស្សដទៃឲ្យមករកព្រះគ្រីស្ទតាមរបៀបណា ? សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យកត់ត្រាគំនិត និងអារម្មណ៍មួយចំនួនរបស់ពួកគេ ។ ដើម្បីយាងអញ្ជើញព្រះវិញ្ញាណ សូមពិចារណាចាក់បទទំនុកតម្កើងមួយស្ដីពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះអម្ចាស់ ដូចជា « មកឯព្រះយេស៊ូវ » ( ទំនុកតម្កើង ល.រ. ៦៤ ) កាលសិស្សកំពុងពិចារណា ។

នីហ្វៃទី ២ ២៧; ២៩; ៣០:៣–៨

ព្រះគម្ពីរមរមនគឺជាព្រះគម្ពីរដ៏ចាំបាច់ចំពោះកិច្ចការរបស់ព្រះនៅថ្ងៃចុងក្រោយ ។

សិស្សរបស់អ្នកអាចនឹងត្រូវការជំនួយបន្តិចបន្តួចដើម្បីយល់ដឹងអំពីការព្យាករនៅក្នុង នីហ្វៃទី ២ ២៧ ស្ដីពីគម្ពីរដែលបិទត្រាមួយ និងអ្នករៀនសូត្រម្នាក់ ។ ដំណើររឿងជាប្រវត្តិសាស្ត្រនៅក្នុង « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » អាចជួយបាន ។ តើវានឹងជួយដល់សិស្សរបស់អ្នកដែរឬទេ ប្រសិនបើសិស្សពីរបីនាក់សម្ដែងដោយសង្ខេបអំពីព្រឹត្តិការណ៍ដែលបានពិពណ៌នានៅក្នុងដំណើររឿងនេះ និងនៅក្នុង នីហ្វៃទី ២ ២៧:១៥–២២ ? ហេតុអ្វីនីហ្វៃបានឃើញព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនេះច្រើនឆ្នាំជាមុន ? តើការព្យាកររបស់នីហ្វៃបង្រៀនយើងអ្វីខ្លះ អំពីសារៈសំខាន់នៃព្រះគម្ពីរមរមន ? សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យចែកចាយជាមួយគ្នាអំពីរបៀបដែលពួកគេទទួលបានទីបន្ទាល់របស់ពួកគេផ្ទាល់អំពីព្រះគម្ពីរមរមន ។
តើមានសិស្សរបស់អ្នកណាម្នាក់ធ្លាប់មានបទពិសោធន៍មួយក្នុងការអញ្ជើញមនុស្សម្នាក់ឲ្យអានព្រះគម្ពីរមរមនដែលពួកគេអាចចែកចាយបានដែរឬទេ ? តើហេតុផលមួយចំនួនដែលមនុស្សម្នាក់ពុំអាចទទួលយកការអញ្ជើញមួយឲ្យអានព្រះគម្ពីរមរមនមានអ្វីខ្លះ ? ការឆ្លើយតបរបស់ព្រះអម្ចាស់ចំពោះហេតុផលមួយបែបនេះមាននៅក្នុង នីហ្វៃទី ២ ២៩:៦–១១ ។ អ្នកអាចអញ្ជើញសិស្សឲ្យអានខគម្ពីរទាំងនេះ រួចហើយសម្ដែងអំពីរបៀបដែលពួកគេអាចឆ្លើយតបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ទៅកាន់មនុស្សម្នាក់ដែលនិយាយថា ព្រះគម្ពីរមរមនគឺពុំចាំបាច់ឡើយ ។ តើគំនិតអ្វីខ្លះផ្សេងទៀតដែលសិស្សមានស្ដីពីរបៀបដែលពួកគេអាចជួយមនុស្សដទៃឲ្យ « ដឹងថា [ ព្រះគម្ពីរមរមន ] នោះជាព្រះពរដល់ពួកគេ មកពីព្រះហស្តនៃព្រះ » ? ( នីហ្វៃទី ២ ៣០:៦ ) ។

នីហ្វៃទី ២ ២៨

សាតាំងខិតខំបោកបញ្ឆោត ។

គម្រោងមេរៀននាសប្ដាហ៍នេះ នៅក្នុង ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ណែនាំឲ្យស្រាវជ្រាវរកការកុហករបស់សាតាំងដែលបានពិពណ៌នានៅក្នុង នីហ្វៃទី ២ ២៨ ។ ប្រហែលជាសិស្សអាចចែកចាយអ្វីដែលពួកគេបានរកឃើញ ឬពួកគេអាចមើល នីហ្វៃទី ២ ២៨ ត្រួសៗនៅក្នុងថ្នាក់ ហើយសរសេរពាក្យកុហករបស់សាតាំងដែលពួកគេរកឃើញ ។ វាក៏អាចមានប្រយោជន៍ផងដែរ ដោយឲ្យពួកគេធ្វើការជាក្រុមតូចៗដើម្បីរកបទគម្ពីរដែលបដិសេធការបោកបញ្ឆោតទាំងនេះ ( ប្រសិនបើពួកគេត្រូវការជំនួយ អ្នកអាចចែកចាយយោបល់នៅក្នុង « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » ) ។ បន្ទាប់មក ក្រុមទាំងឡាយអាចចែកចាយជាមួយគ្នានូវអ្វីដែលពួកគេបានរកឃើញ ហើយពិភាក្សាអំពីរបៀបដែលពួកគេរកឃើញ « លទ្ធិក្លែងក្លាយ ឥតខ្លឹមសារ ហើយឥតប្រយោជន៍ » របស់មារសត្រូវ ( នីហ្វៃទី ២ ២៨:៩ ) ។

លើកទឹកចិត្តឲ្យមានការរៀនសូត្រនៅឯគេហដ្ឋាន

សិស្សអាចបានបំផុសគំនិតឲ្យអាន នីហ្វៃទី ២ ៣១–៣៣ ប្រសិនបើពួកគេដឹងថា ជំពូកទាំងនេះមាននូវពាក្យកត់ត្រាចុងក្រោយរបស់នីហ្វៃ រួមទាំងពាក្យដ៏សាមញ្ញបំផុតមួយ ប៉ុន្តែមានការពិពណ៌នាដ៏មានន័យបំផុតអំពីគោលលទ្ធិរបស់ព្រះគ្រីស្ទផងដែរ ។

ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ

« ខណៈនោះ អ្នកដែលមានចំណេះនឹងនិយាយថា ៖ ខ្ញុំមិនអាចអានគម្ពីរនោះបានទេ » ( នីហ្វៃទី ២ ២៧:១៨ ) ។

នៅខែ កុម្ភៈ ឆ្នាំ ១៨២៨ ម៉ាទិន ហារីស ជាមិត្តម្នាក់របស់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានធ្វើ « ដំណើរទៅទិសខាងកើត ទៅកាន់ទីក្រុងនូវ យ៉ក ដោយមានកំណត់ត្រាមួយនៃតួអក្សរមួយចំនួននៅលើផ្ទាំងចំណារ [ មាស ] ដើម្បីបង្ហាញវាដល់ពួកអ្នកប្រាជ្ញ ។ ប្រហែលជាគាត់ចង់បានការអះអាងបន្ថែមទៀតថា ផ្ទាំងចំណារទាំងនោះពិតប្រាកដ ឬគាត់ប្រហែលជាគិតថា លិខិតបញ្ជាក់មួយនឹងជួយពួកគាត់ឲ្យខ្ចីប្រាក់ដើម្បីបោះពុម្ពការបកប្រែនោះ ។ នៅគ្រប់ព្រឹត្តិការណ៍ គាត់បានទទូចថា ព្រះអម្ចាស់បានបំផុសគំនិតគាត់ឲ្យធ្វើដំណើរនេះ ។

« នៅគ្រានោះ ទាំងយ៉ូសែប ឬម៉ាទីនពុំដឹងច្រើនអំពីភាសាដែលមាននៅលើផ្ទាំងចំណារទាំងនោះឡើយ ។ ពួកគាត់បានត្រឹមតែដឹងថា មានទេវតាមរ៉ូណៃបានមកប្រាប់យ៉ូសែប ៖ ថាវាគឺជាកំណត់ត្រារបស់ជនជាតិអាមេរិកកាលពីបុរាណ ។ ដូច្នេះ ជាជាងការស្វែងរកអ្នកប្រាជ្ញម្នាក់ដែលមានចំណេះដឹងពីភាសាអេស៊ីព្ទ ( ក្រោយមកទៀត យ៉ូសែបបានដឹងថា ភាសានៅលើផ្ទាំងចំណារទាំងនោះត្រូវបានហៅថា ‹ ភាសាអេស៊ីព្ទដែលបានកែទម្រង់ › ) ម៉ាទីនបានទៅជួបនឹងពួកអ្នកប្រាជ្ញមួយចំនួនដែលមានចំណាប់អារម្មណ៍ជាមួយនឹងសិល្បៈវត្ថុបុរាណ ជាពិសេស សិល្បៈវត្ថុបុរាណជនជាតិអាមេរិក ។

… [ ក្នុងចំណោមពួកអ្នកប្រាជ្ញដែលបានម៉ាទីនបានទៅជួបគឺ ] ឆាលី អាន់ថុន ជាសាស្ត្រាចារ្យវ័យក្មេងម្នាក់ផ្នែកវេយ្យាករណ៍ និង ភាសាវិទ្យានៅមហាវិទ្យាល័យកូឡុំប៊ី ។ អាន់ថុនកំពុងប្រមូលផ្ដុំដំណើររឿង និងការនិយាយជនជាតិអាមេរិកដើមសម្រាប់ការបោះពុម្ព ហើយចង់ពិនិត្យមើលឯកសារដែលម៉ាទីនបានយកមកឲ្យគាត់មើល ។

ម៉ាទីនបានប្រកាសថា អាន់ថុននឹងប្រកាសថា តួអក្សរទាំងនោះពិតប្រាកដរហូតដល់គាត់ដឹងអំពីរបៀបដែលយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ មានតួអក្សរទាំងនេះសិន ។ គាត់បានប្រាប់ម៉ាទីនឲ្យយកផ្ទាំងចំណារទាំងនោះមកឲ្យគាត់មើល ។ ម៉ាទីនបានបដិសេធ ហើយអាន់ថុន បានតប ដោយដកស្រង់ខគម្ពីរមួយនៅក្នុងអេសាយថា ‹ ខ្ញុំពុំអាចអានក្រាំងដែលបានបិទត្រាបានទេ › ។ ក្រោយមកទៀត ទោះជាអាន់ថុនបានបដិសេធព័ត៌មានលម្អិតអំពីដំណើររឿងរបស់ម៉ាទីនអំពីការប្រជុំរបស់ពួកគេក្ដី ក៏យើងដឹងពីរឿងនេះថា ម៉ាទីនបានបញ្ចប់ការទៅជួបរបស់គាត់ជាមួយនឹងពួកអ្នកប្រាជ្ញនៅភាគខាងកើតដោយជឿជាក់យ៉ាងខ្លាំងថា យ៉ូសែប ស៊្មីធ ត្រូវបានហៅមកពីព្រះ ហើយថា ផ្ទាំងចំណារ និងតួអក្សរទាំងនោះគឺមកពីបុរាណ ។ គាត់ និងយ៉ូសែប បានមើលទៅការជួបនឹងអាន់ថុនថា ជាការបំពេញពាក្យព្យាករណ៍របស់អេសាយ ( ក៏បានលើកឡើងផងដែរនៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន ) ស្ដីពី ‹ សៀវភៅដែលបិទត្រាហើយ ដល់អ្នករាល់គ្នា ជាសៀវភៅដែលគេជូនដល់អ្នកមានចំណេះ ដោយពាក្យថា សូមអ្នកមើលសៀវភៅនេះទៅ តែអ្នកនោះឆ្លើយតបថា ខ្ញុំមើលមិនបានទេ ពីព្រោះបិទត្រាហើយ › [ អេសាយ ២៩:១១, សូមមើលផងដែរ នីហ្វៃទី ២ ២៧:១៥–១៨ ] » ( « The Contributions of Martin Harris » Revelations in Context [ ឆ្នាំ២០១៦ ] ទំព័រ ៣–៤ នៅលើគេហទំព័រ history.ChurchofJesusChrist.org ) ។

បទគម្ពីរដែលបដិសេធការបោកបញ្ឆោតរបស់សាតាំង ។

គោលលទ្ធិខុសឆ្គង	គោលលទ្ធិពិត
« សព្វថ្ងៃនេះ ទ្រង់មិនមែនជាព្រះនៃអព្ភូតហេតុទេ ទ្រង់បានធ្វើកិច្ចការរបស់ទ្រង់រួចស្រេចបាច់ហើយ » ( នីហ្វៃទី ២ ២៨:៦ ) ។	មរ៉ូណៃ ៧:៣៥–៣៧
« ព្រះ … នឹងរាប់ថាសុចរិតក្នុងការប្រព្រឹត្តអំពើបាបបន្ដិចបន្ដួច » ( នីហ្វៃទី ២ ២៨:៨ ) ។	គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១:៣១
« អ្វីៗបានស្រួលទាំងអស់នៅក្រុងស៊ីយ៉ូន » ( នីហ្វៃទី ២ ២៨:២១ ) ។	គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដី សញ្ញា ៦៨:៣១; ៨២:១៤
« ខ្ញុំមិនមែនជាអារក្សទេ ដ្បិតគ្មានអារក្សឯណា » ( នីហ្វៃទី ២ ២៨:២២ ) ។	នីហ្វៃទី ២ ២:១៧; គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ៧៦:២៥–២៧
« យើងបានទទួលព្រះបន្ទូលនៃព្រះហើយ ហើយយើងមិនត្រូវការព្រះបន្ទូលនៃព្រះទៀតទេ » ( នីហ្វៃទី ២ ២៨:២៩ ) ។	នីហ្វៃទី ២ ២៨:៣០; មាត្រានៃសេចក្ដីជំនឿ ១:៩

ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង

សូមកុំខ្លាចចំពោះភាពស្ងៀមស្ងាត់ ។ « សំណួរល្អត្រូវការពេលវេលាដើម្បីឆ្លើយ ។ វាតម្រូវឲ្យមានការពិចារណា ការស្រាវជ្រាវ និងការបំផុសគំនិត ។ ពេលវេលាដែលអ្នកចំណាយពេលរង់ចាំចម្លើយចំពោះសំណួរមួយ អាចជាពេលដ៏ពិសិដ្ឋមួយដើម្បីធ្វើការពិចារណា ។ សូមចៀសវាងពីការល្បួងឲ្យបញ្ចប់ពេលនេះឆាប់ពេក ដោយការឆ្លើយចំពោះសំណួរនោះដោយខ្លួនឯង ឬបន្ដទៅអ្វីផ្សេងទៀត » ( ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទំព័រ ៣១ ) ។