« ថ្ងៃទី ២៣–២៩ ខែ មីនា ។ អេណុស–ពាក្យសម្ដីនៃមរមន ៖ ទ្រង់បានធ្វើការក្នុងខ្ញុំ ដើម្បីធ្វើអ្វីៗស្របតាមព្រះហឬទ័យទ្រង់ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ព្រះគម្ពីរមរមន ឆ្នាំ ២០២០ ( ឆ្នាំ ២០២០ )

« ថ្ងៃទី ២៣–២៩ ខែ មីនា ។ អេណុស–ពាក្យសម្ដីនៃមរមន » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ឆ្នាំ ២០២០

រូបភាព

កុមារអេណុសនៅជាមួយឪពុករបស់គាត់ យ៉ាកុប និងម្ដាយ

យ៉ាកុប និងអេណុស ដោយ ស្កត ស្នូ

ថ្ងៃទី ២៣–២៩ ខែ មីនា

អេណុស–ពាក្យសម្ដីនៃមរមន

ទ្រង់បានធ្វើការក្នុងខ្ញុំ ដើម្បីធ្វើអ្វីៗស្របតាមព្រះហឬទ័យទ្រង់

នៅពេលបងប្អូនអាន អេណុស ទៅដល់ ពាក្យសម្ដីនៃមរមន សូមរកមើលសារលិខិតដែលនឹងមានតម្លៃចំពោះបងប្អូន ឬគ្រួសារបងប្អូន ។

កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់បងប្អូន

អេណុសបានចេញទៅក្នុងព្រៃដើម្បីបរបាញ់សត្វ ប៉ុន្តែបានឈប់នៅទីនោះដើម្បីអធិស្ឋាន « អស់ពេញមួយថ្ងៃ…ហើយដល់ពេលយប់ » ( អេណុស ១:៣–៤ ) ។ ដោយសារតែព្រលឹងរបស់គាត់ស្រេកឃ្លានដើម្បីទទួលបានការផ្ដាច់បាបពីអំពើបាបរបស់គាត់ នោះអេណុស មានឆន្ទៈដើម្បីអធិស្ឋានយ៉ាងយូរតាមដែលចាំបាច់ ហើយ « ពុះពារ » នៅចំពោះព្រះ ( អេណុស ១:២ ) ។ នោះហើយជាការអធិស្ឋានដោយស្មោះ ៖ គឺពុំសុំច្រើននូវអ្វីដែលយើងចង់បាន ប៉ុន្តែខិតខំដោយស្មោះដើម្បីទាក់ទងជាមួយនឹងព្រះ ហើយដាក់ឆន្ទៈរបស់យើងឲ្យទៅតាមព្រះឆន្ទៈរបស់ទ្រង់ ។ នៅពេលបងប្អូនអធិស្ឋានតាមរបៀបនេះ នៅពេលសំឡេងរបស់បងប្អូនបាន « ឮដល់ស្ថានសួគ៌ » នោះបងប្អូនរកឃើញដូចជាអេណុសបានរកឃើញថា ព្រះស្ដាប់ឮបងប្អូន ហើយទ្រង់ពិតជាយកចិត្តទុកដាក់នឹងបងប្អូន មនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់បងប្អូន និងសូម្បីតែសត្រូវរបស់ បងប្អូនផង ( សូមមើល អេណុស ១:៤–១៧ ) ។ នៅក្នុងគ្រាទាំងនោះ ព្រះអាចធ្វើឲ្យបងប្អូនដឹងពីព្រះឆន្ទៈរបស់ទ្រង់ ហើយបងប្អូននឹងកាន់តែមានឆន្ទៈ ហើយអាចធ្វើតាមព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ ដោយសារបងប្អូននៅជាមួយនឹងទ្រង់ ។ ដូចជាមរមន បងប្អូនអាច « ពុំដឹងនូវគ្រប់ការណ៍ទាំងអស់ទេ …[ ហើយ ] ទ្រង់បានធ្វើការក្នុង [ បងប្អូន ] ដើម្បី ធ្វើអ្វីៗស្របតាមព្រះហឬទ័យទ្រង់ » ( ពាក្យសម្ដីនៃមរមន ១:៧ ) ។

រូបភាព

រូបសញ្ញាការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន

គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួន

អេណុស ១:១–៣

ពាក្យសម្ដីរបស់ឪពុកម្ដាយអាចមានឥទ្ធិពលយូរអង្វែង ។

តើមានសារលិខិតអ្វីខ្លះដែលខគម្ពីរ ទាំងនេះមានសម្រាប់ឪពុកម្ដាយ និងសម្រាប់កូនៗ ?

អេណុស ១:៤–២៧

ការអធិស្ឋានដោយអស់ពីដួងចិត្តរបស់ខ្ញុំនឹងត្រូវបានឆ្លើយតប ។

បទពិសោធន៍របស់អេណុសក្នុងការអធិស្ឋាន គឺជាបទពិសោធន៍ដ៏គួរឲ្យចងចាំបំផុតមួយនៅក្នុងបទគម្ពីរ ។ បទពិសោធន៍របស់បងប្អូនអាចនឹងមិនសូវមានឥទ្ធិពលប៉ុន្តែវាពុំមែនមិនសូវមានអត្ថន័យនោះទេ ។ បទពិសោធន៍របស់អេណុស អាចនឹងបើកសម្ដែងអំពីរបៀបជាច្រើនដើម្បីកែលម្អការអធិស្ឋានរបស់បងប្អូន ។ នេះគឺជាសំណួរមួយចំនួនសម្រាប់ពិចារណា ៖

តើមានពាក្យសម្ដីអ្វីខ្លះដែលពិពណ៌នាអំពីកិច្ចខិតខំរបស់អេណុសនៅពេលគាត់អធិស្ឋាន ?
តើអេណុសបានអធិស្ឋានដំបូងសម្រាប់អ្វី ? ( សូមមើល អេណុស ១:៤ ) ។ តើបងប្អូនអាចរៀនអ្វីខ្លះមកពី ចម្លើយរបស់អេណុស បន្ទាប់ពីគាត់បានទទួលចម្លើយមួយ ? ( សូមមើល អេណុស ១:៥–៧ ) ។
តើអេណុសធ្វើតាមចម្លើយដែលគាត់បានទទួលយ៉ាងដូចម្ដេច ?
តើបងប្អូនអាចរៀនអ្វីខ្លះមកពីអេណុសអំពីរបៀបដើម្បីមានសេចក្ដីជំនឿ « ពុំអាចរង្គោះរង្គើ » ទៅលើព្រះអម្ចាស់ ? ( អេណុស ១:១១ ) ។

យ៉ារ៉ុម–អោមណៃ

ព្រះអម្ចាស់នឹងប្រទានពរដល់ខ្ញុំនៅពេលខ្ញុំរក្សាបទបញ្ញត្តិទាំងឡាយ ។

ការសន្យាដដែលៗបំផុតមួយរបស់ព្រះនៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន គឺថាបើពួកសាសន៍នីហ្វៃគោរពតាមបទបញ្ញត្តិទាំងឡាយ នោះពួកគេនឹងរីកចម្រើន ( សូមមើល នីហ្វៃទី ២ ១:២០, យ៉ារ៉ុម ១:៩–១២, អោមណៃ ១:៦ ) ។ ព្រះគម្ពីរនៃ យ៉ារ៉ុម និង អោមណៃ បង្ហាញអំពីរបៀបមួយចំនួនខ្លះៗដែលការសន្យានេះត្រូវបានបំពេញ ។ តើបងប្អូនរៀនអ្វីខ្លះមកពីដំណើររឿងទាំងនេះ ដែលអាចជួយបងប្អូន « ចម្រើនឡើងនៅលើដែនដី ? »

អោមណៃ ១:១៤, ២១

តើប្រជាជនសារ៉ាហិមឡាជានរណា ?

បន្ទាប់ពីពួកសាសន៍នីហ្វៃបានភៀសខ្លួនពីដែនដីសាសន៍នីហ្វៃ នោះពួកគេបានរកឃើញមនុស្សជាច្រើនកំពុងរស់នៅកន្លែងមួយហៅថា សារ៉ាហិមឡា ។ ប្រជាជនសារ៉ាហិមឡា គឺជាកូនចៅនៃក្រុមមួយនៃពួកអ៊ីស្រាអែល ដែលដូចជាគ្រួសាររបស់លីហៃបានចាកចេញពីយេរូសាឡិម ហើយត្រូវបានដឹកនាំដោយព្រះឲ្យទៅកាន់ដែនដីសន្យា ។ នៅក្នុងក្រុមនោះមានបុរសឈ្មោះមូលេក ជាបុត្រាម្នាក់របស់សេដេគា ជាស្ដេចសាសន៍យូដា ដែលត្រូវបានចាប់ជាឈ្លើយដោយពួកបាប៊ីឡូន ប្រហែលជាឆ្នាំ ៥៨៧ ម.គ.ស ( សូមមើល យេរេមា ៥២:១–១១, ម៉ូសេ ២៥:២, ហេលេមិន ៨:២១ ) ។

បន្ទាប់ពីប្រជាជនសារ៉ាហិមឡាបានទៅដល់ដែនដីសន្យា ពួកគេបានជួបនឹងកូរីអានទុមើរ ( សូមមើល អោមណៃ ១:២១ ) ជាអ្នកនៅរស់រានមានជីវិតដ៏ល្បីឈ្មោះរបស់សាសន៍យ៉ារេឌ ដែលបានប្រាប់នៅក្នុងរឿងក្នុងគម្ពីរអេធើរ ។

ពាក្យសម្ដីនៃមរមន

តើ ពាក្យសម្ដីនៃមរមន គឺជាអ្វី ?

ពាក្យសម្ដីនៃមរមន ធ្វើជាស្ពានមួយភ្ជាប់គ្នារវាងផ្ទាំងចំណារទាំងពីរ ដែលបានផ្គុំគ្នាជាព្រះគម្ពីរមរមននោះ ។ នៅត្រង់នេះ មរមនបានពន្យល់អំពីកំណត់ត្រាទាំងពីរនេះ ហើយពាក្យសម្ដីរបស់គាត់បង្រៀនអំពីសារលិខិតសំខាន់មួយអំពីការទុកចិត្តព្រះអម្ចាស់ ទោះជាពេលដែលយើងមិនយល់ដឹងបានពេញលេញអំពីការដឹកនាំរបស់ទ្រង់ក្ដី ។

នៅពេលនីហ្វៃកំពុងសរសេរអំពីកំណត់ត្រានៃប្រជាជនរបស់គាត់ ព្រះបានដឹកនាំគាត់ឲ្យធ្វើផ្ទាំងចំណារពីរផ្ទាំង ដែលហៅថា ផ្ទាំងតូច និងផ្ទាំងធំរបស់នីហ្វៃ ។ នីហ្វៃពុំបានដឹងថា ហេតុអ្វីគាត់ត្រូវបានបញ្ជាឲ្យបង្កើតផ្ទាំងចំណារពីរផ្ទាំងនោះទេ ប៉ុន្តែគាត់ទុកចិត្តថាព្រះអម្ចាស់មាន « គោលបំណងដ៏សំខាន់មួយ … ឯគោលបំណងនោះខ្ញុំមិនដឹងទេ » ( នីហ្វៃទី ១ ៩:៥ សូមមើល « ការអធិប្បាយដ៏ខ្លីអំពីព្រះគម្ពីរមរមន » ) ។

អស់ជាច្រើនសតវត្សរ៍ក្រោយមក នៅពេលមរមនកំពុងសង្ខេបផ្ទាំងចំណាររបស់នីហ្វៃ គាត់បានរកឃើញផ្ទាំងតូច ។ ផ្ទាំងតូចមានរៀបរាប់អំពីព្រឹត្តការណ៍ដូចគ្នាជាច្រើន ដែលពិពណ៌នានៅក្នុងផ្ទាំងធំដែលមរមនបានសង្ខេបរួចហើយនោះ ប៉ុន្តែផ្ទាំងតូចផ្ដោតទៅលើរឿងខាងវិញ្ញាណ និងការបម្រើ និងការបង្រៀនរបស់ពួកព្យាការី ។ ព្រះបានបំផុសគំនិតមរមនឲ្យដាក់បញ្ចូលផ្ទាំងតូចនីហ្វៃនៅក្នុងកំណត់ត្រារបស់គាត់ បន្ថែមទៅលើផ្ទាំងធំ ។ ដូចជានីហ្វៃផងដែរ មរមនពុំយល់អំពីគោលបំណងរបស់ព្រះក្នុងការមានផ្ទាំងពីរផ្ទាំងនេះទេ ប៉ុន្តែគាត់ទុកចិត្តថា វា « ជាគោលបំណងដ៏សំខាន់មួយ » ( ពាក្យសម្ដីនៃមរមន ១:៧ ) ។

សព្វថ្ងៃនេះ យើងដឹងអំពីគោលបំណងរបស់ព្រះ ។ នៅឆ្នាំ ១៨២៨ បន្ទាប់ពីយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានបកប្រែផ្នែកខ្លះនៃការសង្ខេបផ្ទាំងធំនីហ្វៃរបស់មរមន ( ឯកសារសរសេរដោយដៃចំនួន ១១៦ ទំព័រ ) ម៉ាទិន ហារីស បានធ្វើឲ្យបាត់ទំព័រទាំងនោះ ។ ព្រះបានបញ្ជាដល់យ៉ូសែប ពុំឲ្យបកប្រែឡើងវិញនូវផ្នែកនេះឡើយ ដោយសារមនុស្សអាក្រក់នឹងផ្លាស់ប្ដូរពាក្យពេចន៍ ហើយព្យាយាមចាប់កំហុសដល់យ៉ូសែប ( សូមមើល គ. និង ស. ១០ ដើមកណ្ឌ គ. និង ស. ១០:១៤–១៩, ៣០–៤៥ ) ។ អរព្រះគុណ ដែលព្រះបានទតឃើញការណ៍នេះទុកជាមុន ហើយបានប្រទានផ្ទាំងតូច ដែលមាននូវប្រវត្តិដូចគ្នាដែលមាននៅក្នុងឯកសារទាំង ១១៦ ទំព័រនោះ ។ ផ្ទាំងតូចមានដាក់បញ្ចូលគម្ពីរទាំងឡាយដែលមានពីមុនគម្ពីរ ពាក្យសម្ដីនៃមរមន និង ការសង្ខេបផ្ទាំងធំរបស់មរមនដែលចាប់ផ្ដើមបន្ទាប់ពីគម្ពីរពាក្យសម្ដីនៃមរមន ។

មរមនកំពុងប្រមូលផ្ដុំផ្ទាំងចំណារទាំងឡាយ ដោយ ចច កូកូ

រូបភាព

រូបសញ្ញាការសិក្សាជាគ្រួសារ

គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរជាគ្រួសារ និងរាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារ

នៅពេលបងប្អូនអានគម្ពីរជាមួយនឹងគ្រួសាររបស់បងប្អូន នោះព្រះវិញ្ញាណអាចជួយបងប្អូនឲ្យស្គាល់ថាគោលការណ៍អ្វីដែលត្រូវគូសបញ្ជាក់ និងពិភាក្សាដើម្បីបំពេញតាមតម្រូវការរបស់គ្រួសារបងប្អូន ។ ទាំងនេះគឺជាគំនិតយោបល់មួយចំនួន ។

អេណុស ១:១–១៧

គ្រួសាររបស់បងប្អូនអាចរកមើលរូបភាពរបស់អេណុស កំពុងអធិស្ឋាន ហើយស្រាវជ្រាវនៅក្នុង អេណុស ១:១–១៧ សម្រាប់ឃ្លា ទាំងឡាយដែលអាចប្រើជាចំណងជើងសម្រាប់រូបភាពនោះ ។ បងប្អូនក៏អាចសុំឲ្យសមាជិកគ្រួសារគូររូបអំពីបទពិសោធន៍របស់អេណុស ។ តើយើងរៀនអ្វីខ្លះមកពីអេណុសអំពីការស្វែងរកការអភ័យទោស ?

យ៉ារុម ១:២

តើការសិក្សាព្រះគម្ពីរមរមន « បានបើកសម្ដែងប្រាប់នូវផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ » ដល់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច ?

អោមណៃ ១:១២–២២

តើខគម្ពីរទាំងនេះបង្រៀនអំពីសារៈសំខាន់នៃការមានព្រះបន្ទូលនៃព្រះក្នុងជីវិតរបស់ពួកយើងយ៉ាងណាខ្លះ ?

ពាក្យសម្ដីនៃមរមន ១:៣–៩

តើយើងនឹងត្រូវបានប្រទានពរដោយការរក្សាកំណត់ត្រាផ្ទាល់ខ្លួន និងជាគ្រួសារយ៉ាងដូចម្ដេច ? តើយើងអាចធ្វើឲ្យកំណត់ត្រារបស់យើងកាន់តែផ្ដោតទៅលើព្រះគ្រីស្ទយ៉ាងដូចម្ដេច ?

សម្រាប់គំនិតបន្ថែមសម្រាប់ការបង្រៀនដល់កុមារ សូមមើល គម្រោងមេរៀនសប្ដាហ៍នេះ នៅក្នុងសៀវភៅ ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់ថ្នាក់បឋមសិក្សា ។

ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង

ជួបជុំគ្នាជាញឹកញាប់ ។ ប្រធាន ហិនរី ប៊ី អាវរិង បានបង្រៀនថា ៖ « សូមកុំខកខានឱកាសណាមួយឲ្យសោះក្នុងការប្រមូលផ្ដុំកូនចៅមកជុំគ្នារៀនពីគោលលទ្ធិរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ គ្រាដូច្នោះគឺមានយ៉ាងកម្របើប្រៀបធៀបនឹងការខិតខំរបស់មារសត្រូវ » ( The Power of Teaching Doctrine » Ensign ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ១៩៩៩ ទំព័រ ៧៤ ) ។